Sportvelden

Toushirou hoorde dat Yumiko klappertandde en stond op. Hij pakte zijn vest en legde dat weer over haar heen. 'Niet doodvriezen' zei hij grijnzend. Hij ging weer liggen en keek naar de regen. Het had iets rustgevends.

'Ik had liever gehad dat ik nu warmte&vuur bezat, dan kon ik mezelf een beetje warmhouden.' zei ze nog steeds met klappertandjes.

Toushirou knikte, al kon ze het waarschijnlijk niet zien. 'Of ik' zuchtte hij. 'Sorry' verschuldigde hij zich zonder enige reden, hij kon er immers niks aan doen dat hij deze specialiteit had. Hij zuchtte en keek naar de grond.

'Misschien ga ik morgen wel even naar de ziekenzaal.' zei ze zuchtend terwijl ze even een pijnlijk gezicht trok.

Toushirou lachte even. 'Goed idee, je bent bekeert' zei hij met een grijns. Hij zag de regen een beetje wegtrekken. 'VOlgens mij krijgen we binnenkort mooi weer' zei hij opgewekt.

'Dat mocht wel eens tijd worden. Het is trouwens 4.30 nu. Nog drie uurtjes en we zijn de nacht bijna heelhuids doorgekomen.' zei ze terwijl ze naar de tijd keek op haar mobiel.

Toushirou glimlachte en deed zijn ogen dicht. 'Nog 3 heelijke uurtjes slaap' gaapte hij slaperig. Hij deed zijn ogen dicht en gaapte nog een keer. 'Ik slaap echt veel te weinig' klaagde hij.

'Ik ben bang dat als ik ga slapen dat ik dan perongeluk op mijn rug rol, val, stuiter of iets wat er op lijkt.' zuchtte ze weer.

Toushirou slikte. 'Ja.. dat is wel k-' hij was in slaap gevallen en snurkte terwijl hij het bankje ineens begon te knuffelen.

Yumiko grijnsde terwijl ze naar de slapende Toushirou keek. Zelf kon ze echter niet slapen.

Toushirou glimlachte tevreden in zijn dromen en rolde af en toe om. Het was een enorm wonder dat hij niet van het nauwe bankje af rolde, maar toch lukte het hem steeds om net te blijven liggen. Hij brabbelde onverstaanbare dingen en maakte maffe geluidjes tussendoor.

Yumiko staaaaaaaarde.

Toushirou pooeeepte

Yumiko vond het stinken.

________

Yumi staarde naar buiten. Het begon heel langzaam steeds iets op te knappen. Waarschijnlijk was het rond half 9 helemaal opgeklaard, en konden ze gewoon terug lopen naar school.

Toushirou werd wakker. De zon stond vrij hoog en hij gaapte. 'Volgens mij zijn we heeeel erg laat' zei hij droog. Zijn kleding was opgedroogd en de gespleten boom was op wonderbaarlijke manier weer heel geworden. Hij staarde er verwonderd naar.

'He he, ben je eindelijk wakker.' De wallen onder Yumiko's ogen waren enorm, ze had de hele nacht geen seconde geslapen. 'Ik wilde wachten tot je wakker was, ik heb zelf niet eens geslapen.' zei ze gapend.

Toushirou sloeg zijn handen voor zijn mond. 'O mijn god, ik ben echt een zak!' riep hij geschrokken. 'Sorry sorry sorry'

'Zo laat is het nog niet trouwens.' zei ze terwijl ze even op haar mobiel keek hoe laat het was. 'Het is pas kwart over zeven. Over een en een half uur mogen we pas terugkeren naar school..' mompelde ze. 'Maar ik wil NU een douche of een bad of weet ik veel wat dus ik ga naar het meer.' zei ze terwijl ze opstond en gestalte maakte om richting het meer te lopen, wat heel dichtbij was. Het weer was helder, helemaal opgeklaard.

'Oké' riep Toushirou haar na, terwijl hij zelf op het bankje ging liggen en zijn ogen sloot.

Yumiko rende naar het meer. De pijn van haar rug was eigenlijk al bijna over. Al zaten er wel wat schaafwonden en blauwe plekken. Toen ze eenmaal bij het meer was keek ze even om zich heen. Niemand te bekennen.. logisch. En Toushirou is er toch niet. Ze trok snel haar jurk uit en dook in het meer. Ze zwom even heen en weer en bleef daarna op haar buik drijven, omdat zwemmen toch nog pijnlijk was.

Toushirou had uiteindelijk besloten toch maar naar het meer te gaan. Als hij alleen zat ging de tijd tien keer zo langzaam en daar had hij geen zin in. Toen hij aan kwam zag hij Yumiko's jurk liggen en zag hij haar daarna drijven. Hij werd meteen rood. 'O mijn god! Sorry!' riep hij terwijl hij zich snel omdraaide.

Yumiko schrok zich een hoedje en stopte meteen met drijven. Au. Au. Au. 'Doesn't matter, kom er maar in. Zie het gewoon als een bikini.' zei ze serieus. Ze kende inmiddels helemaal geen schaamte meer. Strippoker, zwemmen, moeder die je betrapt.. nee dan hoefde ze zich nú niet te schamen.

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Oké dan' zei hij nonchalant, waarna hij zich omkleedde tot alleen zijn boxer en ook het meer in stapte. Hij dook onder water en gooide daarna zijn haar uit zijn gezicht. 'Oké, dit is best lekker verfrissend' lachte hij.

'Ik begin echt haat te krijgen aan die douches hier. Ik wil een bad, een groot bad. Just like at home.' zei ze terwijl ze weer ging drijven, want zwemmen deed écht te veel pijn.

Toushirou lachte. 'Het is ook nooit goed!' jammerde hij overgeacteerd, waarna hij een blik wierp op Yumiko's rug. 'Hoe gaat het nu?' vroeg hij met een pijnlijk gezicht.