Kamer 2314 - Nicholas en Yuu

"Wauw, je doet het goed." hij liet zich op een van de bureaustoelen vallen en rolde naar Yuu toe."Ik ken jou en eh.. ja. Dat was het. Jij bent de enige waarvan ik de naam weet." Hij glimlachte. Hij zou het blijkbaar niet zo goed gaan doen als zijn vader, die iedereen om zijn vinger wond. Hij had een homovriend, en de rest negeerde hem. Hij had hier geen invloeg op mensen.

'Ow geen probleem, ik stel je wel een keer voor aan Rusine. Zij is een topmens!' zei Yuu en hij grijnsde vriendelijk.

"Dat is aardig van je." Nicholas knikte hem dankbaar toe."Maar je zei net dat je nog nooit zoveel vrouwelijke vrienden gehad heb.. Ik dacht dat homo's altijd juist graag met dames omgingen."

'Ik heb een algemene afkeer voor vrouwen. Ze zijn intimiderend en eng,' legde Yuu droogjes uit.

"Daar zijn onze meningen over verdeeld!" grijnze Nicholas. Hij keek rond."Hebben we hier ook ergens drank of moeten we daar voor naar de stad?" zei hij mokkend.

'Ik denk dat we dat moeten halen,' zei Yuu. In zijn land mocht hij nog niet legaal drinken. In Amerika trouwens ook niet, maar de legale leeftijd in de magische wereld was 18.

Nicholas vloekte."Je moet 18 zijn, toch, om het te mogen halen? Ben jij al 18? Zeg please dat je al 18 bent en dus heel vrolijk drank voor mij mag halen." Hij glimlachte iets te vrolijk.

'Ik ben 18,' zei Yuu en hij grinnikte. 'Ik wil wel drank halen. Wanna go?'

"Yes, please!" Nicholas rolde met de stoel naar het bureau en sprong eraf. Hij schoof de stoel netjes aan en haalde zijn portomonnee te voorschijn en haalde er wat geld uit. Hij gaf het aan Yuu."Ik betaal het zelf, via jou." Hij glimlachte en legde zijn hand al op de deurklink.

'Mij best!' zei Yuu en hij volgde Nicholas naar buiten.

----
((wooeee op naar magic town n__n))

((nieuw, net na het feest, 's ochtends!))

Steunend en kreunend werd Nicholas wakker. Hij keek op zijn wekker.great, half 9. Hij wou nog wel slapen, maar kon het niet. Wat had hij gister ookal weer allemaal gedaan? Strippoker, jurkjes uit trekken, aapjes boxer, night, heerseres, feestje bij hem thuis, Ayano, toen Yumiko.. Hij verbleekte. Hij had gezoend met Yumiko, dat was het. Hij veerde overeind. Had hij niet moeten doen. Hij had drank op, zij had drank op. Hij voelde niet echt iets voor haar, zij ook niet voor hem, toch? Wat was dan het probleem? Normaal deed hij nooit zo moeilijk over zoenen. Maar misschien was hij bang dat Yumiko de Ayaoon, hem zou verpletteren als ze er achter kwam dat ze had gezoend met hem. Misschien wist ze het zelf niet meer, ze had meer drank op gehad dan Nicholas. Nicholas trok zijn broek aan en ging met zijn handen door zijn haar."Fuck.." Hij zou haar negeren, net alsof doen dat hij het niet meer wist. Dan zou hij volhouden dat hij echt niet met haar heeft gezoend, en ze zou vanzelf toegeven. Hij zuchte en trok zijn shirt aan. Daarna liep hij naar de badkamer en maakte zichzelf klaar voor een zware dag. Daarna deed hij zijn schoenen uit en verliet hij de kamer. Toen pas besefte hij dat hij helemaal niet wist of Yuu thuis gekomen was. Hij haalde zijn schouders op en liep weg.

((nicks gone. ))


'Yuu!' Ruşine's hart klopte ergens hoog in haar keel en haar ogne stonden opengesperd. Waar doet hij niet open als ik hem nodig heb! 'YUUUUUU!'


((aaa ik kom zijn belofte inlossen en eh ja ><))

Yuu was er niet dus kon ook niet open doen, aangezien hij nog op Tou-chans bedje zat in een handdoekje, trots dat hij blijkbaar niks had geflikt terwijl Tou-chan straal tegen hem loog.

Ruşine haalde schokkerig adem, ramde nog eens op de deur en liet zich toen langs de muur naar beneden glijden. Yuu zal zo toch wel terug zijn? Hij moest gewoon terug komen. Hij had het haar beloofd.

Yuu wandelde door de gangen in zijn handdoekje. Hij trok nogal wat aandacht van de meisjes maar dat kon hem niks schelen. Bij zijn kamer aangekomen zag hj Rusine voor de deur staan. 'Hey Ruu-chan!' riep hij en hij zwaaide, terwijl hij dwars door zijn koppijn heen een grijns opzette.

