Kamer 4027: Toushirou en Kyosu

((HAHAHA))

Toushirou keek Scorpio met een stalen gezicht aan, en moest enorm zijn best doen niet te schreeuwen toen deze zijn sigaret op hem uitdrukte. Hij staarde hem na tot hij duidelijk uit zicht was en begon toen in zijn kamer rond te springen. 'Au, au, au, kut' mompelde hij in zichzelf. Hij maakte snel een ijsbal die hij erop legde.

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEW

//

Toushirou liep zijn kamer in. Hij greep een pen en papier, en begon gelijk een briefje te kalken.

Hoi,
Voor je binnenstormt:
Ben je Scarlett? Kom aub binnen en schiet een ijspegel in mijn hersenen.
Iemand anders? Eerst kloppen.
Tous.

Hij plakte het warrig met tape op de deur en sloeg die dicht, waarna hij zich op bed liet vallen. Binnen een minuut was hij weggezakt in een diepe slaap.

Toushirou keek op; hij had geen idee hoe lang hij had geslapen, maar zijn klok verraadde hem; het had slechts een kwartier geduurd. Hij stond op en keek een tijdje om zich heen. Hij besloot nog een poging te wagen, en liep naar Scarletts kamer.

*NEW*

Mimiko liep met een briefje in haar hand waar het kamer nummer van Toushirou op stond. Ze was bij de receptie zijn kamer nummer wezen vragen en had hem voor de zekerheid opgeschreven. Ze keek op alle kamerduren tot dat ze bij zijn kamer kwam. Ze klopte op de deur. 'Hallo? Is er iemand?'

Toushirou gooide zijn kleren in een hoek, douchte snel, en kleedde zich om. Hij deed zijn haar snel en plofte op bed neer, naar het plafond starend. Hij lag nog geen tien seconden toen er werd aangeklopt. Moeizaam stond hij op, en schuifelde hij naar de deur toe. Toen hij deze opende schoten zijn wenkbrauwen even omhoog. 'Mimiko? O, hoi, kom binnen' zei hij, de deur open zwaaiend.

Mimiko lachte. 'Dankje', zei ze terwijl ze naar binnen liep. Ze bekeek de kamer en zag de hoop kleren in de hoek en gniffelde even. 'Mooie kamer', zei ze half gemeend. Ze keek naar Toushirou en zag dat hij er nogal moe uit zag. 'Ehhm kom ik ongelegen?', vroeg ze terwijl ze naar de deur wees.

Toushirou schudde zijn hoofd. 'Nee, geen probleem' zei hij sussend. Zijn blik gleed even door de kamer. 'O sorry voor de rommel trouwens' voegde hij eraan toe, waarna hij zijn was en troep snel bij elkaar raapte en in een kast propte.

Mimiko lachte. 'Mmm onze kamers zullen niet veel verschillen', zei Mimiko lachend. Ze stonden nog steeds tegen over elkaar en de stilte was een beetje ongemakkelijk. Mimiko bewoog een beetje heen en weer en besloot de stilte te verbreken. 'Dus, hoe lang zit je hiet al?', vroeg ze terwijl ze nog een keer de kamer door keek.

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Een tijdje, sinds augustus. Maar de tijd gaat best snel, en ik train veel, ik haal de beste cijfers uit mijn jaar!' zei hij met een enorme grijns. Hij ging op de rand van zijn bed zitten. 'En ik deel een kamer met Kyosu, hij is aardig. Ik heb het alleen de afgelopen dagen een beetje verkloot' zei hij met een beetje een betrekkend gezicht naarmate hij verder sprak.

((Ja het is al na valentijn dus hij zit er al een tijdje hahaha))

Mimiko ging naast hem zitten. 'Verkloot?', vroeg ze en ze keek hem raar aan. Mimiko vond Toushirou helemaal geen type om dingen te 'verkloten'. Maar ja zij kon er ook wat van en ze dacht weer even aan Itachi.

