KERMIS! (18+)

Ruşine grijnsde. Ookal was Yuu haar beste vriend en had ze het beste met hem voor, soms, heel soms, kwamen haar Ayaoaanse trekjes tevoorschijn en genoot ze gewoon van het leedvermaak dat zich voor haar ogen afspeelde.

Een golf van opluchting spoelde door hem heen, maar leek niet alles wit te wassen. Een enorme rots verwarring stond nog steeds pal boven water.
Hij liet zijn blik op Yuu glijden, en voelde opnieuw emoties door hem heen razen. "Yuu, zeg.. zeg dat..." Hij hief een trillende vinger op Melissa. "Zeg dat dat niet je verloofde is. Je maakt een grapje toch?" Hij lachte zenuwachtig, proberend een sfeer te scheppen waarin Yuu hem zou kunnen uitlachen voor zijn stommiteit. Natuurlijk was het een grap. En als dat niet zo is, dan behoor ik me opgelucht te voelen, bedacht het tweede stemmetje in zijn hoofd zich. Hij keek Yuu met ogen aan waar een zekere tweestrijd in was te zien.

'Yuu? Waar heeft hij het over? Waarom doet hij zo paniekerig over het feit dat we gaan trouwen?'
Yuu beet zo'n beetje zijn lip kapot. Hij liet zijn hersenen op volle toeren draaien, en probeerde iets te bedenken waarmee bij beide partijen gerust zou stellen, maar hij kon niks bedenken.
Hij stond voor een onmogelijke keuze.
Zijn blik gleed naar Seth, die hem met een vreemde blik in zijn ogen aankeek. Daarna gleed zijn blik naar Melissa, die ongeduldig wachtte op zijn verklaring voor dit rare voorval. Als allerlaatste gleed zijn blik naar Rusine. Hij vestigde al zijn hoop op haar, keek haar met een smekende blik aan en probeerde de paniek die door zijn lichaam racete terug te dringen.
Rusine, help me.

Ruşine voelde Yuu's telepatische krachten weer in haar hoofd, en stopte met lachen toen de drie voor haar ineens stil vielen en Yuu naar haar staarde. 'Ehm. Ik denk dat hier een beetje uitleg nodig is. Seth hier heeft af en toe problemen met zeggen wat hij wilt zeggen omdat hij niet helemaal lekker in zijn hoofd is,' Ze kon het niet laten om bij die woorden een vrolijk lachje naar Seth te sturen, 'Maar hij bedoelt eigenlijk te zeggen dat hij het raar vind dat JIJ met Yuu gaat trouwen, terwijl IK zijn vriendin ben.' Yuu gaat me vermoorden.

Seth keek met ongelovige ogen naar Rusine. Zat zij ook in het complot?

Yuu stond stil als een standbeeld. Hij keek naar Rusine die vol zelfvertrouwen zojuist aan zijn verloofde mededeelde dat ze zijn vriendin was. Melissa's ogen werden even groot en haar hoofd draaide zich van Yuu naar Seth, en toen terug naar Rusine. Het monster leek even van haar stuk gebracht, maar al snel had ze zich hersteld. Yuu huiverde. Dat kind was eng.
'Ach zo...' zei ze. Haar engels klonk opeens een beetje brekkig. 'Dat is ehm... een verrassing. Maar ik moet je teleustellen liefje, want Yuu gaat volgende maand met mij trouwen, en daar komt geen verandering meer in. Alles is al geregeld. Kijk, ik heb zelfs al een ring,' zei ze toen en ze showde een kleine diamanten ring aan Rusine. Op haar gezicht stond een vijandige glimlach. Yuu slikte.
'Melissa, ik denk dat het beter is dat je gaat,' bracht hij er tenslotte op koele toon uit. Hij moest dit met Seth goed praten, dat was nu het allerbelangrijkste. Daarnaast had hij één en ander uit te leggen aan Rusine. Hij vroeg zich af hoe hij dat ging doen zonder zijn relatie met Seth te verraden. En dáarnaast, moest hij natuurlijk ook nog Rusine in elkaar rammen voor het feit dat ze hem zijn vriendin noemde waar twee andere levende wezens bij stonden.
Melissa keek hem een tijdje aan. Yuu probeerde zijn gezicht in een serieuze plooi te houden, maar het liefst zou hij ter plekke neerstorten en in een psychopatische lachbui uitstorten.

Maar toch knikte Melissa begripvol, en nog geen paar tellen later was ze verdwenen.

