De grot in het bos

Nick keek op."Geef me een week tijd. Meer niet. Ik weet zeker dat ik kan bewijzen dat ik beter voor je ben dan Scorpio. Asjeblieft." Hij keek haar aan met ogen die verdrenkt waren met pijn, hopeloosheid en verdriet.

Rusine, die met haar rug naar de jongen toe stond, had dit absoluut niet verwacht. 'Eh..' begon ze nogal hulpeloos. 'Over drie dagen is het vakantie.' Waarom doe je dit? Je voelt toch zeker niets meer voor hem! Toch? 'Just make sure Scorpio doesn't know.'

((Serieus, ze begint haar eigen leven te leijden, ik weet het zeker.))

Nick keek haar aan."Dus ik krijg een kans?" hij glunderde. Hij sprong op."Ik zweer dat ik het deze keer niet ga verpesten!"

Rusine haalde haar schouders op. Hoe kan ik dit nou doen? Wat ben ik eigenlijk aan het doen? Hoe kan ik me hier weer toe laten verlijden? Wat is er met mij aan de hand? 'Als Scorpio erachter komt, dan vermoord ik je eigenhandig. Als hij dat niet eerst doet tenminste.' Haar stem klonk koud, hol en vreemd, zelfs in haar eigen oren. Waar begin ik aan?

Nick knikte opgewonden."Ja ja, natuurlijk." hij deed een stap naar Rusine toe en pakte haar hand."Hier krijg je geen spijt van." hij glunderde."Wat doe je in de vakantie?" hij glimlachte.

'I hope so..' mompelde Rusine, meer tegen zichzelf. Zijn hand was warm. Natuurlijk is zijn hand warm. Hij heeft Warmte en Vuur, terwijl Scorpio Ijs en Kou heeft, wat had je dan verwacht? Ze zette een glimlachje op en keek de jongen naast haar aan. 'Daar werd ik over gebeld toen je net terug was, ik ga naar mijn pleegouder in Roemenië even lekker ouderwets gezellig voor twee dagen. En daarna moet ik nog wat zien te vinden.' Haar vakantieplannen waren nogal, typisch. Allemaal een beetje vaag, maar met het vertrouwen dat alles toch wel goed zou komen.

"Je kunt bij mij komen in london?" stelde Nicholas voor. Hij glimlachte. (INSPILOS.)

Rusine slikte, er kwam een moeilijk onderwerp aan. 'Ik eh, ik zat er aan te denken om met Scorpio mee te gaan naar Ayao, ofzoiets...' begon ze moeizaam, waarna ze even snel haar hoofd schudde. 'Wat zijn jouw plannen dan?' vroeg ze hem om zelf niets meer te hoeven zeggen.

Nick schudde zijn hoofd."Nog niets.. ik zie wel. Eerst maar naar london, oude vrienden bezoeken." hij keek gekwetst naar de grond."Oh. Eigenlijk heb ik dus maar drie dagen." hij slikte. Het brok in zijn keel werd groter.

Rusine haalde weer haar schouders op. 'I guess so.' Op dat moment ging haar mobiel weer af. 'Oh, sorry,' glimlachte ze ongemakkelijk naar Nicholas, terwijl ze zijn hand snel los liet en opnam.
'Crina?' ... 'Cum te-ai numărul meu de?' ... 'Da eu sunt Ruşine.' ... 'În curând da.' ... 'Nr numiri.' ... 'Ce? De ce?' ... 'Bine, voi fi acolo.' ... 'Pa.'
Hoofdschuddend klapte ze haar mobiel weer dicht en stopte ze hem weg. 'Oké, ik heb plannen voor de vakantie,' vermelde ze zuchtend met een moeilijk gezicht.

Nick zuchte."Wil je vanavond dan met me uit eten?" hij keek haar aan, en zijn ogen stonden droevig. Hij wou haar hand weer pakken, maar iets hield hem tegen.

Rusine keek hem met een frons aan. 'Waarom heb ik het idee dat je je afvraagd wat dat Roemeense gebrabbel allemaal betekende?' vroeg ze hem, met een speels glimlachje rond haar mond. 'En uit eten gaan kan wel, zolang het een beetje onbekend is. Misschien in Beverly Hills ofzo, waar amper leerlingen komen..'

Nick glimlachte naar haar."Tsjah.." hij knikte."Ja, ik ken wel een leuk tentje. Ga je maar klaarmaken, ik ben zo bij je." Hi knipoogde en verliet toen de grot voordat Rusine dat kon.

Rusine keek hem nogal bedust na. Daarna liet ze zich op een bank zakken met haar hoofd in haar handen. Haar adem was trillerig en haar schouders schokten een klein beetje. What the hell am I doing? Daarna stond ze fel op, veegde de opkomende tranen uit haar gezicht en liep met een glimlachje de grot uit, opweg naar haar kamer.

((Tsss, en ik helemaal mijn kennis van de roemeense taal raadplegen om hier echte roemeense zinnen neer te zetten...))