De Laatste Boom.

Midden op een heuveltje staat een boom. Een enorme boom. De boom is zwartgeblakerd en hij is duidelijk een keer door de bliksem geraakt. Zijn lange dunne takken steken als grijpgrage armen in de donkere nacht en zijn wortels komen deels boven de grond, waar ieder die niet goed oplet, er gemakkelijk over kan struikelen. Het constante geritsel van dode bladeren in de wind geeft je kippenvel, aangezien het windstil is en de boom geen blaadje meer bevat. Rondom de boom en ook op het grasveldje eromheen hangt een donkere dichte mist. Het silhouet van een vogel zit onbewegelijk op een van de takken, zijn ogen schitteren heel af en toe in het licht van de maan, dat amper door de mist heen dringt.

dit plekje is even gereserveerd.

Scorpio had werkelijk geen idee waar hij was, niet dat dat uitmaakte .. het enige wat hij wou was weg uit die vervloekte zaal. Het was pikdonker, en er hing een heerlijk koud briesje in de lucht. Het enige wat hij zag was een boom terwijl hij een heuveltje op liep. Toen hij eenmaal bij de boom was bleef hij even doorlopen, tot hij over een van de vervloekte wortels heen flikkerde.
''Fuck!'' siste hij en ging vervolgens tegen de boom aan zitten. Hij sloot zijn ogen zuchtend en begon de temperatuur afwezig te dalen.

Rusine dwaalde een beetje afwezig over het terrein van de school, buiten. Ze wilde niet terug naar het feestje in de zaal, daar kon ze immers haar emoties niet onder controle houden en dat haatte ze. Ook ronddwalen in de school stond niet bovenaan haar lijstje, de kans at ze daar Merlyen of Night of Cecilio tegen zou komen was haar te groot. En dus liep ze nu wat door de mist, totdat ze voelde dat de grond omhoog ging. Fronsend keek Rusine omhoog, waar ze het silhouet van een boom zag. Een plotse koelte gaf haar kippenvel, wat raar was, aangezien er geen wind was. Nieuwsgierig liep ze richting de boom.

De kou hielp, niet veel, maar het hielp tenminste. Hij was letterlijk misselijk geworden van de emoties in de zaal. Zuchtend liet hij zijn hoofd tegen de boomstam aan rusten terwijl hij naar het gebouw keek. De mist erom heen gaf het iets griezeligs, en de gestaltes die daar rondliepen hielpen ook wel.

Rusine rilde weer en wreef met haar handen over haar armen, totdat ze ineens een blokkade tegen haar voet aan voelde en bleef staan. De link tussen boom en wortels werd snel gelegd en aangezien ze geen ruk kon zien omdat het mistig EN helemaal stikdonker was, bleef ze staan, haar ogen aan het donker proberen te laten wennen, maar het hielp niet veel.

Scorpio was ondertussen gestopt met de temperatuur dalen, aangezien het koud genoeg was, en stond vervolgens op. Hij haalde zijn handen snel door zijn haren en trok zijn stropdas wat losser, terwijl hij ondertussen zijn gedachten leegde en rust zocht. Wat echter hopeloos was aangezien zijn gedachten niet op het punt stonden op te geven mekkeren. Hij had plots ontzettende trek in een sigaret.

Rusine kreeg bijna een hartstilstand toen de boom ineens bewoog. De vage omtrekken van een mens stelden haar een beetje gerust. 'H.. hal.. hallo?' hakkelde ze, haar stem nog steeds niet helemaal terug gevonden.

Scorpio zocht hopend in zijn zakken voor sigaretten, en toen hij lege zakken trof zuchtte hij. Verdomme. Misschien moest hij terug gaan, en even wat sigaretten uit zijn kamer halen. Shit, kamers zijn op slot. Vervloekte Halloween. Toen hij na een tijdje plots een stem hoorde keek hij verschrikt op. Niet dat er veel viel te zien in het pikke donker. ''Wie is daar?'' vroeg hij, toen hij zijn ogen vrij had laten wandelen en tot resultaat niks had gevonden. Het verbaasde hem hoe duister zijn stem op dit moment klonk. Koud, en duister.