((ik word evil, ze had om bewijs moeten vragen >))

Seth keek langzaam van Rusine, naar Yuu. Zijn wanhopig vragende blik verving zijn vocabulaire. Het enige wat hij deed was in Yuu's ogen kijken, wachtend op de luchtige opmerking.
"GRAPJE" ((dit denkt hij))
Hij bleef hem aanstaren.
Zeg het. Zeg het. Verdomme.
Het irriteerde hem nog het meest, dat het hem iets deed. Waarom was hij de homo niet aan het uitlachen? Waarom kon hij Melissa niet gewoon succes wensen met deze vreselijke vent? En waarom stopte zijn hart niet met op een snelwegtempo te bonken?

'Grapje?' Ruşine keek hem uitdagend aan. Daarna draaide ze zich naar Yuu en legde haar hand in zijn nek. Ze ging op haar tenen staan en rekte zich helemaal uit omdat Yuu niet mee hielp. 'Sorry,' fluisterde ze heel zacht voordat ze met een enorm schuldgevoel haar lippen op die van Yuu drukte. Als hij me dan toch al gaat vermoorden, laat het dan op zn minst Seth een soort van ongelijk geven.

Yuu, die nog even totaal verbijsterd was werd in één klap wakker geschud toen hij die horrorlippen alwééér tegen de zijne voelde. Hij reageerde op een impuls door Rusine keihard een knietje in haar maag te geven. Hij veegde verwoed zijn lippen af en keek haar vol walging aan. 'Met jou ben ik nog lang niet klaar,' siste hij kwaad. Hoe dúrfde ze hem nu voor de TWEEDE keer te zoenen op ÉÉN dag?! Daarna richtte hij zich op Seth. Zonder iets te zeggen greep hij Seth bij zijn arm en sleurde hij hem mee naar het reuzenrad. 'We moeten praten,' riep hij over de menigte heen terwijl hij zich ruw tussen de mensen door wurmde om voor te dringen. Mensen keken hem kwaad aan, maar omdat hij zo lang was durfden ze geen actie te ondernemen.

Seth werd al protesterend meegesleurd, maar zijn hoofd voelde te vol met wanhopige conclusies om normaal te kunnen reageren.

((ja je moet er wel eerder bij zetten dat het gedacht is he *I* nu zet ik mezelf voor lul))

Ruşine voelde de knie in haar maag, maar was niet optijd om te reageren en Yuu ook maar pijn te doen. Ze haalde haar schouders op, veegde toch haar mond af en liep terug naar school.

Yuu had zich eindelijk een weg gebaand door de rij bij het reuzenrad en duwde een briejfe van 20 dollar in de handen van de man die hem kwaad aankeek. Zodra hij zag dat het om 20 dollar ging veranderde hij van gedachten. 'Zij gaan eerst,' zei hij tegen de boze menigte voor hem en hij liet Seth en Yuu voor gaan, een hokje in. Yuu ging met een zucht zitten en gooide Seth zo'n beetje op het bankje tegenover hem. De deurtjes sloten, en het hokje kwam langzaam in beweging. Yuu staarde strak naar zijn schoenen, haalde diep adem, en flapte het er toen maar uit.
'Wat Melissa zei is waar, ze is mijn verloofde.'

Hij sperde zijn ogen wijd open, en voelde al zijn vastgeklampte hoop uit zijn hoofd vallen. Hij voelde dat hij opstond, en naar Yuu toe liep. Even dacht hij dat hij hem ging omhelzen, maar toen hief hij zijn hand op en sloeg de jongen hard in zijn gezicht. De klap brandde zowel na op zijn hand, als in zijn borst. Zijn binnenste gromde woest en hij wilde dat de wereld stopte met draaien. Hij bleef Yuu van bovenaf aanstaren, niet het juiste woord vindend over hoe hij over Yuu dacht.

Yuu voelde hoe de klap van Seth brandde op zijn gezicht. Het was niet dat de klap in zijn gezicht zo'n pijn deed -alhoewel dat deed het wel maar Yuu was niet het soort persoon dat in tranen uitbarstte om fysieke pijn-, maar toch voelde hij de tranen in zijn ogen opwellen. Hij keek Seth met waterige oogjes aan. 'Het was niet mijn idee,' was het enige dat hij kon uit brengen.

