Het dakterras.

Yumiko slikte even en kon het even niet aan om hem aan te kijken. 'Het voelt alsof je een drug bent. Ik ben verslaafd aan je. Maar ik weet diep van binnen dat het beter is als ik stop, maar mijn hersenen willen juist alleen maar meer. Ik snap het zelf nog niet eens helemaal, maar ik wil jou hier verder niet te veel mee lastig vallen, I mean.. you've got your own life to live.' Pas bij de laatste zin keek ze hem weer aan.

(hey was dat niet een uitspraak/gedachte van nick eerder dit rpg?XD)

Nick knikte."Dat heb ik ook met jou. Ik kan niet met je leven, maar ook niet zonder je leven. Vrienden lijkt dan de beste oplossing, maar Yumi, we weten allebei dat er binnenkort toch weer een zoen of wat komt tussen ons." Hij probeerde haar aan te kijken.

(( meen je dat? o.o ))

Yumiko keek even weg, en keek hem daarna weer aan. Ze knikte zacht, maar zei verder niets.

Yumiko wrote:(( meen je dat? o.o ))

Yumiko keek even weg, en keek hem daarna weer aan. Ze knikte zacht, maar zei verder niets.

((he kwam mij ook ontzettend bekend voor dus ik denk t wel ;vv))

Scarlett wrote:

Yumiko wrote:(( meen je dat? o.o ))

Yumiko keek even weg, en keek hem daarna weer aan. Ze knikte zacht, maar zei verder niets.

((he kwam mij ook ontzettend bekend voor dus ik denk t wel ;vv))

(( naja kan best het is sowieso nogal een cliché XD ))

Nick zuchte."Praat op z'n minst, en zit niet als een wezenloze te kijken en te knikken," viel hij uit. Hij zuchte nog een keer."Sorry." Hij slikte en keek even over de rand.

'Ik weet het. En waarschijnlijk praat ik mezelf alleen maar aan dat ik gewoon vrienden wil zijn, alleen maar omdat.. omdat ik anders bang ben dat ik je helemaal niet meer zie.' ze keek hem heel de tijd aan tijdens haar zin. Even slikte ze.

Nicholas keek haar aan."MAar wil jij eigenlijk meer dan vrienden?" Ze moest eerlijk zijn. Hij moest het weten. Hij moest over zo veel nadenken. Hij slikte moeizaam.

'Ja.' gaf ze eerlijk toe. Het was lastig om te zeggen. Het was een moment waarop ze kwetsbaar was, en dat voelde vreemd voor Yumiko.

Nick knikte langzaam. Toen stond hij op."Ik ga naar mijn kamer, ik moet.. eh.. even nadenken, denk ik.." Hij zuchte en verliet het dakterras.

Fout antwoord. Nadenken.. nadenken was iets wat altijd verkeerd klonk. Ze zuchtte diep en keek vanaf het dakterras richting het schoolterrein. Mensen die vrolijk waren, elkaar omhelsden, zoenden, praatten. Er leek op het schoolterrein geen onduidelijkheid, onenigheid of ruzie te zijn. Vreselijk.

-new-

Yumiko wandelde na haar mini maaltijd richting het dakterras, haar oude vertrouwde plekje. Als een zielloze staarde ze richting het schoolterrein. Alles was in beweging, vrolijk en liefde. Geen haat en nijd. Vreselijk, alweer.

Scorpio liep sloffend met zijn handen in zijn zakken het dakterras op. De koude douche had hem wel wat opgefrist en zijn verstand teruggebracht, nu pas besefte hij zich hoeveel spijt hij had van wat er was gebeurt in zijn kamer. Vloekend haalde hij zijn sigaretten uit zijn zak en stak er een op.

Yumiko keek even om naar wie er zo vloekte. Scorpio.. 'Something wrong I guess?' zei ze, al keek ze hem niet aan. 'Je hebt het dus blijkbaar al gehoord.'

Scorpio keek fel op toen hij Yumiko's stem hoorde en nam een trok van zijn sigaret. 'Ik heb geen fucking idee waar je het over hebt, en het boeit me ook niet.' antwoordde hij kil en staarde toen weer voor zich uit.

