Kamer 6666 - Darcy en Rusine

'Hmm.. Ik had op Valentijn met Nicholas gezoend, maar er was ook iets met Scorpio. Na heel veel gedoe dat ik je allemaal niet aan wil doen, waren Scorpio en ik samen en.. alles. Maar toen had ik Nicholas' hulp nodig en die weigerde. Dus bood ik hem alles aan wat hij kon bedenken. En uiteindelijk ben ik met hem naar bed gegaan. Scorpio kwam daar achter en toen was alles nogal.. over, natuurlijk.' Ze ademde even hoofdschuddend in en uit. 'Maar ik hield.. houd van Scorpio. Echt, heel erg. En toen stond hij ineens voor mijn deur en ik kon gewoon niet anders dan hem geven wat hij wilde. Nicholas kwam daar weer achter, niet dat ik dat erg zou vinden, maar nu is hij boos op me en dat wil ik ook niet. Maar het ergste is dat ondanks dat Scorpio er die ene avond was, hij nog steeds vindt dat onze relatie te ver heen is. En.. ja.'

'Goed. Heb je... ooit iemand je excuses aan geboden?' vroeg Ben. 'Ik bedoel, oprechte excuses.'

'Natuurlijk heb ik dat gedaan. Denk je nou echt dat ik dom ben?' snauwde Rusine, meteen spijt hebbend van haar snauw. 'Sorry.'

'Maakt niet uit. Mi... uh... andere mensen hadden hun excuses nog niet aangeboden. Dus toen stelde ik dat voor. Uh,' Ben dacht even na voor een oplossing. 'Weet je... je zou een brief kunnen schrijven met al je gevoelens daarin, dan kun je uitpraten, dan hoef je geen confrontaties aan te gaan, dan weet die ander wat je voelt. Wat je denkt. Dan heb je in ieder geval je best gedaan. Moeite gedaan voor de relatie. Als die ander dat dan niet doet dan weet je dat jij tenminste wel hebt gevochten. Nou ja,d at je een brief hebt geschreven. Of kom je dan over als een complete stalker?'

'Je mag zijn naam best gebruiken hoor,' merkte Rusine op toen ze doorhad dat hij steeds "de ander" zei. 'Hij heet Scorpio, heeft wit haar dat in slordige plukken voor zijn ogen valt, ijsblauwe ogen die zo ontzettend veel kunnen zeggen en tegelijkertijd niets en hij is een ruime 10 centimeter groter dan ik.' Er vormde zich een pijnlijk glimlachje rond haar mond. Voor haar ogen zat Scorpio haar grijnzend aan te kijken, maar zijn blik werd langzamerhand gekwetst en toen boos en uiteindelijk afstandelijk. Een traan gleed uit haar ooghoek. 'Scorpio en ik hebben al zo veel gepraat en .. dat lukt gewoon niet. Ik heb hem alles uitgelegd, maar het helpt niet. En.. ik ben niet eens boos. Ik zou immers hetzelfde hebben gedaan als ik in zijn schoenen stond. Ik heb me dom gedragen, en dit zijn de consequenses.'

'Niet alleen Scorpio. Ook Nicholas,' zei Ben. 'Maar ik begrijp dat Scorpio je grootste probleem is momenteel. Heb je hem ooit gezegd... dat je van hem houd?'

'Nicholas heeft toch gekregen wat hij wilde? Hij had van te voren moeten bedenken dat het niets voor me zou betekenen,' antwoorde Rusine chagrijnig, wetend dat ze niet de hele waarheid vertelde. 'En ik weet echt niet meer of ik Scorpio heb gezegd dat ik van hem houd. Vast wel ooit, toch?' Nu ging ze zelf ook twijfelen.
Natuurlijk heb ik dat wel eens gezegd. Waarschijnlijk wel vaker.
Maar waarom herinner ik me dat dan niet meer?

'Het lijkt er een beetje op dat hij het niet weet. En als een jongen het niet weet, dan is het niet duidelijk genoeg. Wij zijn een beetje stom, weet je dat?' zei Ben met een grijns. Waarom ging hij jongenslogica aan een meisje proberen uit te leggen? Was dat niet nutteloos?

'Wie is hij in deze zin? Scorpio of Nicholas?' Rusine begroef haar gezicht in haar handen en veegde daarmee de traan weg. Ze weigerde om weer te gaan huilen.

'Scorpio. Scorpio lijkt niet te weten dat je van hem houd,' zei Ben.

