Yuu & Seth: Osaka.

De rest van het diner verliep aardig rustig. Mika en Riko negeerden elkaar spontaan en het gesprek ging vooral over general motors en wat voor problemen en voordelen dat allemaal op zou brengen. Yuu probeerde zich niet meer in het gesprek te mengen. Hij bleef maar piekeren over de opmerking van Misaki. Af en toe keek hij naar zijn vader, die hem met een blik aankeek die niet veel goeds betekende. Zo'n blik had hij altijd in zijn ogen als hij weer op het punt stond om een heleboel levens te verpesten.
Shin ruimde het toetje af en ging rond met een kan thee en een pot koffie. Het bleef een tijdje stil, tot Mika plots overeind kwam. Ze keek heel even naar Riko, haalde diep adem en glimlachte naar Kazuki aan haar rechterhand.
'Kazuki en ik willen graag een mededeling doen,' begon ze.
Yuu's maag keerde zich om. Dit beloofde niet veel goeds.
Mika haalde iets kleins en glinsterends uit haar zak. Ze schoof het om haar vinger en wiebelde wat met haar vingers in de lucht.
'We gaan trouwen!'
Een paar seconden was het doodstil.
Plots schoot Riko's stoel met een ruk naar achter. Haar smalle vuistje had ze op de tafel gebeukt. Heel even keek ze Mika met een hatelijke maar toch verschrikte blik aan, voordat ze met grote passen de eetzaal verliet.
Iedereen keek haar na.
Yuu's mond was vertrokken tot een streep.
Niet veel goeds dus.

Seth keek verschrikt op toen hij het tweede nogal eigenaardige had gemist. Met grote ogen zag hij toe hoe Riko de kamer verliet, en zijn blik schoot naar Yuu, die er niet al te blij uit zag.
Oh verdorie. Wat was er gebeurd? Waarom kon hij dit niet normaal volgen?!

'Wat leuk voor jullie! Dit is werkelijk fantastisch!'
Ren was de eerste die het erop waagde. Niet veel later volgden Kazuki's ouders en als laatste lukte het Minami om een geforceerde glimlach tevoorschijn te toveren.
Yuu bleef een beetje stilletjes op zijn stoel zitten. Hij had het idee dat er veel meer achter dit etentje, achter dat huwelijk zat. De blik van zijn vader stond hem absoluut niet aan.
Voor het eerst dat hij aan tafel was gaan zitten keek Yuu even opzij naar Seth. Meteen maakte zijn hart een sprongetje en voelde hij hoe een aangenaam gevoel zich in zijn buik nestelde. Meteen schoot hun afspraak van voor het diner weer door zijn hoofd en er verscheen een klein glimlachje op zijn gezicht terwijl hij met twinkelende oogjes in die van Seth staarde.
Hij kon niet wachten tot ze eindelijk die vreselijke Kiwamuri familie weer konden uitzwaaien en naar boven konden gaan. Daar had hij veel meer zin in dan in zijn zus die met een achtelijke idioot ging trouwen. Wat kon het hem eigenlijk schelen met wie ze ging trouwen? Als hij Seth maar mocht houden, dan boeide het hem geen stekker.

Oh god. Wat was er fantastisch? Wat was er zo geweldig, waarom was de ene helft van de tafel extreem euforisch en de andere helft extreem boos en teleurgesteld?!
Seth keek een beetje paniekerig opzij, naar Yuu, die opeens wel glimlachte.
Waarom glimlachte hij? Was er iets dat hij niet wist?
Oh god, oh god. Hij moest echt eens even gaan opletten, straks waren er allemaal belangrijke dingen gezegd!
Voor het eerst tijdens het dinee was Seth de driedubbel even vergeten, gezien zijn brein op het moment kortsluiting maakte en hij licht paniekerig begon te worden.

