The rozen garden.

'Ik basketbal veel,' zei Ben. 'En uh... verder ben ik vrij oppervlakkig?' probeerde hij.

Mimiko keek naar Ben die nu de vraag kreeg wat zijn hobby's waren. 'Basket bal is vet', zei ze met een enorme lach op haar mond. Ze speelde altijd veel basketbal met haar broer. Hij was echt geweldig in die sport.

Iris kwam aanlopen, ze keek even naar Mimi-chan en Ben. Ze glimlachte niet en liep zwijgend verder. Ze ging even verderop in het gras zitten.

'Vind ik nou ook,' zei Ben met een grijns. 'Ik was waarschijnlijk gaan basketballen als ik hier niet was.'

Shayla glimlachte en klierde met een plukje haar. 'Kletsen jullie maar even verder, dan ga ik wel wat lekkers halen.' Zei ze terwijl ze zich recht stelde.

'Waar kan dat?' vroeg Ben, totaal geïnteresseerd in voedsel.

Shayla schudde haar hoofd zuchtend en wees naar een klein hutje, waar een klein bordje met "Banketbakker" op stond. 'Daar dus.'

Ben sprong op. 'Ik loop wel even mee. Ik lust ook wel iets.'

Shayla fronste haar wenkbrauwen en schoot in de lach. 'Haha, vreetzak! Eten is alles waar jongens aan denken!' Zei ze lachend en pinkte een traantje weg. Ben leek precies op Kyo, haar broer. Altijd aan eten denken en veel humor.

((Wahaha mijn personage heet Kyo in Clannad))

Mimiko bleef rustig zitten. 'Haal ook wat voor mij', riep ze hen achter na.

'En meisjes,' voegde Ben eraan toe. 'Al denk ik vaker aan eten,' verzekerde hij haar.

Shayla had niet meer op Ben gewacht en liep alvast richting de bakkerij. Ze draaide zich om en wenkte naar Ben. 'Ja heel interessant, kom je nog!?' Riep ze lachend en ongeduldig en stak haar duim op naar Mimiko en knikte.

'Ja, ja, ik kom al!' zei Ben. Hij rende achter Shayla aan. 'Kost het geld om daar iets te halen?' vroeg hij.

'Helaas kost het hier geld ja, maar maakt niet uit, ik betaal. Zie het maar als een soort... Welkoms kado.' Toen ze naar binnen liepen, ging er een belletje en werden ze meteen verwelkomt door het meisje achter de toonbank. Ze was knap en had een vriendelijke uitdrukking op haar gezicht. 'Welkom, kan ik jullie helpen?'

Ben begon te grijnzen. 'Dank je,' zei hij, en hij keek zijn ogen uit in het bakkertje. Hij wist bijna niet wat hij moest kiezen. 'Ik neem die wel,' zei hij, en hij wees naar een taartje met chocolade creme vulling.

'Komt eraan, anders nog iets?' Vroeg ze beleefd terwijl ze de taartpunt inpakte en op de toonbank legde.
Shayla dacht even na, zonder haar gezicht op de taartpuntjes en gebakjes te richten. Het enige wat ze deed was goed snuiven, om zo erachter te komen welke keuzes er allemaal waren. 'Ik neem die met slagroomvulling en marsepein en... Voor Mimiko-san...' Even stopte ze om weer goed na te denken. Wat zou Mimiko-san lekker vinden? Ze zou haar en Ben toch niet alleen op pad gestuurd hebben als ze bijna niks lekker zou vinden, toch? 'En ook nog een chocoladepunt. Dat was alles.' Het meisje pakte alles in en tikte wat knopjes in bij de kassa. 'Dat wordt dan $6,75 alsjeblieft.' Zei het meisje en tikte even met haar vingers op de toonbank. Shayla haalde haar portemonnee tevoorschijn en haalde een briefje van 10 tevoorschijn. Er zat een klein briefje aan het biljet vast, met bobbelige puntjes erop gedrukt. Shayla streek met haar vingers over de puntjes en gaf het aan het meisje. Braille, dat was de enige manier voor haar om te kunnen afrekenen. Ze kreeg het wisselgeld netjes terug, pakte het tasje waar de taartpunten in zaten en liep weer naar buiten. 'Goed, van die lucht heb ik nog meer honger gekregen.'

'Ik ook,' zei Ben. 'Jeetje, echt alles ziet er daar lekker uit.'

Shayla gaf daar geen antwoord op. Ze had geen idee hoe die dingen eruit zagen, dus wat moest ze nou zeggen? Ze besloot om alleen maar stilletjes te knikken en verder te zwijgen.