Kamer 2314 - Nicholas en Yuu

Hij draaide zich weer om."Yumi, jij verteld mij eerst dat ik moet zeggen dat het niet door de drank komt, dat ik er geen spijt van heb. Dat je me dan met rust laat. En nu zeg je dat ik de waarheid moet vertellen? Ik weet het gewoon nog niet, oké? Ik herinner me de kus nog wel, heus. Maar we kunnen het toch bij die kus laten? Of wil jij dat er meer volgen?" Zijn ogen stonden nu droevig.

'Ik wilde alleen horen dat het niet was door de drank. Als dat de waarheid was in ieder geval. En als dat bij jou wel zo was, dan weet ik niet wat ik er van moet denken. Ik ben op deze manier te vaak gekwetst, Nick. I won't let that happen again.' Yumiko was even zichzelf niet, ze was kwetsbaar. Als er nu een spiegel zou staan, zou ze walgen van zichzelf.

"Het kwam niet door de drank, oké? Nu blij? Ik vroeg je iets, antwoord daar op. Dan weet ik hoe het vanuit jouw kant staat. Ik wil niet blijven gissen over jou gedachtes, oké? I'm not a mind reader." Hij leunde met zijn schouder tegen de muur.

'Als je het vanochtend aan me had gevraagd had ik heftig ja geknikt. Maar na dit weet ik het niet meer. Ik weet niet of ik je kan vertrouwen, of je anders bent dan andere jongens..'

Nicholas rolde met zijn ogen. Het normale gezeik over 'zoals andere jongens'."Yumi, ik vind je heus wel aardig, en ik zou heus wel weer met je willen zoenen, ooit.. maar ik zou nooit wat vast willen, snap je?" Wat klonk dit rot."Ik weet niet of jij wat vast zou willen.."

Yumiko schudde haar hoofd. 'Een vaste relatie is nutteloos. Op je 16e zoek je niets vast, tenminste ik niet. Ik zoek eigenlijk helemaal niks, en toch zocht ik wat in jou.' Ze snapte zichzelf amper. 'It's weird.' mompelde ze bijna onverstaanbaar. 'Maar laat maar, zoek Rusine op. She likes you, dat was overduidelijk te zien gisteren en jullie passen een stuk beter bij elkaar.' Yumiko draaide zich om, klaar om weg te lopen.

"Rusine?" Nick deed een paar stappen en pakte haar schouder vast. Hij draaide haar naar zich toe en liet haar weer los."Ik heb amper met haar gepraat." Hij fronsde. Hij keek haar verward aan. Hij wou niets met Yumi, maar toch wou hij haar niet kwijt. Hij wou niet dat ze zich zoveel van die zoen aantrok, hij wou dat zij hem ook negeerde. Hij wou vrienden blijven. Hij wou niet dat ze vrienden bleven, hij wou dat zij hem leuk bleef vinden, goed voor z'n ego.

((HAHA oke negeer die laatste zin maar haha.))

'Sixpacks doen wonderen, I guess.' zei ze, waarna ze weer een poging deed weg te lopen. 'Oh, trouwens..' ze draaide zich om en gaf Nick een vluchtige kus op zijn mond. 'Puur om het af te leren.' zei ze, waarna ze (( again )) rustig weg liep.

Nick liet haar gaan, verbaasd over dat kusje. hij haalde zijn schouders op en opende de deur van zijn eigen kamer. Hij nam weer plaats op zijn bureau stoel en rolde weer naar Yuu toe."Oké, ben ik weer."

NIEUWWWWWW
------

Yuu deed de deur van zijn slaapkamer open en liet Tou-chan voor gaan. Het idee dat ze nu eindelijk samen waren in ZIJN slaapkamer liet zijn hart sneller bonken, maar hij moest zich aan zijn plan houden. Hij moest Tou-chan laten zien wat hij wilde laten zien, anders kwam er nooit wat van.

Toushirou liep naar binnen en keek om zich heen. Er waren geen sporen meer te ontdekken van het feest. Het was een raar idee dat hier niet zo lang geleden nog een hoop dronken jongeren lag. Hij wachtte op Yuu.

