Sportvelden

Cosette liep langs de sportvelden. Ze was hier niet gekomen om zelf te sporten, maar om andere mensen te zien sporten. Misschien kon ze er nog iets van leren. Ze liet zich op de grond neervallen en frunnikte aan haar haren.

Met een verdrietige blik kwam Miyoko het sportveld oplopen. Ze zag een jongen die ze nog nooit gezien had, en liep er naar toe. In een ogenblik veranderde ze haar blik, die nu weer vrolijk stond. Voorzichtig keek ze de jongen aan, en stak haar hand uit. 'Miyoko..'

((aangenomen dat je het tegen Matt hebt...))


Matt keek op en glimlachte vrolijk, iets wat vooral kwam omdat hij zich op het sportveld bevond. 'Matt' stelde Matt zich voor en pakte haar hand om deze zachtjes te schudden.

((Matthew, dat plaatje onder je bericht, hijs van Kaze no Stigma en hij heet Kazuma))

Shayla snakte naar adem en kon een lichte grijns op haar gezicht toveren. 'Dacht je dat? Ik begin pas net.' Wist ze nog uit te brengen. Ze slikte even en drukte haar handen tegen elkaar. Haar middel en wijsvinger hield ze omhoog en ze sloot haar ogen. 'Konacotai no Sora... Tasketai Donoco Sora..' Zei ze zacht, bijna onverstaanbaar. Terwijl ze die woorden uitsprak, werd ze door de wind een klein stukje van de grond gebracht en zweefde. Dit was haar sterkste aanval, maar hij wat tot nu toe nog nooit gelukt. Hij móést nu gewoon lukken, anders was het echt voorbij. Met haar laatste beetje hoop en wilskracht, schoot ze een windstraal af. Hij was nog vrij snel en vloog recht op Lune af.

((Ik ben in twee strijd met mezelf; ik wil graag dat Lune het wint van Shayla, dat zou ook logisch zijn, maar als ik mezelf liet winnen was het weer zo..slap.))

Lune's pupillen werden groot, hij vloog naar achter, even leek alles heel sloom te gaan, toen heel snel. Met een knal kwam hij op de grond terecht, 'ah..' kreunde hij pijnlijk, hij bewoog zijn handen even, maar bleef toen stil liggen, hij moest de kracht even vinden om omhoog te komen, hij krabbelde langzaam overeind, 'als je die.. aanval gebruikt.. dan is de kans meteen met 20 % toegenomen dat we winnen, en dat zeg ik nou niet omdat ik je zo erg mag, sterker nog, ik heb een stront hekel aan je, maar je hebt talent..' Lune grijnste 'ik zeg niet snel dat iemand talent heeft.. Maar in mijn ogen heb je talent..' hij putte zijn laaste kracht op haar uit, een schaduw bol, niet zo krachtig, niet zo geniaal, maar goed genoeg om iemand te vloeren. Het einde van dit oefen gevecht.

((Eigenlijk had ik mezelf al voorbereid op verlies en winst tegelijk, dat ga je nu zien *Wbw*))

Die laatste aanval van Lune was niet eens meer nodig. De wind die Shayla van de grond tilde en haar liet zweven, verdween, samen met de rest van haar kracht om te blijven staan. Ze viel voorover, op de grond plat op haar buik, waardoor de schaduwbal dus miste, omdat hij over haar heen vloog. Shayla kreeg alleen haar hoofd nog een klein beetje omhoog en glimlachte toen lichtjes, maar niet naar Lune. Waarschijnlijk had ze zijn woorden niet eens gehoord. Ze glimlachte naar het niets, tenminste, dat zou een gewoon persoon die haar zo zag denken. Maar Shayla wist beter. 'Arigato... Aira... Sempai...' Bracht ze alleen nog uit en verloor toen het bewustzijn. De wind vloog over haar heen, alsof het haar wilde beschermen. Ze had verloren, maar ergens ook gewonnen, dat wist ze zelf ook.

