De trap voor de deur naar het dakterras.

Het dakterras is helaas gesloten, maar de trap die ernaartoe leidt niet. Het is een saaie trap waar niet echt veel over te zeggen valt.

aantal personen: er passen als iedereen rechtop gaat staan precies twaalf mensen op de treden, maar laten we het vooral realistisch houden en zeggen dat er maximaal 3 mensen kunnen zitten.
aantal regels: maakt niet uit, maar SPAM wordt verwijderd.

-----

Rusine liep voor Yuu uit naar de trap, vanwaar ze had besloten dat ze er wel prive konden praten. Want wie ging er immers naar een trap die nergens heen leidde en totaal niet boeiend was. Met een mismaakt lachje ging ze ergens halverwege zitten. 'So..' Ja, en nu? 'Hoe is het met jou?'

Yuu plofte naast Rusine neer op de trap en staarde een tijdje afwezig voor zich uit voordat hij op haar vraag antwoordde.
'Slecht,' zei hij om maar eerlijk te blijven.
'Ik ga over vier dagen trouwen en heb totaal geen reden meer om het nog tegen te houden. Eerst had ik Seth, maar Seth is nu ook weg en nu weet ik niet meer wat ik moet doen,' vertelde Yuu. Hij trok zijn knieën op en steunde er met zijn kin op, terwijl hij naar de muur tegenover hen staarde.

En ik maar denken dat mijn leven over is... 'Dat.. Het..' Ja wat zeggen mensen op zulke momenten? Rusine schudde even haar hoofd en besloot niets te zeggen, maar ging naast hem zitten en sloeg haar arm om hem heen. 'En.. en nu?'

'Weet ik veel. Ik moest vandaag eigenlijk een smoking passen voor de bruiloft maar ik kan de school niet uit dus nu koopt mijn moeder er waarschijnlijk een op de gok en is er grote kans dat ik straks in een te kleine smoking ga trouwen,' zei Yuu om er nog even een schepje bovenop te doen. Wat had hij toch veel pech de laatste tijd.

Rusine schudde met haar hoofd. 'Als dit hele gedoe over vier dagen over is, tenminste,' merkte ze op. 'Waarom is het leven zo oneerlijk?' Half over Yuu en half over haar eigen dramatische soap.

Daar had hij nog niet eens aan gedacht. Plotseling verlangde hij er vurig naar dat de oorlog voor eeuwig zou duren. Hij kon prima zonder magie of buitenlucht leven, als hij maar niet met Melissa hoefde te trouwen.
Toen hij dacht aan de toespraak van de Heerseres vervloog zijn hoop echter weer snel. Zij had gezegd dat het snel weer afgelopen zou zijn, en dan zou dat vast gebeuren.
'Ik weet het niet. Soms heb ik het idee dat ik een soort magneet ben voor ongeluk en problemen,' zuchtte Yuu. Hij wierp een blik op Rusine.
'Hoe is het met Scorpio?' vroeg hij toen hij zich bedacht dat ze zijn naam had gezucht in De Lege Zaal.

Rusine knikte langzaam, bedachtzaam, afwezig. Toen ze Scorpio's naam hoorde liet ze Yuu los om zelf hoofd in haar handen te begraven, iets dat er nogal dramatisch uitzag, omdat haar haar helemaal over haar gezicht en armen en knieen heen viel. 'Dat... is een lang verhaal.'

Yuu klopte Rusine aarzelend op de schouder. Hij had al zo lang niet meer met haar gesproken dat hij geen flauw idee had wat er precies in haar om ging.
'Vertel het maar, ik luister,' zei hij uiteindelijk op een geruststellende toon.

'Nou.. je weet dat ik op Valentijn met Nicholas was he? Well, er gebeurde een aantal dingen die me totaal verward maakten. Het komt erop neer dat ik met Nicholas heb gezoend en Scorpio wat voor mij voelde. De dag voor we op schooltrip gingen, was ik bij Scorpio, om me te verontschuldigen dat ik me nogal kut gedragen had richting hem. En toen liep dat iets uit de hand. Maar voor het echt te ver ging, ben ik weg gegaan. Naar Nicholas.' Ze slikte even.
'Ik voelde me schuldig Yuu, begrijp je dat? Maar bij Nicholas was heel onschuldig verder. En ineens wisten ze het van elkaar, en toen heb ik straalhard tegen Nicholas lopen liegen en Scorpio ontweken.' Weer haalde ze adem, want dat moet ook.
'ik heb Nicholas niet meer gesproken, maar Scorpio wel. Ik heb het uitgelegd, mijn excuses aangeboden, en vertelt wat ik voor hem voel. Het werd niets meer. Ik had ruzie met Yumiko een dag of wat later, en daardoor belande ik bewusteloos op de ziekenboeg. Toen ik wakker werd zat hij daar.'

