Groot grasveld.

Ruşine moest een glimlach onderdrukken na Yumiko's actie en Nicks reactie. Met een geamuseerde blik bleef ze naar de twee kijken.

Yumiko draaide zich weer weg. Een grote teleurstelling vulde haar lichaam. Ze begreep dat Nicholas gisteravond als een grote fout zag, een onbedoeld iets. Ze liet zich in het gras vallen, met haar rug naar Nicholas en begon zielloos grassprietjes te plukken.

((mijn computer maakt echt enge geluiden O_o))

Nicholas keek naar Rusine, en stond op. Hij liep een paar passen en ging toen naast haar zitten."Hi," begroette hij haar."Alles goed?" vroeg hij vriendelijk.

Ruşine volgde hem met haar ogen, maar was toch verbaasd dat hij naast haar kwam zitten. Snel slikte ze al haar gedachten door. 'Hi,' glimlachte ze. 'Eh, jahoor.. met jou?' Toch bleef die ene gedachte door haar hoofd zweven. Zo is ie ook best leuk.

Ondanks dat de zon scheen was Ayano in ee heerlijke bui. Haar jurk die ze aanhad was nog steeds donker, maar ze liep gewoon met een paar ballerina's eronder (( de jurk komt tot der knieeee). Ze liet zich weer als een pop op het gras vallen en haar jurk zat meteen aan alle kanten. Ze grijnsde breed.

Yumiko's gedachten vulden zich met haat. Haat naar Nicholas toe, grote haat. Zoals gisteren was het vaker gegaan, maar dit keer zou hij er niet zo makkelijk vanaf komen, nee, dat zeker niet. Ze liet zich niet meer ongestraft kwetsen, zeker niet door een jongen. Hij moest niet doen alsof er niets was gebeurd, als zij het zich kon herinneren, kon hij dat sowieso ook. En nu durft die idioot me niet eens meer aan te kijken.

"Prima.. denk ik." hij keek naar Yumiko. Aan haar uitdrukking te zien was ze niet echt vrolijk."vind je de school leuk?" Zei hij maar, om het gesprek gaande te houden. Hij keek Rusine weer aan.

'Dat denk je?' Ruşine trok haar wenkbrauw op en keek hem aan. Oke, dit ging zo in ieder geval niet werken. 'Wat is dat nou weer voor vraag?' vroeg ze hem lachend na zijn vraag, die overduidelijk alleen was om het gesprek gaande te houden. 'Maar goed, zolang er geen afterparties van strippokerwedstrijden meer komen, vind ik het hier prima.'

Lucas draaide zich geïrriteerd om, naar het rozeharige en nogal idiote meisje. "Vind je het heel erg?" Hij wees met zijn pen op zijn boek en het nog lege vel papier.

"Waarom vond je de afterparty niet leuk?" vroeg hij, en hij keek haar aan. Hij trok nog wat grasprietjes uit. Hij had wel gezien dat ze het niet leuk gevonden had, maar waarom wist hij niet. Ze kon toch gezellig met iemand gaan kletsen?

Ruşine beheerste zich, sloot haar ogen en opende ze weer, waardoor ze zijn ogen niet kon ontwijken. Ze had geen flauw idee hoe ze moest reageren. 'Als mensen te dronken worden gaan ze gekke dingen doen, Nick. Helaas word ik nooit zo dronken dat ik vergeet wat voor gekke dingen er zijn gedaan,' zei ze zachtjes, bijna fluisterend, maar ook weer net niet.

Verveeld en gevuld met woede plukte ze nog steeds grassprietjes. Allerlei moordacties kwamen in haar op. Ik kan hem ophangen aan de trap.. martelen met mijn zwaard tot hij doodbloed.. in zijn slaap een kussen op zijn hoofd leggen en erop gaan zitten tot hij stikt.. ik kan mijn vader bellen om hem te laten vermoorden door een huurmoordenaar. En zo gingen de gedachten nog wel even door.

Nick keek haar aan."Ik heb weinig geks gezien? Alleen Yuu die Lucas aanrandde, maar dat verrast me niet meer," zei hij lachend. Toen keek hij weer serieus."Wat is er, Rusine?"

Ayano zat nog steeds als ene pop voor zich uit te staren. Ze zag Lucas, maar besteedde even geen aandacht aan hem. Inteessanter waren Rusine en Nicholas. Rusine vond duidelijk Nicholas wel interessant, al wist ze niet wat ze van Nicholas moest denken.

Ruşine zuchte, sloeg haar ogen weer neer en draaide haar hoofd van Nick weg. Ze kon hem niet aankijken en tegelijk vertellen wat ze wilde zeggen. 'Er gaan dingen door mij heen die ik vroeger stom vond, toen ik iets ouder werd vreselijk en nu afgrijselijk. Ik leer mezelf kennen zoals ik mezelf niet wil kennen op een manier waarop ik mezelf niet wil leren kennen. En..' Ze glimlachte met haar ogen gesloten, zwakjes. 'Nu volg ik mezelf ook niet meer.' Ze wilde meer zeggen, maar kreeg het haar mond niet uit.

Nicholas fronsde."Ik volg je ook niet, en ik weet niet zo goed wat dit te maken heeft met rare dingen op de afterparty.." Hij keek haar aan. Hij wreef even in zijn oog. Hij stond op."Ik spreek je nog wel, ik ga nu even.. eh.. dingessen. Doeg!" Hij glimlachte vriendelijk en liep weg.

Ruşine glimlachte, wat over liep in een hardop lachje. Het was een mengeling tussen schaamte, opluchting en een steek van terleurstelling in zichzelf. Ze zat nog steeds met haar rug tegen de boom, waar ze nu ook met haar hoofd tegenaan leunde. Ze had haar ogen nog steeds gesloten en schudde terwijl ze lachte met haar hoofd.

Lucas keek op toen hij iemand hoorde lachen, en zag het typische tafereel van een meisje en een jongen. De jongen liep weg, het meisje bleef achter. Een steek van medelijden ging door hem heen, het aanzicht was... confronterend. Even gleden zijn ogen naar Ayano, maar op de een of andere manier schaamde hij zich, en liet hij zijn blik weer op zijn boek onder hem vallen.

Ayano zuchtte diep. Een schaterende lach van iemand deed haar opkijken en ze zag Rusine nog zitten en de jongen liep weg. Ze verwachtte niet dat Rusine achter Nicholas wegliep. Aangezien, Rusine anders wel heel wanhopig was.

Ruşine stopte met lachen en staarde voor zich uit. Wat heb ik nou weer gezegd? Ze schudde haar hoofd nog even, waarna haar blik weer over het veldje ging. Nick zag ze al niet meer, maar ze deed ook niet bepaald haar best om hem te zien.