De grot in het bos

'Ehm,' begon Rusine, terwijl ze haar hoofd hief en haar de loungebank net achter Nicholas hoofd staarde. 'Oke.. ehm.. Dan zijn we uitgepraat, denk ik.' "Gaat goed zo joh!" vertelde Sarcasme haar lachend.

(wat is een lougebak?)

Nick keek haar aan en knikte."Ja, dat denk ik ook." hij keek weer naar zijn voeten.Vecht dan voor haar, sukkel! Nee, ze is het niet waard. Ze is jou ook allang vergeten. Hij keek op, en vuur wakkerde aan in zijn ogen."Ben je mij allang vergeten?"

((baNk))

Rusine keek hem verbaasd aan. Er was iets in zijn ogen, iets dat er daarnet niet was geweest. Even liet ze de vraag door haar heen gaan. Of ik hem vergeten ben.. 'Natuurlijk niet. Iemand als jij vergeet je niet zo makkelijk,' vertelde ze hem, puur naar de waarheid.

(waarom is er zo'n bank in een grot?)

Nick zuchte."Dat bedoelde ik niet. Laat maar." hij stond op en klopte zijn kleding af. Hij streek even door zijn haar en keek neer p Rusine.

Yumiko wrote:... In de grot staan twee oude banken en liggen ...

'Oh... Zo... Ehm...' mompelde Rusine, die het ineens begreep, terwijl ze de jongen aan bleef kijken. 'Ik.. Dat.. Jij.. Scorpio..' Ze haalde even rustig adem in en uit. 'Lang verhaal,' besloot ze uiteindelijk.

Nick zuchtte."Nog steeds geen antwoord op mijn vraag," zei hij, terwijl hij weer langzaam door zijn knieën zakte en Rusine aan keek. Hij keek even over zijn rug heen, en stond toen weer op. Hij plofte op de bank."Zit fijner," fluisterde hij zachtjes ter verklaring.

Met haar ogen volgde ze hem, en toen hij weer ging zitten was ze er toch van overtuigd geweest dat hij weg zou zijn gegaan. Nu dat niet het geval was, stond ze ook op en ging ze op het andere hoekje van de bank zitten. 'Zit inderdaad fijner.' Een klein glimlachje ontstond op haar gezicht, maar dat was al snel weer weg. 'Ik vond je echt heel heel heel leuk Nicholas. Echt,' begon ze zachtjes, haar ogen op de muur tegenover haar gericht. 'Maar wat ik voor Scorpio voel is meer dan gewoon leuk vinden, als je me begrijpt. En ik denk dat ik me dat te laat besefte.' Stilte. 'Ik wilde je niet kwetsen.'

Nick's kaak verstrakte. Hij was niet gewend dat mensen voor iemand dan hem kozen. En al helemaal niet toen hij zeker wist dat Rusine de gene was die hij wou."Ik was gewoon een speeltje voor je. I get it." Hij snoof."Ik kan je zeker niet op andere gedachtes brengen?"

'Ik speel niet met mensen Nicholas. Als je zo over me denkt dan is dit het laatste wat ik tegen je zeg want.. Dan heb je een verkeerd beeld van mij.' Rusine verhief haar stem boos, terwijl ze haar hoofd met een ruk draaide en hem aankeek. 'Een beeld dat ik waarschijnlijk wel verdien, maar ook een beeld dat verkeerd is,' vervolgde ze na een paar seconden naar hem gekeken te hebben op een veel zachter toontje.

"Ja je verdient het. En jij bent de enige die weet dat het niet waar is. Maar hoe denk je dat het er voor de buiten wereld uit ziet, Rusine?" Hij zuchte. Ze had zijn vraag niet beantwoord. Hij werd aan de kant gezet voor een stomme ayaoon.

'Waarom doe je zo moeilijk Nicholas? Waarom kan dit niet gewoon over zijn? Ik bedoel, Yumiko zal altijd ontkennen dat ze nog wat in je ziet, maar als je naar haar kijkt als je langs komt dan.. dan..' Ze sloot haar ogen en schudde zachtjes haar hoofd terwijl ze wat in zichzelf mompelde. 'Jezus, wat zit ik onzin te lullen zeg,' zei ze daarna wat harder.

Nick keek haar ongelovig aan."Haal Yumiko er nou niet bij! Die heeft hier helemaal niets mee te maken!" sprak hij vol ongeloof. Hij schudde zijn hoofd."Moeilijk doen? Over zijn? Ik doe moeilijk omdat ik niet zomaar over mijn liefde heen ben? sorry, Rusine, dat ik mijn gevoelens niet zo maar stop kan zetten." hij keek haar met lichte woed ein zijn ogen aan.

Rusine hoorde hem aan en besloot op geen van zijn vragen te antwoorden. Niet omdat ze dat niet wilde, maar omdat ze zelf ook geen antwoorden wist. 'En... wat gaan we dan nu doen?' vroeg ze hem, gepijnigd en met een zwak stemmetje.

