Kamer 4027: Toushirou

NEWNEWNEWNEWNEW

Toushirou zat droogjes in zijn kamer. Hij had niks te doen en las het eerste boek dat hij dit jaar uit de bibliotheek had gehaald. En dat moest natuurlijk een bijzonder moment zijn! (oké aahaha.) Hij legde het met een zucht weg, want op de één of andere manier kon hij zich niet concentreren. Naar het doek van zijn hemelbed staren leek veel makkelijker.

Yumiko stormde zijn kamer binnen. 'TOUSHIROU WEET JE WAT IK HEB GEREGELD? NEE HE NEE HE NEE HE. OH WACHT NOU RAAD EENS!' ze maakte een soort van chibi dansje erbij.

Toushirou schrok zich dood toen Yumiko ineens binnenstormde en viel van schrik van zijn bed af. Na een paar verwarrende seconden stak zijn hoofd weer boven het bed uit. 'Eh - pudding bij de lunch?' vroeg hij verbaasd. Hij stond moeizaam op en rekt zich uit, omdat het leek of al zijn rugwervels ineens verkeerd stonden na zijn schrikactie.

'Nee veeeeeeeeeeeeel toffer dan dat. Guess again!' met enorme puppy blije oogjes en een pretmondje keek ze hem aan.

Toushirou trok zijn wenkbrauwen op. Het was raar om Yumiko zo enthousiast te zien. 'Eh - ik heb echt geen idee. Zeg het nou maar gewoon,' drong hij ongeduldig aan, waarna hij om zijn bed heen liep en er op ging zitten, tegenover Yumiko. Wat kon er nou zo geweldig zijn?

Yumiko deed een tromgeroffel op het bureau. 'Ik trek bij je in.' haar gezicht stond blijer dan blij op het moment.

Toushirou's mond viel open. In eerste instantie dacht hij dat het over zijn huis ging, maar natuurlijk ging het over zijn kamer. Zou Yumiko zijn kamergenote worden? 'Wow - dat is - dat is,' was het enige dat hij wist uit te brengen. Aan de ene kant was het geweldig, maar aan de andere kant.. Maar natuurlijk. 'Ik weet niet of het kan. Ik moet eerst - ik moet het eerst wel met Scarlett overleggen,' zei hij met een onzeker gezicht. Natuurlijk zou ze dat niet goed vinden.

Yumiko's gezicht vertrok. Daar had ze helemaal niet aan gedacht. 'Jezus zeg, laat ook maar. Moet je soms ook toestemming hebben van haar als je naar de wc wilt?'

Toushirou fronste. Wat was dat ineens voor opmerking? 'Eh - ik vind dat vrij normaal,' zei hij aarzelend, terwijl hij opstond. 'Ik heb bijvoorbeeld maar één bed,' relativeerde hij het nog een beetje. Hij keek naar de deur. 'Ik kan nu wel even met haar gaan praten?'

'Ik kan mijn bed hierheen teleporteren.' stelde ze voor. Ze was ook niet van plan om bij Toushirou in bed te gaan slapen.

Toushirou grijnsde. 'Top idee. Maar goed, zal ik even in overleg gaan?' vroeg hij nogmaals. Het was hopeloos, maar hij kon niet zomaar even Scarlett's gezworen vijand waarvan ze altijd verwachtte dat ze hem besprong, bij hem laten slapen.

'Sure.' antwoordde ze ietwat teleurgesteld. Weg leuk idee, nice to see you again, vriendloze kamer. Scarlett zou het natuurlijk nooit goed vinden, en ze kon haar geen ongelijk geven eigenlijk.

Toushirou knikte, en sleurde toen Yumiko de kamer uit. 'Momentje!' riep hij in zijn haast, waarna hij Scarlett een smsje stuurde, of ze langs kon komen voor spoedoverleg. Misschien klonk het wat dramatisch, maar goed.

Na het sms'je dat ze van Toushirou gekregen had was Scarlett gelijk naar zijn kamer heen gevlucht. Wat kon er nou zo belangrijk zijn dat hij niet even kon wachten en haar zelf kwam zoeken? Ongeduldig klopte ze op zijn deur en wachtte ze tot hij open deed. "Toushirou?" vroeg ze nog.

Toushirou hoorde na een verrassend korte tijd al geklop en deed opgelucht open. Meteen toen hij Scarlett zag omhelsde hij haar uit automatisme en leidde hij haar naar binnen, om vervolgens de deur dicht te doen. Hij bleef even stilletjes staan.

