Alecia's Room. nr 6266

Alecia keek even voor zich uit. 'het meer?, ik heb het daar altijd al mooi gevonden'

Mimiko keek even snel van haar weg. Het meer. 'Eh ja tuurlijk', zei ze snel en ze liep de gang uit.

Alecia keek haar achterdochtig aan. De mannier waarop Mimiko had geantwoord maakte haar nieuwsgierig. Maar ze besloot om haar niet met onodige vragen te belasten.

((verder bij meer C: ))

((ok))

NewNewNew



Alecia lag neer op haar bed en staarde naar het plafond. Ze herinnerde vele dingen die ze eigenlijk maar beter vergat. Toch kon ze ze maar niet vergeten. Eigenlijk had ze maar 1 goede herinnering...

Lune slofte met zijn handen in zijn zakken over de gangen, hij bleef staan bij een willekeurige deur ((Die van jou dus)) en klopte aan.

Alecia deed voorzichtig de deur open en zag Lune staan.

Lune wist niet helemaal wat hij moest doen, 1. Heel hard lachen, zeggen dat je Lune bent en dat zei een of ander dood kind is en dat ze er niet uitziet, 2. gewoon normaal zeggen dat je Lune bent, en toevallig bij haar aanklopte hij koos voor het tweede, 'Hallo,' begon hij zo ontschuldig mogenlijk, alsnog klopte zijn aura niet.. Als je die trouwens wel kon zien.. het voorspelde niet veel goeds.

Alecia keek hem achterdochtig aan. 'wat wil je?' De uitdrinking op zijn gezicht stond haar niet aan en ze was nog altijd niet vergeten hoe hij had gesproken tegen Shayla.

'Hallo zeggen,' Lune klonk opeens een stuk onvriendelijker, een beetje kil. Hij keek haar ijzig aan, hooghartig zoals hij was keek hij op haar neer.

Alecia keek hem emotieloos aan maar je zag tog wel een klein beetje irritatie in haar ogen. 'als dat alles is...' Ze deed aanstalten om de deur te sluiten.

'Ja dat is alles, snol..' snauwde Lune, hij deed zijn handen in zijn zakken, 'ik weet niet wat bij jou soort zombie's gewoonlijk is maar iemand zo te begroeten is zwaar onder het niveau van zwaar onder de 0.'

Alecia keek lune recht in de ogen aan. Haar gelaatsuitdrukking straalde dood uit. (dus alsof jij elk moment zou gaan moeten dood vallen)
'o zielige schaduw verloren in de duisternis, neerkijkent op anderen. Jij verdient het niet te leven.' Keek hem nu uitdagend tegelijkertijd aan.

'En wie ben jij, die bepaalt of mensen mogen leven op deze verotte wereld?' Lune trok een wenkbrauw op, en begon spottend te lachen, 'je bent nog maar een dom kind, netzoals iedereen hier, het enige verschil is is dat jij eeuwig dom zou blijven omdat je je afsluit voor de echte wereld, en je verstopt in je eigen droom wereld, dat is het verschil.'

Alecia. wrote:NewNewNew



Alecia lag neer op haar bed en staarde naar het plafond. Ze herinnerde vele dingen die ze eigenlijk maar beter vergat. Toch kon ze ze maar niet vergeten. Eigenlijk had ze maar 1 goede herinnering...

((He, dat is Ren <3 Toch o.o?))

((nope, dat is enma ai ofzoiet x3, net ontdekt :p))


Alecia glimlachte na wat Lune zei. 'het zijn mensen zoals jij die deze wereld rot maken'

'Beter deze wereld rot dan een wereld vol zombie's zoals jij bent,' sprak hij koeltjes.

'moet ik mij nu beledigd voelen? werkelijk, wat probeer je momenteel te bereiken?'

Lune keek om zich heen, 'Huh Wie zei dat?' hij slofte verder, 'ik ga echt SPOKEN horen..' mompelden hij, en maakte een nonchalant gebaar met zijn handen.

((BOEM. ik dacht dat je weg moest *Death Glare*))

((ja, kben nu m'n schoenen aant striikke))


Alecia keek Lune zelfs niet eens na en deed haar deur weer toe wat haar afsloot van alles en iedereen.

((Nah, en ik wou vrienden met Alecia worden? =O))

Lune was uit zich verdwenen..

((wanneer da ? xd,))

((Weg Lune, Alecia is al friends met Shayla ))

Shayla liep door de gangen, richting de kamer van Alecia. Ze kende elkaar nog niet zo goed, dus vond ze het tijd daar verandering in te brengen. Voorzichtig klopte ze op haar deur en wachte geduldig af tot er werd open gedaan.

Alecia. wrote:((nope, dat is enma ai ofzoiet x3, net ontdekt :p))


Alecia glimlachte na wat Lune zei. 'het zijn mensen zoals jij die deze wereld rot maken'

((Neeee.. die jongen :3))