'Ja we moeten nog wel een datum prikken.'
'Niet te geloven, mijn eerst dochter gaat trouwen. Jullie worden zo snel groot!'
'Ik snap nog steeds niet hoe je het voor elkaar hebt gekregen om zo'n mooie vrouw aan de haak te slaan, Kazuki!'
Yuu's blik dwaalde even af van Seth naar Mika. Hun blikken kruisten elkaar en meteen kwam Yuu overeind. 'Mika, kan ik je even spreken?' vroeg hij. Hij moest haar er nog op wijzen dat ze niet nog een keer moest flikken zo tegen Riko te praten. Dit was zijn huis en in zijn huis werden dat soort opmerkingen niet gemaakt.
Mika opende haar mond om te protesteren maar Yuu was al naar de deur naar de hal gelopen en sloeg hem achter zich dicht zonder op Mika te wachten. Hij hoopte maar dat Seth slim genoeg was om braaf te blijven zitten tot hij weer terug kwam.
Na een korte tijd kwam Mika ook door de deur de hal in.
'Yuu ik weet al wat je-'
'Hou je mond en luister naar me,' gromde Yuu tegen haar.
'Ik wil niet dat je nog één keer je bek open trekt tegen Riko op zo'n manier. Dit is niet zomaar een ziekte Mika. Riko heeft kanker. Er gaan ongelofelijk veel mensen dood aan haar ziekte. Hoe haal je het in godsnaam in je hoofd om zoiets te zeggen?!' riep hij op gedempte stem uit. Mika sloeg kwaad haar armen over elkaar.
'Ik hoef dit soort gelul niet van je te horen,' siste ze. 'Jij kiest toch altijd alleen maar de kant van Riko. Heb je eigenlijk uberhaupt het afgelopen jaar wel eens erover nagedacht om een keer mijn kant te kiezen?! Weet je eigenlijk wel hoe ik me voel? Nee! Je weet helemaal niks! Oordeel niet voordat je de situatie ke-'
'Het kan me helemaal niks schelen wat de situatie is! Dat maakt geen barst uit! Dit soort dingen zeg je gewoon niet! Ze is je kleine zusje!' ondebrak Yuu haar woedend. Hij deed geen moeite meer om zijn stem te dempen.
'Oh ja Riko is weer zielig want Mika heeft weer een rotopmerking gemaakt! DENK JE DAT IK HET LEUK VIND OM DIE OPMERKINGEN VAN RIKO NAAR M'N HOOFD TE KRIJGEN?' ze pauzeerde even.
'...denk je dat ik het leuk vind om met Kazuki te trouwen? Dat ik een keuze heb? Jij hebt het verdomme altijd maar makkelijk. Jij hebt Seth en je houdt van hem en hij houdt van jou en iedereen accepteert jullie. Je weet helemaal niks, Yuu. Helemaal niks.'
Yuu was stil en keek haar met grote ogen aan.
Ho wacht even. Wat zei ze nou?!

Seth zat nog steeds aan tafel.


(jaja ik ben vandaag van de inhoud)

'Hoe bedoel je? Zeg je nou dat je niet met Kazuki wil trouwen? Waarom doe je het dan?!' riep hij verbijsterd uit. Mika rolde met haar ogen, zuchtte even. 'Had je het niet door? Hoe overdreven blij pa is. Het gaat vreselijk slecht met z'n bedrijf. Hij heeft General Motors niet gekocht omdat het zo goed gaat, maar omdat hij een nieuwe inkomstenbron nodig had om ons te kunnen onderhouden. Als Kazuki en ik gaan trouwen is het hele probleem met z'n bedrijf opgelost.
Yuu verstijfde.
Zie je wel, z'n vader was weer eens levens aan het verpesten.
'Mika je moet je leven niet weggooien voor dat stomme bedrijf van hem! Hij zoekt het zelf maar uit!' riep Yuu gefrustreerd uit.
'Was het maar zo makkelijk. Yuu, het leven is niet zo simpel zoals het voor jou soms lijkt. Nu lijkt alles voor jou nog zo rooskleurig, maar wacht maar tot jij degene bent die het bedrijf moet overnemen. Dan zit je niet alleen met een bedrijf dat waardeloos is, maar je zal ook moeten trouwen en kinderen moeten krijgen die jou weer op kunnen volgen en-'
'Ho wacht even, wat heeft iedereen toch? Ik neem het bedrijf helemaal niet over. Riko doet dat. Haar hele opleiding is erop afgestemd.'
Mika keek Yuu met een doordringende blik aan.
'Yuu, Riko is ziek. Zie je haar nou echt pa's bedrijf overnemen?'
'De dokters hebben gezegd dat ze weer beter wordt!' schreeuwde Yuu, die het nu meer dan zat werd dat Riko werd behandeld alsof ze al dood was. Riko ging niet dood. Ze was Riko.
'Yuu-'
'Nee! Ik wil niks meer horen. Jij biedt je excuses aan tegen Riko of je gaat maar bij Kazuki wonen. Ik hoef geen mensen in m'n huis die zulke harteloze dingen aan tafel schreeuwen,' siste hij kwaad.
Niet dat hij Mika echt het huis uit zou zetten. Hij was James niet.
Op dat moment gingen de deuren van de eetzaal open en kwamen zijn vader en de kiwamuri familie naar buiten.
'We moeten nog zoveel plannen en oooh...'
'Kom kom, laten we doorlopen naar de zitkamer, daar is nog genoeg ruimte en tijd om verder te praten,' stelde Ren voor. Hij begeleidde de familie naar de zitkamer en wierp nog een verdachte blik op Yuu, maar Yuu keek al niet meer. Hij was de eetzaal weer binnengelopen en liep snel naar Seth toe, terwijl hij Yuki's grote achterdochtige ogen in zijn rug maar probeerde te negeren.
Hij was al dat negatieve gedoe meer dan zat.
Tijd om het allemaal driedubbel te vergeten.
'Kom,' zei hij tegen Seth. Hij stak zijn hand uit en keek hem met een licht gefrustreerde blik aan.
De hele familie lag weer eens overhoop. En hij had nog wel gehoopt dat het gezellig zou worden.

