De overloop tussen groep 01 en groep 02.

Seth keek geschrokken naar Yuu's gezicht.
"M-m-m-maar j-j-je m-m-mag n-niet d-d-dood!" protesteerde hij, met pure angst in zijn ogen te lezen. Paniekerig keek hij om zich heen.
"W-w-e m-m-oeten een-n g-grot z-zoeken!"
Een nieuwe windvlaag rukte aan zijn colbertje, en ook zijn haren wapperden wild in het rond.
Bang wierp Seth een blik op de hemel boven hem, en slikte hij toen hij aanschouwde welke horror hen te wachten stond.
De sterren waren nu volledig verdwenen.

Yuu keek om zich heen. Hij had geen flauw idee waar er ergens in de buurt misschien een grot kon zijn , maar als ze hier stil bleven staan vonden ze natuurlijk nooit iets.
In de verte klonk een vaag gedonder.
'Kom, we moeten opschieten,' zei Yuu. Hij pakte Seth bij zijn hand en trok hem tussen de bomen door. Terwijl Yuu tussen de bomen door en dwars door het hoge onkruid struinde werkte hij zijn weg omhoog, in de hoop dat ze ergens een stijle rotswand zouden vinden met een grot erin.
De omgeving werd even verlicht door een witte flits, waarna een knallende donder al het geluid in het bos overstemde. Nog geen twee tellen later vertelde duizenden tikgeluiden dat het was gaan regenen, alleen de bomen boven hun hoofd boden hen bescherming.
Niet dat het feit dat er bomen boven hun hoofd hingen hem gerust stelde. Dat maakt alles juist alleen maar gevaarlijker.

Seth hobbelde haastig achter Yuu aan, zijn hand stevig in die van Yuu geklemd. Bang keek hij even om zich heen. De zwarte bomen waren nog angstaanjagender wanneer ze allemaal krakende geluiden maakten.
Plots schoot er echter een witte flits door de bomen, waardoor alle boomstammen even in het licht werden gezet, en de schaduwen schimmen vormden die allemaal op hen af leken te kruipen.
Net op het punt waarop hij zich dichter tegen Yuu aantrok, begon het ineens hard te regenen.
Het geroffel nam sterk aan, en Seth hobbelde nog haastiger achter Yuu aan.
Straks sloeg de bliksem nog in.
Zijn blik gleed naar de miljoenen bomen om hen heen, en zijn ogen werden groot.
"YUU," schreeuwde hij, terwijl de druppels zich nu ook door het bladerdek wurmden en op zijn verkleumde lichaam vielen. "M-MOETEN W-WE N-NIET J-JADE.." Maar midden in zijn zin werd hij onderbroken door een enorme donderslag, en Seth slaakte een geschrokken kreetje.
Hij was als de dood voor onweer.

Yuu had het idee dat hij wild aan het schokken was van de kou. Zijn adem stokte en zijn tanden klapperden onophoudelijk. Hij was het absoluut niet gewend om het koud te hebben en wist totaal niet hoe hij er mee om moest gaan. Verwoed trok hij aan Seth's arm om hem zo naast hem te krijgen. Hij sloeg zijn arm om Seth's schouder en rende zo verder. Het bos werd langzaam minder dicht en de grond onder hun voeten werd harder. De ijskoude regen denderde neer op zijn lichaam. Zijn schrammen prikten, terwijl er ondertussen ook weer nieuwe bij kwamen. Zijn overhemd bleef haken aan een uitstekende tak en scheurde nog een keer, waardoor er een diepe snee in zijn arm ontstond, die meteen hevig begon te bloeden. Yuu klemde zijn kaken op elkaar en bleef vooral doorrennen.
Eindelijk was daar de rotspartij waarnaar hij op zoek was geweest. Verwilderd keek hij in het rond op zoek naar een gat waar ze in konden kruipen. Af en toe werd zijn zicht verblind door een felle bliksemflits. Zachtjes en met een stokkende adem hijgend schoten zijn ogen door het duister.
In de verte lonkte een groot donker gat in de rotspartij naar hem.
'Daar!' riep Yuu overenthousiast uit. Hij sleurde Seth langs de rotsen naar het donkere hol en bleef uiteindelijk uitgeput aan de rand van het duister staan. Zijn hele lichaam trilde en bibberde. Langzaam kwam hij op adem, terwijl hij vanuit hun droge plek naar het bos voor hun neus staarde.
Hij vroeg zich af waar de rest was.