Rusine rilde weer. De stem klonk haar vaag bekend, maar toch anders dan ze zich probeerde te herinneren. Ze had echter helemaal niet geluisterd naar wat de stem zei. 'So.. sorry? Wat zeeei je?'

Toen de stem weer begon te praten herkende Scorpio hem - of ja haar - meteen. Rusine. Waarom kwam hij haar altijd overal tegen op zulke momenten? Ok, ok .. focus Scorpio je hebt 2 opties. Optie 1; omdraaien en weglopen zonder dat ze je ziet en herkent. Optie 2; Als een idioot zonder een brein die functioneert en goede beslissingen maakt praten.
Vervloekte Halloween, wat was dit nou voor ongeluksdag?
Zuchtend liet hij zijn handen weer snel door zijn haren gaan en keek weer om zich heen.
You're gonna regret this and you know it.
''.. Rusine?''

'J..ja?' Rusine stapte over de wortel heen, richting de persoon die daar stond. Langzaam herkende ze de stem. 'Scorpio?' Waarom kwam ze hem nou alweer tegen vandaag? Waarom kwam ze hem nou ALWEER tegen over het algemeen?

'J..ja?' Rusine stapte over de wortel heen, richting de persoon die daar stond. Langzaam herkende ze de stem. 'Scorpio?' Waarom kwam ze hem nou alweer tegen vandaag? Waarom kwam ze hem nou ALWEER tegen over het algemeen?

Vervloekte jongens hormonen!
Een paar meter - hoogstens misschien 5 - stond een gestalte. Hij kon geen details uitmaken, maar iemand met verstrooide ogen kon zelfs haar prachtige rode jurk zien. Verder viel er niet veel te zien. Misschien moest hij dichterbij haar gaan staan, gewoon om haar beter te zien. Geen andere reden. Misschien was het niet eens Rusine. Nee, dat was het wel. Hij wist zeker dat hij in een concert vol mensen haar stem nog zou herkennen. De gestalte 5 meter van hem vandaan was zonder twijfel Rusine.
CONCENTRATE! You're losing it.
Zuchtend knikte hij, onnodig aangezien ze het toch niet zou kunnen zien. ''Ja,''

Rusine hapte naar adem, maar dat lukte niet helemaal en dus stikte ze half. Haar hartslag ging veels te snel en sloeg zo nu en dan een keer over. Met gehaaste korte ademhalingen staarde ze naar de gestalte voor haar. Ze zweeg, aangezien haar stem toch niet met haar hoofd mee zou werken. 'H..hoi..' bracht ze uiteindelijk fluisterend uit. Stomme emoties!

Natuurlijk begon Scorpio het warmer te krijgen. Goddamnit! Geruststellend probeerde hij de temperatuur om zich heen weer te laten dalen, maar dit had totaal geen effect op de hitte die hij voelde. FMSAJNfsjkan suajfnau3jqr asf!
''Ik eh - .. hoi,'' wist hij uiteindelijk eruit te stoten terwijl hij om zich heen keek voor geen reden.

In tegenstelling tot Scorpio kreeg Rusine het wel heel erg koud en rillend wreef ze met haar handen alweer over haar bovenarmen. 'K-kan jj-jij w-w-waa-t z-zien?' rilde ze, terwijl er toch ergens binnen in haar een warme plek ontstond die haar met een heel prettig maar tegelijkertijd vervelend gevoel vulde.

Scorpio draaide zijn hoofd om naar waar de stem vandaan kwam en keek even een tijdje naar Rusine. Ze had het koud. Gelijk stopte hij met het dalen van de temperatuur en keek weer strak voor zich uit. Zelf had Scorpio het natuurlijk niet koud, dat had hij immers nooit.
''Ja .. nee, eh, een beetje,'' antwoordde hij uiteindelijk op Rusine's vraag. Zijn ogen waren een beetje aan het donker gewend, dus kon hij nog wel wat dingetjes uitmaken. ''Kan jij niet beter naar binnen gaan? Straks vries je nog dood ..'' hij probeerde de bezorgde ondertoon te kalmeren, zonder succes.

