Seth's Room

Seth verroerde zich niet.

Yuu streek met zijn hand over Seth's arm en volgde die met zijn eigen blik, waarna hij weer even naar Seth keek. Hij moest nu afwachten op een reactie.

Seth keek fronsend naar de grond, en legde een hand op de plek waar Yuu hem had aangeraakt. Zijn bruine haar viel over zijn ogen.

Yuu deed een stap achteruit, waardoor hij weer op Seth's bed kwam te zitten en kwam zo op gelijke hoogte met zijn gezicht. 'En nu? hoe zit het nu met mijn gruwelijkheid?' vroeg Yuu, deels nieuwsgierig, deels omdat het gewoon deel van zijn plan was. Een plan wat overigens steeds veranderde aangezien Seth nogal onvoorspelbaar reageerde.

Seth keek langzaam op van de grond, zijn bruine haren vielen warrig over zijn ogen, maar die stonden vastberaden. Even keek hij omlaag naar Yuu, toen draaide hij zich om.
"Verlaat mijn kamer, alsjeblieft," zei hij kil, zijn hand tegen de muur gedrukt terwijl hij zijn reflectie hem verafschuwend zag aankijken vanuit het raam.

Yuu voelde hoe Seth's ogen dwars door de zijne heen boorde en een onaangenaam gevoel knaagde in zijn maag, dat zich mixte met een gevoel dat hij niet helemaal kon plaatsen. Hij stond op van het bed, deed nog eens een stap naar Seth toe en ging op zijn hurken zitten zodat hij hem nog even van dichtbij kon bekijken. 'Oké' fluisterde hij tenslotte. Hij stond op, en liep naar de deur. Hij wist totaal niet meer wat hij moest denken. Zijn plan om Seth voor zich te winnen was of vreselijk aan het mislukken, of geweldig aan het slagen.

Met een ruk draaide hij zich om((plaatje)), opende zijn mond, en wilde iets zeggen, maar liet zijn blik toen weer op de grond vallen."I'll see you around," zei hij uiteindelijk tegen het tapijt.

Yuu legde zijn hand op de deurknop, die nog steeds een beetje nagloeide van zijn actie. Hij draaide zich om, liet Seth een onschuldige glimlach zien voor zover dat kon en deed de deur open. 'Definitely,' bevestigde hij Seth's veronderstelling, en hij verliet de kamer.

NEW NEW NEW NEW

situatie: Seth is net door Yuu uitgedaagd om hem te zoenen bij het "wedden dat" spel, Seth weigerde en is teleurgesteld aka verdrietig aka weetikveel weggerend.

---

Seth ramde de deur open, ging op zijn bed zitten, en liet zijn hoofd in zijn handen vallen. Hij had geen idee dat er iemand bij hem was en voelde hoe zijn vingers nat werden. Verdomme.. Hij zuchtte haperend tegen zijn handen en vloekte onhoorbaar.

Ze stak haar hoofd even om de hoek van de deur, tot ze binnenstapte en even twijfelde of dit wel zo'n slim idee zou zijn. Ze bleef bij de deuropening staan en keek even naar het hoopje ellende wat op het bed lag. 'Niet zo'n succesvol spelletje?' vroeg ze uiteindelijk. Stom, stom, stom, stom.

Toen hij merkte dat iemand in de kamer stond schrok hij hoopvol op. Hij merkte echter dat zijn hart geen driedubbele salto maakte en al snel was hij woedend op het misbaksel dat hem het idee had gegeven.. dat hem had doen denken dat..
"Ga weg uit mijn kamer," gromde hij, terwijl hij naar haar toestormde en woest zijn tranen wegveegde.

'Nee.' zei ze terwijl ze onder zijn arm doorkroop en zich liet vallen op zijn bureaustoel. 'Waarom maak je je zo druk? Zo erg is een horloge kwijtraken met een weddenschap nou ook weer niet hoor.'

Hij haalde licht hijgend adem, en wilde haar plotseling in elkaar rammen. Hoe DOM kon iemand zijn?! Zijn vuisten verslapten echter langs zijn lichaam toen hij zich besefte dat Yuu en hij natuurlijk alles verzwegen hadden.. Er was geen kans dat het meisje het kon weten. Op de een of andere manier maakte hem dat zo verdrietig dat hij naar zijn bed strompelde en geen fut had om haar weg te jagen.