Yuu luisterde aandachtig naar haar verhaal. Het grootste deel ervan had hij al gehoord. Nog altijd vond hij het verbazingwekkend dat Rusine een two-timer was. Hij had het absoluut niet op dat soort mensen, maar toch kon hij Rusine er moeilijk om gaan haten. Ze waren al te lang vrienden.
'En toen?' vroeg hij nieuwsgierig. Als Rusine en Scorpio nu een relatie hadden was dat een groot probleem als Scorpio straks moest beslissen of hij op school wilde blijven of niet.

'Hmmm.. En toen hebben we gepraat. En.. gezoend.' Ze knipperde even langzaam met haar ogen, waarna ze haar hoofd tot Yuu richte en met een pijnlijk gezicht het volgende tegen hem zei. 'Ik houd van hem, Yuu. En nu gebeurt dit.'

Yuu wist precies hoe Rusine zich voelde, al had hij stiekem wel het idee dat het bij hem een tikkeltje erger was. Maar toch. Ze hield van iemand, en plot scheurde het lot ze uit elkaar. Het was iets vreselijks.
'Heb je al met Scorpio gesproken?' vroeg Yuu maar, aangezien hij niets beters wist te bedenken.

Een beetje behoorlijk down schudde Rusine haar hoofd. 'Ik kan hem nergens vinden.' Met een ruw gebaar vreegde ze een opkomende traan weg. 'Ik ben het zo zat dat elke keer als ik gelukkig ben, er iets moet gebeuren dat alles verpest. Steeds als ik denk dat het nu allemaal voorbij is en alles goed gekomen is en goed zal blijven, dan gebeurd er iets waardoor alles overhoop wordt gehaald. Ik ben het zat, Yuu. Zo ontzettend zat.' Haar stem klonk verdrietig, maar de wil en hoop die er altijd in doorklonk, was ook nu aanwezig.

'Ik snap het. Ik snap precies hoe je je voelt,' zei Yuu. Hij zuchtte verslagen. 'Wat zijn we toch weer zielig,' mompelde hij met een schamper lachje. Daar zaten ze dan op het trapje zichzelf te verdrinken in zelfmedelijden.

Rusine froceerde een lachje en sloeg haar armen om Yuu's nek waarna ze met haar voorhoofd op zijn schouder leunde. Om dit te doen moest ze zich wel in een hele rare houding wurmen, maar het luchtte wel even op. 'Stelletje stakkers dat we zijn.' Haar blik hing levenloos op de deur die naar het geliefde Buiten leidde. 'Als dit allemaal voorbij is Yuu, dan moeten wij maar weer eens wat vaker leuke dingen doen, want ik ben zo druk met mezelf bezig geweest, dat ik niet eens in de gaten had hoe erg de rest van de wereld het had.'

'Me too,' bekende Yuu. Hij kwam overeind en rekte zich uit. Het zag er met één arm een beetje vreemd uit.
'Man oh man. Het enige goede wat me de afgelopen week is overkomen is...
Yuu dacht even aan zijn moment met Seth in hun hotelkamer in het Ritz.
Oké dat was honderd procent zeker het beste moment.
'Oké laat maar,' zei Yuu, die voelde hoe het pijnlijke verdriet weer door hem heen vloeide toen hij dacht aan het feit dat dat soort momenten nooit meer zouden komen.

'Het beste dat mij is overkomen was uiteraard Scorpio naast mijn bed aantreffen. Dus eigenlijk moet ik Yumiko dankbaar zijn...' bedacht ze zich hardop, waarna ze Yuu's woorden even door haar hoofd liet gaan en hem over zijn hoofd aaide. 'Alles komt goed Yuu, alles. Dat beloof ik je.'

Matt had een trap gezien, en gezien zijn aangeschoten hoofd en het feit dat hij dacht dat het misschien wat handiger zou zijn dat hij even zou gaan zitten, ging hij deze op. Tenminste dat probeerde hij. Hij was niet per se dronken, maar hij voelde zich wel een beetje zweverig en merkte het steeds nét te laat als hij een vreemde beweging maakte. In ieder geval deed hij een paar stappen op de trap toen hij een stem hoorde. Matt trok een typisch gezicht en deed nieuwsgierig nog een paar stappen, om toen Rusine en Yuu te zien verschijnen. Al wist hij niet dat Rusine, Rusine heette. Wel dat Yuu, Yuu heette want hij was ook een van de weinige jongens op het MHS.