Tokyo, Japan, TOUTOU'S HUIS. D:<

Geen moment richtte Scarlett haar ogen van Yumichika of Toushirou af en op den duur begon ze beetje bij beetje de temperatuur te laten dalen in de kamer. Zolang ze het maar steeds een klein stukje deed zou het waarschijnlijk niet eens opvallen dat het onnatuurlijk gebeurde, behalve bij Toushirou misschien. Er was echter nog geen beweging op te merken vanuit Yumichika's kant, het leek net of hij het totaal niet kouder kreeg.
Zonder haar blik af te wenden begon Scarlett met het snijden van de pizza, al was ze er niet geheel zeker van dat die wel zo onschuldig was als hij eruit zag.

Toushirou voelde ineens iets dat hij sinds hij van MHS naar huis was gegaan niet meer gevoeld had: temperatuurdaling. Hij keek met een vragend hoofd opzij naar Scarlett, maar dat bleef ook niet onopgemerkt. 'Is er iets?' vroeg Rangiku met puppy-oogjes, maar ineens bedacht Toushirou dat het misschien wel door de daling kwam. Rangiku woonde immers al 19 jaar lang tussen IJs&Kou specialisten, hij was veel te bang dat ze door zou krijgen dat er iets gebeurde. Ondertussen deed Yumichika net of hij zijn vork liet vallen om de aandacht te krijgen en kroop hij meteen onder de tafel. In een reflex trok Toushirou zijn knieën hoog op, waardoor hij de tafel aanstootte en de inhoud van zijn glas gedeeltelijk over de rand gutste.

Scarletts ogen richtten zich binnen een tel op Toushirou toen Yumichika opeens onder de tafel kroop en ze kreeg nog net mee hoe hij zijn glas liet omvallen. Het eerste dat ze wilde doen was onder de tafel kijken, maar iets zei haar dat ze dat beter niet kon doen.
Wat Yumichika onder de tafel aan het doen was wist ze niet? Had hij iets bij Toushirou gedaan? Ze merkte van deze afstand nog net dat hij met zijn hand over het onderste gedeelte van Toushirous benen ging; hetgeen hij nu nog steeds makkelijk bij kwam en meteen schoot haar blik van Rangiku naar Toushirou. Wat was er mis met die gast?

Toushirou keek nog banger toen hij ineens iets op zijn onderbenen voelde en schoof haastig zijn stoel naar achter. 'Ik ruim het wel even op!' riep hij haastig, waarna hij de keuken weer in verdween en Yumichika eenzaam onder te tafel achterliet. Die ging weer staan met een sikkeneurig gezicht en begon verder te eten; Rangiku giechelde aanstellerig. Toen Tompouce eenmaal terug was begon hij met een theedoek zijn cola een beetje op de dwijlen en hij legde de doek maar even op een plek verderop op tafel; hij kon het Scarlett niet aandoen haar nog een keer met die krankzinnige mensen achter te laten.

Zonder iets te zeggen volgde Scarletts blik Toushirou toen die de keuken uitliep en bleef ze net zo lang naar de deuropening staren tot hij weer teruggekomen was. Als ze nou snel zouden eten waren ze ook vlug weg hier en zorgden ze gewoon dat ze hier niet meer kwam in de tijd dat Yumichika er ook was. Ze kon hem wel vermoorden met die blik naar Toushirou in zijn ogen; alsof het zijn eigendom was.
Met moeite hield ze zich in niet gelijk een aantal aanvallen op de jongen af te vuren; stomme aarde met zijn stomme magieregels.

Toushirou begon snel zijn pizza naar binnen te werken. Yumichika leek helemaal geen honger te hebben en staarde met zijn hand onder zijn kin naar Tous. Rangiku at op normaal tempo. 'Zo.. jij hebt haast,' zei Yumichika grijnzend toen hij even had zitten staren. Toushirou knikte alleen. 'Ja - anders eh - anders wordt het koud,' antwoordde hij. Slechte woordkeuze; op dat moment sloeg Rangiku met haar platte hand op tafel. Misschien had ze het temperatuur-dalen toch doorgehad. Ze keek Toushirou nogal streng aan, en die deed net of hij niet kon antwoorden door nog twee keer zo snel te gaan eten.

