De overlevingstocht van Scorpio, Bella, Mimiko en Rusine.

~~

Rusine liep met een depressief gezicht naar een boom. Ze wist niet wie haar groepgenoten waren en het intereseerde haar niet. Het enige waar ze aan dacht was hoe ze ging overleven met maar 1 paar kleding: een spijkerbroek, all stars en een langere blouse met jasje.

Mimiko die nog miljoenen pogingen had gedaan om haar luxe spullen mee had genoemen kwam nu aan gelopen met geen enkele spullen. Haar gezicht stond geïrriteerd en kwaad. Vanochtend had ze snel een oude spijker broek en een shirt uit de kast gerukt. In een zakje had ze nog wel haar sigaretten. Ze keek het veld rond het zag Rusine zitten, die bij haar in het groepje zat.

Toen ze voetstappen hoorde, keek Rusine op. Mimiko, gelukkig. Dat was in ieder geval één last minder op haar schouders. Met Mimiko kon ze wel redelijk overweg. 'Hi,' bracht ze moeizaam uit, nog steeds met een depressief gezicht.

Mimiko gaf haar een klein verprutst lachje en ging naast haar zitten. 'Hee', antwoorde ze afwezig terug. Je kon al zien aan het gezicht van Rusine dat zij er al net zoveel zin in had als Mimiko. Gelukkig was dit alles morgen weer voorbij. 'Hmm, waar is de rest?', vroeg ze terwijl ze geïrriteerd om haar heen keek.

'Wie zijn de rest?' vroeg Rusine terug, niet al te vriendelijk. Ze had zich totaal niet in de trip verdiept. Ze was niet eens degene die de lucifers mee had.

Mimiko keek haar even bedenkelijk aan. Ze probeerde de namen die ze had gehoord weer boven te laten komen. 'Ehh..', zei ze terwijl ze nog een keer na ging of het wel de goede namen waren. 'Scorpio en..', op de twee naam kon ze niet zo snel komen. Ze keek Rusine even aan maar liet daarna haar hersens weer kraken. Ze kon er niet tegen als de naam van een persoon op het puntje van haar tong lag, en het net niet wist. 'Iets met een B..', zei ze terwijl ze allenamen met B af ging in haar hoofd

Rusine staarde Mimiko met ongeloofwaardige ogen aan. Scorpio? SCORPIO? Dat konden ze toch zeker niet menen? Eerst stuurden ze haar.. hierheen, en dan moest ze ook nog eens met Scorpio aan wie ze natuurlijk alles nog moest uitleggen. 'Grapje.' Het was niet echt een vraag, meer een constatering. Mimiko moest gewoon een grapje maken.

Mimiko die nog steeds op de juiste naam probeerde te komen van de andere persoon die mee ging keek Rusine even verbaast aan. 'W.. wat is een grapje?', vroeg ze verbaast. 'Scoprio?', ze keek haar nog steeds vragend aan. Dacht ze nu werkelijk dat ze een grapje maakte over de personen die bij hen in het groepje zaten? 'Waarom zou ik daar een grapje over maken?', vroeg ze terwijl ze een kleine lach probeerde te onderdrukken.

Niet jezelf voorbij praten, niet doen, niet doen... 'Hm.. ik had het niet verwacht. Voor zover ik weet wil de Heerseres ons het liefst helemaal dood irriteren, zoals met de tentindeling op schooltrip enzo...' snel praatte Rusine zich uit haar eigen fout, maar het klonk nogal ongeloofwaardig.

Mimiko keek haar ongelovig aan. 'Buiten het feit dat de heerseres mij nog nooit echt heeft geïrriteerd denk ik dat er meer achter zit', zei ze terwijl er nog steeds ongeloof in haar blik stond. 'Maar het zal me vast niets aan gaan', zei ze terwijl ze even lachtte en haar handen op haar knieën legde. 'Bella!', zei ze opeens. 'Bella, zat ook ook nog bij ons groepje', zei ze met een trotse ondertoon.

'Wie is Bella?' vroeg Rusine, blij dat ze een uitweg had voor Mimiko's vragen. 'En waarom is Scorpio hier nog niet?' haar stem klonk bozer bij die tweede vraag.

Mimiko haalde haar schouders op. Zelf had ze ook geen idee wie het was. 'Ik denk dat ze hier nieuw is ofzo?', zei ze terwijl haar ogen gelijk weer oversprongen op ogeloof toen Rusine's tweede vraag klonk. 'Geen idee', zei ze achter dochtig. 'Is er iets met hem?', vroeg ze uit eindelijk.

