Groot grasveld

Mira liep het naar buiten het grasveld op. Ze had niet de moeite genomen om haar schoenen aan te trekken en ze liep op blote voeten door het natte verfrissende gras. Ze keek van een afstandje naar de school en verwonderde zich er opnieuw over hoe immens groot het was.

Nick liep rustig achter haar aan. Hij klonk droevig."Emily." Hij schudde zijn hoofd."Waarom gaf je dan niet meteen toe dat jij het was? Je had het beloofd.." hij ging langzaam op de grond zitten en plukte wat gras sprietjes."En dan vertel je het aan Toushirou." hij keek even naar Toushirou. Toen weer naar Emily."Ik ben niet boos. Alleen heel erg teleurgesteld."

Mira liet zich achterover vallen, op het laatste moment strekte ze haar handen en zweefde ze net boven het drassige gras. Net laag genoeg dat het natte gras aan haar rug kriebelde. Ze keek naar de donkere wolken en de zon die doorbrak. Ze hoorde mensen praten. Af en toe ving ze wat woorden op, ze was te nieuwsgierig aangelegd om het te negeren. Het was niet genoeg om een idee te krijgen waar het gesprek over ging.

Iris kwam aanlopen, ze zag niet veel mensen, onder andere; een nieuw meisje. Nouja, dacht ze, want ze had haar nog nooit gezien. Ze besloot uiteindelijk toch maar op haar af te lopen, ze ging naast haar liggen en glimlachte, 'Hoi,' begroette ze haar hees.

'Hee' glimlachte ze. Een zonnestraal viel op haar gezicht en ze kneep haar ogen een beetje dicht tegen de zon. 'Hoe heet je?'

Iris ging in een kleermakerszit zitten, sloeg haar armen om haar knieën heen en keek haar onderzoekend aan, 'Oh, Iris,' stelde ze zich zelf voor, 'Jij?' vroeg ze.

'Ik ben Mira.' ze dacht nog even goed na, niet weer dezelfde fout maken. 'Mira Aimilis'

Iris begreep niet waarom toen ze haar naam zei een stilte viel, ze besteedde er verder geen aandacht aan en vroeg door, 'Je bent hier niet, niet waar?' zei ze, nog steeds met een glimlach.

'Hmhm, ik ben vanochtend aangekomen. Zeg, weet jij wanneer er hier lessen zijn? Is er een soort rooster ofzoiets?'

Iris' glimlach verdween en ging over naar een grijns. Toen ze de hete zon op haar huid voelde branden deed ze haar vest uit, ze haatte zon/hitte/warmte. Waarschijnlijk omdat ze sowieso Ijs&Kou als specialiteit had. Ze wreef even over haar armen, 'Oh, nou, ehmm. De lessen zijn hier niet verplicht,' begon ze. 'Maar er word vanzelf vermeld wanneer er een les is, je hoeft hem dus niet te volgen, het mag,' zei ze terwijl haar grijns weer over ging naar een glimlach.

'oh oke.' Ze sloot haar ogen weer en genoot van de warmte van de zon en de koelte van het natte gras aan haar rug.
'Kom je van de aarde of van Ayao?'

"Waarom?" herhaalde ze verbaasd, bijna verontwaardigd. "Je bleef maar schreeuwen!" Alsof hij haar zou vermoorden als ze hem zou vertellen dat zij echt degene was die het doorverteld had. "Ik kon er niks aan doen! Jij.. en toen.. en Toushirou.. maar.."
Emily plakte allemaal losse woorden achter elkaar, zonder dat ze wist wat ze nou precies wilde gaan zeggen. Dat wist ze nog steeds niet.

Iris keek haar met een ruk aan, ze kon er dus echt niet tegen als mensen dat vroegen, net alsof dat als zij van Ayao kwamen en jij van de aarde dat ze je niet mogen. Maarja, het had ook geen zin om te liegen, 'De aarde,' zei ze kil. Ze was ook wel weer blij dat ze geen Ayoaan was, wat haar betreft hoefde ze niet zo gemeen of sluw te zijn. Niet zoals Yumiko.. om die gedachte grinnikte ze even.

'Wat lach je?' Mira bleef tot nu toe steeds glimlachen. Nu keek ze ineens bedenkelijk. Ze hoorde flink wat frustratie iets verderop. Ze liet een heel licht briesje haar kant op waaien waardoor de woorden die vielen beter hoorbaar waren. Mira je bent echt véél te nieuwsgierig. Ik weet het... ik weet het...

Iris schudde beschaamd haar hoofd, 'Nothing,' perste ze eruit. Een vreemd meisje, erg vreemd.. ze staarde zwijgend voor zich uit.

Nick keek haar vermoeid aan."Geef nou verdomme gewoon toe dat jij het was." Hij stond al weer op. Hij besloot weg te gaan en haar nooit meer aan te kijken als ze nu niet eerlijk was.

Mira moest moeite doen niet om te kijken naar wat er gaande was. Hou je bezig met andere dingen, niet eens meer aan denken, Mira 'Ehm.. de aarde zei je hé? Waar precies?' Het was het eerste wat haar te binnen schoot

Iris keek weer met een ruk naar Mira, dit was wel het laatste wat ze verwacht had; iemand die geïnteresseerd was in haar. Maar ze had wel gezien dat ze net opzei keek, dus serieus nam ze het niet, 'Ik kom uit Spanje, Madrid,' informeerde ze.

'Oh, heerlijk, altijd lekker warm.' Mira dacht aan het contrast met het kille Ayao.
'Zit je hier al lang op school?'

Iris haalde haar glimlach weer tevoorschijn, het viel haar toch wel mee, besloot ze, 'Ik denk vanaf, ehmm,' zei ze terwijl ze zo'n denk gezichtje trok. 'Vanaf eind augustus?' zei ze meer in zichzelf. 'Ja, vanaf eind augustus,' zei ze nu tegen Mira.

Mira stond op, het werd al snel donker en de sterren verschenen aan de hemel. 'Dan weet je vast wat leuke, rustige, mysterieuze plekjes hier op het terrein' grijnsde ze.

Ryuk had wat kleren gevonden die hij nog wel paste en droeg nu een zwarte spijkerbroek en een rode soort matrix jas die open stond, hij droeg ook nog van die soortemet leger schoenen en sprinten keihard over het veld, het voelde geweldig om er gewoon normaal bij te lopen en je niet telkens zorgen te hoeven maken over dat ze je zouden uitschelden of gewoon angstig weg zouden rennen.

Iris haalde haar schouders op en stond ook op, 'Eer zijn niet veel van die geheime plekjes, meestal worden ze toch ontdekt,' informeerde ze even. Ze dacht weer terug aan de ruzie met Lune in de holle boom, ze zette even later die herinnering weg. 'Maar wil je toch even alleen zijn, ga dan naar het bos, het is zó groot dat je toch bijna nooit iemand ziet,' zei ze met een knipoogt.

'Dat is goed om te weten.' ze knipoogde en draaide zich om, waar ze bijna tegen een jongen aan knalde die super snel voorbij kwam rennen. okeee dan

Ryuk struikelde bijna in de poging Mira te ontwijken en verloor totaal zijn evenwicht, hij landen languit in het gras maar begon keihard te lachen.