Sportvelden

Yuu zag de stenen aankomen. Hij begon het een beetje irritant te vinden dat hij zelf niet echt de tijd kreeg om een mooie aanval te creëren. Hij wilde eigenlijk al de hele tijd een fatamorgana creëren zodat het leek alsof hij er helemaal niet meer was, maar nu kreeg hij daar niet echt de tijd voor. Al helemaal niet toen hij met stenen bekogeld werd. Het lukte hem om er twee te vangen. Hij voelde de tenen zijn vingers zo'n beetje breken maar hij gaf niet toe. Hij rolde over de grond, kreeg drie stenen tegen zijn rug en één tegen zijn hoofd en ging toen weer overeind staan. Zijn hoofd duizelde en hij kon helemaal niet goed zien waar Yumiko stond. Ook zijn rug deed ongelofelijk pijn en hij durfde niet meer volledig rechtop te gaan staan. Hij hield zijn rug gebogen en knipperde een paar keer met zijn ogen. Yumiko was op tien verschillende plaatsen. Nu werd hij wel een beetje kwaad.
'Gooi verdomme geen stenen tegen mijn kop!' riep hij kwaad. Hij verzamelde al zijn macht en stuurde zijn magische energie naar zijn handen. De stenen begonnen rood te gloeien van hitte. Met een slingerworp gooide hij een steen richting één van de tien Yumiko's die hij zag, hopende dat het de goeie was. De andere steen gooide hij naar een ander, niet wetend dat de Yumiko die hij dacht te zien eigenlijk Toushirou was.

(( Ja ik reageerde in een vorige post al op Kyosu ;D ))

Toushirou zat enthousiast naar Yumiko's winnende hand te kijken. Hij wilde net nog een keer fluiten toen er ineens een hete steen tegen zijn hoofd aan beukte. Hij viel achterover in het gras en greep naar zijn hoofd. 'Wat was dat?' zei hij draaierig terwijl hij ging zitten. Zijn beeld moest even verscherpen, ondertussen wreef hij over zijn hoofd. toen hij naar zijn hand keek zag hij dat er een straaltje bloed overheen liep. 'JULLIE VECHTEN HIER MET ELKAAR, NIET MET MIJ' riep hij kwaad naar het slagveld.

Toushirou wrote:(( Ja ik reageerde in een vorige post al op Kyosu ;D ))

Toushirou zat enthousiast naar Yumiko's winnende hand te kijken. Hij wilde net nog een keer fluiten toen er ineens een hete steen tegen zijn hoofd aan beukte. Hij viel achterover in het gras en greep naar zijn hoofd. 'Wat was dat?' zei hij draaierig terwijl hij ging zitten. Zijn beeld moest even verscherpen, ondertussen wreef hij over zijn hoofd. toen hij naar zijn hand keek zag hij dat er een straaltje bloed overheen liep. 'JULLIE VECHTEN HIER MET ELKAAR, NIET MET MIJ' riep hij kwaad naar het slagveld.

(( god, ik moet echt leren lezen >.> sorry ))

Kyosu schrok van de steen tegen toushirou's hoofd aan kwam. 'Wow gaat het?' zei hij. Toushirou leek nogal kwaad, maar dat leek Kyosu normaal. Hij trok een verkreukelde tissue uit zijn zak en hield het voor toushirou's neus.

'Wasn't me.' zei Yumiko. Verder besteedde Yumiko geen aandacht aan Toushirou's pijntjes. 'Wow, richtingsgevoel kwijt, Yuu?' zei ze half verbaasd. Maar de andere steen had ze even niet gezien. Hij raakte haar linkerarm, waardoor een brandplek ontstond. Ze beet stevig op haar lip en probeerde de pijn te verbijten. Het wakkerde Yumiko's woede enorm aan en al snel deed Yumiko een nieuwe elektroshock richting Yuu.

Miyoko liep het veld op. Ze hoorde allemaal geschreeuw en rende er op af. 'Wow, wat is hier allemaal aan de hand?' riep ze geschrokken. er zou toch niemand gewond zijn ofzo?

'Het is oké' zei Toushirou tegen Kyosu en hij pakte de tissue aan. Hij drukte hem snel tegen zijn voorhoofd. 'Ik dacht toch echt dat ik niet aan het duelleren was' mompelde hij geïrriteerd in zichzelf.

