Het dakterras.

((*staat ondertussen te joelen* bitchfiiiiiiight!!))

(( nee nog niet Jil XD ))

((eigenlijk hadden we idd moeten vechten en dan kwam jij en dan waren we allebei heel boos op jou geworden en je over ht randjegeduwd ))


Ruşine haalde haar schouders op en genoot lekker verder van de zon. Die Ayaoanse kon voor haar part doodvallen. En dan het liefst over het randje.

Een minuscuul energiebolletje liet ze richting Rusine's hoofd schieten. 'Weirdo.' mompelde ze in zichzelf.

Ruşine voelde het bolletje amper en besloot dat ze zich, nog, niet liet verlijden tot een tegenaanval. Wel draaide ze haar hoofd langzaam en keek de Ayaoaan met uitdagende ogen aan.

'Goedemorgen.' zei ze grijnzend. Ze keek Rusine op dezelfde manier aan als zij zelf zojuist deed.

Ruşine schonk haar een spottend glimlachje en verwenste het feit dat ze niet op een ijzeren hek zat. 'Eensgelijks.' antwoorde ze vrolijk. Ik laat me niet uitlokken. Nog niet.

'Waarom heb jij eigenlijk Telekinese? Je lijkt helemaal niet op een Telekinetisch kind..' Yumiko bedoelde haar vraag serieus en keek Rusine vragend aan terwijl ze tussen haar handen een energiebol ter grootte van een tennisbal had.

Oke, ik laat me wel uitlokken. Ruşine's gezicht vertrok en in de hoop dat steen goed genoeg geleidde, schoot ze een schok door de muur heen. Haar nagels porde zich in de steen. 'Omdat er Ayaoanen bestaan,' zei ze daarna simpelweg, alsof dat alles uitlegde. In feite doet het dat ook.

(( steen geleidt niet XD ))

Yumiko voelde maar een heel klein schokje van wat Rusine probeerde bij haar. 'Wanna die?' siste ze. De energiebol die ze al die tijd in haar hand had gehad schoot ze richting Rusine, richting haar buik. Hopelijk valt ze, aangezien dat kind op de reling zit.

((i know, maar valse hoop is ook hoop))

Ruşine, die de bol niet had verwacht maar net op tijd aan zag komen, ving hem op met haar arm. AAAUUU Snel stapte ze van de reling af, de goede kant op. 'Wat is jou probleem?' siste ze terug. In haar handen vormde zich nu ook een energiebal, die ze langzaam liet groeien.


((ik wil nog niet dood, anders had ik je me laten raken))

'Wat mijn probleem is? Dat bijdehante gedrag van je.' antwoordde ze terwijl haar ogen begonnen te gloeien, klaar voor een paarse ooglaser.

'Ik bijdehand? Komop, je hebt me voor vandaag niet een keer gesproken.' Ze sprak snel, en zette haastig een energieschild op, een van haar zwakkere punten. Dom dom dom dom dom kind. Maar goed, ze is een Ayaoaan, ze kan er niets aan doen.

'Ziet er sterk uit hoor, dat schildje van je. Misschien moet je iets beter oefenen.' siste ze, terwijl ze haar paarse ooglaser richting Rusine schoot.

Ruşine lachte spottend terug en stapte opzij, waardoor de laser haar ruim miste. Meteen schoot ze zelf een energiebol af, over de grond, zodat deze yumiko in theorie onderuit zou moeten schoppen.

(( hee je laat me alles missen XD nou dan mis ijij deze ook maar ))

Yumiko zag het net op tijd, en stapte op zij, waarna ze meteen een nieuwe ooglaser afschoot op Rusine.

((hey, ik heb een arm die ik niet kan bewegen hoor!))

Yumiko's ooglaser raakte Ruşine wel, al was het niet ernstig. Met een geirriteerd gezicht bekeek ze de gekortwiekte pluk haar. 'Waar was dat nou weer voor nodig?'

'Je haar kon wel een knipbeurt gebruiken.' zei ze vals.

(( inspiloos ))

Snel liet Ruşine haar haar los en maakte met dezelfde hand een energiebol die ze weer op Yumiko's voeten afvuurde. De Ayaoaan hoefde van haar echte pijn te hebben. Als ze onderuit zou gaan zou dat al vermakelijk genoeg zijn.

Yumiko zag hoe haar voeten werden geraakt en voelde een kleine, pijnlijke tinteling in haar voeten. 'Misschien staat helemaal kaal je wel goed.' zei ze, waarna ze haar elektroshock op het haar van Rusine deed.

Ruşine haaste zich achter een stoel, waar ze haar haar angstvallig vast hield. Oke, ze mag wel pijn lijden. Met haar haar nog aan haar hoofd, liet ze de glazen van het barretje een voor een op Yumiko afgaan. Haar materiele beheersing was goed, en dat wist ze.


((ik wil nog niet kaal DD:)

Yumiko kreeg een glas tegen haar been, en er stak een stukje glas ín haar been. Ze trok het stukje glas er met een pijnlijk gezicht eruit en liet met het stukje glas, met bloed eraan, richting Rusine. Ze hield het stukje glas tegen haar wang, zacht, zodat het geen schade aan zou richten. 'Don't you ever dare to do that again.' siste ze in haar oor. Ze gaf Rusine een enorme duw na en liep daarna het dakterras af.

((wacht ff, je stond voor me met glas tegen me aan? want zo vatte ik het op))

Ruşine keek het paarse kind met een verbaasde blik na, hield haar spottende lachje niet in en veegde met een chagrijnig gezicht haar wang af. Ayaoanen....

(( klopt. ))

(( mooi zo))