De overloop tussen groep 01 en groep 02.

Seth keek even ongelovig naar het vuur. Omijngod. Had híj dit gemaakt? Nouja, zo moeilijk was het niet, maar nog steeds.
Het smaakte niet.. vies?
Allemachtig.
Maar plots werd hij uit zijn dagdroom geholpen door Yuu, die hem iets in zijn gezicht smeet. Een beetje beteuterd viste hij zijn overhemd van zijn gezicht, en-..
Wachteenseven.
Zijn overhemd?!
"Waar heb je die vandaan! .. Ben je helemaal teruggelopen naar de grot!?!" stootte hij totaal van de kaart uit. Jezus. Dan was hij wel erg lang bezig geweest met die klotezalm.
Maar al snel lokte de stof hem, en trok hij haastig het overhemd over zijn schouders.
Hij keek even twijfelend in Emily's richting.
"Eh, heb je honger?" vroeg hij met een klein glimlachje.
Nu Yuu zijn deel had gehad zou hij misschien waarschijnlijk heel misschien het laatste stukje wel aan Emily willen afstaan. Naast Yuu was zij toch de enige op MHS die hij meer dan alleen een kennis kon noemen, en hij vond het niet zo'n strak plan om haar te laten verhongeren.

Emily was helemaal in gedachten verzonken geweest toen Seth haar opeens iets vroeg en ze zichzelf snel weer naar de echte wereld haalde.
"Huh? Wa..-" Nog voor ze haar vraag afgemaakt had realiseerde ze al wat Seth haar gevraagd had en schudde ze snel haar hoofd. Ten eerste was het nogal asociaal om ergens aan te komen en gewoon mee te eten, ten tweede wilde ze Yuu niet nog meer kans geven om kutopmerkingen te maken en ten derde had ze niet eens echt honger.
"Nee, dankje," voegde ze er toen met een half glimlachje aan toe, waarna haar blik weer naar de hemel gleed. Het zou niet lang meer duren voor het helemaal donker was.

Yuu haalde zijn schouders op. 'Ik was gewoon wat aan het lopen en toen kwam ik opeens bij de grot,' vertelde hij droogjes. Hij plofte in het gras en keek even van het laatste stukje zalm naar Emily.
''re you sure?' vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw. Hij kon zich niet voorstellen dat iemand de heerlijkheid van die zalm kon weerstaan.
Zonder op een antwoord te wachten stopte hij daarom zelf maar het laatste stukje zalm in zijn mond. Met een glimlach op zijn gezicht werkte hij het naar binnen. Hij slaakte nog een gelukzalige zucht en liet zich achterover vallen. Met zijn blik op de sterrenhemel gericht bleef hij nog even nagenieten van zijn overheerlijke maaltijd.
'Sowieso dat ons dineetje niet in een restaurant zal zijn,' mompelde hij tegen Seth. Hij keek ongelofelijk uit naar het moment dat Seth weer voor hem zou koken en hem nog iets overheerlijks voor zou schotelen.
Niet te geloven dat hij dit voor hem geheim had gehouden. Er was helemaal geen reden toe geweest. Een beetje lopen zeggen dat hij niet kon koken. Zonde gewoon.

"W-.. YUU IK GA NIET NOG EEN KEER.. IK GA NIET.." Hij wierp een wanhopige blik op Yuu, die zich veel te gemakkelijk gedroeg.
HALLO.
HIJ GING NIET NOG EEN KEER KOKEN VOOR YUU.
Yuu kon praktisch alles naar binnen werken op een moment dat hij honger had, hij kende Yuu veel te goed om dat niet te weten. Hij had absoluut geen zin om Yuu uit zijn waanideeën te helpen, door hem aangebrande troep voor te schotelen.
"Ik ga NIET nog een keer voor je koken," besloot hij vastberaden, en hij plofte naast het vuur neer, terwijl hij mokkend zijn armen over zijn borst vouwde.

