De treurwilg

Fabian grijnsde breed. Hij had haar toppunt van irritatie nu al bereikt, dat ging makkelijk. 'Mmh, misschien heb ik de verkeerde benaming voor je gebruikt. Schatten heb je inderdaad niet.'Hij knipoogde en keek daarna naar het miniscule wijsvingertje die op zijn borst prikte. 'Meisje, je vormt totaal geen bedreiging voor me. Ik weet nu al minstens tien manieren waarop ik jou kan breken.'

Opeens leek het als er iets in Shayla knapte. Alsof er een soort knop om ging. Al haar goede en vriendelijke eigenschappen verdwenen als sneeuw voor de zon en maakte zo ruimte voor haar 2e, slechtere persoonlijkheid. Langzaam stelde ze zich recht en begon te grijnzen. 'Is dat zo? Nou, dan heb ik dus geen rede meer om mezelf in te houden.' Met een harde wervelwind blies ze Fabian een paar meter naar achteren. Door de wind werd haar haar op een sierlijke manier opgetild en zweefde in het rond. 'Ooja, ik geef je een tip, don't Underestimate me!' Riep ze kwaad, terwijl ze haar knokkels liet kraken.

Hij glimlachte breed. 'Oh natuurlijk. Jij bent zo'n magisch type. Altijd krachten gebruiken. Want voor de rest zijn jullie fakking zwak.' Zonder enige problemen pakte hij het meisje stevig bij haar polsen. Hij kwam met zijn gezicht dichterbij haar gezicht. 'Dus prinsesje, denk je mij zo te kunnen verslaan.' Hij verstevigde zijn greep zodat ze niet veel meer kon. Daarna keek hij haar scherp aan. 'Ik kan allemaal dingen met je doen zo en dat gaat je niet veel goeds opleveren voor de rest van je leven.' Hij knipoogde en streelde met zijn vinger haar arm.

Shayla deed een stap achteruit, maar kwam net veel verder meer door de vaste greep van Fabian. Opeens haalde ze uit met haar andere hand en gaf hem een harde klap in zijn gezicht, wat je goed kon horen. 'En jij bent zo een grof type. Altijd spierkracht gebruiken en een grote mond, maar met magie fakking zwak.' Zei ze zelfverzekerd en maakte van haar andere hand een vuist. Ze probeerde zich nog los te trekken, maar na een paar pogingen besloot ze dat toch maar op te geven. Ze wachtte eerst wel af, op wat de reactie van Fabian zou zijn.

Hij glimlachte breed. 'Maar schatje, je weet toch dat jij het alleen van je krachten moet hebben. Niet van je spierkrachten. Want die heb je niet. Dat merk ik nu ook alweer.' Hij schudde zijn hoofd. 'Al moet ik toegeven: die wervelwind was goed. Heb ik best wel een klein beetje respect voor.' Hij knipoogde. 'Maar dat ik met magie zwak ben, heb je gelijk in. Om eerlijk te zijn heb ik het nog nooit echt gebruikt.' Hij liet haar polsen los en keek haar vervolgens met een lege blik aan.

Shayla deed een paar stappen achteruit en pakte haar pols even vast. Het was niet angst, maar gewoon voor het geval dat, als hij haar wilde aanvallen, dat ze meer tijd had voor een tegenaanval. 'Je woorden zijn niks meer dan lege omhulsels met geluid. Ik hoor je wel praten, maar ik versta je niet. Dat is jouw probleem.' Zei ze fel en vijandig. Het was misschien gek dat ze hier bleef staan, maar ze liet zich niet zomaar weg jagen door zo een knulletje. Zei was hier tenslotte als eerste samen met Lily.

Hij schoot in de lach. 'Zo dat zijn je eigen woorden niet of wel dan. Van welke beroemde dichter of filosoof heb je die nou weer van af.' Hij zag de humor er behoorlijk van in. Daarna keek hij nog een keer naar het meisje. 'Mmh, je zou goedkoop zijn.' Hij dacht aan hoe hij vroeger de meisjes inschatte op hun uiterlijk voor wat ze waard zouden zijn. Haar zou hij waarschijnlijk niet eens een blik waardig gunnen. Hij keerde zich om en liep een eindje verder. Hij keek naar het meertje. Plots was hij totaal gefocused op het meertje. Daarna verloor hij zijn aandacht en keek het meisje weer aan. 'Ik denk dat ik je nog wel eens spreek.'hij knipoogde en verdween vervolgens van "het toneel".

Toen hij vertrokken was liet Shayla zich op haar knieën neer vallen tegen de wilg aan en haalde diep adem. Ze wilde er nog achteraan roepen dat zei zelf WEL de inteligentie had om zoiets te zeggen, maar dacht dat hij dan weer terug zou komen, terijl ze net van hem af was. Dat ze zich ze klede was dus blijkbaar haar redding geweest. Als hij er ooit eens achter zou komen dat haar vader de baas was van een belangrijk en bekend telefoonbedrijf en daarmee miljoenen muntjes zou verdienen, was ze dus de lul. Dan maar heel erg goed je bek houden Shayla, dat kan je toch wel. Dacht ze bij zichzelf, terwijl ze een zachte wind om zich heen liet waaien om zichzelf wat af te koelen.