Scarlett keek geschrokken op toen Rangiku opeens met haar hand op tafel sloeg; waar was dat goed voor? Vragend keek ze naar Toushirou, maar terwijl ze het deed had ze het al door. Rangiku had de temperatuur daling dus wel doorgehad. Maar of ze wist dat Scarlett het gedaan had? Ze wist niet eens dat die krachten had; laat staan dat ze IJs&Kou had.
Met haar ogen onopvallend nog op de rest gericht begon Scarlett ook maar te eten, al had ze niet eens honger meer.

Binnen een behoorlijk korte tijd had Toushirou zijn bord leeg en stond hij onzeker op. 'Eh - ik heb genoeg gehad,' zei hij met een scheve, moeizame glimlach. Hij keek Scarlett aan. 'Jij ook?' vroeg hij bijna smekend. Rangiku kuchte even. 'Goed. Ik ruim zo wel af en dan gaan wij weg,' zei ze met een klein gebaartje richting het tweede monster.

Scarlett knikte al vrij snel op Toushirous vraag, en plakte er voor de zekerheid nog maar een bijna fluisterende "ja" achteraan. Even werd haar aandacht weer getrokken door Yumichika, die een zielig gezicht trok bij het idee van een verlatende Toushirou, maar al snel had ze haar blik weer op Toushirou gericht, wachtend om weg te gaan.

Toushirou knikte nog een keer als bevestiging dat hij het begrepen had en pakte weer zo duidelijk mogelijk haar hand om vervolgens de kamer uit te lopen. Hij bleef een eind lopen tot ze uiteindelijk in de woonkamer stonden. Die was nogal netjes ingericht, maar Toushirou trok zich er vrij weinig van aan en schoof droogjes de bank weg bij het raam zodat hij recht voor de enorme tv stond. 'Filmpje dan maar?' zei hij, met iets van opluchting omdat ze eindelijk weg waren van dat hitsige ding.

Snel liep Scarlett met Toushirou mee de woonkamer in en toen de bank voor de tv stond liet ze zich er meteen met een kleine zucht op vallen. "Okay," zei ze een stuk vrolijker dan ze was in de eetkamer. Als dat.. ding hier vaker rondliep bij Toushirou, plus zijn terrorzus.. Wat voor leven had hij dan wel niet? Zij had gelukkig Scorpio, die deed tegen haar tenminste normaal. "Welke film wil je zien dan?" vroeg ze nog geen paar seconden later.

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Geen idee. Iets waarin veel scholieren die één of ander feest geven worden afgeslacht door een vage maniak. Genoeg keuze dus, want zo is het halve horrorgenre,' zei hij grijnzend, terwijl hij de tv aanzette en wat met een vaag soort afstandsbediening begon te zappen. Uiteindelijk kwam hij op een scherm met een enorme lijst films.

".. Breng me niet op ideeën," bracht Scarlett doodserieus uit, waarna ze naar de namen van films op het scherm staarde. "Gewoon random iets uitzoeken, komt wel goed." Ze wist wel hoe het anders zou eindigen: eerst een uur nadenken over welke film ze wilden om vervolgens na een uur toch nog te switchen omdat hij niet leuk genoeg was. Misschien bracht het toeval ze wel geluk.

Toushirou lachte even terwijl hij het juiste genre uitzocht en toen een tijdje de scrollknop ingedrukt hield. Die liet hij op een willekeurig moment los en hij klikte op "Ok" zonder ook maar te kijken wat de titel was. De film startte al meteen met één of ander fout dodenmars muziekje wat nogal cliché was maar dat vond hij alleen maar briljant. Hij ging op de bank zitten en zakte ver onderuit terwijl hij droog naar het scherm staarde.

Scarlett had niet eens meegekregen welke film Toushirou nou eigenlijk aangeklikt had, en ze herkende hem al helemaal niet. Good. Ze was toch nooit bang van films die hier "horror" genoemd werden. Misschien dat ze soms spannend waren, maar eng? Dat nooit. In een beweging maakte ze haar veters los en deed ze haar schoenen uit, waarna ze ze tegen zich aan de bank op trok en naar de film keek.

Toushirou keek toe hoe zoals in bijna elk begin één of ander blond wicht werd vermoord en hij ging grijnzend tegen Scarlett aan zitten. Alleen de popcorn ontbrak nog. Hij hoorde op de gang Rangiku iets vaags roepen met er achteraan een meisjesachtig gegiechel afkomstig van Yumichika. Waarschijnlijk gingen ze eindelijk weg.

