Ondergrondse gang

"Er valt niets te vertellen," merkte hij snauwerig op. Hij liep stug door. Opnieuw stonden ze in een kamer. Ook weer verlicht, en een bekende geur drong bij hem naar binnen. De geur van Carter."Ruik je dat?" hij vroeg zich af of zij de geur ook het zelfde zou ervaren.

Yumiko snoof. De conclusie stond voor haar vast. Nicholas was een vieze nicht. Ze kon niks anders meer doen dan vol afschuw naar hem kijken. Dat zij met een homo.. iewl. 'Ik ruik niks.' zei ze nors.

Nick glimlachte gelukzalig naar haar."Ik wel." Opeens wou hij alles aan haar vertellen."Ik ga je dingen vertellen. Maar niet in deze ruimte. Ik wil je niet kunnen zien als ik praat." Hij liep de kamer snel uit, en ging in het donker zitten. Hij wachte op Yumiko."ben je er al?"

Yumiko fronste haar wenkbrauwen, maar haalde uiteindelijk haar schouders op. Ze wilde nu toch wel weten wat hij te zeggen had. Ze liep met hem mee. 'Ja, ik ben er.' verkondigde ze.

Nick knikte."Ik werd wakker van een klop op mijn deur. Ik opende de deur, en daar was Carter. We praatte wat en besloten uit te gaan. Toen begon het. Ik kreeg door dat hij iets met mij wou, en reageerde geïrriteerd. Wat moest hij van me? Opdonderen, was mijn reactie." Hij zuchtte luid en beet op zijn lip. Hij herhaalde elke herrinnering in zijn hoofd.

Yumiko schudde verward haar hoofd. 'Ga door.' zei ze kil. Haar rechterhand balde zich tot een vuist. Hoe kon haar ex nou ineens homo zijn? Zou de seks zó slecht zijn geweest dat hij op het idee kwam dat mannen misschien wel veel beter in bed waren?

Ik sliep de eerste nacht in de badkuip. Ik wou niet zo dicht bij iemand slapen die me wel eens aan zou kunnen randen. De volgende dag.. Ik zag Carter in de gang en ging een bezemkast in. Ik liep weg voor hem, bang als ik was. Carter moest juist in de bezemkast zijn. Hij deed de deur op slot. We speelde de Pocky game," zei Nick. Hij legde de pockygame in het kort uit en ging toen verder."Als ik won, zou hij me nooit meer aanraken. Als hij won, mocht hij door gaan. Hij had een win-win situatie. Ik zou of opgeven, of hem zoenen." Nick sloeg misschien wat stukjes over, maar daar besteedde hij geen aandacht aan."Ik verloor. Later speelden we de game weer. Hij won de eerste, en ik de tweede. Toen ik won zei ik dat hij me nooit meer aan mocht raken." Nick haalde scherp adem. Hij zei expres niet wat hij moest doen toen Carter won. Stel je voor dat hij moest zeggen dat hij gezoend had met Carter.

'Je hebt een keer gewonnen? JE HEBT EEN KEER GEWONNEN?!?! JE BENT EEN GORE VIEZE VUILE HOMO!' ze stond op en schreeuwde alles eruit wat maar te maken had met het woord 'homo'.

Nick piepte iets uit."sssh, Yumiko, ssh. Ik zei toch wat ik hem opdroeg," zei Nick. Hij zuchte."Toen gingen we naar Japan. Ik sliep bij Carter op.. de kamer.. en we hebben gepraat. Carter vertelde me dat je niet homo of hetro bent.. Het ligt aan de persoon." Nick sloot zijn ogen.

'Je hebt gezoend met een jongen, je voelt AFFECTIE voor een jongen. Dat betekent dat je op dit moment een flikker bent. Lekker joh, een pik in je anus. Is dat waar je echt naar verlangt? Ah, vandaar dat je mij en Rusine aan de kant hebt gezet. Je was al die tijd al een homo zeker, of niet?' siste ze.

Nick kromp in elkaar."Ik wist dat je het niet zou begrijpen. Vind je het heel gek dat ik jou aan de kant gezet hebt? Je bent een vreselijk kreng, een egoïst, en je zult nooit moeite doen om je vrienden te steunen, of zelfs maar te begrijpen. En Rusine hou je erbuiten. Even voor de duidelijkheid: Ik ben gedumpt door haar," zei hij. Zijn ogen vlamden gevaarlijk.