Alecia liep zodra Fabian weg was naar Shayla en Lily toe. 'wie was hij?'

Lily keek de jongen vol afschuw na. Sukkel... Ze keek Shayla glimlachend en met opgetrokken wenkbrauwen aan. ' Jij weet hoe je ze moet aanpakken hoor!' Toen keek ze naar Alecia. 'Één of andere nieuweling.'

Alecia keek de jongen zwijgent na. Iets aan hem interesseerde haar maar dan weer iets anders waarschuwde dat ze uit zijn beurd moest blijven.

Shayla haalde haar schouders op. 'Nee, ik weet niet hoe ik zulke moet aanpakken, want ik weet zeker dat ik hem nog een keer tegen kom en dat hij precies hetzelfde zal gaan doen.' Ze zuchtte diep en ging even met haar hand door haar haar. 'Blijf in elk geval bij die gast uit de buurt.'

Alecia keek naar Shayla. Hij had haar kwaad gemaakt en noch geen klein beetje ook. Hij moest dus erger zijn dan Lune. 0.0

Lily knikte. 'Ik zou het niet wagen...'Zei ze glimlachend. Ze keek naar boven, en zag dat er al wat sterren aan de hemel verschenen. Ze flonkerde en schitterde, mooi als altijd.

Shayla trok een knie omhoog en leunde met haar arm erop. Even dacht ze na, met haar ogen half open. Dat deed ze vaak als ze nadacht, gewoon puur automatisme. 'Ne, Lily-san, Alecia-san... Hoe zien de sterren eruit?' Vroeg ze opeens.

Lily keek even naar Shayla, glimlachte toen en keek toen weer naar de sterren. 'Ze twinkelen vrolijk,'Zei ze tegen Shayla. 'Het zijn er al veel, de meeste zijn groot, andere klein.'

Shayla glimlachte in zichzelf, terwijl ze haar gezicht strak vooruit gericht hield. 'Weetje... Zoals je ze beschrijft he, doen ze me denken aan mensen. Groot en klein, vrolijk en teruggetrokken, helder en dof, precies zoals de persoonlijkheden...'

Lily dacht daar even over na. Na even deed ze haar mond weer open. 'Je hebt gelijk...' Zei ze zacht, maar toch duidelijk hoorbaar. Ze keek weer naar de donkere hemel, waar nu ook de maan was verschenen. Vanacht was hij vol. Haar lievelings moment, als de maan op zijn helderst was.

Met haar iPod op vol volume liep Cosette naar de wilg. Ze liet zich tegen de boom neerzakken en luisterde naar de veel te harde rockmuziek.

'mijn grootvader zei altijd dat het de zielen waren van mensen met een groot hart. Zij verdienden in plekje in de hemel... ' Alecia keek omhoog naar de sterren maar begon al krap te krijgen in haar nek. Ze stopte met kijken en staarde naar haar shoenveters die los zaten. Ze hurkte neer en knoopte ze behendig dicht.

Shayla trok haar beide knieën op en sloeg haar armen er omheen. Haar gezicht omhoog werpen had geen zin, dus bleef ze maar vooruit gericht. 'Wie weet heeft je grootvader gelijk...' Misschien kwam daar de term "vallende ster" wel van. Als een ster zou vallen, dat er dan een persoon dood zou gaan. Maar, zo waren er duizenden verhalen over sterren. Het waren er gewoon teveel om er nog wat van te geloven.

Lily keek bedenkelijk en knikte. 'Misschien wel...' Haar ogen gleden naar de sterren hemel, en keek naar de maan. 'De maan is vol vandaag...'Zei ze langzaam, half tegen zichzelf en half tegen Shayla en Alecia. Ze had Cosette nog niet echt opgemerkt, maar toen ze weer terug keek, zag ze een flits van roze haar. Zo te zien luisterde ze naar muziek, dus wou Lily haar niet storen.

Alecia keek meteen naar de volle maan. Ze pakte een doosje uit haar zak en pakte daar dan weer een rood pilletje uit. Ze slikte het in 1 keer door.



(kmoe door)

Lily keek naar Alecia. Ze wou niet vragen wat ze inslikte, zo was ze niet, maar toch was ze lichtjes nieuwschierig. Ze keek er met een schuin hoofd naar, maar keek toen weer naar de hemel. Ze zou zo nog uren kunnen blijven zitten, gewoon zitten en kijken naar de maan en de sterren, dat zou genoeg zijn. En een boek, dat zou ook leuk zijn... Ze liet even haar blik over iedereen bij de boom glijden. Shayla, Cosette en Alecia. Ze bestudeerde ze allemaal even voor ze naar de volgende ging, en toen ze weer naar boven keek, zag ze een grote, donkere wolk...

Shayla lachte. 'Je bent gelukkig he Lily-san.' Ze wist het zeker. Ze kon het aanvoelen en ze kon het merken aan de bewegingen die ze maakte. Iemand die niet blij was, zou zulke bewegingen ook nooit maken.