Miyoko werd een beetje bang van die mensen. Vooral als ze niet wist wat er aan de hand was. Nog een keer vroeg ze; 'Wat is hier aan de hand dan?'
Ze liep naar de jongen toe met de tissue op zn voorhoofd.

Yuu, die compleet afgeleid was door Toushirou en alle Yumiko's die hij zag zag de elektroshock totaal niet aankomen en voelde hem in zijn zij schieten. Hij maakte één stuiptrekking en viel toen op de grond. Zwarte rook kwam van hem af en zijn haren stonden recht overeind. Hij grinnikte om zijn eigen zielige vertoning. Het was gewoon zo lachwekkend dat hij totaal vernederd werd door een meisje dat hij elk moment wel kon huilen van het lachen. Of van de pijn.. eigenlijk voelde hij het verschil tussen plezier en pijn niet meer helemaal. Terwijl hij moeizaam overeind probeerde te komen keek hij naar Toushirou. 'Gaat het?' vroeg hij. Elektriciteit zoefde over zijn lippen. 'Oeh...' zei Yuu en hij grijnsde nog een keer. 'Als we nu zouden zoenen sloeg de vonk vast weer over!' riep hij naar Toushirou. Hij snapte zichzelf totaal niet waarom hij zulke stomme grapjes maakte, maar die steen tegen zijn slaap had sowieso niet zo'n goed effect op zijn hersenen. Hij richtte zijn blik op Yumiko, die nu weer in haar eentje was en kruistte zijn armen voor zich. Hij wist niet of het zou lukken, maar hij hoopte het maar. Met alle energie die vreemd genoeg steeds meer in hem opborrelde naarmate Yumiko hem meer afslachtte concentreerde hij zich op het creeëren van een fatamorgana, eentje waarbij Yuu totaal uit Yumiko's zicht verdween. Of het lukte zag ie later wel.

Er kwam een meisje aanlopen. Toushirou schudde zijn hoofd. 'Gewoon een training.. laat ze maar' zei hij met een glimlachje. Hij keek verbaasd op toen hij Yuu hoorde, en grijnsde expres extra breed terug. Hij depte een paar keer met zijn tissue. 'Volgens mij begint het al te stollen' zei hij opgelucht.

'Oh, gelukkig.. Ik was al bang dat er iemand ruzie had.' Miyoko ging dicht bij hem staan, deed de tissue aan de kant, en streelde zijn voorhoofd. 'Het ziet er wel goed uit, eigenlijk moet je er was ijs op doen.. dan is de kans kleiner dat het blauw wordt.'

'Zoek dekking, mensen.' waarschuwde ze naar de drie toeschouwers. Yuu was uit het zicht verdwenen, maar Yumiko wist dat het puur een illusie was. Ze maakte zo veel energiebollen als ze kon en gooide ze overal en nergens heen, in de hoop dat één van de bollen hem zou raken.

Kyosu keek even op van het meisje. Hij wilde wat aan toushirou vragen, maar hij laatte het nu maar. 'Zal ik anders even ijs halen of zo, ookal heb ik het gevoel alsof je gaat zeggen: nee is niet nodig, ik bied het aan.' Zei Kyosu. Kon hij zich toch nog nuttig maken vandaag..

Toushirou knikte naar het meisje en glimlachte kort. 'Lijkt me een prima idee' zei hij. 'Hoeft trouwens niet, Kyosu, ik heb een paar handige trucjes om dat te regelen' zei hij, waarna er een lichtgevende bol in zijn hand vormde en hij even later een sneeuwbal vast had ter grootte van zijn wond. Hij drukte het er op en zuchtte. Het gevecht was nog best interessant, beter dan hij had verwacht. 'Ik ben trouwens Toushirou' zei hij tegen het meisje dat net aan was komen lopen.