Nog voor Emily had kunnen antwoorden op Yuu had hij de zalm al op en alhoewel ze de vraag toch met "ja" zou hebben beantwoord vroeg ze zich af waarom hij überhaupt de moeite deed om het nog te vragen.
Nouja, ze was er toch amper bij met haar gedachten. De sterren die langzaam zichtbaar werden aan de hemel trokken haar aandacht veel meer. Pas toen ze door de vermoeidheid echt last kreeg van haar benen liep ze dichter naar het vuur, dat er wel erg aantrekkelijk uitzag in de kou. Onopvallend liet ze haar blik even op Yuu rusten, om daarna weer Seth aan te kijken en als laatste haar ogen op het vuur gericht hield. "Zouden jullie het erg vinden als ik.. als ik.. hier bleef vannacht?" vroeg ze toen, vooral gericht op Seth omdat ze Yuus reactie niet eens wilde horen. "Ik heb geen flauw idee waar Carter en Nicholas gebleven zijn," bracht ze daarna uit terwijl haar stem langzaam wegstierf. Dit was heel stom. Yuus antwoord stond al vast en als Seth.. Zou hij dat doen?

"Ja!" stootte Seth uit, die verrukt opkeek. "Natuurlijk mag dat, oeh- dan moeten we liedjes gaan zingen, en verhalen vertellen.. maar geen enge.." brabbelde hij beteuterd, en hij fronste even. "Laten we sprookjes vertellen, Yuu! Jaaa! Sprookjes!"
Plots snakte hij naar adem.
"OF, laten we INDIANA JONES verhalen uitwisselen," stootte hij met grote ogen uit.

Yuu's ogen knepen zich samen. Hij voelde hoe zijn humeur een stuk daalde. Waar dacht Seth dat hij mee bezig was?! Hij wilde Emily hier helemaal niet hebben. Hij had in zijn hoofd al lang plannen bedacht om Seth voor de maaltijd te bedanken en daar kon hij Emily absoluut niet bij gebruiken.
Zijn blik schoot even van Emily naar Seth, terwijl hij naar Seth's onschuldige suggesties luisterde.
Hij zuchtte. Het was dat hij geen honger meer had, anders had hij Emily's hoofd eraf gebeten.
'Oké dan, wat hij zegt,' zei Yuu en hij knikte even naar Seth.
Als Emily maar niet ging verwachten dat hij zich in ging houden omdat zij er toevallig bij zat. Misschien zou hij Seth nu niet bespringen, maar hij kon zich altijd nog op andere manieren vermaken.
Plotseling keek hij heel erg uit naar hun momentje rond het kampvuur.
Een sadistisch grijnsje verscheen op zijn gezicht.

Emily voelde een vlaag van opluchting door haar heen gaan toen Seth haar vraag positief beantwoordde en Yuu hetzelfde deed, al was dat niet van harte. Langzaam liet ze zichzelf op de grond zakken en staarde ze naar het vuur voor haar. Onderkoeld zou ze vandaag in ieder geval niet raken.
Laten we sprookjes vertellen! Verbaasd keek Emily Seth aan om daarna Yuus gezichtsuitdrukking te bekijken.
Iets klopte er niet in die uitdrukking. Hij was net iets te.. Yuu.

Seth keek glunderend naar Yuu. Oh god.
Ze gingen sprookjes vertellen.
En Indiana Jones verhalen.
Plots hapte hij naar adem en keek hij de twee met grote ogen aan.
"NEE-!" riep hij uit, alsof hij de tijdmachine had uitgevonden, "IK HEB HET."
Hij hief zijn handen op en keek hen om beurten met grote ogen aan.
"Laten we sprookjes over INDIANA JONES vertellen."

Yuu duwde met een stuk de baksteen van het vuur waardoor de vlammen nu een stuk hoger op konden laaien. Het geflikker van de vlammen deed zijn ogen speels op twinkelen. Hij was plots helemaal in tophumeur met zijn nieuwe tactiek om het Emily ongemakkelijk te maken. Hij kroop een beetje naar Seth toe en zette zijn hand achter Seth's rug neer op de grond, terwijl hij met zijn schouder tegen die van hem leunde en met een kleine glimlach in het vuur staarde.
'Indiana Jones, hm? Brand los, dan weet ik eindelijk waar jij al die mannelijkheid van je vandaan hebt gehaald,' zei Yuu. Zijn blik gleed naar Seth en keek hem met een uitdagende glans aan. In zijn ogen waren de herinneringen die hij bij zijn opmerking ophaalde duidelijk af te lezen.

Waar was Yuu mee bezig? Dit klopte niet! Ze vertrouwde het totaal niet.
Geconcentreerd volgde ze bewegingen die Yuu maakte, tot ze tot de conclusie kwam dat ze die misschien toch liever niet volgde en haar ogen snel naar het vuur richtte. Af en toe liet ze haar blik weer terugglijden naar Seth en Yuu maar ze probeerde vooral zo min mogelijk naar Yuu te kijken, wat die dan ook van plan was.

