Het dakterras

Toushirou snapte niet helemaal waar Yumiko het over had. hij liep langzaam naar haar toe en keek naar het zwaard. 'Eh - en wat heeft dat precies te betekenen dan?' vroeg hij nadenkend.

Yumiko zuchtte even. Ze vond het enigszins vreemd dat hij nog nooit van demonen had gehoord. 'Een demon is een mens, of naja, een wezen, wat uit is op vernietiging en chaos, en vooral.. dood. Ze worden zo door zich aan te sluiten bij andere demonen. Ik weet er ook niet alles van, maar ze kunnen ook van gedaante veranderen zodat ze niet op vallen. Want dan zullen ze meteen gedood worden. De demon die ik vermoord heb was mijn neef. Ik had het eerder moeten weten. Mijn neef was altijd in die straat te vinden, en had exact dezelfde gedaante, alleen viel het me niet op, tot nu. Hij heeft zijn hele leven al gejaagd op mijn zwaard. En nu is het hem fataal geworden, en jou ook bijna.' Het laatste halve zinnetje zei ze zacht, vol met schuldgevoelens.

Toushirou trok een pijnlijk gezicht. 'Het spijt me voor je' zei hij met iets grotere ogen dan normaal. Hij liep naar Yumiko toe en omhelsde haar. 'Het was ook niet mijn bedoeling om je op te fokken ofzo'

'O nee, het spijt mij niet. Hij wordt gezocht door iedereen van mijn familie, inclusief ik zelf. Er is zelfs geld op hem gezet door zijn ouders. Hij moest en zou koste wat kost vermoord moeten worden door iemand van de familie. Ik ben rijk, Toushirou, ik ben rijk!' zei ze springend terwijl ze even snel omhelsde. De prijs die op het dode lichaam van haar neef stond was zo rond de 100.000 dollar, aangezien ze stinkend rijk zijn, is het voor hen slechts een schijntje.

Toushirou liet Yumiko los en grijnsde. 'Nou nou, lekker dan. Daar kun je wel een middagje kleren van kopen' zei hij droog. In zijn gedachten speelde af wat je allemaal met zo veel geld kon doen, maar hij had veel te veel ideeën. Zijn ouders hadden immers ook veel te veel geld.

'Ik ga meteen mijn vader bellen!' zei ze, vrij enthousiast. Aangezien dat best raar was als je zojuist een familielid hebt vermoord. Ze pakte haar mobiel en toetste het nummer in. Even ging hij over, en daarna kreeg ze hem aan de lijn.

"Sayaka." was de manier hoe haar vader de telefoon op nam.
'Pap. Raad eens wat er vanmiddag is gebeurt?' zei ze kalm.
"Vertel maar gewoon, ik ben slecht in raden." antwoordde hij.
'Iemand probeerde mijn zwaard te stelen. Ik heb hem met mijn zwaard omgebracht. Na een klein tijdje werd het bloed zwart. Een demon dus. En ik weet precies welke, pap. Ik herkende hem pas naderhand, het was Hatoya.'
"Maar Yumiko.. dat is geweldig!" riep hij enthousiast uit. "Ik bel tante meteen, Yumiko.. je kunt trots zijn op jezelf. En blij zijn, natuurlijk. Aangezien er meer dan 100.000 uitgeloofd werd voor de moordenaar. Maar Yumi, ik moet nu snel gaan. Orders van de baas. Ik zie je snel."

Yumiko hing de telefoon op met een glimlach en keek daarna naar het zwaard. Het bloed was inmiddels verdwenen, zoals dat altijd ging bij demonenbloed.

Toushirou wiebelde heen en weer op zijn voeten tijdens het telefoongesprek en keek naar de langzaam ontdooiende druivenstruik. Hij was niet echt gespaard gebleven, maar één of andere student met Planten&Dieren zou dat vast nog wel opknappen. 'En?' vroeg hij nieuwsgierig toen Yumiko had opgehangen.

'Hij is trots op me en belt mijn tante meteen, die zal het geld overmaken op mijn rekening.' zei ze met een grijns. Wat zal ik met het geld gaan doen? Enorm veel nieuwe jurken natuurlijk, schoenen en en en en hmm wat nog meer?

Toushirou stak zijn handig juichend in de lucht en sprong op en neer terwijl hij was blije geluidjes uitkraamde. 'Nice, nice!' zei hij klappend. Hij keek haar grijnzend aan.

Yumiko grijnsde breed. 'I'm getting payed for killing my family.' zei ze, nog steeds grijnzend. Het was gewoon een gek idee.