Ongeduldig liet Scarlett zich omhelzen, dit keer werd ze er niet eens blijer van. Spoedoverleg zei hij. Dat kon toch niet goed zijn. "Wat is er?!" vroeg ze, gelijk nadat ze zijn kamer binnengestapt was. "Spoedoverleg? Waarover dan?"

Toushirou knikte. 'Yumiko was hier net. Ze zei dat ze had weten te regelen dat we kamergenoten konden worden, maar.. nouja, dat moest ik natuurlijk wel even tegen jou zeggen. Niet dat ik al ja heb gezegd hoor - maar gewoon.. ik begrijp het als je nee zegt - en dan gaat het ook niet door..' ratelde hij achter elkaar, om Scarlett's zorgen zo snel mogelijk weg te kunnen spoelen. Hij ging op bed zitten en keek haar van onder aan.

Het duurde een tijdje voordat Scarlett doorhad wat Toushirou zojuist gezegd had, pas na een aantal minuten keek ze hem weer aan, de temperatuur om haar heen latend dalen. Yumiko heeft WAT?!" vroeg ze kwaad. Niet eens op Toushirou. Haar woede ging uit naar Yumiko. Hoe had die het lef gehad om zoiets proberen te regelen. Toushirou had een relatie. EEN RELATIE! Welke imbeciel ging er dan lopen regelen dat ze bij hem op de kamer kon als het al ontzettend verdacht was al ze elkaar ook maar een knuffel gaven? "Waar is Yumiko?" vroeg Scarlett toen, haar stem trillend van woede. Hoe dúrfde ze zoiets alleen al in haar hoofd te halen?

Toushirou was opgestaan en hield zijn handen op. 'Hé, kalmeer..' probeerde hij tevergeefs, maar hij legde zijn handen op haar schouders en probeerde haar blik te vangen. 'Ik weet ook wel dat het een raar idee is - vandaar. Maar ik blijf wel alleen, hoor,' zei hij met een optimistisch glimlachje, al was het waarschijnlijk niet overtuigend tegenover Scarlett's woede.

"Hoe dúrft ze?!" schreeuwde Scarlett zo'n beetje in Toushirous gezicht. "Waarom komt ze met gelijk even vertellen dat ze met je naar bed is geweest?!" Pas toen ze doorhad dat ze aan het schreeuwen was tegen Toushirou stopte ze ermee. "Sorry. Ik moet mijn woede voor Yumiko bewaren," zei ze met ingehouden woede. "Waar is ze?"

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Geen idee. Buiten ofzo,' zei hij onzeker, waarna hij Scarlett weer omhelsde, al was dat vooral om te voorkomen dat ze naar buiten zou stormen en alles wat ze tegenkwam naar Yumiko's hoofd zou smijten. Hij liet de temperatuur om hen heen een beetje dalen, in de hoop dat dat zou werken. Maar ze leek behoorlijk kwaad.

Scarlett zuchtte zwaar ongeduldig toen Toushirou haar omhelsde; ze was er zeker van dat het alleen maar was om haar tegen te houden en lichtjes duwde ze zichzelf van hem af, waarna ze hem met een serieus gezicht aankeek. "Sorry, maar ik moet Yumiko vinden," zei ze toen, waarna ze hem zelf een knuffel gaf en richting de deur liep. "Tot straks?" bracht ze op een vragend toontje uit. Wie weet was hij ontzettend kwaad dat ze het niet toeliet, maar hoe kon hij verwachten van wel?

Toushirou slikte en knikte toen heel langzaam. Hij plofte op bed neer. Waarom hield hij Scarlett niet tegen? Verstomd van zijn eigen actie bleef hij naar het doek van zijn bed staren. Hij legde zijn kussen op zijn gezicht om te voorkomen dat hij enige vechtgeluiden op zou vangen en probeerde in slaap te vallen, maar tot zijn spijt lukte het niet.

Aysa liep een beetje rond over de gang. Ze was op zoek gegaan naar de meisjestoiletten, maar ze had het vervloekte kleine kamertje niet kunnen vinden. Ze klopte maar gewoon op een willekeurige deur, om het te vragen aan een leerling.

Toushirou was zich net aan het omkleden toen er ineens op de deur geklopt werd. Verbaasd trok hij snel een T-shirt over zijn hoofd, het enige dat nog miste, en deed hij de deur open. Hij kende het meisje niet, maar ze was een stukje langer dan hij, waardoor hij een beetje verbaasd omhoog keek. 'Eh - hoi,' zei hij bij gebrek aan iets beters.