Seth keek hem met fonkelende ogen aan. Al zijn twijfels, verwarring, stille afkeer en verlangens barstten uit hem in de vorm van woede.
"OH, WAS HET NIET JE IDEE?" schreeuwde hij. "WAT WAS DAN WEL JE IDEE? HET WAS WEL JE IDEE OM ME TE GEBRUIKEN ALS MINNAAR, ALS VIEZE.. GORE.. " Hij was nog lang niet klaar met verwensingen te schreeuwen, maar de gedachte om het volgende woord uit te spreken bezorgde hem een brok in zijl keel.
Woedend, ook op zichzelf, probeerde hij het weg te slikken. Hij opende zijn mond en keek Yuu zo vurig aan als hij maar kon.
"...Als.. speeltje," maakte hij zijn zin haperend af. Meteen had hij spijt van zijn woorden, en liet hij Yuu's blik vallen om vervolgens uit het raampje te kijken.

Yuu kwam met een ruk overeind. Hij stootte zijn hoofd keihard tegen het plafond van het hokje en vloekte luid. Hij herstelde zich snel en duwde Seth met zo'n vaart tegen de deur van het hokje aan dat het even gevaarlijk heen en weer wiegde. Hij wilde van alles zeggen, wel honderden dingen tegelijk maar hij had het vermogen om te spreken verloren, en het enige wat hij wilde was troost. Zijn leven zag er zo ongelofelijk slecht uit en het enige wat hij nu wilde was iets goeds, iets waar hij al sinds het moment dat zijn blik voor het eerst met die van Melissa kruiste ongelofelijk naar verlangde. Een traan, die de hele tijd op zijn ooglid had gelegen gleed over zijn wang, op hetzelfde moment dat hij zijn lippen op die van Seth drukte.

Yuu gooide hem tegen de wand, en drukte zijn lippen op de zijne. Zijn reflexen hanteerden de situatie zonder enige twijfel: Hij duwde Yuu achteruit, tot ze op het bankje neerploften. Terwijl zijn ene hand door Yuu's haar gleed veegde de ander verward de tranen van zijn wang. Pas toen hij om adem te happen nogal verstrooid opkeek zag hij waar hij mee bezig was. Maar met gepijnigde ogen moest hij bekennen dat Yuu's tranen echt waren, toch duwde hij Yuu in een vage vlaag van gedempte woede, net iets te hard tegen de wand van het karretje toen hij hem weer in de houdgreep nam. Hij had geen idee waar hij mee bezig was, het enige waaraan hij op het moment dacht was zijn verlangen om de vreselijke idioot nooit meer los te laten.

Ruşine stond buiten bij de uitgang heel ongeduldig te wachten tot het schommelende hokje van Sethe n Yuu zijn rondje af had gemaakt, wat bijna zo was. Ze moest eens met Yuu praten. Ze had hem gered, zoveel was wel duidelijk geworden, en nu liet hij haar gewoon daar in de kou ((het is er warm maar nouen)) staan.

Yuu brak zijn schedel van de klap tegen de wand en ging dood.


Yuu, bij wie pijn altijd werd omgezet in energie had het gevoel alsof hij constant een stroomstoot uitgedeeld kreeg terwijl Seth hem alle hoeken van het hokje liet zien. Hij klemde zijn armen met al zijn wilskracht om Seth heen, bang dat hij voor altijd zou verdwijnen zodra hij hem los liet. Hij hoopte vurig dat het reuzenrad kortsluiting zou krijgen en dat ze voor altijd stil bleven hangen in de lucht, zodat hij nooit meer terug hoefde te keren naar de pijnlijke realiteit. Zijn hele lichaam gloeide, maar het had niets te maken met zijn specialiteit. Hij streek wild met zijn handen over Seth's rug, alsof hij hem zo nog dichter tegen zich aan kon drukken. Hij wilde zijn hoofd even wegtrekken, Seth aankijken en zeggen dat het hem ongelofelijk speet en dat hij er alles aan wilde doen om voor altijd bij hem te blijven, maar hij zat volledig vastgeklemd tegen de muur en kon geen kant meer op.

Seth voelde hoe zijn brein begon te protesteren. Hij was nog steeds kwaad, hij begreep er nog steeds niets van, hij was nog steeds een speeltje.
Plots deinsde hij achteruit, en kroop hij haastig naar de andere kant van het hokje, waar hij hem licht hijgend en nogal stompzinnig begon aan te staren.
"Waarom ga je trouwen met.." Hij maakte zijn zin niet af, maar hoopte dat Yuu het zou begrijpen. Zijn vingers tintelden onder het ruw afgescheurde verlangen terwijl hij Yuu bleef aanstaren. Hij wilde antwoorden, geruststellingen en beloftes. Dat laatste kon hij niet van Yuu verwachten, maar dat maakte zijn verlangen ernaar niet minder.