Yuu lachte schaterend toen hij alle energiebollen alle kanten op zag gaan behalve naar hem. Hij besloot om maar even achter Yumiko te gaan staan en een aanval van dichtbij te proberen. 'Kiekeboe,' zei hij en hij liet de fatamorgana los. Op dat moment voelde hij ook hoe de fatamorgana al zijn energie had opgeslokt en viel hij met zijn enorme gestalte over Yumiko heen. Zijn hoofd deed pijn, zijn benen waren slap en nog altijd had hij de drang om zich dood te lachen. Het begon hem een beetje zorgen te baren, maar hij had de kracht niet meer om overeind te komen. Met een diepe zucht haalde hij een witte zakdoek uit zijn broek en zwaaide hij ermee. 'Jij wint,' mompelde hij tegen Yumiko's haar en hij sloot zijn ogen, om vervolgens in slaap te vallen en haar te gebruiken als matras.

Yumiko grijnsde na zijn witte vlag, en gooide hem al snel van zich af. Een klein energiebolletje na vond ze echter noodzakelijk, dus dat deed ze. 'Maar blijf oefenen, Yuu.' zei ze, terwijl ze weer naar Toushirou liep. '2-0 voor Yumiko met de duels.'

Miyoko keek gefacineerd toe naar de bal met ijs die Toushirou maakte. Wauw, ik wou dat ik ook ijs & kou had.. 'Oh, hi! Ja ik ben Miyoko.' zei Miyoko een beetje verlegen.
Ze vond dat er op Magic High School wel erg veel leuke jongens waren. Ze heeft er sinds nu toe al 2 gezien. En ze giechelde in zichzelf.


((ahahah joke, ijs & kou idd ))

Yuu was als een blok in slaap gevallen en was ver weg in dromenland. Hij droomde dat hij omsingeld werd door honderden Yumiko's die hem allemaal tegelijk wilden bekogelen met een energiebal, en elke keer als ze dat deden moest hij harder lachen. In de verte zag hij Toushirou toekijken en al snel merkte hij dat hij alleen maar steeds moest lachen omdat hij niet wilde dat Toushirou zag hoe zwak hij eigenlijk wel niet was. Een leeg gevoel omhulde zijn hart, en hij trok een serieus gezicht in zijn slaap. Hij kreunde pijnlijk en knarstte met zijn tanden. Een stekende hoofdpijn bonkte door zijn hoofd, en witte flitsen maakten de pijn ondraagelijk. De adrenaline was uit zijn lichaam verdwenen, maar de wonden die Yumiko had aangericht waren er nog.

'Ochja, das waar ook.' zei Kyosu. 'ijs&kou.' Kyosu richtte zich weer op het gevecht, dat ondertussen alweer voorbij was. Hij heeft gelijk gehad, dit was veel boeiender geweest dan basketbal. Hij zuchtte.

(( als je onze stukjes ook werkelijk zou lezen zou je lezen dat het over was ))

Yumiko wrote:(( als je onze stukjes ook werkelijk zou lezen zou je lezen dat het over was ))

(( sorry, aangepast ))

Miyoko trilde, het begon koud te worden. Zuchtend ging ze op de grond zitten. Ze pakte een kauwgumpje, en begon er op te kauwen.

-New-

Het was verlaten op het sportveld. Miyoko liep naar een groot veld, en begon oefeningen te doen. Ze ging staan, strekte haar handen, en er kwam een kleine vuurbol. Met de seconde werdt hij groter. Na een tijdje was hij zo groot als een voetbal. Op een gegeven moment gooide ze de bol naar voren, en tegerlijk kwamen er kleine bolletjes achterna.
Opnieuw ging Miyoko recht staan, en herhaalde deze handeling.

-newwwww-

Yumiko vond dat ze nog maar eens goed moest trainen. Ze had inmiddels wel drie duels gehad, en gewonnen, maar van écht trainen was het niet gekomen. Ze maakte een paar energiebollen die ze afschoot op de schietschijven. Alledrie kwamen ze rondom de roos, en één zelfs erin. Gaat goed. Met haar ooglaser ging het iets minder, die gebruikte ze minder dan de energiebollen, vandaar dat sommigen amper in de buurt van de roos kwamen.

(( ik lees even mee goed ))

Niets liever wilde Yumiko dan zo snel mogelijk haar specialiteit op schandalig hoog niveau brengen, maar dat ging natuurlijk niet zonder oefenen en, helaas, ook soms falen. Van fouten maken leerde je alleen maar. Ze deed haar paarse ooglaser opnieuw, dit maal wel precies in de roos. Ze herhaalde hetzelfde nog een keer, voor ze zou beginnen met haar elektroshock.