Kamer 1899, Itachi Uchiha.

Itachi keek haar verbaasd aan, 'Wat bedoel je daar nou weer mee?' vroeg hij voorzichtig.

'Niks verder hoor.' en ze keek hem aan. Ze persten een glimlachje eruit. 'Zullen we het snel ergens anders overh ebben?'

Itachi keek haar niet begrijpelijk aan, hij duwde haar van zich af en ging recht overeind zitten. 'Waarom wil je het er niet over hebben?' vroeg hij.

Mendua haalde haar schouders op. 'Omdat ik nooit meer weet de ochtend daarna wat ik gedaan heb. Dus ik er sowieso niet iets over kan vertellen.' ze keek hem aan. 'Waarom wil jij het er zo graag over hebben?'

Itachi haalde zijn schouders op, 'Ja, straks weet je ook niet meer of je het met míj hebt gedaan,' riep hij lachend.

Mendua grijnsten. 'Nou, voor zover ik weet, ben ik nu niet dronken.'

Itachi knikte begrijpelijk, 'Fijn, alles is fijn aan jou,' zei hij glimlachend. Hij ging weer liggen, 'Sorry dat ik je van me afduwde, kleintje,' zei hij grinnikend.

Mendua grijnste en ging weer op hem liggen. 'Ach, je kan het nog goedmaken.' en ze grijsnten.

Itachi grinnikte, 'Weet je zeker dat je niet dronken bent?' vroeg hij lachend. Hij wachtte niet op antwoord en zoende haar meteen weer.

Mendua grijnsten, en zoende gelijk terug. Het kon haar op dit moment niet meer schelen hoe vaak ze van het bed af viel, en hoe vaak er weet ik veel wat gebeurde.

Itachi streelde haar weer door haar haren, hij voelde haar warme lichaam weer. Het voelde fijn en vertrouwd, hij was meestal meer van het praten dan van het zoenen maar met Mendua maakte het niet uit. Het voelde bij haar even speciaal. Hij zoende heftig op haar tempo.

Mendua begon iets rustiger te zoenen, maar ze bleef zoenen. Dit was speciaal. Dit wou ze. Ze zou neit weten hoe lang het stand zou houden, amar ze hoopten nog een tijdje.

Itachi merkte dat ze rustig was, blijkbaar voelde zij zich ook op haar gemak. Hij legde zijn hand op haar wang en bewoog ritmisch mee.

Mendua haar ogen waren gesloten, en ze genoot met haar hele lichaam, ze zou kunnen zweren dat er fonkjes uit haar hand kwamen, maar ze wist bijna zeker dat dat niet zo was. Ze sloeg haar handen om Itachi zijn gezicht heen en zoende verder.

Itachi voelde Mendua's handen, Ze praat veel ÉN zoent veel, wat wil je nog meer? hij liet gewoon meesleuren door haar. Hij voelde zich minder sterk omdat Mendua boven om hem lag. Hij conentreerde zich op haar lichaam hoe ze haar warmte naar hem overbracht. Hij hoorde een beetje geknetter, waarschijnlijk van Mendua's handen.

Mendua hoorde nu geknetter, en haalde voor de zekerheid maar snel haar handen uit zijn haar. Ze sloeg haar armen om zjin nek heen. En rolde zo dat zij nu onder lag. Dat vond ze gelijk een stuk beter liggen op een een of andere rare manier. Ze zoende weer verder en genoot met volle teugen. Hmm, hij is nog normaal ook en zoent geweldig.

Itachi voelde dat hij werd gedraaid, hij moest van binnen lachen, hij lag met een been tussen haar benen op zijn knie, zodat hij niet voluit op haar lag, omdat hij natuurlijk veel groter en zwaarder was. Hij zoende gewoon verder en hield zijn hand op haar wang.

Mendua trok haar knie op dat haar been in een driehoekje lag en ze zoende verder.

Itachi stopte even, hij ging met zijn mond naar haar oor, 'Ben ík wie je wilt?' fluisterde hij.

Mendua keek hem aan. 'Ja.' fluisterde ze terug. Ze vroeg zich af waarom hij dat vroeg, maar het maakte haar niet uit op dit moment, ze wou hem nu. normaal was ze nooit zo, en nog een stuk verlegener met jongens.

Itachi wist zelf niet waarom hij het vroeg maar toen hij het aan Mimi-chan vroeg zei ze 'Nee', nu wil hij het echt weten. Hij knikte en draaide zich zodat ze naast haar op het bed belandde.

Mendua keek opzij, recht in zijn gezicht. 'Wat als dat meisje ineens binnenkomt, ik weet der naam niet meer.' en ze kreeg een klein blosje op der gezicht.

Itachi knikte begrijpelijk, hij hijgde een beetje. 'MimiokoChan komt niet binnen, de deur zit opslot..' zei hij zachtjes. Hij draaide zijn hoofd ook naar haar toe, hij glimlachte even en keek toen naar het plafond.

Mendua draaide op der zij en legde haar hoofd op zijn schouder. Ze gaf een kus op zijn wang. 'Waarom hijg je?' voeg ze met een grjins.

Itachi grijnzde, 'Zoenen is vermoeiend hoor, en ik moet me inhouden om me niet boven op jou te storten,' zei hij lachend.