Seth drukte zich hijgend, bibberend, en doorweekt tegen Yuu aan, en beet op zijn trillende onderlip. Twee bange ogen keken naar het bos dat onder hen uitspreidde en af en toe werd verlicht door een felle lichtflits.
Plots overspoelde een enorm gedonder het geluid van de roffelende regen, en doodsbang drukte hij zijn ogen fijn om vervolgens zijn hand in die van Yuu te wurmen.

Yuu kneep Seth's hand geruststellend fijn en sloeg zijn andere arm om zijn middel. Hij bleef nog een tijdje naar het donkere woud voor hun neus staren en draaide zich toen om. Zijn ogen staarden in het duister dat voor hen lag.
'Geen zorgen, we zijn hier veilig,' fluisterde hij tegen Seth, ook al was hij daar absoluut niet zeker van. Wie wist wat er zich allemaal in dat duister verscholen hield?
Yuu bibberde. Seth was helemaal niet warm met al die natte kleding aan. Hij keek even naar zijn eigen verscheurde overhemd dat nu meer rood dat wit was. Zijn blik gleed over zijn rechterbovenarm, waar een diepe snee vrolijk bloedde.
Hij zuchtte. Lukte het hem dan nooit eens om helemaal heel te blijven in dit soort oerwouden?
Hij snoof even. 'Ik denk dat het beter is als we al die natte rotzooi uittrekken, voordat we onderkoeld raken,' merkte hij plots op. Hij vroeg zich af waar hij deze plotselinge wijsheid vandaan haalde. Waarschijnlijk uit een film of iets dergelijks.

Seth keek even argwanend van Yuu's gezicht, naar zijn doorweekte -doch schone- outfit, en uiteindelijk gleed zijn blik naar Yuu.
Zijn ogen werden wijder.
Waarom had hij nog niet eerder gezien dat Yuu zo bloedde?!
"Yuu!" riep hij uit, een bezorgde blik in zijn ogen. Hij dook voorover en duwde Yuu's verscheurde overhemd aan de kant, zodat hij Yuu's gehavende borst kon aanschouwen.
Hij stuurde zijn ongelovige en overbezorgde blik naar Yuu's gezicht.
"J-je b-bloed!" stotterde hij verontwaardigd.

'Jaja, ik bloed. Maar op het moment valt daar niet zoveel aan te doen,' merkte Yuu op. Hij veegde even met de mouw van zijn linkerarm over de snee op zijn rechterarm en keek toe hoe het bloed net zo snel weer terug kwam. Wat was hij toch ook een idioot. Zelfs Seth was niet zo stom als hij. Die zag er nog prima uit.
'Jij daarentegen hebt het veel te koud,' zei Yuu, Hij trok zijn eigen overhemd nog meer kapot dan het al was om de resten vervolgens op de grond te laten vallen en keek even naar zijn eigen bovenlichaam, dat eruit zag alsof hij op een haar na een steekpartij had overleefd. Hij besloot er maar niet teveel aandacht aan te besteden en begon de knoopjes van Seth's doorweekte overhemd los te trekken. Zonder dat hij het kon helpen speelden er verscheidene ideeën op in zijn hoofd om Seth op te warmen. Zijn mondhoeken gingen onverholpen een beetje omhoog terwijl hij de laatste knoopjes van Seth's overhemd loswriemelde en het natte geval van zijn schouders duwde.
Zijn ogen begonnen onverbeterlijk te twinkelen.

"H-hee!" riep Seth verstrooid uit, terwijl hij zag hoe zijn overhemd langzaam maar zeker werd uitgetrokken. "D-dat is.."
Beteuterd duwde hij aan Yuu's handen.
"IK HEB H-HET N-N-NIET K-K-K-KOUD," bibberde hij boos. Het feit dat Yuu aangename warmtescheuten door zijn lichaam schoot negeerde hij even totaal.

Yuu grijnsde. Hij streek met zijn handen langs Seth's borst naar zijn rug en duwde hem tegen zich aan. 'Nou en, ook al heb jij het niet koud, ik wel,' sprak hij Seth tegen, terwijl hij de vreselijk aangename warmte van Seth's bovenlichaam tegen dat van hem met open armen ontving. Hij vergat totaal dat ze op het moment aan de rand van een duistere grot stonden waar misschien wel een leeuwenfamilie op de loer lag en keek Seth met een veelbetekenende glimlach aan.
'Nu ik mijn specialiteit niet meer heb om warm te blijven, moet jij het maar doen,' fluisterde hij met een duister stemmetje. Hij streek met zijn vingers langs Seth wervelkolom. Achter hem vlak boven het stuk bos waar ze op uit keken knalde er een nieuwe bliksem door de lucht die vrijwel direct werd achtervolgd door een daverende donder.

