Kamer 2334 (Alan/Terra) (18+)

Terra fronste "Omdat je zo verdomd goed ruikt aap! en ik heb totaal de behoefte niet om iemand in zijn of haar gezicht te bijten! welk verdomde bloed type heb je!?" het kwam er chagerijniger uit dan bedoeld maar hij had het gewoon niet meer.

'A positief?' Lune trok een wenkbrauw op, 'denk ik..' Lune dacht even na, 'of is het nou iets negatiefs..Nee toch A positief.'

Hij fronste, nu wist hij dus tot wat voor een bloedgroep hij aangetrokken was "Fijn..." hij liep zijn kamer terug in en ging op zijn bed zitten, hoe ging hij er nu mee om? en zou hij het volhouden? Mensen aanvallen leek zo gemakkelijk en wat hij juist wou zo moeilijk.

((woow ik was even patat halen DD: ))


Onder tussen was Mimiko zwijgend naar binnen gegaan. Haar stem leek wel weg te zijn en haar ogen stonden leeg. De wond bontste maar ze probeerde het pijnlijke gevoel te negeren. 'Moet je niet een nieuwe ketting ofzo?', floepte er uit eindelijk uit. Mimiko had een of andere ketting van zijn nek gerukt en daardoor was hij zo geworden.

Terra keek haar verbaasd aan "Nauw....zielenstenen die echt gemaakt zijn van duizend mensen levens zijn nu niet echt te koop in de supermarkt....en ik weet zelf niet hoe ik ze moet maken.." het was het meest ingewikkelde process om van vloeibaar mensen ziel een compacte steen te maken en nadat zijn oom dat had gedaan was hij gestorven, er ruste namenlijk nogal een prijs op het maken van zo`n steen.

Mimiko knikte en beet op haar lip. een simpele 'Aah', rolde uit haar mond als teken dat ze het begreep. 'Misschien kun je op dieren jagen', zei ze monotoon en ze keek hem even snel aan.

((Twilight gnegne))

Terra keek haar vaag aan "Dieren bloed is toch ook van een levend wezen...." het zou precies hetzelfde zijn als hij een beest zou bijten als een mens, het eten van voedsel was nu ook compleet onnodig geworden.


((Lol XD Is niet precies hetzelfde....Terra is vreemd O.o))

'Je moet toch iets', zei Mimiko iets rustiger. Ze voelde zich niet meer zo bang aangezien ze er al een tijdje was en Terra nog geen enkele poging had gedaan haar te bijten.

Terra knikte "Misschien kunnen ze me helpen bij zo`n ziekenhuis..." hij had van z`n leven nog nooit gevraagd of hij bloed mocht nemen maar sinds dat verdomde labyrint was hij totaal verandert en leuk vond hij het niet.

Mimiko moest even na denken toen begreep ze wat hij bedoelde. 'Ja dat kan ook', zei ze bedenkelijk. 'Zouden ze je dat laten doen..', vroeg ze twijfelend.

Hij keek haar verbaasd aan "Ow wacht ik bedoel van die bloed donoren....ze slaan al die paketjes toch op...misschien merken ze het niet eens als er wat weg is.." hij keek naar de kast die nog altijd uitpuilde van zoettige zooi en junkfood, nu hij niks hoefde te eten leek het ineens enorm veel, nog meer dan dat het eerst leek.

Mimiko volgde Terra's blik. 'O die kast komt wel leeg', zei ze met een enorme brede glimlach. 'Ja je kan het proberen', zei ze nog steeds met enige twijfel in haar stem.

Terra glimlachte, hoe kon het toch dat dit meisje, Mimiko alles van hem af kon lezen het was gewoon bizar "Hoe doe je dat?" hij keek haar rustig aan.

Mimiko keek hem verbaast aan. 'Eh wat doe ik?', zei ze terwijl ze hem met grote ogen aan keek.

"Hoe krijg je het voor mekaar dat je precies zegt waar ik naar vraag.....zonder dat ik ook maar een geluid heb gemaakt..." het was een vaag iets een soort connectie....maar niet zoals hij ooit gevoeld had.

Lune was in de gang blijven staan, hij beet op zijn lip. Hij voelde zich echt; de baka. Hij sloeg een diepe zucht, en liep toen terug naar zijn eigen kamer, een deur verder op..

---New---

Terra gooide met zo`n klap zijn deur dicht dat het slot eraf brak en het hout in splinters uit elkaar schoot, het was gewoon niet normaal meer, de woede borrelde nog altijd even sterk in zijn maag en zijn ogen waren nog altijd niet terug geschoten naar blauw maar bleven woedend goud....

Lune was direct achter Terra gelopen, met zijn hoofd gebogen. Het was het oogcontact geweest van daarnet; ze waren het eens, ze deelde de zelfde jaloersie.. Hij klopte aan.

De deur zat niet echt dicht meer aangezien het slot aan stukken was gebroken, hij keek Lune aan maar geen één van zijn gevoelens werd rustiger bij het zien ervan.
Hij zei niks en stond met zijn vuisten dicht geklemd in het midden van zijn kamer, de twee bloedende wonden kleurde het parket rood en zijn vuisten begonnen ook te druppen omdat hij er zo intens hard in kneep.

'Kalm,' antwoorde Lune, hij was veel minder bang voor Terra, hij was veel krachtiger nu. Hij liep naar Terra's bed, en nam der droog plaats op, kijkend naar Terra, 'als je klaar bent met bloeden.. Dan zou ik graag met je willen praten,' sprak hij kalm.

Terra keek Lune met een valse blik aan "Als je hier komt om me uit te leggen hoe het wel meevalt mag je vertrekken..." het bloed drupte nog altijd van hem af en zijn ogen waren nog altijd helder goud.
Normaal was hij erg kalm maar dit was gewoon te erg zijn moeder was verdwenen in die oorlog en die roze harige fransoos lost het op in een dag!?
hij klemde zijn kaken op elkaar.

"Nee dat kom ik niet," Lune schraapte zijn keel, 'In tegen deel.. Ik weet precies hoe jij je voelt..' zijn ogen stonden kil, ijzig, bitter. 'Ik voel de zelfde jaloersie.. ' siste hij.

Terra keek hem met een frons aan "Jaloezie? denk je dat ik jaloers ben op dat!?" hij keek hem woedend aan "Ik HAAT haar! IK HAAT ALLES WAT MET DIE VERDOMDE MACHT TE MAKEN HEEFT!" hij sloeg met zijn vuist een deuk in het bureau.

'Jaloers dus..' bevestigde Lune droog, 'het is oké Terra.. Je mag het bij mij toegeven..' Lune leek van de sukkel die hij was in de oorlog opeens weer een kil en een beetje eng mannentje te zijn geworden.

Terra keek hem nog verwoestender aan dan dat hij ooit gekeken had "..Lune...ik moet die macht niet hebben....ik wil het vernietigen..." waarom dacht dit ventje dat hij jaloers was! waarom zou hij ooit zo een kracht willen hebben al die verantwoordelijkheid was gewoon niet leuk meer en dan zou hij ook nog eens heel zijn familie verraden.