Yumiko had hier niets op in te brengen. Bijna niets. 'Ik geef niet snel om mensen. De enige om wie ik geef is Toushirou, en dat is puur vriendschappelijk. En dat ik me niet graag open stel voor vriendjes is wel duidelijk denk ik? Ik bedoel, ze dumpen me toch nadat er een mooier meisje langskomt. Als dat zo'n vier keer gebeurt, dan verander je inderdaad langzaam in een egoïst. Want je krijgt het idee dat liefde voor jou toch niet bestaat.' Haar ogen begonnen nat te worden, maar ze zou ze niet laten rollen. Niet nog een keer.

"Je hebt hem anders ook geneukt," kaatste Nick terug. Hij maakte een geluidje van ongeloof."Geef andere mensen niet de schuld van jouw egoisme, Yumiko! Wat een achterbaks wijf ben je toch ook. Carter houd van me," siste hij. "Meer dan jij ooit zult doen."

'Dat was een fout.' antwoordde ze op zijn opmerking over haar en Toushirou. Daarna slikte ze even. 'I never loved you..' zei ze zacht. 'Houden van is een veel te groot woord. Maar ik gaf wel om je, heel veel zelfs. Maar dat wil je niet eens geloven.' Ze meende wat ze zei. Maar het feit dat Nick zei dat Carter van hem hield maakte haar misselijk.

"Je doet niet eens de moeite om in mijn voeten te staan! Als er een vrouwelijke Carter voor jou neus staat, wat zou je dan doen? En denk nu eens echt na. Carter is erger, beter, dan Yuu. Je hebt Toushirou ook niet gehaat." Nick stond op en liep weer verder. Hij wou hier snel uit.

'Ik ben geen lesbi.' zei ze alleen maar. En ineens was er een uitgang, een licht in de duisternis. WAUW! Ze rende ernaartoe en ging de buitenlucht tegemoet.

Nick liep langzaam achter haar aan."Ik hoop dat je je gaat vermaken in je duistere toekomst, en vooral heel erg alleen blijft. Ik hoop dat iedereen je nog meer gaat haten dan je nu al doet, en dat je op een gegeven moment de verkeerde persoon voor je hebt, die je helemaal van kant maakt." Nick was woedend. Het was dat hij geen meisjes sloeg..

Yumiko draaide zich om en keek even naar Nicholas, maar daarna rende ze weg richting het bos. Tranen kwamen naar boven, maar vonden geen weg naar buiten.

Nick kwam uit in de gang, naast Yumiko. Hij kreunde. Hij begon te lopen naar de plek waar ze de vorige keer de uitgang gevonden hadden. Toen hij daar aan kwam hield hij stil. Hij wist toch zeker dat hier.. Hij fronsde. De uitgang was veranderd.

'Hier is de kom.' zei ze. Ze trok Nicholas gewoon mee en ging voor de kom staan. Langzaam begon het water te veranderen. Dit keer geen Yumiko die iemand vermoordde, of die een leger commandeerde. Nee, een Yumiko die magisch technoloog was. Gelukkig met een gezin, waar de gezichten niet van te zien waren. Maar je kon zien dat ze gelukkig was. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. 'I'm changed, Nicholas. I really am.'

Nick keek. Zijn blik verzachtte. Hij zette haar aan de kant, en boog zelf over de kom. Eerst kwam hij zelf in beeld. Hij trok een deur open voor iemand, maar het was een onbekende ruimte. De persoon kwam binnen. Het zag er zwak uit, gebroken. Nick oogde arrogant. Hij was veel ouder. Waarschijnijk ergens in de dertig. Nick kon niet zien of de persoon een vrouw of een man was. Hij zag hoe de persoon praatte, en Nick's ogen veranderde van arrogant naar zachtaardig. Hij knielde voor de persoon neer, en hun hoofden kwamen dichterbij elkaar.. toen vervaagde het beeld weer. Hij deed een stap naar achter. Hij keek naar Yumi."Oh."

'In mijn vakantie is er een hoop gebeurd wat invloed op me heeft gehad. Ik weet nu wat belangrijk is in het leven, wat ik later écht wil.' Yumiko had naar zijn beeld gekeken, maar ze snapte er eigenlijk niets van.

Nick glimlachte."Gelukkig." Hij keek naar zijn voeten."Wat heb ik daar mee te maken? DAar praat je je gedrag echt niet mee goed hoor." Nick bleef koppig. Hij wou weten hoe lang Yumi het vol zou houden.

'Alles.' antwoordde ze. 'En ik weet dat ik hiermee niets goedpraat, maar het is een begin. Je hebt nu met je eigen ogen gezien dat ik niet lieg, dat mijn ommekeer geen slechte manier is om je voor me te winnen.'

Nick keek haar aan. Eindeloos."Voor je winnen? Wat bedoel je?"Hij keek haar niet begrijpend aan.