Seth, die zich van niets bewust was, hupste enthausiast op en neer.
"OH, OH, IK HEB EEN LEUKE- maar hij is wel heel eng." Hij keek een beetje moeilijk naar het vuur.
Hij liet een kleine stilte vallen, om de twee maar vooral véel angst aan te jagen.
"MAAR IK GA HEM TOCH VERTELLEN," meldde hij toen blij, en hij klapte in zijn handen.
"Mister Jones," begon hij onbewust met zijn Engelse accentje, "loopt op een gegeven moment een héle donkere grot binnen. En dan moet hij uit zo'n beker drinken. En dan gaat hij niet dood!"
Hij keek trots van Yuu, naar Emily.
Wat was hij toch ook een grandioze verhalenverteller.

Yuu's hart maakte een sprongetje toen hij Seth's geweldige engelse accent aanhoorde. Zijn handen begonnen enorm te tintelen en hij vergat voor een fractie van een seconde even dat Emily aan de overkant van het vuur zat. Hij boog zich voorover en wilde net zijn lippen op dit van Seth duwen tot hij zich net op het laatste moment bedacht.
Er verscheen een klein grijnsje op zijn gezicht terwijl hij vanaf een minuscule afstand in Seth's ogen keek.
'vertel verder,' fluisterde hij op een laag toontje, terwijl zijn hand naar die van Seth zocht en hem daar lichtjes op liet rusten.

Een grijns ontstond op Emily's gezicht na Seths poging tot het vertellen van een eng verhaal, maar die verdween al gelijk weer toen ze zag hoe Yuu bezig was. Goed, hij was er misschien op tegen dat ze erbij kwam zitten, maar dat wilde niet zeggen dat..
Oh god, dat was dus zijn plan.
Alsof ze niks doorhad bleef Emily naar het vuur staren, terwijl ze in feite oplette of Yuu niet te ver ging in zijn "spelletje".

Seth slikte en keek Yuu met grote ogen aan.
"Eh. ik.. w-was.. al.. klaar."
Hij snakte naar adem, en dook onder Yuu door richting Emily, waar hij bijna tegenaan knalde.
"YUU, WAAROM VERTEL JIJ NIET EEN VERHAAL," riep hij toen paniekerig, nog iets dichter tegen Emily aanleunend.

Yuu voelde hoe een razernij in hem opvlamde toen Seth het waagde om van hem weg te kruipen en bij Emily te gaan zitten.
Hij wilde verdomme wel tegen Emily aan zitten maar niet tegen hem?!
Op dat moment speelde Seth hem een troef toe. Een brede grijns verscheen op zijn gezicht.
'Sure, welk verhaal wil je horen?' vroeg hij terwijl zijn ogen onophoudelijk begonnen te twinkelen.
'Ik ken er 1 in een bezemkast, 1 in een reuzenrad, 1 onder een meer, 1 in een vliegtuig, 1 in een lift, 1 in een hotelkamer van het Ritz, 1 in een vol café, 2 in een ziekenzaal, 1 op een zolder, 1 in de tent van De Heerseres, 1 in een spookhuis, 1 in het pashokje van een burberry winkel, 1 in een landhuis in Osaka en maar liefst DRIE in een jungle. Dus... welke wil je horen?' vroeg hij op een nonchalant toontje, mar zijn blik was duivels. In zijn achterhoofd was hij erg trots op zichzelf dat hij het allemaal zo goed had weten te onthouden.

Emily schrok zich dood toen Seth opeens bijna tegen haar aanknalde maar besefte zich nog geen twee tellen later dat het Seth maar was en niet Yuu. Het was Seth maar?! Zonder erbij na te denken schoot haar blik richting Yuu, om te zien of die verdachte bewegingen maakte. Hij was er vast niet al te blij mee dat Seth gevlucht was.
Als hij haar dood wilde moest hij vooral zo verder gaan.
Net toen ze haar mond wilde openen begon Yuu al met praten. Toegegeven, hij had veel verhalen in zijn hoofd. Maar waren het verhalen die zij wilde horen? Yuu kennende waren het vast verhalen die haar op de een of andere manier gingen afschrikken.

