Groot grasveld

Mira liep rustig naar Ryuk toe. 'Lig je lekker?' vroeg ze grinnikend. Ze stak haar hand uit. 'Mira J-' verdomme 'Aimilis'

Iris keek met grote ogen naar Mira, ze wist het wel, ze deed het nu weer. Nu was het een "J" en geen stilte om na te denken. Ze zou er op terug komen maar nu niet. Ze keek naar Ryuk en grijnsde.

Ryuk keek haar met een glimlach aan "Jep...ik denk dat ik blijf liggen" hij voelde het koude gras kietelen onder zijn vingers en alles voelde nu ook gewoon anders.

Mira lachtte. Ze liet zich naast hem vallen in het natte gras. Op een afstandje dat wel. Ze bedacht zich dat ze zich hier meteen al thuis voelde. Het was dan wel nodig om naar Ayao te gaan, maar als ze had kunnen kiezen was ze het liefst uit die duisternis te blijven.

Iris glimlachte naar Mira, 'Dan ga ik maar eens,' zei ze tegen de twee. 'Doei,' zei ze terwijl ze over hun heen stapte en weg liep.

Totaal verward keek Emily Nicholas aan. Was het nog niet genoeg dat ze het net had gezegd? Het was misschien niet letterlijk maar ze had het gezegd.
Twijfelend opende ze haar mond, om hem vervolgens weer te sluiten. Het lukte haar niet om het zomaar eruit te krijgen. "I already told ya," bracht ze toen uit.

Ryuk zwaaide vrolijk naar haar "daaag" hij keek nog altijd naar de lucht en genoot van de frisse wind die zachtjes blies.

Nick schudde zijn hoofd."Ik wil het je letterlijk horen zeggen, Emily. Als je het lef heb om de schuld op iemand anders af te schuiven, heb dan ook het lef om er zelf voor op te draaien wanneer het er op aan komt. Heb lef, verdomme," siste hij. Hij sloot zijn ogen even.

Mira sloot haar ogen. Ze genoot van de koelte. Ze speelde wat met het briesje in de lucht.
'Jij hebt ook een lucht& vliegen specialiteit hé? Heb ik het goed gezien?'

Ryuk knikte "jep...maar ik ben er niet echt geweldig in..." hij had nooit echt talent gehad in zijn specialiteit..vond hij hoewel hij er in zijn vorige klas wel het best in was.

'Oh ik ook niet hoor. Ik heb nog maar niveau 1.' Het voelde goed om een gesprek te voeren. De laatste jaren waren erg eenzaam geweest.

Emily opende haar mond opnieuw, om het te zeggen, maar alweer hield iets haar tegen. Nicholas' houding van de dag ervoor. Hoe schuldig ze zich ook voelde over wat ze gedaan had, ze kreeg het haar keel niet uit. "Het spijt me," zei ze, hoofdschuddend. Het ging haar gewoon niet lukken.

Nick schudde zijn hoofd. Een arrogante opgetrokkken lip verscheen op zijn schip."Doeg Emily," zei hij. Zijn stem klonk hard, kil. Gevoelloos. Hij draaide zijn rug naar haar toe en beende richting het mhs gebouw. Wist ze zeker dat ze niet van Ayao kwam? Wat was dat voor wezen? Hij schopte woedend een steentje opzij. Arrogante hoer.

Mira opende haar ogen en keek naar de diepzwarte lucht en de heldere sterren. Ze werd wakker geschud uit haar dromerige gedrag door een steentje dat tegen haar hoofd aan werd geschopt. Ze zat rechtop en keek om, maar de jongen die langs liep was al bijna uit het zicht verdwenen.

Geschrokken keek Emily Nicholas na. Hij meende het echt. Hij was echt weggelopen. Ergens wilde ze hem achterna gaan, maar de houding die hij nu, alweer, aannam weerhield haar daar weer van. Het was ook zijn eigen stomme schuld dat hij dingen vertelde aan mensen die hij amper kende. "Toushirou.. Is Nicholas altijd zo.. arrogant?" vroeg ze toen op een bijna fluisterende toon. Of lag het wel degelijk aan haar dat hij zich zo gedroeg?