-new-

Yumiko had een enorme grijns op haar gezicht. Ze had het vanochtend gecheckt, en het geld was al gestort. Haar zwaard had ze opnieuw laten oppoetsen, en kleding kopen ging ze later nog wel doen. Ze ging zitten onder het druivendak. En wonder boven wonder was het allemaal alweer aangegroeid, waarschijnlijk opgeknapt door een planten&dieren specialist.

Nick kwam het dakterras op. Hij zag Yumiko, en knikte even naar haar. Hij ging zitten, 10 meter van Yumiko af ongeveer. Zijn voeten waren gekruisd en zijn knieën hingen naar buiten, en hij leunde met zijn ellebogen op zijn knieën. Het leek een beetje op de kleermakerszit, alleen dan niet helemaal plat. Zijn handen waren in elkaar gevouwen en met zijn kin steunde hij op zijn handen. Hij keek uit over de school. Hij kwam hier niet zo vaak overdag.

Yumiko knikte lieflijk naar hem terug en keek daarna even naar de druiven. 'Nick, ik wil je wat vertellen.' zei ze uiteindelijk. Ze wist dat ze dan alles uit moest gaan leggen, want anders zou hij er waarschijnlijk niks van begrijpen.

Nick sloot zijn ogen. Hij draaide zijn hoofd naar haar toe en hij opende zijn ogen weer."Brand maar los," zei hij rustig. Als het over Rusine zou gaan zou hij een paar vuurballen op haar afschieten.

'Ik ging gisteren naar de stad om mijn zwaard op te poetsen, en op de terugweg probeerde iemand mijn zwaard te stelen. Mijn zwaard is magisch, en heeft een soort van eigen wil. Het begon plots te steken tot de man dood was. Ik liep gewoon door en ging uiteindelijk naar het dakterras. Daar kwam ik in aanraking met het bloed. Toen kwam Toushirou. Ik was mezelf niet helemaal meer na de aanraking met het bloed. Ik was enorm moordlustig, agressief en duister. Ik stond op het punt Toushirou wat aan te doen, tot ik weer bij zinnen kwam. Ik merkte het bloed op op het zwaard, het was zwart geworden. En zwart bloed betekent een demon. Ik heb een demon vermoord, en het was mijn eigen neef. Ik had hem meteen moeten herkennen, maar hij was in zijn andere gedaante en daarin ken ik hem minder goed. Maar goed, ik heb dus mijn neef vermoord. En het punt is, de ouders van mijn neef hebben een enorme beloning uitgeloofd voor de moordenaar van hun zoon, waar een lang verhaal aan vooraf is gegaan trouwens. De beloning is 100.000 euro.' Het was een vreemd verhaal, hoe vaak ze het ook vertelde.

Nick keek haar aan, en schudde zijn hoofd."Zo zo. Dat moest je me inderdaad vertellen," zei hij, en hij glimlachte naar haar. Hij zuchte en keek weer voor zich uit.

'Ik hoor het al. Meneer heeft een slecht humeur.' zei ze zuchtend terwijl ze een paar druiven plukte en ze op at.

"Nee, dat valt nou nog wel mee," zei hij, en hij stond weer op."Ik heb gewoon even geen behoefte aan mensen, of mhs, of mensen op mhs." hij zuchte.

'Aha, klinkt gezellig.' mompelde ze. Als hij zo graag alleen wilt zijn, waarom gaat hij dan in hemelsnaam naar het dakterras? Hier zijn altijd mensen.

Met een sigaret in haar mond liep Miyoko het dakterras op. Ze zag Yumiko en Nick zitten. Snel liep ze de andere kant op, en ging aan een tafeltje zitten. Uit haar tasje pakte ze haar iPhone, en begon een epi van Bleach te kijken.

((Ahahaha ja lekker Bleach kijken dan zie je mij ineens voorbij komen))

Toushirou wrote:((Ahahaha ja lekker Bleach kijken dan zie je mij ineens voorbij komen))

(( ja omg, dat zag ik laatst ook opeens XD ik herkende je al, maar ik wist niet meer waarvan. en toen zag ik slipper-hat-man, en ik zo hard op; hey, daar is Toush. XDD ))

((Yaaaaay! CRY, BENIHIME ))

Nick keek haar aan."Heel gezellig, ja." hij zag Miyoko, een meisje dat ooit was aangevallen door Yumiko."Met welk meisje heb jij eigenlijk geen ruzie ofzo?"

Yumiko dacht even na.. 'Ehmm.. let's think. Met niemand behalve Scarlett en Rusine. En met dat kind daar praat ik gewoon niet.' zei ze kil. Nicholas deed nogal vreemd vandaag.