De gang op de laatste verdieping

Je zou zeggen de meest normale gang, aber. Er hangt hier een mega schilderij van een zwarte schim en dat maakt het zó aantrekkelijk


toegang; freeee

Lucy die het liefst haar lippen van haar mond afknipten omdat ze het domste ooit had gedaan liet izch neervallen onder het schilderij van de zwarte schim. Haar ogen stonden star voor zich uit. De tranen wilde niet komen, maar Lucy wist ook wel waarom. Ze had iemand geholpen, laten inzien dat hij homo was, maar nu, nu zou hij haar nooit meer kunnen aankijken, of in iedergval zij hem. De kus spookte nog steeds door haar hoofd. Ze legde haar hoofd op haar knieën. slim, Lucy, heel slim.

Terwijl de tranen zich een weg naar beneden baanden liep ze over de gang. Waarom heeft hij me zomaar aan de kant gezet? Hij kent Jade niet eens. Allemaal door Yuu met z'n idiote dare in de bezemkast. En nu, nu heeft hij meteen een relatie met Jade, terwijl hij er toch echt een met mij had. Maar het me zelf vertellen? Nee hoor, dat moet ik aanhoren van een roddeltrut in de eetzaal. Ze keek even op naar het meisje bij het schilderij, die er ook niet al te vrolijk uit zag. Ze veegde vluchtig haar uitgelopen mascara en tranen weg en keek haar even aan. 'Is er iets?' vroeg ze met een licht bezorgde toon in haar stem.

Lucy keek op. Een meisje, niet al te groot vroeg bezorgd wat er was. Lucy knikte. "Het is allemaal zo... zo..." Ze zuchtte. "Zo strange, het was niet mijn bedoeling..." Ze kwam gewoon niet uit haar woorden en ze keek het meisje nog steeds aan. Ze had gehuild, waarschijnlijk had ze het zo snel mogelijk willen verbergen maar Lucy zag het.

'Ik herken je gevoel, denk ik. Al weet ik niet wat er met jou is. Maar mijn vriendje heeft me zojuist verlaten voor Jade Lightning, en dat moest ik te horen krijgen van andere mensen.' zei ze al snotterend.

Lucy's schuldgevoel ging meteen weg. Ze keek het meisje bezorgd aan. "Oh, wat erg!" Ze zuchtte diep. "Wat zul je je nu wel niet ellendig voelen! Ach gossie, nee echt. Dat hij zoiets doet," zei ze terwijl ze nu even voor zich uitkeek. Zij had iets erger meegemaakt dan dat Lucy had, dus Lucy moest niet piekeren, ze moest het meisje helpen.

'Ach, hij heeft me wel in laten zien dat hij niet te vertrouwen is. Ik hoef hem al niet meer, de eikel.' zei ze half boos, half verdrietig. 'But.. what's wrong with you?' vroeg ze weer op haar oude toon.

Lucy keek haar aan. Ze voelde een diepe haat en een diepe pijn bij het meisje. Het was zonde voor zo'n kind om verstrengeld te raken in een confrontatie met iemand als Jade. "Ik hield iemand... teveel, maar ook genoeg." Ze klonk raar, dat was zeker maar ze wist niet hoe ze iemand het kon vertellen, die ze niet eens kende.

Yumiko deed alsof ze het wel begreep, al begreep ze er helemaal niets van. 'Wat het ook precies is, het komt heus wel goed.' zei ze met een klein glimlachje erbij.

" Hoe kan Seth me ooit nog aankijken als hij me heeft gezoend om er achter te komen dat hij niets meer voor meisjes voelt. Hoe kan ik hem onderogen komen omdat ik terug heb gezoend terwijl ik wist dat het fout was, ookal wilde ik alleen maar helpen. Hoe kan ik dat doen?" Ze keek het meisje, waar ze de naam niet van wist, geschrokken aan. Ze raakte nog helemaal overstuur door dit voorval.

'Aah, Seth.' zei ze even zuchtend. 'Ik heb ook een klein voorval met Seth gehad. Eerst verleidt hij je, en uiteindelijk als je er zelf achter bent dat je maar beter kunt toegeven, gaat hij er vandoor. En dan blijkt hij achteraf ook nog eens homo te zijn. Life's a mess.' concludeerde ze uiteindelijk. 'Maar ja, Seth ziet heus wel in dat jij niet fout zat door hem terug te zoenen, maar dat hij jou niet had mogen zoenen.'

Lucy schudde haar hoofd. "Ik wilde hem juist helpen, omdat ik al doorhad dat hij wel gevoelens had voor die ene jongen. Daarom liet ik hem mij zoenen, maar ik had niet terug moeten zoenen. Ik... Ik had Seth net ontmoet, ik had net een vriend gemaakt, na al die tijd op mijn kamer te hebben gezeten en die verpest ik omdat ik juist Seth wilde helpen," fluisterde ze. Over haar wang rolde nu een traan. Al kende ze Seth pas net, Seth betekende ziels veel voor haar.

'Misschien moet je morgen gewoon even met hem gaan praten, als het allemaal is gezakt.' zei ze terwijl ze nog steeds haar uitgelopen mascara probeerde weg te halen. 'Ik ben Yumiko trouwens.'

Lucy glimlachte en knikte. "Lucy Lynch," zei ze terwijl ze even naar de grond keek. "Maar misschien is dat wel een goed idee, al weet ik niet hoe die jongen al reageren als hij erachter komt. Ik weet niet zo goed of Seth dit voor zich kan houden."

'Ik ook niet..' zei ze zacht. Zelf kende ze Seth alleen van het incidentje bij het meer en van zijn ini mini feestje op z'n kamer wat bruut werd verstoord door Yuu.

Lucy keek Yumiko even aan. "Dat begrijp ik best," zei ze en ze knikte. "Maar je moet die jongen, Nicholas toch? Die moet je echt uit je hoofd zetten, hij loopt vanzelf tegen de lantaarnpaal en dan ziet hij pas in wat hij deed." Eigenlijk wilde ze ook het verhaal van Nicholas horen, de verhalen gingen altijd twee kanten op, maar meestal vertelde het meisje de waarheid als het om een relatie ging.

Yumiko knikte. 'Ik hoef hem niet meer. Hij heeft me in laten zien dat hij niet de juiste is voor mij. En ik hoop dat hij in gaat zien dat Jade alleen maar een spelletje met hem speelt. Ik bedoel.. wat moet dé Jade Lightning met een schoolknulletje?'

"Je weet niet wat er in Jade haar hoofd omgaat. Je weet niet of de gevoelens echt zijn of niet. Je kan het niet weten, daarom is het juist zó verwarrend." Lucy knikte. "Maar ik ben blij dat je jezelf blijft vertellen dat je hem niet meer hoeft."