De overlevingstocht van Yuu, Yumiko, Toushirou en Emily.

Toushirou knikte haastig, ook al kon Yumiko dat niet zien vanaf waar ze verdwenen was en sjouwde het platform in haar richting. Het beekje stelde niet heel veel voor, maar het was best te doen. Wie weet konden ze morgen stroomafwaarts lopen en kwamen ze op een plek met vis of iets dergelijks. Hij keek om zich heen. 'Die boom wordt nog even zoeken,'

Zoals gewoonlijk lukte het Emily niet om normaal iets te kunnen vangen, en nu zeker niet in het donker.
Meten begon ze om zich heen te zoeken en toen ze weer opkeek merkte ze dat Yuu verdwenen was. ".. Yuu?" vroeg ze aarzelend.
"YUUUUU KOM TERUG" vervolgde ze direct daarna. Wat moest ze nu doen!? Ze had geen idee waar ze was, en als er nu een leeuw kwam.. Snel stak ze een lucifer aan en hield ze hem voor zich, om vervolgens rillerig op te staan en om zich heen te blijven kijken.
"..Yuu?" probeerde ze nog een keer met een rillende stem. Dit was echt heel gemeen.

'TOUSSSSSS! Daar is een boom!' ze was een aardig stuk van Toushirou weg, maar hij zal haar geschreeuw vast wel gehoord hebben. Ze huppelde naar de grote boom toe. Het was een grote, hoge boom, waar je nog best makkelijk in kon klimmen.

Toushirou keek naar waar Yumiko heen wees en het klopte; er was een boom (ahaha oké). De takken leken in een goede vorm verdeeld, zodat ze het platform makkelijk neer zouden kunnen leggen om op te slapen. Hij knikte tevreden terwijl hij het platform weer die richting in begon te loodsen.

Yumiko klom de boom in en bleef op een tak staan, iets meer dan 1,5 meter boven de grond. 'Geef maar aan. Daarna moet jij de boom inklimmen boven mij en geef ik hem aan jou aan.'

Toushirou knikte weer en gaf het vlot-achtige ding door, waarna hij omhoog klom en een stukje verder ging staan. Hij kon tegen een tak achter zich leunen om niet om te vallen, want evenwicht was wel handig als je een stuk boven de grond hing. Hij stak zijn handen uit om het platform weer aan te pakken. 'Hoe hoog gaan we eigenlijk?' vroeg hij daarna. Wie weet zaten ze straks twintig meter boven de grond.

Yumiko klom nog een keer omhoog en pakte het platform aan. Ze zat nu zo'n 6,5 meter hoog. Twee grote, dikke takken staken voor haar uit, perfect om het platform op te leggen. 'Dit is prima.' concludeerde ze, waarna ze het platform erop neerlegde. Voorzichtig ging ze erop staan. 'Het is stevig.' zei ze opgelucht.

Toushirou keek een beetje twijfelachtig naar de grond, die kilometers ver leek. Als hij zou vallen, was hij er geweest. 'Nou - mooi zo dan, hè,' was het enige wat hij in zijn zenuwen uit wist te brengen, waarna hij zich krampachtig vastgreep aan de stam van de boom om niet uit balans te raken.

'Wat gaan we doen? Gaan we meteen slapen.. of ehh moet je wat eten?' Yumiko had besloten om een week gewoon niet te eten. Ze ging dus echt niet achter een of ander konijn aanrennen. Vermoorden, prima. Maar er achteraan hobbelen, echt niet. Dat was gewoon niks voor haar, een beetje een konijn achterna zitten.

Met trillende handen stak Emily een nieuwe lucifer aan en hield ze hem voor zich. Pas nu ze echt alleen was drong het tot haar door hoe eng en donker het wel niet geworden was.
"Y-yuu?" probeerde ze nog een keer, terwijl ze met de lucifer langzaam in een cirkel om zich heen draaide. "Yuu waar ben je?!" bracht ze toen op een mislukt boze toon uit. "Het is niet grappig!" Was hij echt verdwenen? Gewoon echt weggelopen?

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Geen idee. Ik ga gewoon de hele nacht mediteren,' zei hij iets zelfverzekerder. Hij klom uiterst voorzichtig het platform op en ging er in kleermakerszit op zitten. Dit kon nog best oké slapen.. als hij maar niet te veel aan de zaligheid van zijn normale bed dacht, tenminste.

'Het lijkt me het verstandigst als we om de beurt slapen. Stel je voor dat één van ons een beetje wild slaapt, en zo BOEM van het platform afrolt..' ze moest er niet aan denken om zo tot haar eind te komen, of de volgende ochtend erachter te komen dat Toushirou er vanaf was gevallen.

Toushirou schudde lachend zijn hoofd. 'Waarom moeten we dan ook zo hoog zitten?' lachte hij droogjes. 'Maar goed, ik ga wel even op wacht zitten. Slaap lekker,' besloot hij uiteindelijk, waarna hij een tak lager ging zitten. De schemering was bijna voorbij en de lucht was nu nogal paars, maar het kon ieder moment donker worden.

Yumiko schoot in de lach. 'Jij bent ook echt dom he.' zei ze lachend. 'Hoe kan je, als je een tak lager zit, nou zien of ik op het randje lig of niet? Maar nee, ik ben nog niet moe. Dus slaap jij eerst maar een paar uurtjes.'

Toushirou grijnsde. 'Ik gok gewoon. Kijken of ik mentale krachten heb,' zei hij optimistisch. 'Alhoewel - misschien moet je dat de eerste keer niet met iemand leven wagen hè? Ik ben trouwens ook nog niet echt moe.. laten we maar gewoon nutteloos gaan zitten,' ging hij verder, waarna hij weer omhoog klom en hetzelfde ging zitten als daarvoor.

'Let's start a game!' zei ze met een quasi vrolijk gezicht. 'Ehhhh ehhhh ehhhh ehhhh oké ik weet niets. Damn it.' Ze dacht diep na, maar ze kon geen spelletje bedenken wat je kon doen in een boom.

Toushirou schudde ook zijn hoofd. 'Geen idee. Wat kun je nou in een boom doen? O ja, behalve takjes tellen, blaadjes plukken en doodvallen, natuurlijk. We zullen het met de verveling moeten doen,' dacht hij hardop na, terwijl hij aan zijn broek plukte. Hij was nog wonderbaarlijk schoon voor deze wildernis.

En ineens sloeg de vermoeidheid toe. Slechts een 'hmm hmm' ontsnapte uit haar mond, voor ze in slaap viel op het platform. Het was eigenlijk nog wel te doen. Het was hard, maar buiten was het niet overdreven koud, gelukkig.

Toushirou grijnsde even bij het beeld van Yumiko die het ineens begaf. Ergens had het wel iets schattigs. Hij keek even rond, en besloot de anderen maar te gaan zoeken omdat die wel opvallend lang weg waren. Maar goed, de kans dat zij wisten waar hij en Yumiko zich bevonden was ook wel erg kwijt. Voorzichtig klom hij de boom uit en ging hij op pad.

((En dan komt de overloop hahaha))