Het gaat dus blijkbaar toch niet om zijn horloge.. Yumiko, die nog steeds geen idee had van wat er aan de hand was met de jongen, ging naast hem zitten en keek even naar de trieste verschijning. 'Wat het ook is, het komt wel goed.' zei ze zacht.

Seth luisterde niet en staarde naar het plafond. Waarom trok hij dit zich zo aan? Waarom was hij nu niet euforisch aan het rondhupsen omdat Yuu hem éindelijk.. Een pijnscheut siste door zijn lichaam. In de steek gelaten had. Omdat Yuu hem in de steek gelaten had. Hij haatte het dat Yuu hem persé moest testen, hij haatte het dat hij het niet gedaan had, hij haatte het dat hij was weggerend. Zijn blik gleed naar de deur.
Hij haatte het dat hij er nu niet was. Achter hem aangerend, smekend om vergeving. Hij wilde dat Yuu zich anders zou gedragen, al was het maar een paar seconden, alleen om hem te houden. Zijn blik gleed weer naar het plafond en hij liet zoute tranen op zijn kussen vallen.
Hij haatte het dat er een klein stemmetje in zijn hoofd was die nog steeds gilde van verruking.

Yumiko was nogal overdonderd door Seth's heftige gedrag, iets wat ze helemaal niet gewend was. Bij haar thuis hoorde je niet te huilen, het was een teken van zwakte wat niet getoont mocht worden, zeker niet aan buitenstaanders. 'Ik dacht dat je homo's haatte..' zei ze zacht.

Seth schrok op, en draaide zich weg van haar, zodat ze zijn opgengesperde ogen niet kon zien.

Yumiko zuchtte nadat Seth zich had weggedraait. 'Of was je dat even vergeten?' vroeg ze met een confronterende stem.

"Niet vergeten," mompelde hij zacht. Hij keek strak naar een punt op de muur.

Yumiko zuchtte, misschien was dit een beetje hetzelfde als bij Toushirou was gebeurt. 'Je bent verliefd op Yuu?' vroeg ze met een enorme grijns op haar gezicht, die er gewoon bij hoorde. (( haar handelsmerk ))

Hij bleef star doorkijken naar de muur, en voelde hoe zijn hele lichaam reageerde op die simpele constatering. Bij het horen van zijn naam alleen al maakte zijn maag een koprol. Hij wilde iets zeggen, iets tegenstrijdigs, iets heftigs, iets onwaars, maar hij kon het niet en trok zijn benen op.
"Ik weet het niet meer," zei hij uiteindelijk stilletjes. Hij zou graag hebben gegromd van niet, maar dat kwam simpelweg niet over zijn lippen.

'You're brainwashed.' concludeerde Yumiko uiteindelijk. Het lijkt wel een virus. Een Yuu-virus, wat je voor een weekje of twee homo maakte.

"Brainwashed?!" Seth ging woedend overeind zitten. Hoe kon ze denken dat hij alles van Yuu vergeten was? Hij voelde een rilling door zich heengaan toen hij dacht aan een zekere reuzenradscène. Toen voelde hij een stemmetje weer in zijn hoofd opkomen.
"Ik ben niet brainwashed, ik heb gewoon spijt," loog hij gladjes. Er was geen enkel teken aan zijn gezicht te zien dat hij loog, er zat immers een kleine kern van waarheid in wat hij zei. Hij keek Yumiko recht aan, veegde de tranen van zijn gezicht en richtte zijn blik toen weer op zijn handen.
Yuu was verleden tijd. Vanaf nu zou hij zich niets meer aantrekken van het puberale verlangen dat door zijn lijf leek te vloeien als de idioot in de buurt was. Hij zou terugkeren naar zichzelf, of, althans, naar degene die hij tot zichzelf had gedoopt op de weg naar MHS. Hij voelde hoe zijn homohatende hersenhelft langzaam het gevecht won, en al zijn herinneringen aan Yuu in een oude doos propte. Zijn lichaam schreeuwde van de pijn, die hij woest probeerde te negeren. Zijn ogen branden van de tranen, die hij kil achteruit duwde. Zijn handen trilden en zijn nekharen gingen overeind staan, maar toch stond zijn gezicht emotieloos toen hij Yumiko aankeek. "Vanaf nu zal ik beter weten," zei hij.

'Mooi.' zei ze, lichtelijk geschrokken van de plotselinge ommeslag die Seth gemaakt had.

Hij wist niet zeker wat hij deed, maar plots stond hij op en knikte hij naar de deur. "Misschien kan je nu beter gaan."