Seth voelde hoe zijn gezicht wit wegtrok.
"N-nou.." begon hij toen met haperende stem, "ik weet anders een heel ander verhaal!"
Hij keek Yuu uitdagend aan, en opende zijn mond.
Oh.
Verdomme.
..WAAROM HAD HIJ NOG NOOIT YUU KUNNEN WEERSTAAN.
"IK WEET ER ÉEN," riep Seth plots krampachtig, en hij drukte een strenge vinger in Yuu's borst, "het is het éerste gedeelte van een reuzenrad verhaal en het gaat over een jongen die héel erg veel pijn aan zijn wang heeft."
Hij had geen idee waar hij de moed vandaan had gekregen om dit te zeggen, maar op de éen of andere manier gokte hij dat Emily er iets mee te maken had.
Hij kon niet zomaar over zich heen laten lopen.
Niet voor Emily's neus.
Dan wist straks de hele school welk huisdier aan Yuu vastkleefde.

'Pijn aan zijn wang? Ik kan me van dat verhaal alleen maar herinneren dat er een jongen was die zo druk in de weer was dat hij niet eens door had dat hij zijn broek uit het raampje van de cabine had gegooid,' zei Yuu terwijl hij onophoudelijk grijnsde. Hij keek even naar Emily en knipoogde naar haar.
Oh wat was dit leuk.

Omdat Emily totaal niet wist waar ze moest kijken liet ze haar blik voornamelijk rusten op het vuur voor haar ogen, maar keek nadat Yuu zijn zegje gedaan had toch even op en zag hem nog net knipogen.
"Ik denk dat ik eh.. Seths verhalen leuker vind," wist ze toen uit te brengen. "Sorry Yuu, maar hij is toch nog iets beter in het vertellen van verhalen," verzon ze er nog aan vast. Hoe het haar lukte zoiets te zeggen wist ze niet, maar het lag waarschijnlijk aan het feit dat Yuus verhalen niet echt verhalen waren waar zij behoefte aan had. Eerder niet.

Seth werd vuurrood en priemde boos zijn oogjes samen. "NOU," begon hij, terwijl hij zijn schouders optrok en zijn vuisten naast zijn lichaampje balde. "IK HERINNER ME ANDERS HEEL GOED DAT DIT VERHAAL HELEMAAL GOED AFLIEP. MET BROEK."
Hij haalde woest adem en vouwde toen boos zijn armen over elkaar.
Toen Emily zijn Indiana Jones verhaalde bekroonde met de lof die het natúurlijk verdiende, keek hij Yuu triomfantelijk aan.
"ZIE JE NOU WEL," riep hij - veel te opgefokt om zijn stem naar een lager niveau te brengen.

Yuu trok zijn knieën op en steunde er met zijn kin op. Hij keek Seth met een twinkelende glimlach aan.
'Oké dan, vertel me dan maar het verhaal van het rode lintje. Die vind ik het leukst,' zei hij met fonkelende oogjes. Hij staarde even in het vuur en haalde een herinnering op die hem meteen warm maakte van binnen, en dat kwam niet door het vuur.

Het rode lintje? Wilde ze dat verhaal wel horen?
Wilde ze überhaupt wel één verhaal horen dat door Yuu genoemd werd? Waarschijnlijk niet.
"Maar ik denk dat Seth nog heel veel geweldige verhalen heeft die jij ook nog niet kent Yuu.." Emily begon haar zin al op een redelijke zachte toon maar op het einde was er zelfs helemaal niks meer te horen als je iets verder weg zat. Snel sloot ze haar zin af met een zenuwachtig lachje, bijna onhoorbaar. Oke. Ze had dus inderdaad bij Carter moeten blijven.

Seth's adem werd uit zijn lichaam gerukt, en hij keek Yuu totaal versteend aan.
"R-...ode.."
Hij keek blozend naar Emily en beet op zijn lip.
"Oh.. OJA," stootte hij zenuwachtig uit. "Dat lintje! JA! Dat verhaal van wanneer iemand zijn.. hond? ging uitlaten en toen geen riemkonvindenentoenhetrodelintje.. eh.. Ha-ha-.. ha-h.. a."

Yuu keek intens geamuseerd naar Seth's reactie. Hij vond het geweldig om Seth zo te plagen waar andere mensen bij waren. Zijn reacties waren gewoon onbetaalbaar.
Zijn blik gleed naar Emily en zijn ogen knepen zich geïrriteerd samen. Wanneer ging dat kind eens haar mond houden in plaats van dat ze om de haverklap opmerkingen maakte die zijn spelletjes konden verpesten? Als ze niet snel ophield begon hij straks met het grof geschut.