((Yuu is echt een masochist hè XDDD))

(( Stiekem wel ))

Yuu slikte. Hij lag een beetje overhoop in de hoek van het karretje en merkte dat ze al bijna beneden waren. Voordat hij Seth antwoordde opende hij haastig het raampje om de man die hun er elk moment uit kon halen nog een briefje van twintig dollar toe te werpen. Hij wilde schreeuwen dat de man het hokje bovenaan wel vast mocht zetten, maar bedacht zich dat hij dat beter niet kon doen aangezien er een enorme menigte bij stond die nu toch wel een beetje nieuwsgierig werd en klakte toen zonder verder nog iets te zeggen het raampje weer dicht. Hij ging ietsjes overeind zitten, streek met zijn handen door zijn haar en luchtte even zijn shirt. God wat had hij het warm. Hij keek Seth licht hijgend aan.
'Ik ga met haar trouwen, omdat mijn vader haar op zo'n manier heeft gechanteerd dat ze geen keus heeft, en zij heeft mij weer op een manier gechanteerd dat ik geen keus heb,' legde hij vermoeid uit.
'Ik wil niet met haar trouwen, maar ik heb geen keus. Ik loop al sinds het moment dat ik dit hoor de hele dag de piekeren over een oplossing voor dit godvergeten probleem maar ik zie geen uitweg,' zijn stem stierf steeds verder af toen hij dacht aan zijn verloving.
'Ik weet niet meer wat ik moet doen verdomme,' fluisterde hij, en hij merkte hoe nieuwe tranen zich een weg naar boven begonnen te werken.

Zijn ogen stonden vol medelijden terwijl hij langzaam naar Yuu toekroop. Hoewel hij niet volledig gerustgesteld was, zag hij dat Yuu oprecht was.
Hij ging op armlengte van hem af zitten en keek hem nadenkend aan. Hoewel zijn hoofd nog steeds half verdoofd aan voelde door de overlading aan gebeurtenissen, probeerde hij een oplossing te bedenken.
"Waarom.. vertel je je vader niet gewoon.." Maar hij slikte zijn woorden in. Hij was een hypocriet, waarom zou Yuu het wel aan mensen moeten verkondigen, en hij niet? Maar half-om-half bedacht hij dat er een verschil was. "Ik weet dat het stom klinkt, omdat ik juist wil dat je alles wat wij uitvoeren verzwijgt, maar er is een verschil tussen onze situaties." Hij keek Yuu even aan en onderdrukte het verlangen om hem aan te raken. "Als ik.. nouja, jeweetwel, dan zijn mensen waarschijnlijk alleen verbaasd, minachtend, en misschien.. eh, verafschuwend. Als jij het opbiecht, kom je uit een heleboel problemen tegelijk: je hoeft niet met haar te trouwen, je hoeft niet meer te doen alsof, en bovendien ben je sowieso van het hele probleem af." Hij keek hem even aan.
"Als je vader even koppig is als jij, zal het niet lang duren voor hij met een nieuw meisje aankomt als je haar afwijst."

Yuu schudde verslagen zijn hoofd. 'Nee...' begon hij, zijn stem klonk zwak. Hij trok zijn knieën op en verborg zijn gezicht voor Seth. 'Dat is het hele probleem juist...' murmelde hij. 'Ik kan het hem niet vertellen. Al helemaal niet na wat Melissa me verteld heeft.'
Yuu wist zeker dat zijn vader het nooit zou accepteren als hij aan kwam zetten met het feit dat hij homo was, al helemaal niet nu hij ontdekt had dat zijn vader zelf een relatie had gehad met een man. De reden voor zijn vaders extreme gedrag als het ging over het vinden van een mooie vrouw voor zijn zoon was niet alleen omdat hij een mooie vrouw in huis wilde halen. Zijn vader wilde voorkomen dat hij in hetzelfde schuitje zou belanden als hij. Dat hij voor altijd stiekem moest doen tegenover de maatschappij, dat hij nooit gelukkig kon worden als hij door het leven zou gaan op de manier zoals het nu ging. Hier in Amerika of thuis in Japan kon het gewoon niet.
Plotseling drong het tot Yuu door,
dat zijn vader allang wist dat hij homo was.