Scarlett wilde net een andere positie aannemen toen ze opeens vlak achter zich luid geschreeuw hoorde en ze gelijk stijf rechtop zat. Misschien waren enge films op zich niet eng; met een stel achterlijken dat in hun oren liep te schreeuwen was dat wel zo. Al hoefde ze niet eens om te kijken wie het was, ze deed het toch. Recht voor haar was het gezicht van Yumichika en niet ver daarachter Rangiku die het blijkbaar heel grappig vond. Met een richtte Scarlett haar blik weer op Toushirou en keek ze hem nogal verward aan.

Toushirou keek met een ruk om toen hij ineens twee geschifte bekenden hoorde en zag Yumichika's gezicht zo dichtbij dat van Scarlett zweven dat hij haast scheel moest kijken om haar nog krankzinnige blikken toe te werpen. Rangiku stond erachter en zwaaide blij. 'We kwamen even kijken! We waren nieuwsgierig,' giechelde ze blij. Met "we" bedoelde ze hoogstwaarschijnlijk alleen de creep die Scarlett nog altijd duivels aanstaarde terwijl Rangiku nog altijd giechelde en Toushirou een beetje verslagen met zijn hoofd op de rugleuning van de bank leunde.

Scarlett, die haar ogen allang weer op Toushirou gericht had, keek vreemd op toen ze opeens Yumichika's hand zag verschijnen, die vervolgens weer over Toushirou hoofd aaide, hem een kusje op zijn voorhoofd gaf en vervolgens een heel raar dansje begon te doen.
Wanneer het een meisje zou zijn geweest zou Scarlett waarschijnlijk zijn geflipt, maar nu kon ze niks anders doen dan met bijna open mond te staren naar Yumichika. Wat had Rangiku voor vrienden?

Toushirou bleef met een verbaasd hoofd zitten maar kwam na een paar seconden doelloos staren weer bij zinnen en veegde zijn voorhoofd af alsof iemand over hem heen had gekotst. Yumichika was inmiddels gestopt met zijn vreugdedansje en liep naar Rangiku toe. 'Zullen we maar gaan, schat?' vroeg Rangiku blij zwaaiend met twee vuistjes. Yumichika knikte overdreven vrolijk en draaide zich om om ook nog eens veel te enthousiast te zwaaien.

Het duurde een poosje voordat Scarlett weer in staat was om helder te denken, laat staan te bewegen en meteen draaide ze Toushirou hoofd naar zich toe om er zelf nog overheen te wrijven, al deed hij dat ook al. "Zijn alle vrienden van je zus zo.. tja," vroeg ze toen, niet wetend met welk woord ze Yumichika omschrijven moest. Gelijk daarna gaf ze Toushirou zelf een kusje op zijn voorhoofd en richtte ze haar ogen op de film, maar half haar aandacht bij het scherm zelf.

Toushirou wachtte tot de twee uit de kamer waren en knikte toen. 'Nouja - je zag die jongen op de avond van het feest ook hè.. Die was ook een beetje ontspoord. Maar goed, ik heb er wel mee leren leven,' zei hij met een klein glimlachje, waarna hij zich weer op de film stortte. Één van de losgeslagen pubers was natuurlijk weer zo slim geweest om alleen op pad te gaan. 'Die gaat eraan,' merkte hij droogjes op.

"Oh, great," antwoordde Scarlett net zo droog als Toushirou; het kon haar vrij weinig schelen of er iemand vermoord werd of niet, daar was niks engs aan. Het enige enge in dit huis waren Rangiku en haar gestoorde vriend. "Hoe lang gaan ze wegblijven?" vroeg ze nieuwsgierig, haar ogen blijvend gericht op het scherm.

Toushirou trok een lichtelijk onzeker gezicht. 'Ik weet het niet. Maar als ze uitgaan.. wel een tijdje. En om terug te komen uit de stad duurt ook nog een eeuwigheid. Ik denk dat we nog even veilig zitten. Oja, we kunnen ze altijd nog buitensluiten,' zei hij met een grijns met wat meer zekerheid in zich. Hij ging weer op dezelfde manier tegen Scarlett aan zitten terwijl hij toekeek hoe iemand een bijl in zijn hoofd kreeg. Jammie.

Een glimlach kwam tevoorschijn op het gezicht van Scarlett toen ze hoorde dat het terrorleger nog wel een hele poos weg zou zijn, en die glimlach vergrootte alleen maar toen Toushirou weer tegen haar aan ging zitten. Meteen liet ze de temperatuur rondom heel ver dalen; er was nu toch niemand die het vreemd vinden kon - en ging ze net zo tegen Toushirou aanhangen als hij deed.