Seth keek met grote ogen van Yuu, naar de uitgestoken hand, die hij twijfelend aannam.
Hij was de driedubbel alweer vergeten, en voelde zijn hoofd volstromen met ongeruste theorieën die al snel extreme vormen aannamen.
Onzeker om de lading wanhopige gedachtes stond hij op, en wierp hij nog een blik op zijn nog volle bord.
Verdorie, waarom had hij niet gewoon kunnen opletten dan had hij Yuu tenminste uit de put kunnen proberen te helpen!

Zodra hij Seth's hand in de zijne voelde schoot er een aangenaam warm gevoel door hem heen waardoor zijn pesthumeur iets verminderde. Zijn frons verdween maar hij was nog altijd niet in staat om te glimlachen, terwijl hij Seth meetrok. Hij negeerde de blik van zijn moeder en al helemaal het gejammer van Yuki en trok Seth de eetzaal uit, de trap op en de gang door.
'Jezus dat duurde me allemaal veel te lang,' gromde hij geïrriteerd, terwijl hij de deur van zijn slaapkamer open gooide en Seth naar binnen duwde, om vervolgens de deur weer dicht te trekken en hem op slot te doen. Zodra hij dat had gedaan zakte hij meteen op zijn knieën.
'Hier word je toch niet goed van. Hij kan gewoon niets anders dan het verpesten van andermans levens! Dit is toch niet te geloven!' riep Yuu uit, die even vergeten was dat Seth zijn gesprek met Mika helemaal niet had gehoord en dus helemaal niet wist waar hij het over had.

Seth opende vertwijfeld zijn mond en keek Yuu doodongerust aan.
"Eh.. ja, inderdaad! Dat is.. toch niet te geloven!"
Hij duwde een fervent vuistje de lucht in, keek een paar seconden zeer gepassioneerd en boos, voor hij een blik op Yuu wierp om even te kijken of die hem wel geloofde.

Yuu keek op naar Seth en bedacht zich plots weer dat Seth hen helemaal niet had kunnen horen.
'Zeg, heb jij uberhaupt wel iets meegekregen van dat etentje?' vroeg hij, terwijl hij allemaal ideeën in zijn hoofd kreeg waar hij spontaan van begon te grijnzen. 'Volgens mij zat jij met je hoofd totaal ergens anders,' zei hij. De toon van zijn stem was veranderd van irritatie naar Yuuheid. Hij stond op en liep naar Seth toe.
'Ik ben blij dat dat klotediner over is,' fluisterde hij, terwijl hij op een paar centimeter afstand van Seth tot stilstand kwam en met zijn vingers over Seth's onderarm streek.
'Driedubbel, hm?' zei hij op een donker toontje. Zijn ogen begonnen te twinkelen.
Wat was het toch heerlijk om alle ellende te vergeten en je volledig te concentreren om al het aangename dat er was.
Daar werd het leven zo makkelijk van.

