Kamer 6666 - Darcy en Rusine

Ruşine merkte dat haar kamergenote terug was. 'Hi,' beantwoorde ze de begroeting, waarna ze doorging met naar het plafond staren.

-lalala-

Rusine liep naar haar kamer. De jongen die ze in de bieb had ontmoed, Scorpio, bleef in haar hoofd zitten. Waarom? Hij is een Ayaoaan. Ayaoanen zijn a niet te vertrouwen en b niet te vertrouwen. Ze opende de deur met haar sleutel, aangezien er niemand binnen was. Opgelucht dat haar kamergenoote er niet was, ookal mocht ze haar wel, plofte ze op haar bed neer, waarna ze Darcy's kussen, dat binnen handbereik lag, erheen gooide om de deur weer dicht te doen.

Yuu kwam net de gang op toen hij de deur van Rusines kamer dicht hoorde slaan. Hij liep naar de deur toe en klopte erop. Hij hoopte dat Rusine degene was die net binnen was gekomen, want hij moest nodig met haar praten.
'Rusine? Ben je thuis?' riep hij door de deur heen terwijl hij erop bleef bonzen.

'Dat ligt eraan wie jij bent en wat je van haar moet!' schreeuwde Rusine terug, die Yuu's stem niet had herkend. haar vingers strengelden zich in haar kussen, dat ze klaar hield om weg te gooien. Zodra de persoon binnen zou komen zonder eerst antwoord te geven, zou ze haar kussen naar het hoofd toe gooien.

Yuu opende de deur en stapte de kamer binnen. 'It's me,' zei hij en hij grijnsde slapjes.

'Dan ben ik er niet,' riep Rusine kwaad, waarna ze meteen het kussen haar Yuu's hoofd gooide. Iedereen had binnen mogen komen, behalve Yuu. Zelfs Yumiko had ze liever gezien. Oke, dat dan ook weer niet.

Yuu, die goed in balsport was, ving het kussen op en gooide het terug. 'Denk maar niet dat je zo makkelijk van me af komt,' zei hij. Hij was nog steeds kwaad op zijn beste vriendin voor wat ze hem geflikt had op de kermis, maar hij was haar ook dankbaar daarvoor. Melissa had hem sinds die tijd niet meer lastig gevallen.

Rusine was echter niet zo goed in balsporten, maar kon net op tijd het ding met haar pointawaypowers haar Darcy's nachtkasje gooien, waardoor alles wat daarop stond er vanaf vloog en hoogst waarschijnlijk kapot op de grond viel. 'Oeps, denk ik,' merkte Rusine droog op. Ze wilde Yuu negeren. Met een zucht liet ze haar hoofd op haar matras vallen en staarde ze naar het witte plafond.

Yuu ging bij Rusine op bed zitten. 'Ik ben heel kwaad op je,' begon hij. 'Waarom moest je dat nou doen? Het was helemaal nergens voor nodig!' riep hij. Rusine wist vast wel waar hij het over had.

'Ik weet niet waar je het over hebt, en ik wil je heel dringend vragen om mijn kamer nu te verlaten.' Rusine bleef naar het plafond staren. Natuurlijk wist ze wel waar Yuu het over had, maar ze was boos op hem, en dan kon ze niet ienens heel vrolijk haar excuses aanbieden.

'Fijn, maar je gaat me wel helpen om van mijn verloofde af te komen aangezien jij jezelf er nu in betrokken hebt,' zei hij, terwijl hij stug op het bed bleef zitten.

'Ik weet nog steeds niet waar je het over hebt, maar stel nou, ik heb me daarin betrokken, stel nou he, waarom zou ik me er dan verder in betrekken? Stel nou.' Waarom ging ze op die idioot in? Ze kreeg prompt weer pijnsteken in haar maag en bijna wilde ze dubbelklappen om ze weg te laten gaan. Maar ze had zich groot gehouden toen hij haar echt dat knietje had gegeven, en nu kon ze dat dus ook.

'Mijn vader komt morgen langs en dan ga ik hem vertellen dat ik homo ben en dat ik hem nooit meer wil zien. En jíj, gaat Melissa uit de weg ruimen,' ging Yuu verder, Rusines ontkenningen compleet negerend.

'Stel nou he, dat ik Melissa, niet wat ik weet wie dat is, uit de weg ga ruimen. Hoe ga ik dat dan doen? Niet dat ik het ga doen, natuurlijk. Ik weet niet eens waar we het over hebben, uiteraard,' reageerde Rusine. Haar stem klonk hol en afwezig. Zo kan je het nog overduidelijker maken dat je precies weet hoe en wat? berispte ze zichzelf.

'Jij gaat haar uit de weg ruimen door haar bang te maken. En de enige manier waarop je dat kan doen is door haar ervan te overtuigen dat het iets vreselijks is om met jou te maken te krijgen als ze mij probeer te bereiken,' zei Yuu. Het was heel simpel, en hij wist zeker dat Rusine het wel kon. Alhoewel Melissa een pittige tante was.

'Haar bangmaken? Denk je serieus dat ik haar bang kan maken?' Rusine moest zich inhouden het niet in lachen uit te barsten. Sure Yuu, sure..

'Ja, ik word vaak genoeg ook bang van je dus dan moet het je heus wel lukken om haar bang te maken. Bovendien ben je het me verschuldigd,' zei Yuu koppig.

'Als je zo bang van me wordt, waarom ben je hier dan nog?' siste Rusine, die ineens al haar woede tegenover Yuu weer gevonden had. 'En ik ben jou helemaal niets verschuldid. Jij bent mij een dankje, een excuses en een uitleg verschuldigd. En je loopt die deur daar pas uit als je me dat allemaal gegeven hebt.' Natuurlijk besefte ze hoe tegenstrijdig dat klonk. 'En ga van mn bed af,' voegde ze er nog aan toe, terwijl ze hem een trap tegen zijn dij gaf.

'Ik kom je morgen ophalen,' zei Yuu koppig, waarna hij opstond en naar de deur liep.
'En oja, ik wilde nog één ding zeggen.' Hij draaide zich weer om. 'Dankjewel, zonder jou had de situatie er een stuk ernstiger uit gezien.'

Rusine had er ineens behoefte aan om te grijnzen, misschien zelfs hardop te lachen, Yuu om zijn nek te vliegen en zeggen dat het allemaal niet uitmaakte. Maar in plaats daarvan hield ze haar gezicht in de ongeintereseerde plooi die het de hele tijd al had, bleef ze liggen en keek hem alleen maar aan. Daarna liet ze zich weer achterover op haar bed vallen om naar het plafond te staren. Einde gesprek. Of Yuu het als een instemming of een weigering zou zien, dat zocht hij zelf maar uit.

'Tot morgen,' zei yuu, en hij verliet de kamer.

-new-

Rusine liep nog altijd zachtjes inzichzelf vloekend haar kamer binnen. Wat was ze ontzettend dom geweest. Toch vond ze dat ze het niet erger had gemaakt, en dat was goed. Toch? Scorpio was vanzelf gegaan, maar bij Nicholas was er helemaal niets gebeurd, behalve wat onschuldige zoenen. Ze pakte de koffer uit de kast, waar ze met zorg vanalles in ging leggen, om maar bezig te zijn. Na een halfuurtje was de koffer totop de rand toe gevuld met blousejes, korte broeken, jurkjes, ondergoed, pyjama, shirtjes, een lange broek en een trui en haar toilettas, die ze er nog maar net bij kon passen. Zuchtend plofte ze op haar bed, om op de wekker te kunnen zien dat het nog geen etenstijd was.