"Weet ik veel. Jij kan gezellig bij Scorpio gaan zitten, en ik blijf wel wachten tot dat Yumiko terug komt," zei hij, en zijn stem klonk bars. Het klonk alsof het hem niets uitmaakte, en hij staarde voor zich uit. Niets was minder waar.

'Luister, het spijt me dat ik Yumiko noemde. Ik, ik weet niet waarom ik dat deed. En ik weet dat wat jij ook over me denkt, dat je daar een reden voor hebt. En reden die ik je waarschijnlijk heb gegeven. Maar ik wil..' Ja wat wil ik eigenlijk? 'Ik denk niet dat ik het recht heb om nog iets te willen he?'

Nick keek op.Natuurlijk mag jij dingen willen. Met mij. Ik heb er alles voor over om jou de dingen te geven die je wil. Maar.. laat me niet.. Hij zette zijn gedachten stil en keek haar aan."Ik.. Nee, dat klopt. Je zou niets meer mogen willen. Doeg, Rusine." Hij staarde voor zich uit, op de zelfde manier zoals Jade had gedaan bij hem, toen ze hem officieel had gedumpt bij het kampvuur.

'Maar ik wil wel dingen Nicholas. En ik wil niet dat dat de laatste keer was dat je tegen mij hebt gesproken.' En met die woorden, woorden die gewoon zomaar uit haar mond stroomden, stond Rusine op en liep ze richting de grot uit. Langzaam en beheerst.

Nick draaide zich om."Wacht," sprak hij."Wat voor dingen wil je?" Hij fronste. Wat voor dingen moest zij nou willen? Behalve dan Scorpio.

'Ik wil jou..' Oke, dat klonk verkeerd. '.. als vriend.' Rusine draaide zich om en keek de jongen aan. 'Ik wil mijn vader leren kennen. Ik wil niveau 3 halen. Ik wil vanalles.'

(eten)

"Je kunt niet van mij verwachten dat ik je vriend kan zijn. Ik zou het graag zijn, daar niet van... Maar denk je dat het helpt om mij van m'n gevoelens af te krijgen? Een beetje egoïstisch van je." Hij trok een wenkbrauw op."Je vader ontmoeten.. Dat kun je doen na magic high school, niveau drie halen kun je doen tijdens mhs. Daar heb je me allemaal niet voor nodig. Zijn er nog dingen die je wil waar je mij wel voor nodig hebt, behalve dat vriendschap?"

'Hmm.. mijn ego strelen zou wel goed zijn. En iemand om avontuurtjes mee te beleven, aangezien ik met Scorpio steeds gestoord word en dat maar opgegeven heb...'

'Ik wil dit alles achter me laten. Maar ik wil niet door de gang lopen en jou tegenkomen en moeten weten dat ik alles wat er ooit tussen ons was domweg verneukt heb. Maar..' Stilte. 'Maar ik wil ook niet dat ik door de gang loop en jou zie en dat ik weet dat je ongelukkig bent met de oplossing die ik het liefste heb.' Weer stilte. 'En ik wil die oplossing ook eigenlijk niet, want ik weet dat ik het niet vol houd op die manier.'

Nick fronste."Oplossing?" Had ze het nou over die vriendschap? Dat was geen oplossing. Nu niet, nooit niet "Die vriendschap? Waarom zou jíj het niet volhouden?" vroeg hij zich hard op af. Zij moest zich niet bedwingen.

Boos hief Rusine haar hoofd. Ze deed haar mond open om wat te zeggen, maar wist eigenlijk ook niet wat ze nu moest zeggen. De hele tijd waren de woorden gewoon uit haar mond komen rollen, maar nu ze zichzelf zo in de nesten had gepraat, was dat ineens over. En dus draaide ze zich weer om, om met haar hoofd naar de grond de andere kant op te kunnen kijken. 'Al denk jij misschien van niet, ik heb ook gevoel hoor.'


((ah, ik snap mezelf niet meer. Dit is te tegenstrijdig. Mn vingers typen weer gedachteflarden die ik helemaal niet wil typen. Maar goed, zo heb ik een heel boek vol geschreven, so lets see what comes out.))

"Voor Scorpio, ja," zei Nick hatelijk. Hij had direct spijt."Sorry," mompelde hij. Hij keek naar de grond."Als ik niet weg was gegaan naar London.. dan was het anders gegaan, toch?" het klonk hoopvol.

Rusine's gezicht verstrakte na zijn hatelijke opmerking en bleef zo toen hij verder ging met praten. 'Misschien..' fluisterde ze. 'Of misschien niet.' Ja hoe was het dan gelopen? Misschien had ik hier dan wel zo met Scorpio gezeten. Nee. Scorpio zou doen alsof het hem niet uitmaakte en op een gegeven moment maakte het hem dan ook niets meer uit. Maar misschien was het dan wel gewoon precies hetzelfde gegaan. Misschien was Nicholas dan nu wel gelukkig met Yumiko. Who knows?