Seth werd vuurrood en staarde met een uitermate betrapt gezicht in Yuu's yuuse oogjes.
"I-ik.. ik! Het spijt me ik dacht ik wist niet en sorry ik- ik!" Hij hapte naar adem en werd nog een tandje roder. "Ik wilde wel opletten en .. enzo maar.. maar! Ik was-.." Zijn stem werd een stuk zachter. "Ik was er niet helemaal bij met mijn hoofd."
Hij staarde beteuterd naar de grond, maar keek toen plots gefrustreerd op en keek Yuu met een al even gefrustreerde frons aan.
"MAAR IK GA VOORTAAN HEEL ERG OPLETTEN EN DAN KAN IK DAARNA ALLEMAAL DINGEN ZEGGEN DIE GOED ZIJN EN WAARVAN JE DENKT HE DAT IS IETS WAAR IK IETS AAN HEB!"

Yuu's blik verzachtte. Er verscheen een brede grijns op zijn gezicht terwijl hij zachtjes om Seth's fantastische reactie reageerde.
Waarom dacht hij uberhaupt nog na over andermans problemen? Zolang hij Seth had deed de rest van de wereld er niet toe.
Zijn handen schoten naar voren, sloten zich om Seth's middel en trokken hem tegen zich aan. Met een scheve glimlach en hevig fonkelende ogen keek hij naar Seth. 'Het maakt niks uit. Alleen het feit dat je er bent is al genoeg om alles te doen vergeten,' zei hij. Zijn handen gleden al snel onder Seth's overhemd en streken verslaafd over zijn warme rug, terwijl hij zich naar voren boog om Seth's lippen in beslag te nemen.
Tijd om weer verder te gaan waar ze gebleven waren.

"Y-yuu!" piepte Seth. "W-waar ben je mee... - OH! DRIEDUBBEL!" riep hij ineens totaal verwoed uit, terwijl hij nog veel roder werd. Nu pas drong het tot hem door.
HIJ HAD GESMEEKT OM DRIE DUBBEL?!?!?!
HIJ.
HAD.
GESMEEKT.
OM.
DRIE.
DRUBBEL.

Seth hapte naar adem en duwde Yuu iets van zich af. "IK SMEEKTE NIET!" brulde hij gefrustreerd. "IK W-W-WAS ALLEEN.. IK DACHT ALLEEN.." Zijn trillende vingers knepen Yuu's bovenarmen fijn en zijn gezicht was nu vergelijkbaar met die van een verjaarde tomaat.

'Hé, gaan we terugkrabbelen?' gromde Yuu lichtelijk teleurgesteld omdat Seth plots weer in zijn normale zelf was veranderd. Niet dat hij die Seth niet fantastisch vond, maar hij vond die momentjes die Seth af en toe had nog veel fantastischer. Misschien moest ie z'n shirt maar weer uittrekken.
Of een dokterjas aan doen.
Jammer dat hij die niet meegenomen had.
Zijn handen bleven koppig waar ze waren terwijl hij een stap richting het bed deed en Seth mee duwde 'Ik dacht het niet,' fluisterde hij met een kriebelstem in Seth's oor, waarna hij er zachtjes zijn lippen tegenaan drukte. De warmte van Seth's lichaam tegen dat van hem werkte ongelofelijk verslavend en al snel was hij niet meer in staat om nog rationeel te kunnen denken.
Wat dacht Seth nou? Dat hij zomaar weg zou komen nadat hij zoiets had gezegd?
Mooi niet. Driedubbel wilde hij, driedubbel zou hij krijgen.

Seth's protesten bleven haken in zijn keel toen hij plots werd meegesleurd. Yuu's warmte op zijn rug, Yuu's lage kriebelstem, zijn rode oogjes.. Seth's ogen gleden verfromfraaid open en hij gaapte Yuu even nogal verward aan, terwijl zijn hart up-tempo in zijn borst raasde.
"Niet driedubbel," mompelde hij met een rood hoofd, terwijl zijn handen afdwaalden naar Yuu's overhemd en hij wat onregelmatiger begon te ademen.

