Sportvelden

'Ik ben in ieder geval niet van plan toe te geven aan mijn gevoelens. Ik gooi mezelf nog liever onder een brug dan dat. En wat er ook voor nodig is, zal ik Nicholas moeten proberen te vergeten.'

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Als je hem maar heel laat' zei hij met een zwak glimlachje. Hij wist dat ze heel meedogenloos kon zijn.

Yumiko wist dat ze dat niet kon beloven, dus antwoordde ze maar helemaal niet. Behalve wat onverstaanbaar gemompel. 'And how's your lovelife?' vroeg ze uiteindelijk.

'Best wel goed, denk ik' zei Toushirou met een kleine grijns. 'Geen moeders in slaapkamers enzo' dat laatste zei hij zo serieus mogelijk, om haar niet weer boos te maken.

Yumiko haalde even haar schouders op. 'Ach.' mompelde ze alleen maar. Ze maakte even een energiekruis en begon er zelf aanvallen op te doen. 'Hé, hij wordt al iets beter.' merkte ze op nadat het energiekruis pas na 3 aanvallen bezweek.

Toushirou grijnsde tevreden. 'Mooi zo' zei hij opgewekt. 'Onze trainingen hebben in ieder geval nog zin. Ik ging ook heel makkelijk door mijn niveau 1 examen heen, ik was echt super zenuwachtig' zei hij, met een schittering in zijn ogen door zijn gelukkige flashback.

'Ja, maar dat was een eitje. Ik denk dat naar niveau 3 gaan een stuk moeilijker wordt.' zei ze met een diepe zucht erbij. 'Voor mijn gevoel gaat het nog eeuwen duren voor ik eindelijk eens niveau 3 ben.'

'Hmhm' stemde Toushirou in. 'Blijven oefenen hè. Ik wil later misschien toch wel iets belangrijks gaan doen.. dat je gewoon iets betekent' droomde hij hardop. Hij sloot zijn ogen en zag zichzelf al helemaal voor zich, teleporterend evil ninja's ontwijkend. ((HAHA))

'Dan moet je blijven trainen..' zei ze terwijl ze hem even aankeek. 'Want jij bent nu iets verder dan ik met je magie, terwijl ik je nog steeds zou verslaan in een duel. En dat komt omdat ik meer train.'

'Ja, maar daarom wil ik je ook graag te vriend houden' lachte Toushirou. 'Buiten het feit om dat ik je aardig vind, natuurlijk..' voegde hij er snel aan toe.

'Beiden redenen vind ik wel prima.' zei ze grijnzend. Ze probeerde ondertussen haar paarse donder, al wilde die nog niet helemaal lukken. Slechts een paar blaadjes van de boom bezweken er onder. 'Ik moet trouwens ook meer gaan oefenen. Ik kan nog bijna niets van niveau 2 een beetje normaal.'

Toushirou grijnsde. 'Ja, ik beheers het al aardig' zei hij tevreden over zichzelf. 'Als ik keihard mijn best doe kan ik echt enorme ijsballen maken. Ja, oké niet zo groot als de school ofzo, maar toch wel een grote skippybal' zei hij trots.

'Ja maar dat is nog niet zo'n kunst.' zei ze grijnzend. 'Kijk dit energiebolletje.' ze maakte een energiebol ter grootte van een voetbal. 'En kijk nu nog eens.' Het ding was ineens stukken groter. Ze smeet het ding richting een schietschijf, die er totaal onder bezweek. Maar natuurlijk was het een magische schietschijf, en was hij binnen 10 seconden weer zoals het hoorde.

Toushirou trok een pruillipje. 'Jij hebt wel explosieve shit enzo' zei hij zuchtend. 'Gelukkig heb ik mijn "Spikes of Death"' zei hij op veelbelovende toon, en hij maakte expres een minuscuul ijspegeltje die hij dramatisch liet neerstorten.

Yumiko schoot even in de lach. 'Wacht maar tot ik niveau 3 ben.' zei ze met een wenkbrauwwiebel erbij. 'Dan kan ik teleporteren, en ik kan dan de energie van de tegenstander wegzuigen om vervolgens zelf te gebruiken. En ik kan mezelf klonen. Ooo wat moet niveau 3 heerlijk zijn om te kunnen.'

Toushirou lachte. 'Dan ga ik al helemaaaaal vrienden met je blijven' zei hij. 'Anders ga ik gewoon dood, dat weet ik nu al'

'Dat zou ik inderdaad maar doen.' zei ze al grijnzend. 'En nu.. wat kan ik nu? Ja een kruis tekenen in de lucht, how awesome.' zei ze sarcastisch terwijl ze een energiekruis in de lucht tekende en er haar agressie even op af begon te reageren.

'Je kan mensen al aardig toetakelen' lachte Toushirou. 'Inclusief mij. Hoewel ik me nog een beetje kan verzetten' gaf hij eerlijk toe.

'Dat kon Scarlett niet zeggen op de kermis.' zei ze grijnzend terwijl het energiekruis inmiddels was verdwenen door de aanvallen die het had moeten doorstaan.

Toushirou sperde zijn ogen ineens een stuk verder open en zijn grijns betrok. 'Hoe bedoel je?' vroeg hij verbaasd. Hij ging rechtop zitten.

'Ooh ik kwam Scarlett tegen op de kermis, en toen vond ze het nodig om over Nicholas te beginnen die me toen zojuist had verlaten voor Jade. Blijkbaar vond ze het nodig dat er nog even goed in te peperen. Maar volgende keer bedenkt ze zich wel voor ze weer zoiets probeert.' zei ze terwijl ze trots grijnsde.

Toushirou keek haar verward aan. 'Was jíj dat?' vroeg hij half kwaad en half nog steeds helemaal in de war. Hij kneep zijn hand tot een vuist, al was het bijna niet te zien omdat hij achter hem lag.

'Ja, maar ze had het dubbel en dwars verdiend.' zei ze inmiddels minder lacherig, aangezien ze zag dat Toushirou er niet echt om kon lachen.

Toushirou fronste. 'Ze had anders behoorlijk veel pijn' zei hij verontwaardigd. 'Ik heb haar van de ziekenzaal af gesmokkeld'

'I'm glad she had. Ze heeft geluk gehad dat ik zo attent was om haar te laten liggen, in plaats van dat ik nog een paar extra aanvallen deed. Dan had ze niet op de ziekenzaal gelegen maar in een mortuarium.'