De overlevingstocht van Scorpio, Bella, Mimiko en Rusine.

Scorpio bleef het meisje even hopeloos aanstaren. Natuurlijk wou hij het weten, dat kon hij niet ontkennen, maar of het verstandig was om het te weten wist hij niet. ''I-ik ..'' begon hij terwijl hij en brok weg slikte. ''Ok, wat was je reden?'' Zolang je maar weet dat het niks recht zet.

'Laat me wel uitspreken totdat ik helemaal klaar ben,' vertelde ze hem. Met een zucht ging ze tegen een boom aan zitten op de nattige bosgrond. 'In de vakantie kwam ik er achter dat de enige reden dat mijn familie me terug wilt is zodat ze me aan een Roemeen kunnen koppelen om banden tussen onze families te versterken. Ik weigerde en vertelde dat ik een vriendje had. Mijn oma keek me aan alsof ze me ging vermoorden, maar besloot dat ze dat vriendje wilde ontmoeten.' Ze stak haar vinger op dat ze nog neit klaar was en haalde even adem om daarna verder te gaan.
'Niet veel later vertelde mijn moeder me dat ze iets wist wat ik wel wilde weten, maar dat ik het moest verdienen. Ik legde meteen de link tussen verdienen en met een goed vriendje op komen dagen. En aangezien mijn familie Ayao haat, was jij onmogelijk goed genoeg naar hun maatstaven. Dus, ik ging naar Nicholas. Hij zou perfect zijn. Zijn uiterlijk is volgens het Roemeense ideaalbeeld en hij is Aards. Hij zei nee, tenzij... nouja je weet wel.' ...
'Maar het was niet voor niets allemaal, want na de lunch vanmiddag kreeg ik een brief van mijn moeder en daar stond een heel verhaal in met uiteindelijke en adres in Ayao en en en en..' Dat laatste stuk was er ontzettend enthousiast uitgekomen.

Het duurde heel wat seconden, misschien wel minuten, voordat Scorpio enig teken van antwoord liet zien. Langzaam knikte hij zijn hoofd terwijl hij langs Rusine in het niets staarde. ''Yeah, I get it,'' zei hij, op een flatte dode toon. Hij kon niet geloven dat ze Nicholas gaf wat hij wou voor zoiets. Er waren heel wat andere mogelijkheden. Als het moest kon ze het beter eerst uitmaken. ''That's what I call good friendship; you had to give him what he truly desired just so he'd do you a favor,'' kwam er daarna bitter uit, sarcastische natuurlijk. ''Nja, gelukkig krijg je er iets goeds uit. Ik ben blij voor je,''

'No you don't get it,' fluisterde Rusine nadat hij uitgesproken was. Hij begreep her helemaal niets van. 'Wat had jij in mijn schoenen gedaan dan?' Ze had het wel moeten doen. Geen keus gehad. Gewoon geen keus. Toch?

''Iets anders .. ik zou niet iemand geven wat hij wou, ook nog iemand die een vriend moest voorstellen,'' zei hij en ging vervolgens ook op de grond zitten om doelloos voor zich uit te staren. ''Je kon iemand inhuren, of er in ieder geval met mij over gepraat hebben voordat je acties ondernam Rusine,'' Je had zoveel andere keuzes, en je moest voor de domste gaan.

'Waarom lopen al mijn goede ideeën uiteindelijk uit tot het domste wat ik tot nu toe heb gedaan? En ik me maar afvragen waarom Yuu mijn ideeën altijd weigert op te volgen..' mompelde Rusine meer in zichzelf dan tegen Scorpio, terwijl ze naar de dennenappels op de grond staarde. Het gesprek was geëindigd. Ze kon niets meer verzinnen om te zeggen, er hoefde niets meer gezegd te worden. Ze had het zo gedaan en daarom en hij vergaf haar niet en zou het anders doen. Klaar. Over. Uit. Despre.

Scorpio realiseerde zich ook dat het gesprek tot einde was gekomen. Niet alleen het boek, maar hun zijn tot een einde gekomen. De laatste woorden zijn in het boek geschreven en het boek was afgeschreven, er zou nooit een deel twee komen. De laatste hoofdstuk was afgesloten. Het was over.

Met een droevig gezicht staarde Rusine naar de met dennennaalden bedekte bosgrond. Haar hand tekende vreemde vormpjes, om ze daarna weer uit te vegen. Met een zucht liet ze haar hoofd iets te hard tegen de boomstam ahter haar terecht komen en sloot ze haar ogen. "Te iubesc" schreven haar vingers in de zanderige naalden mengeling.

Met een leeg gevoel liet hij zijn hoofd ook tegen de boomstam achter zich terechtkomen en zuchtte. Hij had nooit gedacht dat hun relatie zo tot einde zou komen. That's what you get for giving people a second chance, I've got a ''I told you so'' feeling coming up.

Hoofdschuddend staarde Rusine naar wat haar vingers hadden geschreven. Vastberaden krabbelde ze er "Scorpio" achter, waarna ze opstond om eens rond te gaan kijken wat er allemaal in de buurt was. Bijvoorkeur eetbare dingen en plekken om te overnachten.