"Yuu, het is v-verd-dorie n-no...-" Maar middenin zijn boze toespraak werd hij onderbroken door een luid gedonder, zodat zijn goede voornemens volkomen werden overstemd door een enorme angst die in zijn lichaam opwelde.
"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!" schreeuwde hij, en als een magneet schoot hij tegen Yuu aan. Opgekruld als een bolletje kleefde hij zich tegen Yuu's borst aan, zijn oogleden stijf opelkaar gedrukt en zijn lichaam hevig rillend.
"Ik h-haat o-onw-weer," murmelde hij met een piepstemmetje.

Yuu's ogen twinkelden geamuseerd van Seth's angst voor het onweer. Hij begroef een van zijn handen in Seth's haar en met zijn andere hand streek hij over Seth's bovenarm. Hij steunde met zijn kin op Seth's kruin en sloeg zijn ogen neer.
Zijn blik viel op een kleine rode plek achterin Seth's nek.
Zijn maag draaide zich drie keer om. Zijn ogen werden groot van verbijstering maar versmalden zich al snel van een nieuw soort razernij dat binnen de kortste keren door zijn aderen gierde.
'Seth,' gromde hij op een angstaanjagend toontje. 'Moet je mij niet iets vertellen?'
Hij trok Seth's hoofd aan zijn haren naar achter en keek hem met zijn meest duivelse blik aan.
'nou?' gromde hij zacht. Zijn andere arm greep Seth bij zijn bovenarm stevig vast om hem vooral dichtbij zich te houden.

Seth keek Yuu doodsbang aan, toen ook zijn laaste punt van houvast aan deze donderende wereld plots had besloten dat het niet aan zijn kant stond.
"IK ZEI TOCH DAT IK GEEN GEHEIMEN HAD EN DAT TAYLOR ALLEEN MAAR.. ALLEEN MAAR.." Hij hapte naar adem en opende voorzichtig éen oog, om Yuu's uitdrukking te kunnen zien.
"Sorry!" murmelde hij haastig, niet zeker wat hij anders moest zeggen. Hij vond het helemaal niet leuk om tegen Yuu te liegen, en hij begreep ook niet zo goed waarom Yuu nou zo plots weer over dat koken begon.
Hij ging het hem toch niet vertellen.
Schuldig sloeg hij zijn ogen neer, en gleed er nog een rilling over zijn bovenlijf dat ineens akelig koud was.

Yuu's ogen knepen zich samen tot spleetjes.
'Taylor? Heeft één van je mysterieuze nieuwe vriendinnetjes dit gedaan?!' riep hij razend uit. Hij greep Seth bij zijn schouders, draaide hem op en duwde met zijn vinger op de rode plek in Seth's nek, die even verdween bij de aanraking maar net zo snel weer verscheen.
De razernij die door hem heen ging was niet te beschrijven. Hoe durde zo'n stom wijf haar lippen in Seth's nek te zetten?!
Dat kind had zojuist haar eigen doodvonnis getekend. Net als Seth overigens, maar hij zou in een heel ander soort dood sterven.
Al zou hij wel even langzaam en even onverdraaglijk zijn.
'Hoe durf je verdomme toe te laten dat zo'n wijf je in je nek hapt?' fluisterde Yuu op een angstaanjagend kille toon. De jaloezie die door zijn lichaam gierde nam zijn gedachtegang over. Hij bracht zijn lippen naar Seth's oor en hijgde er zachtjes in.
'Hiervoor ga ik je net zo lang straffen tot je een maand niet meer op je benen kan staan,' gromde hij zachtjes. Zijn handen waren inmiddels al afgedwaald naar de rand van Seth's boxer.

((Althans, voor zover ik weet had Seth geen broek meer aan maar als dat niet zo is dan pas ik het wel aan [A]))

"Wa..waa..?!" Doodsbang keek hij naar de rotswand en greep hij naar zijn nek.
"Wat zit in mijn n-nek!" Paniekerig probeerde hij zijn nek te aanschouwen, maar zijn pogingen faalden, en niet alleen omdat het lichamelijk onmogelijk was.
Yuu begon aan zijn boxer te trekken.
Wild greep hij naar zijn boxerrand, en trok die haastig omhoog. "Taylor heeft helemaal niet in mijn nek geh-.. oh."
Hij keek Yuu met grote ogen aan, en hij wierp beschaamd zijn ogen neer.
"Dat was Taylor niet," mompelde hij met een rood hoofd, "dat was.. dat was..."
Hij keek Yuu even smekend aan, beet op zijn lip en hoopte dat Yuu er geen drama van zou maken.
"Carter."

