Kamer 6666 - Darcy en Rusine

Rusine hoorde hem zuchten. Het kon een teken van leven zijn, of een verbeelding. 'Scorpio?' besloot ze uiteindelijk te flusiteren, zachtjes, zodat ze hem niet wakker zou maken als hij nog wel sliep.

Scorpio kneep zijn ogen even dicht. Nee, doen alsof je nu slaapt is simpelweg dom .. je moet tenslotte ooit wel wakker worden.
''Ja,'' antwoordde hij wat droog op haar vraag, wat moest hij anders antwoorden? Hij wist nog niet eens hoe hij moest reageren op al dit, ik bedoel .. hij wist niet eens wat er precies allemaal was gebeurd. Of wat hij allemaal met zijn dronken kop had uitgekraamd.

'Goedemorgen,' fluisterde Rusine. Meer zei ze eigenlijk niet. Wat viel er te zeggen? Hij kon zich waarschijnlijk toch niets herinneren.

Goedemorgen? Dat was het?
Hij verroerde zich nog steeds niet, voor geen bijzondere reden. ''G-goeiemorgen,'' antwoordde hij wat verward en kneep zachtjes in haar hand. Hij had geen idee wat volgde, als hij nou maar wist wat hij had gezegd. Dit was een van de redens waarom hij drank zoveel haatte, nou soms dan ..

Er kroop een rilling door Rusine heen toen Scorpio in haar hand kneep. Een klein gebaar dat zo ontzettend veel betekende. Kón betekenen. Waarschijnlijk niets betekende. 'Hmm..' bracht ze uiteindelijk uit.

''Rusine ..'' fluisterde hij na een korte pauze twijfelend en bleef liggen waar hij lag. ''Ik .. ik heb gisteren toch niks stoms gedaan?'' vroeg hij tenslotte, aarzelend. Hij moest het weten, en er was niemand anders die het hem kon vertellen behalve Rusine haarzelf.

'Je was dronken Scorpio. Wat je ook heb gezegd, ik heb je toch niet serieus genomen,' fluisterde Rusine terug. In haar hoofd herhaalde ze elk woord dat hij had gezegd. Nee, niet serieus te nemen.

Scorpio zuchtte, ''Dat vat ik op als een ja dus,'' antwoordde hij voorzichtig en trok zijn hand terug. ''Hoe stom?'' continueerde hij vervolgens en keek naar de muur.

Rusine wilde zijn hand weer vastpakken, maar begreep dat hij dat niet wilde. Misschien was het maar beter ook. 'Je brabbelde onzin. Ik heb je laten douchen omdat je stonk. En toen ik weer naar bed wilde, weigerde je zonder mij te gaan slapen. En toen ben ik in slaap gevallen en zo wakker geworden,' fluisterde Rusine.

Scorpio knikte alleen maar en zweeg. Wat viel er tenslotte te zeggen? Hij streelde met zijn vingers haar bovenarm en ging opende zijn mond .. ''Wat ik ook brabbelde, ik weet zeker dat het geen onzin was.'' fluisterde hij na enkele seconden.

Zijn vingers gaven haar kippevel. 'Wacht maar tot je je herinnert wat je hebt gezegd,' fluisterde ze. 'Als je je dat tenminste ooit nog gaat herinneren...' Ookal sprak ze hem tegen, zijn woorden bleven door haar heen razen. Natuurlijk was het onzin. Het moest onzin zijn.

Scorpio zuchtte weer en slikte even een brok weg. ''Je kan me wel helpen herinneren,'' zei hij uiteindelijk en sloot zijn ogen terwijl hij zijn vingers over Rusine's warme bovenarm liet glijden.
''.. Dan kan ik bewijzen dat het geen onzin was,''

'Je zei dat..' begon Rusine, moeizaam. Ze sloot haar ogen en kroop onbewust dichter tegen Scorpio aan. '.. Laatmaar, het is zo idioot dat het onmogelijk geen onzin kan zijn.'

Scorpio glimlachte even en drukte een kusje in Rusine's nek, ''Neenee, ga door ..'' fluisterde hij en drukte nog een kusje in haar nek. ''Ik wil weten wat ik zei,'' continueerde hij en pakte haar hand weer vast.

Rusine had het idee dat haar hart ging ontploffen. '.. Dat je opgaf,' besloot ze uiteindelijk maar. De rest was gewoon te.. té om te herhalen. Langzaam drukte ze een kusje op zijn hand. Heel zachtjes, heel voorzichtig. Alsof ze bang was dat hij in rook op zou gaan als ze het harder zou doen.

Opgeven? Hmm, het klonk als onzin tot nu toe aangezien Scorpio zelden opgaf.
''Opgeven? Ja? Wat precies?'' vroeg hij en streelde met zijn duim haar hand zachtjes nadat ze haar lippen er voorzichtig op had gedrukt.

'.. dat je bij me wilde zijn, en me desnoods met de hele wereld wilde delen..' fluisterde Rusine heel zachtjes. 'Zieje, het is onzin. Idioot. Dronken geraaskalk.'

''Hmmm,'' mompelde Scorpio en kneep zachtjes in Rusine's handen. ''Je hebt gelijk .. onzin,'' gaf hij uiteindelijk toe en streek haar hand weer met zijn duim.
''Ik zou je namelijk nooit met iemand willen delen, en al helemaal niet de wereld. Daar ben ik te gierig voor,'' continueerde hij fluisterend en drukte weer een kus in haar nek.

'Hmmm.. Told you so,' fluisterde Rusine met een glimlachje. Ze draaide haar hoofd een beetje, zodat ze vanuit haar ooghoek zijn gezicht een beetje kon zien.

Scorpio liet een grijns op zijn gezicht verschijenen en drukte een kus op Rusine's kaaklijn. ''Wat heb je eigenlijk met mijn kleren gedaan?'' vroeg hij vervolgens, soort van random.

'In de badkamer geloof ik. Ze stinken,' meende Rusine. Ze draaide haar hoofd nog ietjes verder, waardoor ze hem nu echt kon zien. 'Nog hoofdpijn?'

Scorpio liet even een korte lach uit zijn mond ontsnappen en wreef toen in zijn ogen. Uuuugh, de hoofdpijn. ''Een beetje,'' loog hij vloeiend, om haar gerust te stellen. Hij heeft waarschijnlijk nog nooit zo'n erge hoofdpijn gehad, maar dat hoefde zij niet te weten.

Rusine keek hem even fronsend aan, maar draaide zich toen weer terug en liet haar hoofd op haar kussen liggen. Een gelukzalig 'hmmm...' ontsnapte haar.

Scorpio zweeg ook en besloot de stilte het praten te doen. Hij streelde met zijn vingers weer haar bovenarm en begon te glimlachen voor geen bijzondere reden. Of juist wel .. hij was hier tenslotte met Rusine. Hij genoot van haar arme lichaam naast zich, en hij bleef doodstil liggen om het moment niet te verstoren.

Na enkele minuten zwijgend zo gelegen te hebben, moest Rusine ineens toch best wel naar de wc. Met een zucht kwam ze overeind en keek Scorpio verontschuldigend aan. 'Ben zo terug.' Snel stapte ze het bed uit en liep ze naar de badkamer.