Toushirou keek op van zijn gestaar naar de bewolkte lucht, en ging weer normaal zitten. Hij haalde zijn schouders op. 'Ik denk dat hij bang is dat zijn mannelijkheid geschonden zal worden, of zo. Maar goed, als je een eeuwige womanizer wil zijn moet je niet met één of andere homo in bed duiken,' zei hij opvallend droog.

"Nee inderdaad," bevestigde Emily Toushirous woorden zonder hem aan te kijken. Haar blik was gericht op de wereld voor haar neus, al kreeg ze niet eens mee wat er allemaal gaande was. "Die hoeft me ook niet meer te zien voor de rest van het jaar," zuchtte ze daarna, niet wetend of ze dat wel zo erg moest vinden of niet. "Maar goed. Je was dus niet bevriend hem?" vroeg ze maar voor de zekerheid, voor ze nog meer van dat soort dingen zei.

Ben lag onder een boom die op het grote grasveld stond in te doezelen. Hij leunde met zijn rug tegen de boom en genooit van het weer.

Mira opende haar ogen. 'Shit' mompelde ze. Was ze daar nou serieus in slaap gevallen?!

Ben lag nog altijd te pitten.

Shayla liep vrolijk buiten, terwijl ze genoot van de sterke wind die er stond en de overweldigende geur van het gras. Ze was wel vaker in het grasveld geweest en ze vond het heerlijk daar te zitten. Ze kon er altijd goed inspiratie op doen als ze nieuwe liedjes in elkaar wilde zetten en het was perfect voor wanneer ze even tot rust wilde komen. Een aantal gedachten schoten door haar hoofd voor een nieuw lied, terwijl ze door het grasveld liep. Omdat ze zo lang was, stak haar hoofd bijna boven het veld uit. Opeens voelde ze de aanwezigheid van een bekende. Als ze het niet verkeerd was, was het Ben. Ze luisterde goed toen ze in de buurt stond. Het was vreemd, want via de wind voelde ze dat er bijna geen beweging in zat. Ze hoorde dat zijn ademhaling regelmatig was, dus daaruit kon ze concluderen dat hij lag te slapen. Omdat ze hem niet wilde wakker maken, stapte ze voorzichtig over hem heen en liep zachtjes verder. Een aantal meter verderop plofte ze neer en zei zo zacht mogelijk een paar woorden, waarmee ze een liedje wilde maken. 'Kimi... Kimi no...' Het waren nu nog gewone worden, maar later zou het wel uitgroeien tot een mooi lied.

Ben merkte niets, want hij sliep nog altijd bij die boom. Wel was hij inmiddels omgedraaid en snurkte hij zachtjes.

Shayla zat nog altijd diep na te denken. 'Kimi no hibo mi ni utsuru... Watashi wa naniira desu ka...' Verder dan die tekst kwam ze niet en ze kreeg het gevoel dat haar hoofd elk moment kon ontploffen. Ze liet zich achterover vallen en zuchtte diep van vermoeidheid. De nacht was helder, dat kon ze merken aan het weer. Op zulk soort momenten wenste ze dat ze kon zien, zodat ze wist hoe de maan en de sterren eruit zagen.

((Wat betekend je lied?))

Ben werd wakker, vooral omdat het afkoelde. Hij keek verdwaasd om zich heen. Waar had hij zich nu weer in gewerkt?

((*Wbw* 'Als ik reflecteer in jouw ogen, in wat voor een kleur reflecteer ik dan' ))

Shayla stak haar rechterhand uit, naar de lucht alsof ze iets wilde vastpakken, een ster, terwijl ze geen enkel idee had wat een ster nou eigenlijk was. Lily had het haar ooit wel eens gezegd, maar dat was niet helemaal duidelijk. Door deze herinneringen en gedachten, werd ze steeds nieuwsgieriger en begon ze zich aan haar eigen nieuwsgierigheid te irriteren.