Nicholas' terugkeer.

Nick is een paar weken weggeweest, aangezien zijn ouders in een scheiding lagen. Hij heeft dus geen idee wat zich hier allemaal heeft afgespeeld.

personen: vrij. als je hem wilt begroeten kom je maar even langs.

Nick stapte uit de gele taxi. Hij betaalde de chauffeur en sloeg de deur dicht. Hij zette zijn zonnebril op en pakte zijn koffers uit de achterbak. Hij snoof de lucht op. De lucht van zijn thuis. De lucht van Mhs. Hij keek rond of hij wat bekende mensen zag, maar niemand viel hem op.

Yumiko zat op het schoolplein, vlakbij de poort. Ze keek even vanonder haar haar naar de taxi die voor de school stopte. Hé, maar dat is.. Nicholas. Ze had hem al weken niet gezien, ze had zelfs al gedacht dat hij dood was. Of ontvoerd, of van school getrapt. Maar toch zei ze niets, en bleef ze gewoon zitten.

Nick zag een kop met paarse haren, en een vlaag van.. ja, van wat eigenlijk? Wat ging er door hem heen? Yumiko. Hij glimlachte luchtig naar haar. Hij tilde zijn koffers weer op en begon richting de poort te lopen.

Yumiko keek hem even aan, en een kleine glimlach ontstond op haar mond. Een glimlach die weinig vertelde. Geen blije, geen bedroefde, geen hartelijke, geen kille. Ze voelde even de behoefte om op te staan en naar hem toe te lopen, maar haar intuïtie vertelde dat hij dat waarschijnlijk niet op prijs zou stellen.

Nick zuchte. Hij zocht naar het haar van Scarlett. Hij kon het niet vinden en besloot door de lopen. Toen hij langs Yumi kwam, keek hij haar aan, en hij sloeg zijn ogen neer.

Yumiko voelde kippenvel opzetten. Ze besloot dat ze plots geen zin meer had om op deze plek te zitten. Terwijl ze binnensmonds iets mompelde, liep ze in een slakkentempo terug naar de school.

Vrolijk liep Rusine door de hal naar de voordeur van de school. Ze kwam bijna nooit meer aan de voorkant, maar nu ze niets te doen had liep ze er maar eens heen. Helaas helaas, toen ze even niet oplette, botste ze nogal hardhandig tegen iemand op. Fronsend keek ze op. Kut.

(dat is nick toch)
Nick keek ook op. Rusine. Lekker. Nick toverde een glimlach te voorschijn."Hey," mompelde hij."Alles goed?" Hij keek even langs haar heen, of Scorpio bij haar was. Misschien had Scorpio haar wel vergeven. uiteindelijk.

(('f course, who else (AA)))

Nogal verbaasd en van haar stuk gebracht staarde Rusine Nicholas even aan. 'Hoi..' Daarna hervond ze haar zelfvertrouwen al snel en zette haar gezicht in een vriendelijke plooi. Nothing ever happened. Just act like nothing happened... 'Eh ja goed.. Met jou?' Ze deed een stapje achteruit en bekeek de jongen nog eens goed. Ah, nu begrijp ik weer wat ik in hem zag.

Hij knikte."fine.. fine." Hij glimlachte."En Scorpio? Spreek je hem nog of..?" Hij keek nog eens langs haar heen.

Rusine's gezicht vertrok. Pijnlijk onderwerp. 'Eh, ik denk dat wij even moeten praten, daarover. Enzo...' begon ze. Ja leg hem nu maar eens uit dat je met Scorpio zit zonder hem te kwetsen, ofzo. Ze staarde even naar haar schoenen, maar hief haar hoofd toen weer en keek langs zijn gezicht. 'Maar ik zal je niet langer ophouden nu...'

Nick protesteerde."hoho. Ik heb tijd genoeg." hij zette zijn koffers naast zich neer."Praat maar, ik luister wel. Ik beloof dat ik niet boos zal worden," hij glimlachte.

Jammer. Rusine had dit uit willen stellen totdat Nicholas er zelf achter kwam of totdat alles vergeten en vergeven was, maar nu confronteerde hij haar er nogal abrupt mee. 'Er ehm.. er is een hele hoop gebeurd in de tijd dat jij weg was,' besloot ze maar.

Nick wachte tot ze door zou gaan, maar toen ze dat niet deed vroeg hij zelf maar verder."Ja? Zoals? Vertel maar. Ik luister alleen. Ik sla je niet." hij grijnsde.

Rusine had het idee dat ze door de grond ging zakken. En dat glimlachje van Nicholas maakte alles nog veel erger. Jezus, wat is het probleem om je ex te vertellen dat je nu wat hebt met de persoon waarvoor je hem twotimede? Gelukkig klonk het bekende toontje van Rusine's mobiel toen, en met een verontschuldigend gezicht nam ze op, terwijl ze "sorry" fluisterde naar Nicholas.
'Ja natuurlijk kom ik in de vakantie thuis.' ... 'Ja, ja ik mis jullie ook.' ... 'Ja, echt heel erg.' ... 'Met mij? Ja gaat wel.' ... 'Vrie.. vriendjes? Ik, kom nou.' ... 'Ja ik zie je over een paar dagen. Dag Arita.' ... 'Doeegh.' ... 'Ja doe Michael de groeten van me. Dooeegh!' Daarna hing ze op en keek ze Nicholas opgelucht aan.
'Ik moet gaan, spreek je nog wel.' En met die woorden glipte ze langs hem de school weer in.

"Hey! Je moest me nog vertellen -" hij stopte zijn zin. Iets was hier niet in de haak. Hij slikte. Hij moest ook nog ergens heen in de vakantie. Niet naar huis. Daar wou hij niet zijn.