Kamer 2334 (Alan/Terra) (18+)

'Ik heb hoofdpijn..' mompelden Lune, ter wel hij Terra's blik probeerde te ontwijken.

Terra ging op de stoel tegenover het bed zitten "Teveel aan je hoofd of gewoon hoofdpijn?" hij gaf Lune het glas en bleef hem recht aankijken.

'Teveel dingen aan mijn hoofd.. Maar ik wil je niet de indruk geven dat ik je gebruik als praatpaal..' Lune nam een slok van zijn Cola, en huiverde even toen zijn warme lippen het koude glas raakte.

Terra onderdrukte even een lach en bleef hem rustig aankijken "Hey...liever een praatpaal dan een pispaal...kom maar op.." hij glimlachte en zetten zijn handen in elkaar.

Lune nam nog een slokje, en wiebelde ongemakkelijk heen en weer, 'nou.. De vakantie komt er aan, en dan moet ik naar mijn familie terug, daar heb ik totaal geen zin in.. ' begon hij zacht, 'ik vroeg me af.. Maar ik weet niet aan wie ik dat moet vragen, en ik weet niet hoe ik er onder uit kan komen..' zijn stem stierf steeds weg en hij was ondertussen zo rood geworden als een boei. 'Ik heb geen zin om naar mijn ouders te gaan, ik ben al met Mimi naar hun toe geweest, en 1 keer is wel genoeg.. Ik weet niet wat ik bij Mimi moet voelen, ik weet niet eens wat zei voor mij voelt, ik fanteseer er soms over dat we meer zijn dan vrienden, maar dat vind ik misselijk makend, omdat ik Kyosu leuk vind.. Leuker dan Mimi, denk ik, ja dat weet ik zeker. Kyosu's vader is ernstig ziek en ik maak me zorgen, ik vraag me af of zijn vader me wel leuk vindt.' Lune zweeg even. 'En ik heb gewoon kop pijn.'

Terra voelde even de scherpe steken weer door hem heen gaan maar probeerde zich in te houden "D-dusse....familie problemen....tja...en wat betreft Mimiko heeft die niet iets met Cosette?"

'Daarom, Mimi is met Cosette en ik met Kyosu, zo hoort het, niet anders, vindt je niet?' Lune keek Terra onderzoekend aan.

Terra keek hem even streng aan en wees naar hem "Lune moet je horen....er is niks dat zo nep is als zo hoort het....niks hoort en niks is gewoon we leven allenmaal in een wereld vol mogenlijkheden en omdat iets is hoeft het nog niet zo te blijven..."
Hij voelde zich een beetje een soort dokter Phil ofzo....

'Ick.. Maar ik val zowat op iedereen op deze school, dat hoort toch niet?' Lune voelde zich net een klein ventje dat steun zocht bij zijn moeder -Of vader natuurlijk..

Terra grijnsde "Er zitten ook gewoon teveel leuke mensen op deze school" hij leunde achteruit in de stoel en even schoof de mouw van zijn badjas opzij maar die trok hij haastig terug.
Hij keek Lune met een beetje een geschrokken gezicht aan, zou hij het gezien hebben?

Lune staarde Terra even onderzoekend aan, 'Ja..Teveel leuke mensen..' herhaalde hij afwezig.

Terra zuchte opgelucht, wat fijn dat Lune niet altijd even goed oplette "Dus...zin in wafels?" hij trok een pak wafels uit de kast.

'Nee, eigenlijk niet.' Lune staarde afwezig voor zich uit; hij had alles behalve honger.

Terra gooide het pak wafels over zijn schouder terug in de kast, als de mensjes die bij hem op bezoek kwamen niks gingen eten kwam die kast nooit leeg..
"Wat wil je dan eigenlijk wel?"

'Ik heb geen honger..' Lune staarde Terra aan, 'geen honger,' herhaalde hij weer ter wel hij opstond.

Terra keek Lune met een frons aan "Nee....dat zei je al...ik bedoelde meer van wat wil je wel hebben?"

'Eh, weet ik niet.. Ik drink mijn cola op en dan denk ik dat ik weer ga, ik wou je eigenlijk alleen iets kwijt, en dat heb ik daarnet gezegd, ik heb je gebruikt als praatpaal teddy bear achtig iets.. Heb je jezelf gesneden?' Lune had het gezien toen Terra de wafels pakte.

Terra keek naar de kras op zijn arm die zichbaar was "O...ja..ongelukje.." hij glimlachte een beetje geforceerd, niemand mocht erachter komen hoe hij echt aan die krassen en blauwe plekken kwam....

'Je hebt je perongeluk zo erg in je polsen gesneden? Perongeluk kreeg je al die blauwe plekken? Mag ik het eens zien.. Ik maak me zorgen..' Lune stond op en liep naar Terra, toe, en greep zijn pols vast, sjorden zijn Mouw een stukje omhoog en keek er andachtig naar, 'oei..'

Terra trok geschrokken zijn arm weg "NEE!"...hij keek Lune nu angstig aan "...raak me niet aan.." iedere aanraking die hij tot nu toe had gehad sinds dat hij naar zijn vader was geweest had pijn gedaan, hij wuifde het dan wel weg maar hij hoefde geen medelijde....
Hij keek Lune angstig aan en was overeind gekomen.

Lune keek Terra bang aan, toen bezorgt; zo'n moederblik. 'Maar.. Maar..' begon hij schor, toen vertrok zijn gezicht weer. 2 grote huilerige ogen en een pruillipje.

Terra's blik verranderde in een beetje verbaasd "Waarom kijk jij nu ineens zo moeilijk?" hij trok zijn mouw terug naar beneden en verborg de blauweplekken en krassen..


((Ik ben weeg bye bye))

--New--
Terra plofte met een enorm grijs boek in zijn handen op bed neer, hij sloeg het open en begon gefacineerd te lezen.
Nu weet ik waarom mijn vader die drie voorwerpen wil hebben...

Mimiko was nog steeds doods bang dat Grave zou komen en liep lichtelijk trillend naar Terra. Toen ze voor zijn deur stond klopte ze twijfelend aan en wachte.

Terra had onderhand al eens een keer een touwtje aan z`n deurklink gebonden en trok zo vanaf zijn bed de deur open nog altijd even geconcentreerd op het boek "Kan ik helpen?" hij klonk een beetje afwezig.