'Ik wil niet naar binnen, die zaal maakt me gek en ik wil niet alleen door de school lopen..' fluisterde Rusine nog steeds. En ik wil bij jou blijven. Ik wil je stem horen. Ik wil je zien. Ik wil je aanraken. Ze stopte met over haar armen wrijven toen het wat minder koud werd.

Misschien moeten we Nicholas maar even voor je halen?
Spottend snoof hij even bij zijn gedachten, maar ging er verder niet op in. ''Rond mij hangen in de kou is ook niet zo'n verstandig idee, misschien moet je maar even iemand anders een bezoekje schenken ..'' antwoordde hij, iets te droog. Rusine zou best snappen wie hij bedoelde, maar hij vond zijn opmerking achteraf ook niet zo verstandig. Zuchtend draaide hij zich naar Rusine toe en keek haar heel even aan, voor zover dat kon in het donker.
Better get it over with right away ..
''Luister Rusine .. gisteravond ..''
Darn it, had dan even gedacht aan wat je zou zeggen voordat je begon te praten.
Hoe moest hij dit zeggen?

'Oh, ik snap het al hoor.' Rusine's stem sloeg over nar pissig, maar ook best emotieloos verder. 'Jij hebt ook je behoeftes en ik was zo dom je die te geven.' Ze zuchtte en draaide zich van de gestalte af, om met haar rug naar hem toe op een dikke wortel te gaan zitten en in de mist te staren.

Fuckfuckfuckfuck. Hij had geen idee wat hij moest zeggen. Okay, think this through carefully.
''Rusine ..'' begon hij en zweeg toen. Hij wist echt niet wat hij moest zeggen. Hoe moest hij iets uitleggen wat hij zelf niet eens snapte? Het was onmogelijk. ''Je weet best dat het niet zo ligt ..''

'Hoe ligt het dan wel Scorpio? Want ik snap er niets meer van. Het ene moment wil je me nooit meer zien, het volgende lijk je me nooit meer los te willen laten en daarna laat je me alleen wakker worden. Wat wil je Scorpio? Hoe ligt het dan wel? Alsjeblieft, zeg het gewoon. Mij kan je toch niet meer pijn doen dan je nu doet.' Met een rasperige ademhaling storte Rusine haar hart uit. Nouja, haar halve hart dan.

Met een gepijnigd gezicht staarde hij naar het bruinharige meisje, en zweeg. Hij deed geen moeite zijn gepijnigde gezicht te verbergen, omdat Rusine zijn gezicht hoe dan ook toch niet zou kunnen zien. Gefrustreerd begon hij op zijn binnen lip te bijten tot hij bloed proefte.
''Vertel me is wat jij wilt Rusine,'' fluisterde hij na wat leek een eeuw.

'Ik vroeg eerst wat,' mompelde Rusine koppig. Ze ging hem echt niet vertellen wat ze wilde voordat ze wist hoe het voor hem voelde.

Hoe kon hij een vraag antwoorden waar hij geen antwoord op wist? Hopeloos staarde hij weer naar het meisje, en sloeg uiteindelijk verslagen zijn ogen neer. De misselijkheid werd nog erger door de verwarring. Spijt dat je niet voor optie 1 ging?
''I .. I think this relationship is broken beyond repair,'' loog hij uiteindelijk. Of loog hij niet? Hij zei in ieder geval wat hij dacht, niet wat hij wou. Zijn denk en wilskracht hebben nooit samen gewerkt, en wouden altijd andere dingen. Hij nam nog een stap naar het meisje toe, zodat er nu maar een kleine 2 meter tussen hen zat. ''It didn't have trust to feed off,'' voegde hij er uiteindelijk aan toe en twijfelde of hij moest gaan of niet. Het was beter om het allemaal gelijk uit te praten.