Bij het horen van deze informatie knapte er iets in Yuu's hoofd. Het was alsof al het licht uitging en plots het noodlicht werd ingeschakeld, dat zwak was en alles rood maakte. Alle kleur trok weg uit Yuu's gezicht. Zijn ogen verloren zijn ontdeugende twinkelingen. Met een ruk draaide hij Seth weer om zodat hij hem recht aan kon kijken.
'Wat zei je daar?' fluisterde hij met een licht schorre stem. Hij keek in Seth's ogen.
Een bom van razernij barstte in hem los.
'Ik vermoord hem,' gromde Yuu. Zijn ogen schoten van de duisternis achter Seth naar het donkere bos over zijn schouder.
Zonder verder nog iets te zeggen stapte Yuu de open lucht weer in. Hij keek schichtig in het rond.
Waar was die klootzak? WAAR WAS DIE %$#!@!#(*@$%(*&@?!
Had hij zijn lesje nog niet geleerd? Moest hij verdomme persoonlijk Carter's kop van zijn lichaam rukken om duidelijk te maken dat hij zich met zijn eigen leven moest bemoeien?
Aan zijn enkel kraakte iets, maar Yuu besteedde er geen aandacht aan.
'WAAR BEN JE LAFAARD, KOM TEVOORSCHIJN ZODAT IK JE STROT DOOR KAN BIJTEN,' schreeuwde Yuu kwaad in het rond. Zijn handen balden zich samen tot vuisten. Zijn ogen gloeiden rood op in de duisternis.
Boven zijn hoofd flitste de lucht en knalde er een donder.

Seth keek met groeiende angst toe hoe Yuu van ondeugend naar.. naar.. Hij keek doodsbang toe hoe Yuu in de open lucht stond te krijsen, en hij vond het moeilijk om iets vergelijkends te vinden.
Haastig krabbelde hij overeind, en struikelde hij achter Yuu aan.
"Toe Yuu, het was n-niets, hij d-dacht w-waarschijnl-lijk d-dat.. h-hij w-wilde a-alleen.." Wild naar woorden zoekend die hij zelf ook niet kon bedenken trok hij aan Yuu's arm.
Plots schoot er echter een enorme donder door de lucht, waardoor Seth angstig ineen dook en luid begon te jammeren.
"YUU, toe nou! Het is hier eng, laten we teruggaan!"

Yuu's ogen schoten opzij naar Seth die aan zijn arm trok.
Seth's bange ogen brachten hem een beetje tot rust. Hij greep met zijn hand naar die van Seth en kneep hem fijn.
'Het spijt me zo...' mompelde hij zachtjes. Het was allemaal zijn schuld dat Carter Seth had aangevallen. Als hij Carter niet de ziekenzaal in had geslagen was dit waarschijnlijk niet eens gebeurd.
De regen kletterde neer op zijn hoofd. De kou prikte tegen zijn bovenlichaam.
'Maak je geen zorgen...' fluisterde Yuu, terwijl hij zijn handen tegen Seth's wangen gedrukt hield en hem met een doordringende blik aankeek.
'Zodra ik Carter in mijn handen krijg zorg ik ervoor dat hij nooit meer zoiets kan doen,' gromde hij. Een fonkeling van moordlustigheid schoot door zijn ogen.
Het verlangen om Seth te zuiveren van Carter's aanrakingen werd met de seconde groter. Hij trok Seth aan zijn arm terug de grot in en duwde hem daar tegen de rotswand. Hij begroef zijn handen in Seth's haren en keek hem met een verlangende blik aan.
'Ik wil godverdomme nooit meer dat je zoiets laat gebeuren,' fluisterde hij zacht. Zijn hart bonkte nog altijd in zijn keel van de razernij die hij even geleden gevoeld had.

"Ik werd ook boos!" protesteerde Seth, die toch wel een beetje trots was op zijn moedige woede tegenover de blondharige idioot. "Maar hij is gewoon zo.. zo.." Hij keek Yuu even hulpzoekend aan, maar toen zijn blik in die van hem smolt vond hij het moeilijk nog aan Carter te denken.
"..zo.." ging hij verstrooid verder. Zijn zin ebde langzaam weg, en al snel dwaalde zijn blik een beetje gehypnotiseerd af naar Yuu's lippen.

