Rotsjes bij het meer

Een eindje van de "bewoonde" meer-plekken af, staat een drietal rotsen, een beetje verscholen achter een hangende treurwilg, die met zijn takken in het water hangt.
Eén van de drie rotsen is plat, zodat je er op kan zitten en met je voeten in het koele water kan bungelen.
Het is een beetje een getaway, dus niet meer dan 3 personen. Voorderest mag je van mij best éen regel, of éen woord posten.

((Is er niet al zo een topic?))

((nee, dat topic heet 'de rotsen', wat een veel grotere plek betreft. Voorderest is er "het meer", dat het hele meer betreft))

Seth, die het bal van gisteren nog steeds in zijn achterhoofd had zitten, had even geen zin om te charmeren. Aangezien hij 17 jaar lang het gezelschap van de oppas en zijn hondje gewend was, was alle ophef en het drama hem ietsiepietsie te veel.
Met zijn acoustische gitaar over zijn schouder geslingerd klauterde hij over een stijle rots, tot hij bij een plattere aankwam. Zuchtend ging hij zitten, deposeerde zijn voeten in het koele water, en genoot even van het rustgevende uitzicht. Wilgentakjes prikten voor hem doelloos in het wateroppervlak, en schaduwen dansten op zijn gezicht.
Na een klein minuutje zette hij zijn gitaar op zijn schoot, en begon hij te spelen.

Kyosu liep naar de drie rotsen, deels omdat hij het ooit eens wou zien, en deels omdat hij het geluid van een gitaar hoorde. Hetzelfde instrument dat hij bespeelde. Eenmaal daar zag hij een jongen aan het water op een van de rotsen, met inderdaad, een gitaar. Kyosu liep erheen, 'Hoi.' zei hij en wachtte tot de jongen omkeek.

Yuu had een nieuw schrift gekocht in Magic Town, aangezien zijn geheime boekje nog steeds in het bezit van Toushirou was. Hij liep langs de oever van het meer en kwam bij een plekje terecht waar hij wel goed kon schrijven. Hij zag twee anderen, maar kon hen niet goed genoeg zien om te raden wie het waren en verschool zich achter de treurwilg om vervolgens met zijn pen te klikken en het lege schrift open te slaan.

Seth keek op toen hij een stem hoorde. "Hee," zei hij langzaam, niet zeker wetend of hij wilde dat de jongen bij hem kwam zitten.

'Ik hoorde je gitaar. Ik speel ook, vandaar dat ik hier kwam.' zei kyosu. Hij vond het best lastig om contacten te leggen, dus hij hoopte dat deze jongen ook maar een beetje aardig zou zijn. 'Vind je het goed als ik naast je kom zitten?'

Yuu zette zijn pen op het papier, en begon te schrijven.

22 augustus
Ik heb eens een blik geworpen op mijn lijst met exen, en heb ontdekt dat hij maar één van de vele is. Ik voel me een stuk beter en denk dat ik in staat ben om verder te leven.

Een onbekende hand,
is alles wat ik zie.
Hij houdt de deur naar mijn toekomst op een kier,
voorkomt dat ik erdoor kan lopen.
Maar toch kan ik wel zien,
zien dat er iets is.
Mijn toekomst is niet leeg,
Er is wel degelijk een weg.

Kyosu wachtte nog steeds op een antwoord, maar werd even afgeleid. Hij dacht een geritsel te horen in de buurt van de treurwilg in de verte, hij draaide zich om en zag daar een jongen met een schriftje zitten. Hij kende hem van het genãnte scenario in de aula met toushirou, maar heeft nooit de kans gehad om toushirou het te laten uitleggen. Kyosu draaide zich weer om, en schudde het van zich af.

Hij keek de jongen even inspecterend aan, zuchtte toen, en knikte. Langzaam pakte hij zijn gitaar weer op. "Ik speel eigenlijk meer tegen de verveling," zei hij, terwijl hij een gaap wegwerkte. De moeheid herinnerde hem aan gisteren, en hij keek de jongeling even fronsend aan. "Ik heb je gister niet gezien- nouja, oke, logisch." Hij grijnsde even, en tikte op de plek waar de vorige avond zijn masker had gezeten.
"Wel jammer als je er niet was," ging hij nonchalant verder, terwijl hij doelloos een paar akkoorden aansloeg. "Veel leuke meisjes," grijnsde hij vervolgens tegen zijn snaren.

Kyosu ging zitten. Hij grijnsde breed. 'nee ik was er niet.' hij had geen zin om uit te leggen waarom niet, daarvoor kende hij hem niet goed genoeg. 'Om welke meisjes gaat het?' zei Kyosu met een sarcastische en grappige toon tegelijk. Misschien een ietwat vreemde gozer, maar hij had een voorgevoel dat dit een interessant gesprel kon worden.

Yuu hoorde de stem van Seth. Hij sloeg meteen met een klap zijn schrift dicht en borg het op in zijn broekzak. Als Seth hier in de buurt was kon hij maar beter niet zijn sentimentele kantjes in het openbaar gaan vertonen. Hij besloot om tegen de wilg te blijven zitten en een liedje te fluiten.

