de gebogen boom (Alecia en Lloyd)

een gebogen boom waar je mooi uitzicht hebt over de oever en het water. er komt bijna niemand.

toegang: Alecia en Lloyd
regels:vrij

_____________________________

Lloyd zat bij de boom met Keito en aaide hem nog eens over zijn rug.

Alecia zette zich naast Lloyd neer en staarde naar het water. 'en, heb je al vrienden gemaakt?'
Keito spinde rustig door.

"ik heb alleen me naam gezegd tegen mensen maar ze negeerde me meestal..Mauw en Lune praten wel met me..en jij natuurlijk" zei hij en glimlachte. hij stopte even met Keito aaien.

'negeren ze je? dat is niet echt... handig' Vouwde haar handen in elkaar en staarde beetje vaag voor zich uit.

"meestal wel ja.." hij keek naar Keito die op zijn schoot lag te slapen.

Alecia keek naar Keito. en aaide over zijn kopje.

"weetje ik heb dit nog nooit verteld maar..." Lloyd slikte moeilijk. "toen ik 7 was had iemand mijn ouders vermoord..ik had verder niemand.." Lloyd balde zijn vuist. "ik zwoer hem te verslaan en heb 4 jaar getraint.. ik hb hem verslagen en gedood.." hij slikte nog eens. "maar ik had niemand meer mijn ouders kreeg ik niet terug en voor de rest had ik niemand..ik heb de rest van mijn leven in het wild geleeft en dat was.." Lloyd stopte met praten en keek weg zodat Alecia zijn gezicht niet kon zien.

Alecia keek hem verast aan. Ze had niet verwacht dat iemand ooit zijn of haar diepste geheimen aan haar zou vertellen. Ze voelde zich verreed dat hij haar dit vertelde en zou het absoluut aan niemand door vertellen. Ze keek hem medelevend aan en wachtte rustig af wanneer hij verder zou vertellen als hij wilde.

"het spijt me dat ik je hier zo mee overval..." zei Lloyd en wou haar nog steeds niet aan kijken omdat hij er eigenlijk tranen over zijn gezicht liepen.

'geen probleem, ik waardeer net dat je me dit toe vertrouwt.' Ze verzette zich zodat ze voor hem zat. Ze zag zijn tranen en ving er 1 op met haar vinger. 'als je iets dwars zit mag je het me altijd vertellen, ik zweer plechtig dat ik het nooit aan iemand vertel' Ze liet de traan over haar vinger rollen waardoor die op de grond viel op een verwelkte bloesem. De bloem werd met een schintterend licht omhult. Wanneer het was verdwenen was de bloem weer in volle bloei en mooier dan ooit tevoren. Alecia glimlachte lief en keek hem recht in de ogen aan.

"bedankt dat je naar me luistert..." zei Lloyd. hij wou eigenlijk ook zijn gevoels uiten maar hij heeft net zitten huilen als een baby dus dat leek hem geen goed idee.

Keito maakte grappige knorgeluidjes in zijn slaap en trapte met zijn ene achterpoot tegen Lloyd's arm. 'je had dus niemand meer,...' fluisterde ze, om het een soort van te bevestigen dat hij dat werkelijk had gezegt. 'maar, hoe heb je het overleefd op je 1tje?'

"ik heb anderen moeten dooden om zelf in leven te blijven.." zei hij en droogde zijn traanen met een mouw van zijn jas.

'hoezo? werd je aangevallen?'

"soms.." Lloyd vond het niet echt heel fijn om over zijn verleden te praten.

Alecia Keek hem aan en zag dat hij nogal gespannen was. misschien is hij wel van gedacht verandert en voelt hij zich nu verschrikkelijk omdat hij zijn geheim aan mij heeft verteld, of misschien merkt hij nu pas dat hij eigenlijk niet graag met me praat, of..ach vraag het hem gewoon 'um... zei ik iets verkeerd?, je lijkt nogal gespannen.'

"nee ik denk eigenlijk niet graag terug aan toen ik mezelf moest redden...." zei hij en keek haar aan. hij voelde dat hij zich niet lang meer kon inhouden hij wou het haar vertellen...

'ow, sorry dat ik vragen er over stelde' Schaamt zich. had je dat zelf niet eens eerder kunnen bedenken?!

"het geft niet.." zei Lloyd. hij kon niet hij moest... "Alecia..uhm..." begon Lloyd en hij keek haar aan.

Alecia keek hem recht in de ogen aan wachtend op wat hij ging zeggen.

"ik moet je iets vertellen..je hoeft het er niet mee ens te zijn.." begon hij ongemakkelijk. "ik heb nog nooit zo iets gevoelt voor iemand.. maar voor jou wel..ik weet niet hoe ik het anders moet zegen maar..ik..ik.vind je leuk.." zei hij en kreeg een beetje een kleur.

Alecia voelde een tinteling door haar hele lichaam gaan. Ze wist niet echt bepaald wat ze moest zeggen. Het enisgte wat ze deed was lachen. ((eeenorm zeldzaam)) Ze kwam naar voor en omhelsde hem. Haar gezicht ruste op zijn borstkas. 'je hebt geen idee hoe gelukkig die woorden mij maken.'

Lloyd hield haar vast en sloot zijn ogen. eindelijk had hij weer iemand waar hij om gaf.. en hij zal er alles aan doen om haar te beschermen.

(( Mag Iris komen? ))

((hmm, jaah x3 is goed ^.^))