Yuu zuchtte licht. Seth had hem weer verslagen. Hij keek even in Seth's grote hazelnootbruine ogen, voelde nog net hoe zijn gedachtes ervandoor gingen en drukte toen verlangend zijn lippen op die van hem. Zijn handen streken verslaafd door zijn haren terwijl hij zijn lichaam tegen dat van Seth drukte en de warmte van hun lichamen samen liet vloeien. De lichtheid in zijn hoofd en de warmte die de kou razendsnel wegnam bezorgden hem een gelukzalig gevoel. Zijn handen dwaalden af naar Seth's schouders en gleden langs zijn bovenarmen naar zijn rug, om daar zijn greep te versterken en Seth tegen zich aan te drukken. Buiten flitste er drie keer een bliksem en klonk er een oorverdovende knal achteraan, maar voor Yuu was het niets meer dan een bevestiging van zijn gevoelens op het moment. Het was alsof de bliksem zijn hart weerspiegelde, net als de harp in het park gedaan had. Maar deze keer maakte het hem niks uit. Als hij Seth die vreselijke aanrakingen van Carter maar kon doen vergeten.

Hij liet zich totaal verslingerd meevoeren met Yuu's aanrakingen, en voelde maar half hoe de rillingen die over zijn rug schoten langzaam andere motieven kregen. Zijn ene hand greep zich vast aan Yuu's haar, terwijl hij niet doorhad dat zijn andere aan Yuu's riem begon te trekken. Dat hij daarin natuurlijk compleet mislukte was echter een heel ander verhaal.

Een grijns verscheen op Yuu's gezicht toen hij Seth's mislukte poging aanschouwde. Hij streek met zijn vingers langs Seth's arm en krulde ze uiteindelijk om zijn hand. Met veel moeite slaagde hij erin om zijn hoofd even weg te trekken.
'Tijd voor les twee,' fluisterde hij op een laag toontje. Hij bracht Seth's hand naar zijn broekriem en liet hem de gesp lostrekken. Hij duwde met een ontdeugende glimlach zijn lippen weer even op die van Seth. 'En nu jij weer...' fluisterde hij. Hij liet Seth's hand los en liet zijn hand weer in Seth's haren rusten, terwijl hij vrolijk met zijn lippen naar Seth's kaaklijn en hals afdwaalde.

Seth werd vuurrood, en staarde beschaamd naar Yuu's broek. Het verlangen nam echter al snel zijn schaamte over, en voor hij wist waar hij mee bezig was hij wild aan Yuu's broek aan het sjorren. Na een tijdje gefrustreerd aan het natte ding te hebben getrokken, viel het uiteindelijk om Yuu's enkels, zodat hij euforisch Yuu's boxer te zien kreeg.
"Het is me gelukt!" merkte hij blij op, en hij wierp nog een triomfantelijke blik op Yuu's broek.

Yuu grinnikte. Hij sloeg zijn armen om Seth's middel en keek hem met een twinkeling aan. 'Dan is het nu tijd voor je beloning,' zei hij met een glimlach op zijn gezicht die hij alleen op bepaalde momenten schonk. Hitte gierde door zijn aderen en hij had geen enkel besef meer van het weer buiten, een paar meter bij hen vandaan. Zijn handen dwaalden af naar Seth's schouders en duwden hem zachtjes naar beneden, terwijl hij zelf ook door zijn knieën zakte en met zijn lippen over Seth's sleutelbeen en borst streek. Een aangenaam kriebelende warmte spoelde door hem heen. Zijn vingers sloten zich om de rand van Seth's boxer en trokken hem met een soepele beweging naar beneden. Een mix van triomf en nog steeds een vleugje jaloezie mengde zich met zijn andere gevoelens en gaven zijn ogen een extra twinkeling.
Seth was helemaal van hem en dat zou hij voor altijd blijven. Geen Emily, Taylor of Carter zou daar verandering in brengen. Daar zorgde hij wel even voor.

Seth beet op zijn lip toen hij voor de zoveelste keer de eerste was om zijn ondergoed te verliezen. Niet helemaal wrokkig om dat oninteressante feitje strekte hij zijn arm uit om zijn hand in die van Yuu te vlechten. Een bliksemflits en een seconde daarna ook een keiharde donder schoten door de grot, maar Seth vond het voor de eerste keer in zijn leven niet eng. Het enige wat nog tot hem doordrong, was de jaloerse.. zilverharige en vooral compleet onrationele jongen bovenop hem, die hem op de een of andere manier elke keer weer in zijn macht had.
Verdorie. Hij moest echt een keertje leren zichzelf in de hand te houden in Yuu's aanwezigheid.