The rozen garden.

Shayla had Iris allang aangevoeld, maar zei niks en ging ook niet naar haar toe. Meestal was Iris niet blij met haar aanwezigheid, dus zou ze het rustig houden. Ze wilde 1 van de rozen vast pakken, maar prikte zichzelf met een dorn. 'Auw...' Siste ze zo zacht mogelijk en deed haar vinger in haar mond. Weet ik dat ook weer...

NEW

Matt stond tussen de rozen. Hij trok van zelfspot een wenkbrauw op. Omdat hij de school nog steeds niet goed uit zijn hoofd kende kwam haar vaak op de verkeerde plekken terecht. Zoals nu. Tussen de rozen? Hij geneerde zich een beetje, al was het natuurlijk niet raar of zo, maar toch.

Geen idee waarom, maar Fay slenterde een beetje rond op het terrein van de school. En toen zag ze hem. Matt. Matthew. Ze had de neiging om te draaien, en had dat al gedaan toen ze zich in een soort van opwelling bedacht.
'Matt!' riep ze, en ze haalde de jongen in.

Matt hoorde een bekende stem en keek om. Fay.

Fay kwam voor Matts neus tot stilstand. Ze zweeg, omdat ze niet wist waar ze moet beginnen, en ze ontweek zijn blik, omdat ze hem niet wilde vangen.
'Dus... Die ene avond,' ze hoefde niet te vertellen welke ze bedoelde, en met een ruk hief ze haar hoofd op om hem toch rechtstreeks aan te kijken. Haar eigen trots was daardoor zichtbaar, even als haar straight-to-the-point karaktertrek. 'Ik wil weten of die veroorzaakt werd door "zin", "alcohol" of omdat hij gemeend was,' zei ze vastberaden.

Matt keek haar even aan, zijn hand ging automatisch naar het litteken boven zijn oog. Nerveus.
Voordat hij antwoordde haalde hij even wat dieper adem door zijn neus dan normaal gesproken. 'Ik... kijk-' begon hij niet goed uit zijn woorden komend. Toen keek hij langs haar heen en perste eruit wat hij zeggen moest: 'Je bent leuk, maar ik heb verder geen gevoelens voor je. Het was stom laatst, en dat besefte ik toen ook maar de drank...' Matt stopte. Het klonk nergens naar. 'Nee, dat neemt het niet weg. Sorry, het spijt me dat het gebeurt is als ik wel iets voor je betekende.'

Fay keek Matt een aantal seconden bewegingloos aan. Ze had het geweten en verwacht, maar desondanks voelde het als en klap in haar gezicht, al was ze te trots om dat te laten merken. Ze knikte. 'Sociaal van je dat je verleden tijd gebruikte,' zei ze, doelend op zijn "betekende". Ze voelde zich gebruikt. Ze draaide zich om en marcheerde drie stappen van hem vandaag voor ze in een nieuwe opwelling en een vlaag van woede en een gekwetst gevoel terug naar Matt liep. 'Weet je?' begon ze, zodner hem een kans te geven de vraag te beantwoorden. 'Dat was echt fucking arrogant van je! Het was meer dan arrogant, het was egoistisch! Zelfingenomen. Je hebt me gewoon gebruikt om je eigen sexuele behoeftes te bevredigen!' viel ze uit. Ze beet even op haar lip om er voor te zorgen dat ze geen poging zou wagen hem een bitchclap te geven, en om te bedenken of ze wel of niet klaar was. 'Ik ben blij te horen dat je die drank nog net - NET - niet gebruikt voor je eigen stommiteiten, dan val ik in elk geval niet voor jongens die alleen maar slechte eigenschappen hebben,' beet ze hem toe. Kwaad draaide ze zich om, nog steeds met de drang hem een mep te verkopen, om snel weg te lopen. Anders kon ze zich niet inhouden, dacht ze.

Aan de ene kant vond Matt dat ze overdreef. Ze hadden alleen maar gezoend, en ze was zelf ook aangeschoten geweest. Hij snapte wel dat ze zich ook wel gekwetst voelde, maar om alle schuld bij hem te leggen, en hem een beetje te gaan beoordelen, terwijl ze elkaar nog niet eens goed kende. Ondanks deze tegenstrijdige gedachtes wond hij zich verder niet op.

Fay was weg. Einde. ^^

((hier dus verder??))

!-New-!

Shayla liep fluitend richting de tuin. Van ver af kon ze de rozen al ruiken en de kalmte en stilte horen. Deze plek was bijzonder, maar niet omdat hij zo mooi was. Het was iets anders waardoor hij bijzonder werd. Ze liep uiteindelijk de tuin in, maar wachtte af en toe tot Mimiko en Ben weer naast haar liepen. 'Nou, welkom in de rozen tuin!' Zei ze vrolijk en opgetogen, terwijl ze vast op een stoeltje ging zitten. Het gevoel van vrede en rust nam haar helemaal over. Zachtjes leunde ze achterover en luisterde naar het gezang van de vogels.