Kyosu schrok zich dood van de klap van het boek en gleed in het water. Snel kwam hij boven. 'jezus.' bracht hij uit en hees zichzelf op de rots. Hij was de laatste tijd erg schrikkerig, hij wist niet waarom. Met zompige kleren stond hij op de kant. 'Fijn,' zei hij en kon het eigenlijk ook niet laten om zichzelf uit te lachen. echt weer zo'n achterlijke stommiteit van hem.

Seth lachte en keek hoe de druppeltjes langzaam de steen donker kleurden. "Seth, trouwens," zei hij, en hij stak zijn hand uit.

Kyosu keek hem grijnzend aan. Hij nam zijn hand aan. 'Kyosu.' zei hij met een lach. 'Leuk hoor.' zei hij nog en keek hem even schuin aan. Hij woelde even door zijn haar om het water eruit te schudden, en probeerde zijn toen nog witte shirt, maar nu met groene strepen van het water, uit te wringen. 'achja.' zei hij en ging weer zitten alsof er niets was gebeurd.

Yuu keek om zijn treurwilg om te kijken wie er in het water was gevallen. Het was een onbekende jongen. Yuu besloot dat hij het veel leuker vond om gezelschap te hebben dan alleen achter de treurwilg te zitten en liep op het tweetal af. Hij deed net alsof hij Seth nog nooit gezien had en schonk de twee een vriendelijke glimlach. 'Yo,' zei hij en hij ging op 1 van de rotsen zitten ((als daar nog plek is, anders zit ik lekker in de lucht))

((whoei, dan rockt seth de luchtgitaar)) ((als we het toch over lucht hebben))

Lachend keek Seth hoe de druipende jongen ging zitten, en net toen hij hem zijn gitaar wilde aanbieden hoorde hij een geluid achter zich. Hij draaide zich om, en zag dat de homosexuele jongen van de avond ervoor bij hem in de buurt ging zitten.
"..hoi." Seth keek hem wantrouwig aan, maar had geen zin in schaamtemomenten tegenover Kyosu, dus zweeg hij, en richtte hij zijn blik op zijn voeten in het water.

'Hallo.' zei Kyosu met een vriendelijke lach. Die komt me zeker ook uitlachen, dat zou ik ook doen als een of andere malloot in het water viel. grapte kyosu in zichzelf. Hij was voor zijn doen best in een spontane bui, dus niets stoorde hem eigenlijk. 'Ik ben Kyosu.' zei hij nog tegen de jongen en stak zijn hand naar hem uit.

Yuu pakte de hand aan van Kyosu en grijnsde breed. 'Yuu,' zei hij en hij keek weer even naar Seth, die hem zowaar gedag zei. 'Speel je al lang gitaar?' vroeg hij nieuwsgierig. Hij ging het Seth nooit aan zijn neus hangen dat hij zelf piano speelde, en dat er een kamer was waar hij het extra goed speelde, maar hij vond het wel interessant omj meer over Seth te weten. Hoe meer hij wist, hoe meer hij tegen hem kon gebruiken .

Eigenlijk was Kyosu best nieuwsgierig naar het antwoord op Yuu's vraag aan Seth. Kyosu speelde al sinds zijn 6e, dus daar viel in ieder geval niets op aan te merken. Hij baalde even dat hij zijn eigen gitaar niet mee had genomen.

Seth haalde zijn schouders op, en keek vanuit zijn ooghoek even naar Kyosu. "Een tijdje... meer uit verveling, eigenlijk," herhaalde hij zijn eerdere uitspraak loompjes, niet wetend hoe hij er voor moest zorgen dat Kyosu de twee niet zou verlaten.

'hmmhmm...' zei Yuu en hij knikte geïnteresseerd. 'Speel is iets,' zei hij toen en hij schonk Seth een van zijn charmanste glimlachjes.

Kyosu was nieuwsgierig naar wat Seth in huis had. 'Ik speel al sinds mijn 6e.' Zei Kyosu, en grijnsde. Dat moest gewoon een beetje als een uitdaging overkomen. Hij ging recht zitten, om te horen wat hij zou spelen.

Seth keek Yuu opnieuw even wantrouwig aan, maar besloot dat zijn halfhartige gitaarskills vast niet geil genoeg waren om de jongen op te warmen.
Hij zette zijn vingers op de snaren en speelde een riedeltje dat hij al vaak gespeeld had. De intro van "Do you remember", fantastisch was het niet, maar elke keer als hij het hoorde voelde hij zich fijn.

((dat liedje kan ik zelf ook spelen, mwhihi ^^'))

Yuu sloot zijn ogen en concentreerde zich op de klanken die uit Seth's vingers kwamen. Het was een simpel deuntje, maar op de één of andere manier precies wat Yuu nodig had. Het was alsof de muziek hem vertelde dat hij helemaal niet moeilijk hoefde te doen, dat het leven eigenlijk heel simpel was. Een glimlach verscheen op Yuu's gezicht en hij leunde achterover op de rots.