De eetzaal

'Kan je me aan wat mensen voorstellen uit jou vriendenclub?' hij nam snel een hap van zijn gebakje.

'Sure..' Cosette glimlachte en nam nog een hap brood.

'dankje,' antwoorden Saya na een tijdje zwijgen.
Hij nam nog een hap en liet toen zijn cake staan, hij had niet zo'n honger.

Cosette schooft haar dienblad van zich af. Ze had nog meer dan de helft over, en zat nú al vol. 'Ik neem echt áltijd veel te veel.'

Saya glimlachten even, 'ik neem altijd te weinig, maar daar heb ik al genoeg aan,' hij pakte iets van haar dienblad, en stak dat in zijn mond, 'raar..Jou gebakjes smaken veel beter dan die van mij..'

Cosette lachtte. 'Vaag.'

Saya knikte. 'Indeed,'
hij nam nog een hap van haar cake, en bestudeerde haar aandachtig.

Cosette keek naar het plafond en zuchtte.

((Goh, wat zijn we weer spontaan vandaag *Sarcasme* ))

Saya stond op, 'je wilt geen eten meer neem ik aan?' hij pakte haar dienblad,

'Goed gegokt,' zei Cosette.

((Ik ben inspiratieloos 3:))

Say gooide het overige eten in een van de vuilnisbakken, en legde het dienblad in zo'n dienblad houder-ding gevalles-.

Cosette stond op en liep de eetzaal uit~

Toen Andrew aan kwam lopen, liep Cosette net weg. Hij zag een jongen, die hij nog niet kende. Hij liep er naar toe, en keek de jongen aan. 'Hey,' Het klonk droger dan dat hij bedoeld had.

Carter liep de eetzaal binnen. Hij was net terug van zijn trip naar Japan en een zuiderlijk eilandje in de stille zuidzee dat eigendom was van zijn oom. Helemaal opgelucht omdat hij alle opkroppingen in zijn hart eruit gegooid had en klaar voor een frisse start liep hij naar een lege tafel waar hij ging zitten. Hij dacht aan zijn laatste moment in Japan en zuchtte met een glimlach. Hij vroeg zich af of Yuu al terug was. Hij kon niet wachten om de jacht opnieuw te openen.

Nick had zichzelf redelijk weten op te frissen en paradeerde nu de eetzaal binnen. Hij keek niet rond. Zijn blik staarde naar de vloer onder hem. Hij keek even op, om een leeg tafeltje te zoeken en nam toen plaats. Niemand die hij kende zat er.

Yuu liep met Fabian de eetzaal binnen. Hij durfde niet rond te kijken, bang om gezichten te ontmoeten die hij liever niet zag. In plaats daarvan hield hij zijn ogen strak op het buffet gericht. Met grote passen liep hij op al het heerlijke eten af en schepte hij zijn bord bomvol. Zijn blik viel op een lege tafel en haastig ging hij zitten. Hij keek even naar Fabian en wachtte beleefd tot hij ook zou gaan zitten voordat hij begon met eten.

Nick zag Yuu binnen komen met Fabian. Hij fronsde. Waar had hij seth gelaten? Waren ze.. uit elkaar gegaan? Hij kleurde rood. Zou het zijn schuld zijn? Hij schraapte met zijn vork over het bord. Mensen keken geirriteerd op, maar hij keek niet op. Hij stopte ook niet.

Nogal afwezig liep Emily de kantine binnen, maar eenmaal daar schudde ze zichzelf weer wakker en zag ze niet veel verderop ook Nicholas zitten. In een versneld tempo liep ze naar het drankgedeelte toe, pakte ze koffie en liep ze net iets te vlug weer door Nicholas, waardoor de helft van het kopje de rand over vloog toen ze wilde gaan zitten.
Met een zielig gezicht keek ze naar het plasje koffie dat nu langse het kopje lag, maar al snel toverde ze weer een glimlach tevoorschijn. "Goedemiddag!(?)" zei ze vrolijk.