((ik zit))

Ruşine keek hem met grote ogen aan. 'Hij was hier Yuu. Hij herkende me Yuu. Ik ik ik ik...' Daarna barste ze in een een geruisloos snikken uit, dat alleen te merken was aan traan die over haar wang gleed en het schokken van haar schouders.

Yuu deed de deur van zijn kamer open en wenkte Rusine naar binnen te gaan. Hij had geen flauw idee waar ze het over had. 'Vertel me alles, maar alleen als je er geen bezwaar tegen heb als ik me ondertussen omkleed,' zei Yuu en hij liep langs haar heen de kamer in, naar zijn kledingkast. Het was best wel fris op de gang geweest.

Ruşine had helemaal niet gezien dat hij in een handdoek stond. Trillerig stond ze op en ging ze op een van de bedden zitten. Het had best het bed kunnen zijn waar ze de avond ervoor ook opzat, maar dat kon ze niet met zekerheid zeggen. Langzaam werd haar schokken minder en kwam ze tot rust.

Yuu raapte wat kleren bij elkaar en draaide zich om naar Rusine. 'Ga je nou toekijken hoe ik me sta om te kleden of draai je je even om?' vroeg hij droogjes en hij bracht zijn hand naar de knoop in zijn handdoek, klaar om hem van zich af te gooien.

'he?' Verbaasd keek Ruşine om. Toen zag ze Yuu's handdoek. 'Oh sorry.' mompelde ze, waarna ze zich achterover liet vallen en haar ogen sloot.

Yuu liet zijn handdoek op de grond vallen en schoot in zijn kleren. Toen hij helemaal omgekleed was ging hij naast Rusine zitten. 'Tell me what happened,' zei hij en hij keek haar bezorgd aan.

Ruşine opende haar ogen, maar bleef liggen. ‘Er was eens een vrouw. Ze was gelukkig getrouwd en moeder van twee zoons. Op een dag ontmoette ze een Ayaoaan. Ze viel als een blok voor hem en na een zwik afspraakjes besloten de twee dat hun liefde bezegeld moest worden. Drie weken later vertelde de vrouw de Ayaoaan dat ze zwanger was, van hem. Ze heeft de #$%&&*piep*E$%#%$ nooit meer gezien. Negen maanden later beviel ze van een dochter. Het meisje leek absoluut niet op haar biologische vader en de vrouw besloot het kindje te houden. Ze leek doodnormaal, maar toen ze na twee weken haar nepvader een schok gaf, bleek ze dus de specialiteit telekinese te hebben. De man stond op het punt het meisje te wurgen, maar de moeder greep op tijd in. Het dochtertje mocht blijven, op een voorwaarde; zodra ze nog een keer telekinesemagie zou gebruiken, moest ze weg. Toch noemde hij het kind een schande, aangezien de telekinesespecialiteit in die familie taboe was. Vijf jaar ging het goed. Tot op een avond. Geen donkere stormnacht, maar een gewone avond. Het meisje gaf haar vader, van wie ze dacht dat het haar echte vader was, een nachtzoen. Helaas jaagde ze daarbij zo’n grote schok door hem heen dat hij terplekke een hartstilstand kreeg. De moeder kon niet anders dan het meisje weg doen. Het meisje heeft haar moeder en broers nooit meer gezien, en heeft geen flauw idee wat er met haar vader is gebeurd.’ Ruşine’s stem haperde even. 'Tot vandaag hoorde ze niets van haar familie. Het meisje, ondertussen een stuk ouder, liep door de hal en kwam daar haar broer tegen. Hij herkende haar.' Haar stem happerde weer. 'Hij weet het Yuu. Hij weet wat ik heb gedaan.' Er gleed weer een traan uit haar oog, die een natte plek op de lakens veroorzaakte.

Yuu probeerde het verhaal te volgen maar hij snapte er helemaal niks van. Het was ook een beetje moeilijk, aangezien hij barstte van de koppijn en Tou-chans hoofd steeds hoor zijn ogen danste. 'Oh, en toen?' vroeg Yuu, om te doen alsof hij er wel wat van snapte.

'Hij weet het Yuu. En ik niet. Hij herkende me. Na 11 jaar.' Ze keek om en zag Yuu's wazige gezicht. Ruşine kon haar plotsopwaaiende woede niet onderdrukken en kwam overeind. 'Ik heb waarschijnlijk zijn vader vermoord en ik heb er geen flauw idee van! HIJ WEET HET! Hij is hier en hij herkende me. Dadelijk weet iedereen het. Wat moet ik dan?' Met tranen in haar ogen liet ze zich weer vallen. 'Liefde is afschuwelijk Yuu. Zelfs als het niet je eigen liefde is.' fluisterde ze zachtjes.

'Wat gebeurd is is gebeurd. Als ik het goed begrijp, heb jij je vader toch niet expres vermoord? Je kan er toch niks aan doen? Als die broer van jou dat niet begrijpt dan komt ie maar naar mij toe. dan maak ik hem wel een kopje kleiner,' zei Yuu, ook al wist hij dat hij nooit een gevecht van iemand kon winnen.