Alecia's Room. nr 6266

Cosette wrote:

Alecia. wrote:((nope, dat is enma ai ofzoiet x3, net ontdekt :p))


Alecia glimlachte na wat Lune zei. 'het zijn mensen zoals jij die deze wereld rot maken'

((Neeee.. die jongen :3))

((touschiro ofzoiets dacht ik x,x))

Alecia opende de deur en zag Shayla staan. 'hey' ^^

Alecia. wrote:

Cosette wrote:

Alecia. wrote:((nope, dat is enma ai ofzoiet x3, net ontdekt :p))


Alecia glimlachte na wat Lune zei. 'het zijn mensen zoals jij die deze wereld rot maken'

((Neeee.. die jongen :3))

((touschiro ofzoiets dacht ik x,x))

Alecia opende de deur en zag Shayla staan. 'hey' ^^

((Ren Ichimoku Ik heb Jigoku Shoujo 3 keer gekeken, dus ik weet dat ^^))

Shayla glimlachte. 'Howi, ik dacht, laten we Alecia eens gaan martelen.' Zei ze op spottende toon en grinnikte in zichzelf.

Alecia glimlachte breed en maakte soort van zucht-lach ((ken je dat ? xd, heb het nogal raar verwoord, I know))
'kom je binnen?'

Shayla trok een nadenkende blik en haalde haar schouders op. 'Dat was nog niet eens in me opgekomen.' Ze lachte en liep de kamer in. 'En, hoe staat het leven?'

((dit is voor Lloyds dood toch ? =,= anders zou Alecia een stuk minder happy zyn x,x))


Alecia staarde vaagjes voor zich uit. 'niets bijzonders...'

((Ja, dit er nog ervoor, morge komt ze weer, dan is het erna))

Shayla bestudeerde de kamer, maar dan op haar eigen manier. Ze stuurde een zachte wind door de kamer, zodat ze goed in zich op kon nemen waar wat stond. 'Jij geen kamer genoot?'

'nee' tegelijkertijd schudde ze haar hoofd.

Shayla krabbelde zichzelf op haar achterhoofd en ging op de rand van het bed zitten. 'Ik ook niet, ik had, maar die is opeens veranderd in iemand van het andere geslacht... Vaag verhaal, heb hem uit de kamer gekikt, dus ik zit ook alleen.'

'I see... wil jij mijn kamergenoote worden'

'Hmm... Even denken...' Shayla was even stil en trok haar wenkbrauwen nadenkend op. 'Zo, nagedacht, ok!' Ze glimlachte en stelde zich recht.

Alecia glimlachte dat Shayla instemde. ^^

'Goed, tijd voor de verhuizing! Zal ik maar helpen dan?'

'graag' :3 Alecia stelde zich recht en liep naar haar kast.

Shayla zuchte. 'Ik hoop niet dat je al teveel spullen hebt he...'

Alecia opende haar kast. Behalve van een paar kleren en haar viool lag er niet veel in. Op haar bureau rinkelde haar telefoon. Zoals gewoonlijk nam ze niet op.

Shayla luisterde naar de klanken van de telefoon die af ging. 'Moet je niet opnemen?'

'nee' zei ze zacht en stak alles in een zak.

Shayla trok vragend haar wenkbrauw op. Zou ze vragen waarom niet? Of zou ze dan weer opdringerig over komen? '... Hoezo niet? Misschien is het iemand die heel graag wilt weten of alles wel goed gaat.' Zei ze uiteindelijk toch maar.

'het zijn mijn ouders... ik heb geen behoefte om met hun te praten...'

Shayla slikte even. Wauw, zij kon dat niet zeggen. Ze wilde juist dat haar vader haar om de dag zou bellen, zonder overbezorgt over te komen dan, zoals hij altijd deed. Alecia had iets wat Shayla niet had en dat gaf een beetje een knagend gevoel. 'Dus, zijn je ouders erg bezorgt?' Ze wilde wel stoppen over het onderwerp, maar toch wilde ze wat meer erover weten.

'soort van...' Alecia staarde vaag voor zich uit en ritste haar zak toe. Haar kamer was bijna voll. leeg. Eigenlijk had ze niet veel spullen meegenomen en het feit dat Shayla haar verschilende vragen aan het stelden was stoorde haar om eerlijk te zijn niet.

Shayla trok haar mondhoeken wat omhoog, waardoor het leek alsof ze glimlachte. 'Kan ik me best voorstellen, omdat de oorlog net is afgelopen. Natuurlijk zijn ze nu bezorgt...' Ze dacht aan gisteravond, toen ze voor het eerst sinds jaren weer een bericht van haar broer kreeg. 'Maargoed, ben je klaar?'

'bezorgt...' mompelde ze tegen zichzelf. Ze keek op naar alecia en glimlachte, ookal zou Shayla niet in de mogelijkheid zijn om het te zien.
Ze pakte haar gsm en stak het in de zak van haar rok. 'nu wel..'

Shayla stelde zich recht en maakte met haar hand een peace teken. 'Oké, lets go!' Zei ze vrolijk. Ze was best blij dat ze vanaf nu niet meer alleen op haar kamer hoefde te zitten. Het ging niet zo zeer om het praten, maar meer het gevoel dat ze niet alleen was. Dat er nog iemand naast haar stond. Ze opende de deur en liep richting haar eigen kamer.

((Ok, over naar de kamer van moi ^^))