KERMIS! (18+)

Toushirou grijnsde ineens een beetje duivels. Hij boog zich naar Yumiko toe. 'Even stennis schoppen' fluisterde hij in haar oor, en niet veel later greep hij zich dramatisch aan haar schouder vast. 'WE GAAN DOOD! WE KOMEN ER NOOIT MEER UIT, MIJN GOD, WE GAAN DOOOOD!' gilde hij door de hele ruimte heen.

Yumiko grijnsde en speelde het spelletje even mee. 'O GOSH TOUSHIROU, IK VOEL HET AAN M'N WATER. DIT IS ONS LAATSTE RITJE OOIT. WE STERVEN EEN LANGZAME, PIJNLIJKE DOOD.'

Toushirou hoorde een paar mensen om zich heen een beetje angstig fluisteren, een meisje hapte naar lucht. Zijn grijns werd alleen maar breder. "YUMI-CHAN, IK MOET JE WAT BEKENNEN, IK HEB ALTIJD AL VAN JE GEHOUDEN' riep hij, zijn stem galmde na. Hij maakte een paar overdreven smakgeluiden.

'IK OOK VAN JOU, SHIROU-CHAN!' schreeuwde ze overdreven door de tunnel. Een aantal geërgerde blikken gingen richting Yumiko en Toushirou, maar daar trok ze zich niets van aan.

Toushirou maakte extra veel slurp en smak geluiden. De mensen konden ze toch nauwelijks zien. Hij moest hard in zijn eigen wang knijpen om zijn lachen in te houden.

Yumiko begon keihard te schateren van het lachen. 'Stop, stop.' zei ze lachend. 'Ik krijg buikpijn van het lachen.'

Toushirou jammerde. 'Maar ik dacht dat je vond dat ik goed kon zoenen!' riep hij verontwaardigd. 'Ik heb het van mijn hond geleerd!'

Yumiko hield het nu echt niet meer en voelde de buikpijn steeds erger worden. 'Stop, stop, sto-hoooop.' smeekte ze hem al lachend.

Toushirou voelde het karretjes weer bewegen. 'Jippieee' riep hij enthousiast. Hij schoot in de lach toen hij alle hoofden hun kant op zag draaien toen ze weer konden zien. 'Sukkels' mompelde hij grijnzend.

'Héhé.' zei ze opgelucht toen ze voelde dat het karretje weer bewoog. 'Dames en heren zoals jullie merken loopt de achtbaan weer op rolletjes. Hahaha wat ben ik toch grappig.' Het laatste klonk heel zacht, en was waarschijnlijk niet helemaal de bedoeling dat het nog te horen was. Yumiko luisterde en er krulde een lach op haar gezicht door de uitspraak van de omroeper.

Toushirou zag de camera weer aankomen. Hij trok zijn shirt omhoog en keek zo zwoel mogelijk met zijn tong bijna in zijn neus geduwd.

Yumiko keek naar Toushirou en zette een pretkop alias geil koeienhoofd op. Ze plaatste haar handen op Toushirou's borstkas en moest moeite doen haar lach in te houden. Na de flits haalde ze haar handen terug en voor ze het weet stonden ze stil. 'Oké snel kijken bij de foto.'

Toushirou sprintte lachend naar het fotohokje en wachtte hoopvol op de foto. Toen die verscheen kon hij het echt niet meer houden en klapte hij dubbel van het lachen. 'Die.. die daar.. alstublieft' zei hij lachend wijzend naar het schermpje.

Yumiko sprintte net als Toushirou naar het fotokraampje en schoot in de lach toen ze de foto zag. 'Die krijgt een mooi plaatsje op m'n kamer. Doe er maar nog één.' zei ze tegen de vrouw die er stond.

Toushirou rekende af en wachtte terwijl zijn foto ontwikkeld werd. 'Die komt op mijn nachtkastje, en dan maak ik er een foto van die ik boven mijn bed hang' zei hij lachend.

Yumiko grijnsde even en nam toen haar foto aan van de vrouw achter het kraampje. 'Dankje.' zei ze terwijl ze afrekende. 'En nu?' vroeg ze terwijl ze naar de enorme kermis keek.

Toushirou pakte zijn foto ook aan, er zat een hoesje omheen om hem te beschermen. 'Ehhh' begon hij twijfelend. 'Ik heb geen idee. Er is veel te veel te doen' mompelde hij teneergeslagen.

'Ik heb verfreakte honger.' zei ze terwijl ze haar vrije hand op haar buik hield. 'Zullen we even wat gaan eten? Er is daar een snackbar.' zei ze terwijl ze naar het kraampje met patat wees.

'Is goed' stemde Toushirou knikkend in. Hij had zelf geen honger, maar besloot toch mee te lopen. 'Bestel jij maar iets, ik wacht wel' zei hij.

Yumiko knikte en moest enorme moeite doen om boven de balie uit te komen. 'Een patatje met graag.' Slechts een hand met een briefje van vijf was te zien voor degene achter het kraampje.

Toushirou grijnsde bij het aanzien van de kleine Yumiko. ;D

Nadat de man haar geld aan had genomen stond er binnen een paar minuten een bakje patat klaar op de balie. 'Ehhh.' stotterde ze terwijl ze blind naar het bakje begon te grijpen, waardoor het op de grond viel. Oops. 'Nog een bakje patat graag.' zei ze terwijl ze weer vijf euro omhoog hield.

Toushirou glimlachte een beetje spottend bij het zien van Yumiko's geblunder, maar corrigeerde zichzelf. Het was best sneu om aan te zien, maar hij verwachtte dat ze kwaad zou worden als hij haar hielp.

De jongen achter de balie zuchtte een beetje geïrriteerd. 'Pas een beetje op met deze, wil je?' snauwde hij. Yumiko's handen begonnen te trillen en binnen no time had ze een stoel gepakt waar ze op ging staan, zodat ze bij het joch kon wat zo bijdehand was. Ze greep hem bij z'n kraag en moest moeite doen hem niet ter plekke te verwonden. 'Luister eens, idioot. Spreek liever de idioot aan die het nodig vond om een kraam voor steltenlopers te maken.' siste ze. 'En ik denk dat dit nieuwe patatje voor jouw rekening is, is het niet?' siste ze weer. De jongen, die waarschijnlijk een jaartje jonger was dan zij zelf, knikte met een gezicht wat op huilen stond en gaf haar vijf euro terug. Yumiko sprong van de stoel af met haar patatje en keek naar Toushirou. 'Justice.' zei ze tevreden terwijl ze aan haar patatje met begon.

Toushirou lachte. 'Yumi's revenge' zei hij duivels, en hij liep naar een bankje toe waar hij op neerplofte. 'Mijn benen zijn echt stijf' zuchtte hij terwijl hij zich uitrekte.