Nick's ogen vlogen naar het meisje voor haar. Zijn ogen glimden."emily!" zei hij vrolijk. Hij verget zijn yuu x seth denk probleem direct."Hoe was je vakantie?" hij glimlachte naar haar.

Voordat Emily antwoordde nam ze eerst een paar slokken van haar half weggegoten koffie en richtte zich daarna pas weer op Nicholas. "Ehm, ik heb vooral de school en omgeving een beetje proberen te ontdekken geloof ik," antwoordde ze met een bedenkelijk gezicht, waarna het weer in een glimlach veranderde. "En jij? Was het leuk met die vriend van je?" (zo legde je toch uit fniet?)

(ja)

Nick glimlachte eerst nog. Toen betrok zijn gezicht in een pijnlijke grimas. Hij schudde zijn hoofd langzaam."Nee," fluisterde hij."Eerst wel.. Maar alles liep verkeerd." Zijn blik stond op oneindig.

Ook hij schepte op, zonder nou eigenlijk precies te kijken wat er op zijn bord neer kwam. Maar het zou wel goed zijn. Hij plofte naast Yuu neer en keek hem wat ongemakkelijk aan. 'Nou - eh eetsmakelijk.'glimlachte hij en nam daarna een hap van zijn eten. Vervolgens keek hij de eetzaal rond. Het was niet ontzettend druk, maar dat was best logisch rond deze tijd. Hij keek naar Yuu, die zich waarschijnlijk alles behalve comfortabel voelde. Het leek alsof hij bang was. Toch zag Fabian geen enkele reden om er na te vragen.

Met een medelevend gezicht staarde Emily richting Nicholas' ogen, die totaal niet meer gericht leken te zijn op iets in de echte wereld, maar totaal afwezig. Net zo'n blik als zij vaak zat had.
"Wat was er dan als ik vragen mag?" vroeg ze, automatisch ook zachter pratend zonder haar ogen ook maar een seconde af te laten dwalen.

Yuu concentreerde zich volledig op zijn bord en at alle lekkernijen gulzig op. Hij zuchtte even toen hij op de helft was en wierp een blik op Fabian tegenover hem.
'Sorry dat ik zo'n saai gezelschap ben. Ben je nog ergens heen geweest op vakantie?' vroeg hij uiteindelijk om Fabian iets te vertellen te geven. Hij kauwde afwezig op een kipnugget en staarde even onbewust over Fabian's schouder, waar een lange blonde jongen zat die hij alweer bijna vergeten was. Van schrik en ontsteltenis verslikte hij zich in zijn nugget. Hoestend en proestend nam hij snel een slok water, terwijl zijn hoofd meteen knalrood werd bij de laatste herinnering die hij met Carter deelde.
Kom weer bij me.

Carter had Yuu meteen opgemerkt. Hij had een tijdje naar hem gestaard en opgemerkt dat er iets vreemds met hem aan de hand was. De vrolijke aura die hij normaal om zich heen had was verdwenen. Bovendien was Yuu niet met Seth maar met Fabian en dat was verdacht. Niet dat het niet onmogelijk was voor een koppel om een paar minuten zonder elkaar te zijn, maar toch waren dit soort gevallen bij Yuu en Seth altijd zeldzaam en betekende het meestal niet veel goeds.
Oef, wat had hij die twee onbewust nauwkeurig geanalyseerd de afgelopen weken.
Yuu's blik kruiste met die van hem en meteen barstte de jongen uit in een verstikkende hoestbui. Carter keek geamuseerd toe hoe zijn hoofd langzaam rood kleurde.
Wat leuk, hij had een geweldig effect op zijn kleine Yuu, nu al. Misschien werd het toch makkelijker om Yuu van Seth af te pakken dan hij dacht. Zolang hij maar toesloeg terwijl Seth er niet was. Dan had hij de beste kans.