Yuu ging tegen de muur staan en keek naar Tou-chan. 'Kom eens voor me staan,' zei hij. Hij had zijn handen achter zijn rug en keek Tou-chan met twinkelende oogjes aan. Alleen het idee al van wat er zou gebeuren als Tou-chan meewerkte maakte hem dolgelukkig.

Toushirou keek Yuu fronsend aan. hij kende zijn trucjes, maar kon nu geen tekenen aan zijn gelaat ontdekken van zorgwekkende gedachten. Hij haalde zijn schouders op en kwam voor Yuu staan. 'Laat het nou maar zien' zei hij ongeduldig.

'Dichterbij,' zei Yuu, die de meter die tussen hen in stond wel kon vermoorden. 'Hier,' zei hij terwijl hij met zijn voet op de grond vlak voor hem tikte. zijn handen had hij nog altijd op zijn rug, en hij keek Tou-chan doordringend aan.

Toushirou schuifelde wat dichterbij en keek naar Yuu's armen, die achter zijn rug verdwenen. Hij keek hem daarna weer aan. 'Just show it already'

Yuu rolde geïrriteerd met zijn ogen. 'Dichterbij, Tou-chan. Ik wil je zo dichtbij hebben dat ik niet meer kan ademen,' zei hij. Zijn handen kriebelden, maar hij hield ze stevig achter zijn rug. Hij mocht zijn geduld niet verliezen. Hij moest het Tou-chan laten zien. Hij mocht het niet verpesten.

'Ik heb niet echt de intenties om je te laten stikken' zei hij droog. Hij schuifelde nog een paar centimeter dichterbij tot hij zowat tegen Yuu aan gedrukt stond. 'Kom op, ik heb weinig geduld' zei hij opdringerig.

Yuu voelde hoe Tou-chans lichaam zachtjes tegen de zijne aan stond. Hij grijnsde. Tou-chan was nu echt heel dichtbij. 'Voelt dit ongemakkelijk?' vroeg hij. Hij duwde zijn rug wat tegen zijn handen zodat die stevig tussen de muur geklemd zaten en niet vrij konden komen.

Toushirou keek Yuu even verward aan. 'Huh - wat?' vroeg hij in verwarring gebracht. Hij keek weer naar Yuu's armen. 'Nee' zei hij ongeduldig.

Yuu glimlachte. Hij haalde zijn armen achter zijn rug vandaan en liet ze naast zich hangen. Hij had niets in zijn handen. 'Pak mijn hand,' zei hij. Hij hielp Tou-chan niet, en liet zijn handen naast zich hangen. Ondertussen bleef hij Tou-chan aankijken.

Toushirou fronste toen Yuu niks achter zijn rug vandaan haalde behalve zijn handen, maar bedacht dat hij het ook nog in zijn zak zou kunnen hebben gestopt of het gewoon tussen de muur en hemzelf had vastgeklemd. Hij pakte zijn hand vast en wachtte weer af.

Yuu voelde de koude handen van Tou-chan tintelen op zijn huid. Hij beet een beetje op zijn wang, en schuifelde iets met zijn voeten. Dit was misschien moeilijker dan hij gedacht had. 'Leg hem tegen je wang,' zei Yuu, die even naar zijn eigen hand keek, die in de hand van Tou-chan lag.

Toushirou keek naar zijn hand waarin hij die van Yuu hield. Waarom ook niet, dat was inmiddels niet zo raar meer voor hem. Hij legde hem langs zijn wang en keek Yuu aan.

Yuu voelde hoe zijn warme hand gloeide tegen Tou-chans wang. Zijn hart klopte als een razende tekeer. 'En nu? Nog steeds niet ongemakkelijk?' vroeg hij. Zijn andere hand liet hij strak langs zijn lichaam hangen, ookal kostte het hem enorm veel moeite om die niet onder Tou-chans shirt te planten.

'Mnee' mompelde Toushirou terwijl hij even wegkeek. Waar probeerde Yuu heen te gaan? Hij keek hem vragend aan.