De geheime gang van angsten(Alleen Miyoko en Lily)

Lily en Miyoko waren van plan een rustige wandeling door het bos te maken, tot er iets vreemds gebeurt.
Vlak voor hun ogen ontstaat er een groot, donker gat. Een raar soort zuigkracht trekt ze erin, en ze vallen een stuk naar beneden, tot ze op een modderig, hard stuk aarde belanden.
Het gat boven hen sluit zich weer, en het ziet eruit alsof het er nooit is geweest.
Na een tijdje geprobeert te hebben eruit te komen door omhoog te klimmen, zijn ze beide bang dat ze door de lange, donkere gang voor hen moeten gaan.
Ze hebben geen licht bij zich, en doodsbang, beginnen ze aan wat een lange tocht zal zijn....

Personen: Alleen Lily en Miyoko
Regels: N.v.t.

((Ik ga mee-lezen ))

((Oke dan!))

Lily liep door het bos, samen met Miyoko.
Er was verder niemand, en dat vondt ze nogal vreemd. Normaal waren er wel mensen, maar nu...
Het was ookal zo onnatuurlijk stil. Er was geen vogel die tsjielpte, geen dier dat wegsprong, niets...

Miyoko had nog steeds pijn aan haar voet, waar ze ongelukkig op was gelandt. Snel pakte ze Lily's hand, en kneep er in. 'Ik vind het eng.' Na een paar minuten begon ze een beetje vreemd te lachen. 'Ik, ik was helemaal vergeten dat ik een vuurbal kan maken!' Ze maakte een vuurbal, maar ze kreeg hem maar niet groter dan een golfbal. 'Huh, hij wordt maar niet groter!' zei ze fluisterend. Na het nog wel 10 keer gebrobeert te hebben, gaf ze het op. 'Kut.'

Lily bleef kijken hoe Miyoko's vuurballen niet zo groot werden als normaal.
Dat was vreemd. Miyoko kon altijd goed vuurballen oproepen.
'Raar...'Fluisterde Lily.
Ze had geen idee waarom ze fluisterde, maar ze kon zichzelf er niet toe brengen normaal te praten.
Lily keek naar boven. Het gat daar, had zich gesloten.
Ze zag geen mogelijkheid om naar boven te klimmen, de wand was te glad.
'Waar zijn we?' Fluisterde ze, half tegen zichzelf, half tegen Miyoko.

Miyoko werd boos, en stampte op de grond. Weer maakte ze een vuurbal, die nu ietsje groter werd. Boos gooide ze hem tegen de muur. Opeens viel er van alles naar beneden. 'AH!' Met haar rechterhand ging ze over haar chouder heen, waar het onder andere op was gevallen. Het was groen, slijmerig spul zag ze. Ze richtte zich weer op Lily. 'Ja, in een of ander gat.' zei ze een beetje geïrriteerd. 'Sorry hoor,' mompelde ze.

(( solly, ik was even eten ^^ ))

((Maakt niet uit!))

Lily zuchtte.
'We moeten nu geen ruzie maken...'Zei ze, rustiger dan ze zich voelde.
Weer keek ze omhoog.
Hou zouden we hier uit moeten komen...

Miyoko liep met gestrekte armen voor zich uit, zoekend naar Lily. Na een paar seconden vond ze haar, en gaf haar een knuffel. 'Ja klopt, maar hoe moeten we hier uit komen!?' zei ze met een zachte stem, terwijl ze Lily nog steeds vast hield. 'Ik heb het koud..' jammerde ze.

Lily knikte en gaf Miyoko een knuffel terug.
'Ik heb het ook koud...'Zei ze zacht.
Dat was eigelijk best raar, want Lily's specialiteit was Ijs&Kou.
Lily taste om zich heen.
Aan de ene kant was er een glibberige, modderige wand, en aan de andere kant... Niks.
Er was daar gaan muur of iets wat daar op leek.

Miyoko vond het echt niet leuk. Ze wilde weg hier. 'Oke, hoe komen we hier weg?' zei ze met een trillende stem. Als iemand haar en Lily niet snel kwam redden, ging ze gillen. En dat was niet echt prettig om aan te horen. Tja, dus dan moest iemand haar wel komen redden.

Lily hield met 1 hand Miyoko vast, zodat ze elkaar niet kwijt konden raken, en met haar andere hand, taste ze weer om zich heen.
'E-er is hier een opening...'Zei ze langzaam.
Zelf was ze doodsbang. Ze hield er niet van als ze écht niets kon zien.

Miyoko lachde een beetje bangstigend. Snel maakte ze een mini-vuurbal, het lukte haar niet groter. En vuurde de bal af op de kant waar ze dacht dat het was. Even kneep ze in de hand van Lily. 'Ehm, waar? Misschien dat ik het in kan slaan?' ze stak haar tong uit, ookal kon Lily het niet zien.

'E-er is al een opening,'Zei Lily, en ze kroop dapper een stukje ernaar toe.'Hou mijn hand vast, da-dan proberen we het gewoon, door hier te blijven zitten wordt het er niet beter op...'
Het klonk veel dapperder dan ze zich voelde, maar ze wou Miyoko niet nog banger maken.
Voorzichtig, en met Miyoko goed vast, kroop ze, stukje bij beetje verder.