Met slome passen liep Scorpio naar het plekje waar hij moest zijn, terwijl hij ondertussen met zijn armbandje speelde. Hij vond dit allemaal werkelijk nergens opslaan, waarom zouden ze een overlevingstocht organiseren waar je geen magie mocht gebruiken? In plaats van de feit dat ze magische krachten hadden te waarderen, en het te gebruiken bij noodgevallen schakelen ze het nu uit .. How stupid is that?

Terwijl ze gefacineerd om zich heen keek liep Bella naar de plek waar ze moest zijn. Geen magie, wat een ónzin.

Rusine negeerde Mimiko compleet toen ze Scorpio zag en sprong meteen met een gemaakte grijns overeind. 'Scorpio!' Snel liep ze op hem af, om hem daarna een kus op zijn mond te geven. Haar gezicht stond nu overtuigend lachend en haar stem klopte in het plaatje. 'Oh ik ben zo blij dat ik met jou zit he!' Haar woorden waren misschien wat gespeeld en overdreven, maargoed. Achter Scorpio liep nog iets groens, maar dat negeerde ze ook maar even.

Toen Scorpio dacht dat het niet erger kon liep Rusine op hem af en plantte een zoen op zijn mond. Verafschuwd, en met een haat gevoel dat opwelde in zijn maag keek hij haar vijandig aan. Hij veegde vervolgens met zijn handpalm Rusine's kus van zijn mond af. ''Hoe durf je?!'' siste hij, zijn toon kil en koud. Zonder verder nog iets te zeggen, of haar zelfs een blik te schenken liep hij weg. Niet dat hij ergens naar toe kon gaan, hij liep in ieder geval een paar meter van haar af. Hij was regelrecht in hel beland.

Met een pijnlijke blik keek Rusine naar zijn rug. Een rug waar ze heel heel heel veel om gaf. Maar wel een rug die haar net had weggeduwd. Wat is er? Wat is je probleem? Wat doe je moeilijk? Waarom dit zo? Wat doe je raar? 'Dus ze loog niet?' Het zat ergens tussen een vraag, een constatering en een onverwrikbaar feit in. Rusine's stem klonk nogal pijnlijk. Hij vertrouwde je niet en nu geeft hij je niet eens de kans het uit te leggen. Wat voor relatie is dit dan?

Scorpio kneep zijn ogen even dicht, en balde vervolgens zijn handen tot vuisten. ''Ik heb geen idee waar je het over hebt ..'' zei Scorpio na een poos, zijn toon nog steeds koud, terwijl hij naar de ondergaande zon staarde. Don't let her get to you, don't let her get to you .. Waarom kon ze niet gewoon weggaan of in ieder geval stoppen met praten? Zag ze niet dat het over was?

'Yumiko.' Rusine gooide haar stem om van pijnlijk naar afstandelijk. Als hij zo begon, dan kon ze dat zelf ook. En als hij dit als einde wilde, dan moest hij eerst maar eens onder ogen komen waarom hij alles niet meer wilde. 'Elke keer als jij kwaad bent op mij, heeft zij er iets mee te maken.'

''Wat heeft dat ermee te maken Rusine?'' vroeg hij, zijn toon ook vijandig en draaide zich vervolgens om naar Rusine. ''Het gaat om het feit dat jij je telkens als een slet misdraagt, achter mijn rug ook nog. En daarna nog door gaat met leven alsof er niks was gebeurd. Hoelang was je van plan dit te verbergen, als ik er niet achtergekomen was?'' vroeg hij fel terwijl hij haar met ijzige ogen aankeek. ''Gaf je werkelijk zo weinig om me?'' Hij kon er niks aan doen, zijn laatste woorden klonken bijna gepijnigd.

'Ik wilde het je vertellen vanmiddag. Alleen ik kon je niet vinden. En ik wilde uitleggen waarom!' Boos keek Rusine hem aan, terwijl ze har armen over elkaar sloeg.

''Uitleggen? Wat de reden ook was, het zou niks recht zetten!'' antwoordde Scorpio gefrustreerd. Wat was dat nou weer voor belachelijk antwoord?

'Eehmm.. hi?' zei Bella twijfelend. Ze haatte het om te zien dat mensen.. ruzie hadden.

'Dus je wilt het ook niet weten?' Niet dat dat het rechtpraat, want ik had het niet hoeven doen. Ik had ik had ik had. Maar ik deed het wel en kreeg precies wat ik wilde. Rusine sloeg haar ogen neer. Hoe kon ze nou boos op hem blijven?