Shayla wrote:((Matthew, dat plaatje onder je bericht, hijs van Kaze no Stigma en hij heet Kazuma))

((dat weet ik... >.>))

Lune trok een wenkbrauw op, en liep naar Shayla toe om haar vervolgens in haar wang te prikken, 'wake up..' mompelden hij zacht, hij kon een beetje bezorgt heid niet onderdrukken, anders zou Lune geen Lune zijn, hij kreeg opeens een heel groot chibi hoofd, en begon spontaan watervallen te huilen. Na even zo te zitten janken pakte hij Shayla op, 'goh.. nu mag ik der ook naar de ziekenzaal dragen..' kreunde hij vermoeit.

((Op naar de ziekenzaal\afdeling.))

Fay liep met de bal aan haar voet al rennend het voetbalveldje op. Ze had een dappere poging gewaagd haar haren in een staart te doen, maar als gewoonlijk viel meer dan de helft er net zo mooi weer uit. Ze schoot de bal met haar kracht het goal in - en uiteraard "scoorde" ze hoog in een hoek. Hoe kon het ook anders, er was niemand die haar bal zou tegen houden.

Matt had net wat rondjes zitten rennen en ging nu met een bal richting het voetbalveld. Hij zag een meisje en bleef even staan kijken wat ze deed.

Fay nam de bal weer aan haar voet, dribbelde een rondje en schopte het ronde ding met een wreeftrap opnieuw in het doel. Ze keek toe hoe de bal vanuit het net weer omlaag voel en nog even op de grond stuiterde, en vroeg zich af of ze niet beter tegen een muurthe kon gaan voetballen; dan kwam de bal tenminste nog terug.
Plotseling werd ze zich bewust van en toeschouwer, en ze draaide zich naar de jongen die stond te kijken.

Matt stak zijn hand naar haar op. 'Kan ik meedoen?' vroeg hij met een halve grijns.

Fay grijnsde terug. 'Graag. Voetballen in je eentje kan nogal eenzaam aanvoelen,' antwoordde ze.

Matt grinnikte en liep naar haar toe. Net toen hij maar zo'n meter van haar afstond leek hij haar te herkennen. Dat opvallende rode haar had hij eerder gezien...

Fay keek de jongen even onderzoekend aan en liep toen naar het doel, omdat haar bal daar nog lag. Vanuit dat doel wierp ze hem nog een blik toe. 'Kun je aannemen?' vroeg ze nieuwsgierig, schattend dat hij wel redelijk zou kunnen voetballen. Ze wachtte het antwoord echter niet af en schoot het zwart-witte voorwerp op hem af.

Matt nam de bal aan om deze daarna gelijk weer richting het doel te knallen.

Fay, die nog steeds bij het doel stond, nam vanwege datzelfde feit aan dat ze als keeper diende. Vandaar dat ze op de bal afdook en hem net wist tegen te houden, al wist ze dat het deels geluk was; keepen was niet bepaald haar sterkste punt, en het schot was goed.
'Nice try!' riep ze de jongen grijnzend toe, doende alsof het wel puur door haar kwam, en ze begon te dribbelen naar de andere kant van het veld.

Matt rende achter haar aan, en probeerde toen speels de bal af te pakken.

Faya wist met een paar trucjes langs hem heen te komen, en dribbelde verder richting doel.

Matt rende haar voorbij en pakte de bal toen handig af. Terwijl ze elkaar kruiste grijnsde hij even naar haar, en keek haar recht in de ogen. Bekend gezicht...

Faya keek hem onderzoekend aan en holde hem toen achterna in een poging de bal af te pakken. Damn, hij was goed, zag ze aan zijn manier van handelen.

Matt had er wel lol in dat het meisje achter hem aan rende, maar hij moest toegeven dat ze zeker niet slecht was.

((blabla, even een halfuur later? xd))

'Tegen wie speel ik eigenlijk?' vroeg Fay uiteindelijk, terwijl ze het rennen staakte. De jongen was goed en har een doelpunt meer gemaakt dan zij. Daar kon ze nog mee leven, maar als hij nog een keer zou scoren zou ze chagrijnig worden, dus leek een pauze haar verstandiger.

'Matt' stelde Matt zich voor en stak licht hijgend een hand naar haar uit.

'Fay,' antwoordde Fay, en ze schudde zijn hand. Ook zij hijgde wat en ze keek hem even aan voor ze weer losliet en zich op de grond liet vallen, waar ze de bal onder zijn schoen vandaan trok omdat het gewoon vertrouwd voelde iets als een bal in haar hand te hebben. Ze speelde er wat mee.