Miyoko ging ook op haar knieën zitten, en kroop met haar mee. 'Wat.. wat is dat..' vroeg ze, terwijl ze verstijfde van angst. Naast haar zag ze 2 grote rode ogen, die haar aggressief aankeken. 'Lily,' ze kneep hard in haar hand. 'Lily, ik..' ze begon te trillen, zo bang was ze.

Lily keek opzij, naar waar Miyoko zou moeten zitten.
'Miyoko?'Vroeg ze zacht en aarzelend.'Is alles goed?'
Ze voelde Miyoko trillen en kneep zacht in haar hand.
'Miyoko,'Zei ze.'Miyoko, we komen hier wel uit...'

Miyoko knipperde met haar ogen. 'Lily.. naast me..' fluisterde ze zo zacht dat je het bijna niet kon verstaan. De ogen kwamen dichterbij. Toen hoorde Lily en Miyoko een angsaanjagende gil. 'AAAAAAH!' Miyoko kneep super hard in Lily's hand, en keek naar de plek waar ze de rode ogen zag. Opeens waren ze er niet meer. 'Lily, ik wil weg hier.' jammerde ze

Lily had de rode ogen ook gezien, had de gil gehoord.
Ze haalde kort en onregelmatig adem.
'Ik ook Miyoko...'Zei ze trillend en ze voelde een traan over haar wang biggelen.
Ze hadden geen besef van tijd, geen idee hoe lang ze daar al zaten.
Na een tijdje, toen Lily zich zelf weer tot rust had gemaand, kneep ze in Miyoko's hand.
'W-we moete-moeten verder...'Het klonk bang, en onzeker.

Miyoko knikte, en schoof wat vooruit. 'Moet ik voorop gaan? Of wil jij voorop?' Miyoko had er niet echt problemen mee om voorop te gaan. Maar misschien dat Lily voorop wou gaan. Met aan rechterknie schoof ze nog een beetje naar voren, terwijl haar linkerknie volgde. De temperatuur was hier ook erg raar. Het was koud, maar toch super benauwd. Even huiverde ze, en keek voor zich uit.

'Gewoon samen...'Zei Lily tegen Miyoko.'De tunnel is breed genoeg.'
De tunnel was inderdaad onbegrijpelijk breed.
Maar jammergenoeg niet zo lang, dus staan was bijna onmogelijk.
En langzaam kropen ze verder.
Opeens hoorde Lily iets voor hen. Een soort... gesnik.
Het was een raar geluid, want het klonk niet echt verdrietig.

Miyoko voelde dat Lily een beetje in haar hand kneep, dus bleef ze stil zitten. 'W-Wat is er?' Haar ogen waren nu een beetje gewend in het donker, maar ze zag niks vreemds ofzo. Miyoko dacht dat Lily misschien iets hoorde. Met haar oren open gesperd luisterde ze, maar ze kon alleen een zachte snik horen. Snel sloeg ze haar armen om Lily. 'Don't cry, we komen hier wel uit.'

'Mi-miyoko...'Zei Lily trillend.'Da-dat was i-ik niet...'
Het gesnik werd luider. Nu klonk het bang en alleen.
Lily begon medelijde te krijgen en probeerde wat te zien het het duister.

Miyoko keek geschrokken naar Lily. 'Wh-Whatte fuck? Wat is het dan?' Bang keek ze achterom. Ze zag niks vreemds, maar het gesnik werd wel luider. 'Hallo?!' gilde Miyoko hard. 'Wie ben jij!' Of het echt nut had wist Miyoko niet, maarja, je kon altijd wat proberen hè!

Het gesnik hield aan. Het gaf Lily een gevoel van machteloosheid en lafheid.
Lafheid omdat ze niks tegen het gesnik deed, en machteloosheid, omdat ze wel wou helpen, maar ook bang was.
'We moeten iets doen...'Zei Lily vol medelijden.
Ze hadden bijde nog niets gezien waaruit ze konden opmaken waar het kind was, maar het klonk zo hulpeloos.
Lily had een zwak voor dit soort dingen. Ze kon er niet tegen als mensen, en vooral kinderen, verdrietig waren. Ze wou ze troosten, zeggen dat het goed zou komen, wat er dan ook gebeurd was.

Miyoko dacht na. Wat moesten ze doen? 'Waar is het kind? Wie is het?' fluisterde ze tegen Lily. Net als Lily kon ook Miyoko niet tegen huilende mensen. Daarom dacht Miyoko dat zij en Lily zo goed met elkaar op konden schieten. Ze waren zo verschillend, maar eigenlijk toch zo hetzelfde. Miyoko was een erg druk meisje, terwijl Lily een rustig meisje was. Lily vulde Miyoko een beetje aan.

Lily had nu zelf ook tranen in haar ogen.
'Z-ze is voor ons...'Lily was ervan overtuigd dat het een meisje was.
Ze wist niet wie het was, maar ze wou haar zo graag helpen.
'Kom Miyoko.'Zei ze.'We moeten helpen... Haar geruststellen...'