'Oh jawel,' wierp Yuu tegen, die Seth op het bed duwde en over hem heen kroop. 'En als je gaat tegenstribbelen maak ik er het dubbele driedubbele van,' zei hij met een duivelse glimlach. Zijn handen gleden onder Seth's overhemd vandaan. Hij tikte met zijn vingers tegen de gesp van Seth's broek.
'Hmm...' zei hij zogenaamd bedenkelijk. 'Zullen we weer opnieuw beginnen of wil je liever verdergaan vanaf waar we gebleven waren?' vroeg hij alsof hij vroeg of Seth misschien opnieuw wilde beginnen met een spelletje mens erger je niet. In zijn hoofd ontstonden er langzaam een heleboel verschillende ideeën over hoe hij Seth driedubbel zou terugbetalen voor hun plotselinge onderbreking. De ene was nog Yuuisher dan de ander en al snel scheen het door in de blik op zijn gezicht.
Alleen al het idee van Seth's reactie erop.
Werkelijk fantastisch.

Seth veegde langzaam Yuu's overhemd aan de kant, en keek even met grote, glunderende ogen naar het fantastische uitzicht.
Zijn ogen gleden al half gehypnotiseerd omhoog, en zijn adem kwam er in totaal onregelmatige stootjes uit.
"Opnieuw beginnen," zei hij met een klein stemmetje en al struikelend over de woorden door het plots oplichtende enthousiastme. Zijn hoofd was nu compleet overrompeld door Yuu's fantastische perverse blik, die hij eigenlijk vreselijk moest afkeuren.
Maar hij kon er niets aan doen. Zijn wangen kleurden rood en zijn ogen fonkelden gevaarlijk, die welzeker iets van Seth's innerlijke niet zo onschuldige personaliteit onthulden.
Even bleef hij Yuu met een soort eigenaardige hunkerende blik aangapen, voor hij als een gek naar voren leunde en wild Yuu's lippen in beslag nam. Zijn greep versterkte, zijn handen trokken Yuu dichter naar zich toe, en zijn oogjes lichtten enthousiast op.
Driedubbel!
DRIEDUBBEL!

Yuu's hart maakte een sprongetje van geluk toen bleek dat Seth opnieuw zijn oh-zo-onschuldige masker had laten vallen en zich compleet op hem stortte. Een beetje verwilderd van Seth's plotselinge gretigheid trok hij zich even terug van Seth's lippen om hem met ogen die glinsterden van alle twinkelingen die hij erin had gestopt aan te kijken. 'You really don't know what you've just started, hm?' zei hij met een glimlach die nog altijd vreselijk duivels was.
Geïrriteerd omdat Seth nog steeds al zijn kleren aan had werkte hij hem snel uit zijn overhemd. Hij duwde zijn lippen in Seth's hals en op zijn borst. Verhitte verlangens en intsense lust schoten door hem heen terwijl hij zijn handen over Seth's bovenlichaam liet strijken. Nog even zou hij Seth zo dicht mogelijk tegen zich aan hebben, zoveel mogelijk van zijn lichaam genieten...
...voor hij over zou gaan op zijn sadistische zelf en zich ging vermaken met de roodheidsfactor van Seth's hoofd.

Zijn adem vloog er onregelmatig uit, en zijn ogen waren halfgesloten van een soort brandend verlangen dat hem naar een soort wolkje tilde.
Alles ging veel te snel, en te langzaam tegelijk. Hij wilde nog veel meer, nog driedubbel zoveel verdorie.
Verwilderd ontwaakte hij uit zijn hypnose, en hapte hij naar adem terwijl hij zijn handen oncontroleerbaar naar Yuu's broek liet schieten.
Veel te ongeduldig voor het gepruts rukte hij slechts Yuu's riem naar beneden, en keek hij Yuu met ontembarige lustige oogjes verwilderd aan.
"D-doe.. uit," commandeerde hij hijgend. "Nu!"

