Het meer+omgeving.

Ruşine liep verder, waardoor ze nu langs Yuu liep. 'Had ik toch gelijk dat ik aan je mannelijkheid twijfelde.' mompelde ze zachtjes, maar wel zo hard dat ze wist dat hij het zou horen. Daarna liep ze zonder om te kijken verder, alsof ze niets had gezegd.

Kuuki liep naar een vruchtenboom.
Er gingen glanzende, magische vruchten aan.
"Die moet ik hebben! Maar hoe?...", dacht ze.
"Hmm. Dit is een perfecte timing om mijn zweefkunsten te oefenen!"
Langzaam ging ze de lucht in, en kon net één vrucht grijpen.
"Yes!", riep ze.

Meave liet zich weer zweeven maar dit keer hoger en ze viel niet, ze zweefde naar het water en ze zorgde er voor dat haar voet net het water raakte, ze glimlachte. Als ik nu val, dacht ze, ben ik kledder nat , En ze keek bedenkelijk,
toen vielen haar ogen op een meisje dat met zweeven een vrucht probeerde te pakken en glimalachte vriendelijk naar haar.

Op de één of andere manier kon Darcy zich dood irriteren aan het roze/paarse meisje. Ze zat contstant te zweven, oké het was niet verboden, maar het was gewoon zo ergelijk. Ze zuchtte en probeerde steeds weg te kijken. Een andere meisje begon ook al te zweven. patsers Ze stond op en begon langs het meer te lopen.

Scarlett tekende de kleine jongen met extra veel bloed en een grijns verscheen op haar gezicht. Snel tekende ze er donkere onheilspellende wolken bij en de tekening was klaar. Misschien moest ze hem wel echt bij zijn deur leggen, als ze er achterkwam welke dat was.

(( MEAVE EN KUUKI ONTHOUD DAT JE PAS MAG POSTEN ALS ER 2 ANDEREN NA JE HEBBEN GEPOST! ))

Yumiko was richting het meer gelopen, in de hoop een rustige plek te betreden. Maar helaas, zelfs hier was het nog vrij druk. Ze ging onder een random boom zitten en pakte er een boek bij. Eigenlijk schreef ze veel liever, maar ze kon nergens een pen vinden. Dom van me dat ik die ben vergeten.

Meave zweefde van het water af en ging op de grond staan en keek een beetje rond.
Ze ging bij een boom zitten en keek over het meer uit.

Als er iets is waar Yuu een hekel aan had was het wel aan meisjes die aan zijn mannelijkheid twijfelden alleen maar omdat hij toevallig op jongens viel. Met een ruk kwam hij overeind en liep hij achter het meisje aan. Hij greep haar bij haar arm en draaide haar om. 'Durf dat nog eens te zeggen,' siste hij kwaad, met vuur in zijn ogen. Zijn handen werden gloeiend heet van de agressie die in hem opborrelde.

Yumiko keek op naar Yuu die een meisje aan zijn arm beet had. 'Zeg Yuu, beheers je. Beledigingen met betrekking tot je geaardheid moet je negeren. Zeker van zo'n snotneus.' zei ze kalm tegen hem, waarna ze een bladzijde van haar boek omsloeg.

Er verscheen een grijns op het gezicht van Ruşine. Een grote drang om de jongen uit te lokken kwam in haar op. Ondanks dat de jongen veel groter was dan zij en haar hand te strak beet had om zich los te rukken, keek ze hem recht in zijn ogen aan. Langzaam, en met veel nadrukken, herhaalde ze wat ze had gezegd. 'Ik twijfel aan je mannelijkheid, Yuu.' Bijna wilde ze haar ogen dichtknijpen, uit angst voor wat ze verwachtte, maar het lukte haar om hem recht aan te blijven kijken. Haar arm voelde brandend aan.

Als afsluiter zette Scarlett de letter S in de rechterhoek van de tekening, de jongen wist haar naam toch niet. En al wist hij dat wel, hij had haar niet eens zien tekenen. Met haar loopje zo sierlijk als altijd liep ze richting de plek waar de jongen zijn boek had laten liggen en stopte ongezien de tekening erin. Daarna liep ze geruisloos en snel weer weg. Zijn kamer wist ze niet, dit was een beter plan.

Meave keek nu ook naar yuu, Daarna pakte ze een pen en zat er een beetje mee te draaien tussen haar vingens en neuriede zacht een liedje.