((Ja ^^))

'Mooi hoor,' zei Ben. 'Het lijkt me een fijne plek om te zijn. Huiswerk te maken enzo. Doe je dat wel eens hier?' vroeg hij.

Shayla liet zichzelf op haar stoel weer voorover kiepen, zodat ze weer op 4 poten stond in plaats van 2. 'Uhm, heel soms. Vaak krijgen we geen huiswerk. De lessen zijn niet eens verplicht. Best wel raar eigenlijk, het is meer soap dan school. Maar hier kom ik meestal om in alle rust te kunnen lezen, of liedjes te maken. Dit is één van de weinige plekken waar dat echt goed kan.' Even floot ze op een bepaalde manier tussen haar tanden door, waardoor het net zo klonk als het zingen van de vogels.

Mimiko zag de felle kleuren en de rook de heerlijke geur van alle rozen al. Dit was de plek vaan ze Kyosy had ontmoet. Dus een slechte naam had de rozen tuin voor haar niet. Vrolijk liep ze achter ben en Shayla aan en ze plofte neer op een stoeltje tegen over Shayla. 'Ik hou van deze plek', zei ze terwijl ze een tervreden zucht liet klinken.

'Ik kan het me voorstellen,' zei Ben met een glimlach. 'Maak je liedjes?' vroeg hij toen verbaasd aan Shayla. 'Met een instrument ofzo?'

Mimiko keek geïntresseerd naar Shayla. Zelf speelde ze piano en gitaar. En heel soms zong ze wel eens als ze zeker wist dat niemand het hoorde. Het feest van Terra kon ze zich nog goed herinneren waar ze voor het eerst optrad en ook zong. Toch besloot ze het voor haar zelf te houden en Shayla's antwoord aan te horen.

Shayla kreeg een beetje een rode tint. Ze was nooit echt zo open geweest over zulk soort dingen en ze schaamde zich er meestal best wel voor. Gewoon omdat ze bang was dat het voor geen meter klonk. 'Nou, soort van...' Begon ze langzaam. 'Ik zing en speel piano. Het is best leuk, maar ik doe het niet vaak als iemand erbij is. Als je dan bezig bent je hebt de verkeerde toonhoogte, ga je meteen af.'

'Oh, jammer,' zei Ben. 'Ik was eigenlijk wel benieuwd.' Zelfs speelde hij geen instrument, alleen maar basketbal, en daarom vond hij het wel leuk als er iemand was die wel muziek kon maken. Zingen kon hij ook voor geen meter.

Shayla fronste even nadenkend haar wenkbrauwen. 'Nou, misschien kan ik wel een uitzondering maken. Als jullie het niet erg vinden tenminste, anders doe ik het gewoon niet. Jullie mogen het zeggen.' Ze klonk een beetje onverzekerd, maar dit was ergens wel goed. Zo kon ze zichzelf ook trainen om wat zekerder van zichzelf te worden.

'Graag. Ik zou me vereerd voelen,' zei Ben.

Mimiko klapte. 'Ja!', riep ze blij. Ze vond het leuk als andere zongen, aangezien ze er dan zelf weer van kon leren.

Shayla zuchtte lachend en stond op. Ze ging met haar voeten op heup breedte staan en schraapte haar keel even. 'Ik kan niet beloven dat het goed zal klinken. Het begin is even om mijn stem op te warmen, dus let daar maar niet teveel op.' Zei ze nog een beetje onzeker en begon toen te zingen nadat ze een lied in zich had opgenomen. Het was haar lievelingslied en ze zong het vaak als ze zich eenzaam voelde of niet meer wist wat ze moest doen. Het lied gaf haar altijd kracht en zekerheid, dus was het voor haar erg speciaal. Ook had ze er 2 keer mee gewonnen met een talenten jacht, dus wie weet viel het bij Mimiko en Ben ook in de smaak.

(( Vanaf 0:00 Tot 0:50 is oefenen, dan begint het echte lied))

Mimiko keek met grote ogen naar Shaya. Het klonk prachtig en wilde dat zei zo mooi kon zingen. Toen ze klaar was begon Mimi enthousiant te klappen. 'Dat was .. prachtig', zei Mimiko terwijl ze naar de juiste woorden zocht om dit te onschrijven.

'wow,' was het enige wat Ben uit kon brengen. 'Geweldig.'

Shayla bloosde en was nogal rood geworden door de opmerkingen van Ben en Mimiko. 'V... Viel wel mee, had beter gekunt.' Stotterde ze ligt verlegen en ging weer zitten. Ze had er zo vaak las van dat ze rood werd als mensen zoiets zeiden. 'Maar goed, Ben, vertel eens iets over jezelf. Want zijn je hobby's?' Vroeg ze maar om van onderwerp te veranderen, voordat ze zo rood werd als een tomaat.