(( aaaah, wat lief dat je even aan hem denkt ))
(( Maar lees even een stukje uit zijn kamer, ))

Toushirou knikte. 'Nouja, ik weet niet of het je zou interesseren' zei hij met een zwak glimlachje. 'Het is alweer een beetje goed.. denk ik. Met Valentijn ging gewoon alles mis.. weetje' mompelde hij in zichzelf.

Mimiko lachte. 'I know exactly what you mean'. Mimiko dacht even terug aan het valentijns bal. Al dat gedoe met Itachi. Mimiko pikte een traan weg en keek weer naar de grond.

((All ready done (a) ))

Toushirou trok een wenkbrauw op. 'Ben jij per ongeluk met je beste vriend naar bed geweest?' vroeg hij verbaasd. In een vlaag van verbazing had hij het er gewoon uitgegooid. Hij verbaasde zich over zijn eigen opmerking. 'O, kut' zei hij, naar zijn hoofd grijpend.

Mimiko barste uit in lachen. 'Nee was dat maar zo', Mimiko kon bijna niet meer stoppen met lachen. Ze veegde de tranen weg van het lachen en proberde zich te beheersen.

Toushirou beet op zijn lip en staarde met schuldgevoel naar zijn voeten. 'Ik wou dat ik er zo om kon lachen' zuchtte hij. Hij begroef zijn hoofd in zijn handen slikte. 'Maar helaas' zei hij toen ineens.

Mimiko kon hier niet tegen. Voorzichtig legde ze een hand op zijn rug. 'Wat is er dan gebeurt?', vroeg ze bijna fluisterend.

Toushirou keek op. 'Nou, kijk. Ik was met Yumiko op het bal van Valentijnsdag, en nouja, we werden gewoon echt ladderzat, en toen.. nouja' fluisterde hij. 'Maar volgens mij heb ik nog een kansje, dat het goed kan komen'

Mimiko keek hem aan. 'Ik hoop het voor', zei Mimiko net zo zachtjes als Toushirou net praatte. Ze haalde haar hand van zijn rug en legde ze in haar schoot. Mimiko beet op haar lip en moest weer denken aan haar eigen valentijn blunder.

Toushirou glimlachte. 'Geen probleem' zei hij optimistisch waarna hij opstond; hij moest zijn koffer nog inpakken en daar had hij nog niks aan gedaan. Hij rolde zijn koffer onder het bed vandaan en opende de kast, waarna hij er wat dingen in begon te mikken. 'Kijk, afleiding' lachte hij droogjes.

'Het is maar wat je afleiding noemt', zei Mimiko lachend. Ook zij moest nog haar tas in pakken een klus waar ze totaal geen zin in had.

Toushirou moest moeite doen om zijn koffer dicht te krijgen. Hij ging erop zitten en probeerde het dicht te ritsen, maar het lukte nog steeds niet. Hij gooide alles eruit en begon het op te rollen en opnieuw in de koffer te smijten.

Mimiko lachte. 'Ik wil je wel helpen hoor', zei ze lachend.

Toushirou schudde zijn hoofd. 'Het lukt wel, maak je maar geen zorgen' zei hij glimlachend. Hij was binnen een paar minuten klaar: zijn kleren netjes opgerold, in de koffer, die netjes dichtging in tegenstelling tot de vorige poging. Hij had tussendoor nog zijn toilettas klaargemaakt en in de koffer gedaan, zodat hij nu volledig klaar was. Hij reeg er een label aan met zijn naam en zette hem rechtop. 'Toppie - ik moet je er denk ik uit zetten want we gaan zo weg' lachte hij droog tegen Mimiko.

Mimiko lachte. 'Mmm ik zet mezelf er wel uit', ze zei en ze stond op. 'Leuk je weer eens gezien te hebben', zei ze en ze liep de deur uit.