Groot grasveld.

'Hmpf.' Beledigd stond Yumiko op. Niemand hier is in voor een lolletje. Verveeld ging ze zomaar ergens zitten en ging ze door met haar takjes verzameling.

Yuu glimlachte blij toen hij zag dat Yumi chagrijnig bij Tou-chan weg liep. Blijkbaar was er niets aan de hand. Met een gerust gevoel ging Yuu ook in het gras liggen. Hij staarde naar de lucht boven hem. Het was gewoon onmogelijk voor hem om huiswerk te maken. Het weer was veel te fijn.

Toushirou lag weer relaxed achterover terwijl hij af en toe waterdeeltjes in de lucht deed bevriezen, waardoor er een koele ijsdamp op zijn hoofd neerdaalde. Hij keek weer naar de lucht, die steeds donkerder werd. Hij haalde diep adem, wat veel op een zucht leek.

((WAAROM STAAT DIT HIER HAHAH fhskjdfh sorry foute post))

Yuu humde een liedje terwijl hij naar de ondergaande zon staarde.

((oops, i forgot i was still here.))

Kuuki liep op Yuu af.
"Zo, niet alleen een voetbaltalent maar ook Ayao's Next Pop Idol?",
vroeg Kuuki speels.

Ayano keek op. Langs haar zat Scarlett. "Schrik," zei ze op de net zo normale toon als Scarlett 'boe' zei. "Magisch scheikunde, ik probeerde het te snappen, maar ik snap het toch niet." Ze zuchtte diep. "En binnenkort geven ze al fijn een proefwerk. De idioten hier ook."

"Aaah," zei Scarlett op gespeeld medelijdende toon. "Misschien moet je dan maar gewoon spieken," grijnsde ze. Zijzelf had niet zo'n moeite met Magisch Scheikunde, maar uitleggen.. daar had ze dan weer wel enorme moeite mee.

Yumiko was inmiddels omringd door allemaal kleine takjes en vond het tijd voor iets groters om te bewegen. Ze richtte zich op een steen die iets verder weg lag en concentreerde zich. Langzaam kwam er beweging in de steen, waarna de steen haar richting op kwam. Ze had een binnenpretje toen de steen eenmaal in haar hand lag en een brede glimlach verscheen op haar gezicht.

Ayano knikte. "Misschien moet ik maar eens even langs zo'n studiebol van de aarde gaan zitten. Die kunnen mij vast vermaken," grinnikte ze terwijl er een grijns op haar gezicht verscheen. "En anders haal ik wel weer een vijf half." Ze had haar boek weer even open gemaakt maar deed het daarna weer dicht. Vervolgens knipte ze met haar vingers en ontstond er een kleine schaduwbol. Ze staarde er naar.

"Vast wel," grijnsde Scarlett, haar ogen nu ook gericht op de schaduwbol voor Ayano's neus. "Vuur 'm af op iemand," grinikte ze daarna, doelend op de aardlingengroep voor hun. Waarschijnlijk zouden ze niet eens doorhebben dat zij het waren, en als ze het doorhadden durfden ze waarschijnlijk niet eens wat te zeggen.

Kuuki verveelde zich en liep naar een boom. Een vruchtenboom, vol met magische, sappige, glanzende vruchten.
Maar hij was te hoog om een vrucht te pakken. Hmmm... misschien kon ze haar zweefkunsten gebruiken?
Zachtjes steeg ze op en haar hand reikte net een vrucht. Maar haar vingers greep ze die en daalde weer naar
beneden. "Yes!", gilde ze uit, zo hard als ze kon.

Ayano grinnikte en nam de schaduwbol in haar handen, vergrootte deze tot een kleine voetbal en wierp deze op een paar aardlingen. De bol spatte uiteen bij een klein meisje, die verschrikt een gil uithaalde. Ayano grijnsde breed en keek Scarlett aan.

yuuki liep het gras veld op en ging tegen een boom aan zitten '' pfff, wat is het warm ,,

Lucas beet op zijn pen, en staarde naar het witte vel papier. Een frons sierde zijn voorhoofd, waar grote blonde lokken voor vielen. Langzaam zette hij zijn pen op het papier. "Lucht... stromingen... in... Zuid... Afrika," mompelde hij langzaam, terwijl hij de woorden bovenaan het vel zette. Zuchtend opende hij zijn boek, en begon de pagina's te bestuderen.

Yuuki keek naar lucas die om zijn pen kauwde '' is het lekker ,, zei ze met een klein glimlachje en haalde een lok uit haar gezicht

Ruşine liep het grasveld op, niet wetend wat anders te moeten en hopend dat er hier leven was. Dat bleek zo te zijn. Ze ging rustig tegen een boom aan zitten en bekeek de andere mensen. Een hoop onbekenden.

Yumiko wilde haar niveau 1 aanvallen trainen. Tot nu toe lukte alleen materiële beheersing, ooglaser en energiebol goed. De rest lukte half, of gewoon helemaal niet. Ze zocht een rustig plekje in het grasveld en begon haar elektroshock te oefenen.

Nick was nog niet eerder hier geweest, en liep er nou heen. Hij zag veel bekende koppies, en plofte midden op het veld in het gras. Hij zag Yuu (TOCH?), Rusine, Lucas, Ayano.. Yumiko. Hij werd bleek en keek snel naar de grond.

Yuuki wachtte op antwoord van lucas

Ruşine volgde Nick even met haar ogen, maar wende die toen af. Hij was een stuk leuker toen ik niethelemaal helder meer was... vertelde haar ene gedachte. Maar die werd meteen verstoord door een tweede. Hij is anders nu ook nog best leuk hoor. Met een frons dreunde ze haar hoofd tegen de boomstam. Liefde. Vreselijk.

Geïrriteerd keek hij op van zijn boek, naar de bron van het geluid. Met opgeheven wenkbrauwen veranderde zijn gezicht tot er een grijns rond zijn lippen speelde, waarna hij zich vervolgens weer tot zijn boek richtte.
Hij moest zich inhouden om niet hard te gaan lachen, terwijl hij over een hoofdstuk over 'Ongelukjes door Luchtstromingen' begon.

Yuuki keek hem met een schuin hoofd aan en beet op haar lip en stond op en ging achter hem staan. om te lezen wat hij op schreef x3

Yumiko kreeg na een tijdje eindelijk haar elektroshock een beetje onder de knie, althans.. dat dacht ze. Ze wilde haar elektroshock op een boom doen, maar in plaats daar van ging hij richting Nicholas. 'O sorry, ging niet expres.' zei ze er achteraan.

Nick voelde een schok, en draaide zich om. Daar zag hij Yumi staan."Err.." bracht hij alleen maar uit. Hij draaide zich weer terug. Zou ze hem herkend hebben? Vast wel. Als ze zich gister nog kon herrinneren zou ze vast naar hem toe komen. Of niet. Nick plukte gras uit de grond en hield ze in zijn hand. Met zijn andere hand maakte hij een vuurbol en zorgde dat het gras verbrande. De as liet hij tussen zijn vingers door wegglijden.