Yuu's ogen flitsten even naar Yumi-chan, die hem vertelde dat hij zich moest beheersen. Heel even dacht hij eraan om haar te gehoorzamen, totdat zijn blik weer op Tou-chan viel.
'Dit is jouw schuld,' zei hij tegen het bruinharige kind waarna hij met een razende vaart op Tou-chan af liep, ready to proove how manly he was.

Toushirou keek nu verbaasd naar hoe boos Yuu ineens was. Het amuseerde hem eigenlijk wel om hem zo anders te zien, al had hij nu maar twee emoties van Yuu gezien en allebei konden ze hem waarschijnlijk angst aanjagen. Hij had niet eens door dat iemand een tekening in zijn boek had kunnen stoppen en hij keek weer over het meer uit, terwijl hij onderuitgezakt tegen de boom aan ging zitten en zijn ogen sloot.

Met haar ene wenkbrauw omhoog getrokken en haar armen over elkaar keek ze Yuu na. Ergens was ze verbaast dat hij het er zo bij liet, tot ze hem naar het kliene jochie toe zag lopen. Gelijk voelde ze zich schuldig, maar ze bleef staan en keek naar Yuu's rug. Ze had hem uitgedaagd en nu zou ze de consequenties onder ogen moeten zijn. Zolang hij maar van haar af zou blijven.

Meave neuriede zacht een liedje toen ze zag hoe boos yuu was, ze keek hem verbaast aan, en ging weer verder met het liedje neurien en de pen tussen haar vingens draaien.

Yumiko gooide haar boek neer en keek naar het schouwspel. 'Dat hij geen hetero is en het er misschien een beetje dik op legt, is dat een reden om hem te beledigen? Hij doet je toch niks verkeerd of wel? Wees blij dat hij homo is, anders had hij misschien bij jou in je nek zitten te hijgen.' zei ze tegen het meisje.

Ruşine draaide zich niet om. 'Waar bemoei je je mee? Yuu is hier mee begonnen, ik ga alleen door.' snauwde ze de stem van het meisje achter haar toe.

meave hoorde wat yumiko zij, ze haalde haar schouders op en moeide zichzelf er niet mee aangezien het waar was , maar toen het meisje dat yuu uitdaagde er op in ging begon het haar te iriteren, meave draaide de pen steets sneller tussen haar vingens uit iritatie.

Yuu was binnen no-time bij de oh-zo-onschuldige Tou-chan aangekomen en rukte hem aan zijn arm omhoog. Heel even staarde hij in de ogen van zijn slachtoffer en daarna drukte hij met veel geweld, maar toch ook teder (hij wilde de arme tou-chan niet breken), zijn lippen op die van Tou-chan. Zijn hand gleed naar beneden en stevig hield hij Tou-chan vast. De hormonen en adrenaline gierde door zijn lijf.

((PLAATJE of course:

))

'Je zou beter moeten weten.' zei ze kalm terug naar het onwetende meisje. Daarna keek ze naar Yuu en viel haar mond open. 'Arme kleine knul.' zei ze terwijl ze al glimlachend toekeek.

Toushirou keek op en zag Yuu op hem af marcheren. Hij keek geschrokken op en besloot afleiding te zoeken door net te doen of hij het niet door had en zat te lezen. Hij greep naar zijn boek, dat achter hem lag, maar had geen kans meer omdat hij omhoog werd getrokken en het laatste wat hij zag was Yuu met zijn hoofd opvallend dichtbij, die hem ineens plat op zijn mond pakte. Het volgende moment probeerde hij uit alle macht weg te komen terwijl Yuu hem aan zat te randen. Hij besloot het spartelen op te geven en proberde nu Yuu's hoofd weg te duwen.

'Yuu!' Ruşine's stem zat ergens tussen paniekerig, boos en schuldig. 'Laat dat kind toch met rust. Ik bedoel, ik loop toch ook niet op de eerste de beste jongen af om hem half te wurgen en tegelijkertijd te stikken om te laten zien hoe vrouwelijk ik ben!' Eigenlijk wist ze niet waarom ze zo reageerde. Ze had het van te voren geweten, maar het verdrongen. Nu had ze te veel medelijden met het jochie.

'Kijk dan wat je hebt veroorzaakt. Door jouw overbodige commentaar zit dat arme knulletje vast in de armen van een immens grote homo.' Yumiko zuchtte. Ze had wel een beetje medelijden met het ventje, maar ach, hij had vandaag ookal in de lucht gehangen.