Grot achter de waterval~

OUDE TOPIC KWIJT CBA TO LOOK FOR IT!

Toegang: Vrij
Personen: Niet meer dan 4.

((lees je mail hond D: ))

Toen hij eenmaal buiten was kwam het lege holle gevoel weer terug, zijn handen werden weer ijskoud. Stug liep hij door het stortregen door, richting de waterval waar nu gelukkig niemand zou zijn. Logische, welke idioot zou nou met zulk weer nog buiten zijn? Je zag wat links en rechts mensen hand in hand lachend naar binnen rennen, schuilen. Scorpio probeerde er niet aan te denken, maar niemand kon zijn gedachten perfect controleren; beelden van Nicholas en Rusine samen in bed bleven pijnlijk door zijn hoofd flitsen. Scorpio gaf niet op, hij bleef het beeld uit zijn hoofd proberen te .. persen? Aan iets anders te denken. Toen hij uiteindelijk door de waterval in de grot zat plofte hij op de ijskoude grond neer. Wat was sterk genoeg om zijn gedachten van Rusine af te houden? Weer flitsten beelden van Nicholas en Rusine door zijn hoofd. Hij wist wat sterk genoeg was, maar hij had zich 2 jaar lang verboden eraan te denken. Zou hij het voor dit breken? Slikkend kneep hij zijn ogen dicht en liet alle gedachten vrij, alle opgesloten verboden gedachten van haar. ''Lilith ..'' fluisterde hij. Hij wist dat hij nu niet meer terug kon, nu niet meer kon stoppen met denken. Herinneringen van haar warmde zijn hele lichaam op. Van top tot teen, ieder klein deeltje. Het lege, holle gevoel was verplaatst door de warmste sensatie.

-nieuw en na onze spannende bootcamp-

Rusine had het hele weekend geen woord meer tegen iemand gezegd. Ze hadden op diezelfde plek een slaapplek weten te fabriceren en er was eten geweest elke ochtend en avond. Maar Rusine had geen woord gezegd. Ook toen ze weer terug op school waren, geen woord. Ze had zich snel gedoucht en omgekleed en was toen naar de grot gegaan. En daar zat ze nu, drijfnat in kleermakerszit naar het watergordijn te staren.

Scorpio zocht naar rust, en de grot achter de waterval was daar een perfect plekje voor. Meestal zat er niemand. Meestal. Het was stik heet buiten, dus toen hij door de water gordijn liep voelde het als een heerlijke verkoeling, wat hij daar vervolgens trof veranderde alles. Van alle mensen moest zij per se hier zitten.

Met een half betraand gezicht keek Rusine fel op, om te zeggen dat ze alleen gelaten wilde worden en dat wie de persoon ook was, ze geen zin had om te praten. Maar zodra ze haar ogen op de persoon in kwestie legde, klapte ze dicht. Ze staarde hem even aan, veegde toen ruw haar tranen weg en staarde weer naar het water dat nog steeds naar beneden stortte.

Even keek Scorpio ongemakkelijk van het meisje om zich heen. ''Stoor ik?'' mompelde hij, nog net verstaanbaar en bleef staan waar hij stond. Hij had geen zin om met Rusine te praten, misschien kon hij beter gewoon weglopen.

Zijn stem liet rillingen over haar rug kruipen. Maar geen vervelende rillingen. Rillingen die Rusine nog geen week eerder lachend had ontvangen. Rillingen die nu een stille traan over haar gezicht lieten kriebelen. Toen besefte ze dat als ze zijn stem kon horen, hij ook wat gezegd had moeten hebben. 'Sorry, wat zei je?' bracht ze met een klein stemmetje uit.

Scorpio schraapte zijn keel stilletjes voordat hij zichzelf lichtelijk geërgerd herhaalde, ''Stoor ik?'' mompelde hij weer, dit keer iets duidelijker. Hij weigerde het meisje met de bruine haren ditmaal aan te kijken en staarde naar de watergordijn. Zelfs hier binnen was het - voor hem - veel te heet.

'Nee.. ja.. ik bedoel.. nou.. eh..' Rusine's hoofd was leeg. Vragen die ontstonden vervaagden nog voordat Rusine ze zelf begreep en waren verdwenen voor er een antwoord was. 'Ja, je stoort niet,' bracht ze uiteindelijk uit, blij dat ze het gezegd dat, zich niet beseffend wat ze eigenlijk zei.

Scorpio draaide zich om naar het meisje om haar vervolgens aarzelend aan te kijken, met een grote vraagteken op zijn gezicht aangezien hij niks snapte van de woorden die ze bij elkaar gooide. ''Maybe I should go ..'' mompelde hij vervolgens en liet zijn ogen weer terug wandelen naar het watergordijn.

'Ja dat hoeft niet..' brabbelde Rusine, zich nog altijd totaaaaaal niet bewust van het feit dat ze zichzelf tegensprak. Ze ging even wat anders zitten, waardoor ze nu iets wat vrouwelijker zat wat met jurkje aan wel zo verstandig was. Langzaam sloot ze haar ogen, om opkomende tranen te onderdrukken.

''Ik denk dat we beiden weten dat dat het beste is Rusine ..'' antwoordde Scorpio bijna fluisterend en weigerde het meisje aan te kijken. Zijn opmerking was niet doelend op dit moment alleen, maar hun in het algemeen. Het zou nooit meer hetzelfde zijn.

Rusine voelde een snik op komen toen hij haar naam uit sprak. Het gevoel dat hij erin legde was zo anders. Het klonk zo anders. Zo leeg. Op die manier wilde ze het hem nooit meer horen zeggen. Zelfs vol haat was beter dan die lege verzameling klanken. 'Nee.. Ja.. misschien...' mompelde ze.

Scorpio slikte moeizaam een brok weg en kauwde even binnensmonds op zijn onderlip voordat hij weer begon te praten, ''Wat .. dan?'' vroeg hij uiteindelijk en begon weer op zijn lip te kauwen. Waarom ging hij niet gewoon weg? Nog heel even. Dan zou hij weg gaan.

'Ik weet niet Scorpio. Ik weet het allemaal niet meer. Ik bedoel, dit.. jij.. ik..' Rusine schudde verward haar hoofd en stond op. 'Dit is jouw plek, het is beter als ik weg ga..' mompelde ze zachtjes. Doei, Scorpio..' Zijn naam klonk zo anders nu, zo betekenisloos.

''Rusine .. nee,'' zei hij en en draaide zich nu om naar Rusine waar hij echter gelijk spijt van kreeg. Slikkend keek hij haar een aantal seconden aan en verdween vervolgens tussen de watergordijn, hij moest weg van haar. Hij miste haar warmte, oh hij zou moorden voor haar warmte. Maar hij wist dat hij haar warmte nooit meer mocht voelen, omdat het over was. Het zou nooit meer hetzelfde mogen zijn.

'Scorpio!' Rusine's stem sloeg over toen ze zijn naam riep en weer door het water stapte de realiteit in. Ze had van Nicholas' warmte genoten, maar niemand kon de warme kou van Scorpio overtreffen. Toen ze onder het water uit was, streek ze haar natte haar uit haar gezicht, om daarna te kijken of de jongen er nog was.

(De waterval! ->)