Rusine opende haar mond om er tegenin te gaan, maar zei niets en sloot haar mond toen ook weer. Ze liet een geërgerde en gefrustreerde kreun horen. 'Beloof me dat je een grapje maakt. Dat dat niet de enige reden is. Dat dit niet allemaal om die vier woordjes gaat. Alsjeblieft!'

'Ja, ik kan natuurlijk niet in Scorpio's hoofd kijken en ik ken hem al helemaal niet. Het lijkt alleen maar zo,' zei Ben.

'Ik.. ik moet hem vertellen wat ik voel he? Maar, maar dadelijk vindt ie me te opdringerig. Dadelijk.. o nee, dat wil ik niet eens denken..' Rusine keek met een angstig gezicht naar Ben.

'Ik kan niet geloven dat ik het zeg, maar, doe wat je gevoel zegt?' zei Ben met een frons op zijn voorhoofd. Een jongen zou hij nooit dat advies hebben gegeven, maar het leek hem iets wat een meisje nodig kon hebben in een meisjescrisis.

'Mijn gevoel zegt dat ik hem nu moet gaan zoeken en zeggen dat ik van hem houd.' Rusine zuchtte op een hopeloze manier. 'Maar dat lijkt me niet zo handig, aangezien het laatste dat ik tegen hem zei was dat ik begreep dat hij ook behoeftes had en dat het mijn fout was dat ik zo dom was het hem te geven, en niet de zijne.' Ze trok een gekweld gezicht.

'Misschien was hij in ee kwaaie bui? Misschien begrijpt hij het als je het uitlegt? Je weet het niet als je hem niet zoekt. Als Scorpio echt is wat je wilt, dan moet je ervoor gaan, dacht ik zo,' zei Ben. Hij begon zich echt heel wijs te voelen.

'We hebben sex gehad nadat het uit was gegaan en toen ik de dag erop wakker werd was hij weg. Toen ik hem later met Halloween sprak, zei ik hem dus dat ik dom was geweest. Hij zei dat het niet zo zat, ik vroeg hem hoe het dan wel zat en toen zei hij dat onze relatie gewoon te ver heen was. Ik.. ik kan het niet aan om dat nog een keer te moeten horen. Als ik naar hem toe ga en zeg dat ik echt van hem houd, en hij vertelt me nog een keer dat het echt over is, dat trek ik niet. Dan stort ik in,' ratelde Rusine. O, ze wilde hem graag vertellen wat ze nou echt wilde, maar haar angst dat hij dat niet zou voelen was te groot.

'Goed. Maar dan weet je dat je hier blijft zitten met een klote gevoel,' zei Ben alleen.

Rusine wierp hem een vreemde blik, ergens tussen houdjemondjehelptnamelijknietecht en dankbaar. 'Ik weet het allemaal niet meer Ben.'
...
'Ergens wil ik gewoon helemaal overnieuw kunnen beginnen. Niemand die mij kent, niemand die ik ken. Gewoon, helemaal opnieuw.'

'Als je dat zou doen zou je ook de leuke mensen verliezen. Maar ik weet wat je bedoeld. Dat gevoel had ik ook, voordat ik naar MHS kwam,' zei Ben. 'Op MHS heb ik op nieuw kunnen beginnen.'

'Ik begon ook opnieuw op MHS, maar ik verprutste het nog erger dan ik daarvoor al had gedaan. En ik denk dat ik alle vriendschappen ter wereld op zou willen offeren om de twijfels die in mijn hoofd zitten kwijt te raken.' Rusine sloot haar ogen en ademde langzaam en geruisloos in en uit en in en uit en etc. Het enige teken dat ze nog leefde was haar borstkas die langzaam op en neer bewoog en het plukje haar dat voor haar neus ronddanste op de maat van haar ademhaling. 'Elke vriendschap, Ben, elke vriendschap.'

'Je twijfels raak je niet kwijt door ervoor weg te lopen. Ik denk dat je er dan juist alleen nog maar meer aan gaat twijfelen,' zei Ben.

Rusine zei niets en opende haar ogen om hem dus zwijgend aan te kijken. Daarna sloot ze ze weer, om vervolgens op te staan en op hem af te lopen. Met een zwak glimlachje sloeg ze haar armen om zijn nek en ruste ze met haar hoofd tegen zijn schouder/borst/jeweetwelwaarjesleutelbeenzit. Nog steeds zei ze niets.

Ben keek verbaasd naar Rusine en hief toen zijn arm op om ze vervolgens op haar hoofd te leggen. Hij aaide een beetje haar haar.

Rusine kneep hem nog steeds fijn, alsof ze in hem wilde kruipen en verdwijnen. 'Dankje,' fluisterde ze zachtjes terwijl ze verder geen aanstalte maakte om hem los te laten.