Zozo, die Seth. Hij had er wel zin in.
'Rustig aan jij,' zei Yuu, die grijnsde van oor tot oor en Seth even op zijn neus tikte. Hij ging rechtop zitten, gespte zijn riem los en werkte zichzelf uit zijn broek, waarna hij die van het bed af mikte en weer naar Seth toe boog om verder te gaan met waar hij mee bezig was, namelijk het bestempelen van zijn borst op vele verschillende plekken. Zijn handen dwaalden razendsnel af naar Seth's broek waar hij de riem losmaakte en even later aan de pijpen trok om ook Seth uit z'n broek te krijgen. Zijn hoofd bonkte van vele ontembare instincten die hij zometeen toch echt in toom moest gaan houden wilde hij in staat zijn het sadistische spelletje te spelen dat hij in gedachten had.
Maar ach, dat spelletje kon nog wel even wachten.

Seth's ogen begonnen veel te enthousiast te glunderen toen hij Yuu's boxer in zich kreeg, en voor hij zichzelf kon tegenhouden had hij zijn handen al naar binnen gewerkt.
Ergens vaag in zijn achterhoofd was hij ervan op de hoogte dat het misschien iets snel ging vandaag, maar HALLO HIJ HAD DAT HELE ETENTJE MOETEN WACHTEN EN HIJ MOEST EN ZOU GEWOON..
Hij duwde zijn lippen tegen Yuu's borst en klemde zijn voeten nog wat steviger om Yuu's benen, maar hoe fanatiek hij ook bezig was, het verlossende gevoel kwam maar niet, en hij keek een beetje wanhopig naar boven.

Seth's plotselinge aanval in zijn boxer deed hem even naar adem happen, terwijl de gelukzalige gevoelens meteen door zijn lichaam schoten. Heel even stond hij op het punt om weer slap te worden zoals in de keuken bij Seth thuis en zich aan Seth over te geven, maar toen bedacht hij zich plots weer dat hij daar de laatste tijd wel erg vaak last van had en klemde hij zijn kaken op elkaar, terwijl hij met al zijn macht de fantastische gevoelens die via Seth's handen door zijn hele lichaam schoten probeerde te onderdukken. Met een lichte blos van inspanning op zijn wangen keek hij in Seth's ogen, niet in staat zijn zware ademhaling onder druk te houden. Maar in plaats van dat hij zich hopeloos op Seth liet vallen en hem zijn gang liet gaan streek hij zelf met zijn handen langs Seth's bovenbenen, gleed hij langs de stof van Seth's boxer en trok hij het ding uiteindelijk met één ruwe beweging uit, om vervolgens Seth's trucjes zelf ook uit te voeren. Dat spelletje kwam zo wel. Eerst moest hij Seth even laten zien wie er de baas was.
Verwilderd duwde hij zijn lippen op die van hem, terwijl de hitte die door zijn lichaam schoot langzaam steeds ondragelijker werd.

"W-w..wacht!" haperde Seth hopeloos, die stopte waar hij mee bezig was en verwilderd Yuu's bovenarmen beetgreep. Hij duwde verwoed zijn ogen op elkaar, en kneep Yuu's armen fijn, terwijl de fantastische gevoelens door zijn lichaam raasden.
Eindelijk, sinds voor dat vervloekte etentje asdlkfsdfklj, racete er een soort variatie van opluchting door zijn lichaam, waardoor zijn adem er met verwilderde stootjes uitkwam en hij Yuu halfpaniekerig aangaapte.

'Niks te wacht,' gromde Yuu, die van binnen tot zijn grote ergenis grote protesten in zijn hoofd hoorden die hem smeekten om Seth onmiddelijk te vragen weer verder te gaan waar hij plots mee gestopt was. Zijn hele lichaam was in rep en roer en het liefst liet hij zich tussen de lakens vallen en trok hij Seth op zich zodat die zich eens even mocht uitleven, om het verslavende gevoel dat hij hem gaf weer eens op te wekken, maar gelukkig waren zijn principes iets sterker dan de vorige keren en slaagde hij erin om zichzelf niet te verliezen.
Vandaar dat hij vrolijk door ging met waar hij mee bezig was, tot hij het idee had dat Seth weer op een punt zat waar hij het eigenlijk niet moest wagen om te stoppen.
Terwijl hij zelf zwaar hijgde van alle inspanningen die hij uitvoerde om vooral niet zijn mannelijke imago te verliezen zette hij zijn handen neer op de lakens naast Seth's gezicht en keek hij hem met een vreselijk sadistische grijns aan.
'Zo. Tijd voor een spelletje,' wist hij tussen zijn zware ademhaling door uit te brengen met een lage, duistere stem.