'Ik dacht dat het je wel zou interesseren dat je 'vriendin' zo'n 10 minuten geleden op Nicholas' kamer was, bezig met zeer intieme handelingen.' Ze grijnsde even, wat voor Scorpio onzichtbaar was aangezien ze de andere kant op keek. Ze had haar plan al helemaal in haar hoofd.

'W-wat?' Yumiko's antwoord verraste Scorpio, automatische balde zijn handen zich tot vuisten maar hij weigerde Yumiko aan te kijken. Hij geloofde haar niet, misschien was dit een van haar zieke plannen. 'Grappig, Yumiko. Wanneer stop je nou met die kansloze spelletjes van je?' vroeg hij spottend en nam nog een trek van zijn sigaret. 'Ze is m'n vriendin niet eens, dus doe iets aan je feitelijke opmerking wil je?'

'Maar blijkbaar weet je wel meteen over wie ik het heb. Ik wilde met Nicholas praten, en toen trof ik ze zo aan. En of jij me nou wilt geloven of niet, het is gebeurt, of naja, het gebeurt nog steeds waarschijnlijk.' zei ze, nog steeds grijnzend.

''Ik kan er werkelijk niks aan doen dat jouw zielige mislukte liefdesleven met Nicholas niks is geworden, maar bemoei je dan ook niet met die van andere. Ze was nog geen 15 minuten geleden bij mij, dus klopt er al helemaal niks van,'' antwoordde Scorpio spottend. Hij had gelijk spijt van zijn laatste opmerking, maar negeerde dat voor nu. Hij wist eigenlijk niet wat hij moest geloven op dit moment. Yumiko, of zijn verstand die weigerde te geloven dat Rusine werkelijk zoiets zou doen.

((oeps (AA)))

'Blijkbaar was je techniek een beetje teleurstellend.' zei ze met een brede grijns. Nog steeds keek ze hem niet aan, dat hoefde niet, zo was het juist leuker. En met deze informatie kon ze nog eens wat. Rusine had dus eerst een bezoekje gebracht aan Scorpio. De slet.

''Welke techniek?'' vroeg Scorpio, zich van het domme spelen. ''Jij moet echt een leven gaan zoeken Yumiko, ik krijg toch bijna medelijden met je.'' Not. ''Het kwelde je wel he? Nick en Rusine te zien, hij koos haar over jou. Hij koos Jade over jou. Blijkbaar was je gewoon een scharrel. Hij gebruikte je. Life's not fair is it?'' Als Yumiko het zo ging spelen, kon hij het ook. Hij zou later wel met Rusine gaan praten, en hij zou de waarheid uit haar krijgen ook. Liegen had nou eenmaal geen nut bij hem.

'Ik kan ermee leven.' zei ze, terwijl ze even slikte. Hij had gelijk, ze wás alleen maar een scharrel geweest. Een speeltje. Uitgespeeld, weggegooid, ingeruild. 'Maar ik geloof dat we precies hetzelfde hebben, Scorpio. Alleen is het bij jou nét even iets erger. Aangezien ze vanuit jouw kamer meteen doorging naar de volgende. Je zou bijna denken dat ze er betaald voor kreeg.'

''Achja, ik kan er mee leven. Ik heb toch even mijn pleziertje gehad,'' antwoordde Scorpio nonchalant alsof het hem niks boeide terwijl dit absoluut niet het geval was. Hij wist nog steeds niet of hij haar moest geloven, maar stel dat het waar was? ''Jij zit hier nu met een gebroken hart, and you're obviously after revenge .. and you're covering up your own damage by damaging other. .. Pathetic.''

'O maar ik weet dat jij het hier ook niet bij laat zitten. Je doet koel, maar vanbinnen kook je van woede. Je bent uit op wraak, dat zit in je bloed, Scorpio. Dat je het kan onderdrukken zou kunnen, maar stiekem wil je niets liever. Maar genoeg gekletst, waarschijnlijk komt Rusine morgen naar je toe alsof er vandaag niets is gebeurt. Wees me maar dankbaar, anders had ze je waarschijnlijk gewoon aan het lijntje gehouden.' zei ze, ditmaal zonder grijns.