Speeltuin.

Cosette lachte weer. 'Jouw haar ook, hoor!' Ze vond mensen met blond haar, meestal, ontzettend schattig uitzien.

Iris zette haar kraaloogjes op naar Cosette, 'thaaaanks,' zei ze. Ze keek weer normaal en schaterde het uit. Het voelde vertrouwd bij Cosette, niet zoals bij Yoko-chan dat ze altijd niks durfde te zeggen.

Cosette grinnikte. Ze keek naar de lucht. 'Wat is jou specialiteit eigenlijk?' vroeg ze nieuwsgierig aan Iris.

Iris rolde met haar ogen, 'Ij&Kou,' mompelde ze. Ze was er nooit blij mee geweest, ze kon niks, wat had ze nou aan Ijs&Kou? Maar ze bleef gewoon glimlachen naar haar. 'En jij?' vroeg ze.

'Warmte en vuur, best nutteloos,' zei Cosette. Het liefst had ze Telekinese gehad, maarja, erfelijkheid overwon alles.

Iris keek haar glimlachend aan, 'ECHT? Nou, lucky you,' riep ze vrolijk. Bofkont.. haar glimlach verdween en ging over naar een grijns.

'Ah, kom op!' Cosette zuchtte. 'Wat heb je nou aan Wartme&Vuur?' Niks, nada, noppes.

Iris stopte met lachen, 'Joh, JE KAN IEMAND MET LEVENDE LIJFEN VERBRANDEN,' riep ze. 'Nogmaals, lucky you,' schaterde ze uit.

NEWNEW

Mimiko zat op de schommel, alleen schommelen deed ze niet. Het enige wat ze deed was een beetje bewegen wat meer door de wind kwam. Ze kon Lune waarschijnlijk nooit meer onder ogen komen..

((Kom weer als geroepen.))

Lune liep met zijn I-pod in zijn oren de speeltuin op, soms wou je je even kind voelen.. Hij zag Mimi op de schommel zitten, en keek haar zwijgent aan. Hij nam plaats op de wip-kip en bestudeerde haar grondig.

((gehehehe ))

Lloyd kwam aanlopen en ging op het dak van het klimhuis zitten en keek naar de lucht.

Mimiko zag dat Lune er aan kwam en wilde opstaan. Maar hij ging ergens anders zitten. Mimiko zat met haar adem in gehouden op de schommel. Mimiko voelde hoe Lune naar haar keek en besloot zelf naar de grond te kijken.

Lune stond op, en kwam voor haar staan, met een hand hielt hij het touw vast van de schommel, 'waarom negeer je me?' het klonk dreigender dan Lune had bedoelt.

Lloyd zag dat er iets gebeurde bij de schommel en hield hun in de gaten.

Mimiko schrok zich dood en viel bijna van de schommel. Ze slikte ze durfde hem als nog niet aan te kijken. 'Ik negeer je niet', zei ze schor en haast onverstaanbaar.

'Dat doe je wel en ik wil weten waarom..' er glinsterden iets duisters in Lune's ogen terwel hij dat zei. Hij keek haar bitter aan, 'je negeert me..' herhaalde hij zacht.

Mimiko slikte en ze begon uit zenuwen nog meer heen en weer te gaan. Snel wierp ze een blik naar Lune en werd bang van zijn blik. 'ik.. ', zei Mimiko fluisterend. 'Ik moet gaan.. denk ik'.

'Dat bedoel ik nu!' schreeuwde Lune bijna, met een vuurrood hoofd keek hij Mimi aan. 'Ik dacht dat je een vriendin van mij bent! Je doet alsof ik een monster ben..' hij spuugde voor haar op de grond.

Mimiko keek hem aan en de tranen liepen onder tussen al over haar wangen. 'Wa wat doe je?', vroeg ze met trillende stem. Lune die voor haar voete spuugde.. dat was Lune niet. Dit was Lune totaal niet.

'Nee wat doe jij? Je ontloopt me en dat staat me totaal niet aan..' sisde Lune, hij keek Mimi verbeten aan, en wende zich toen af, 'totaal niet..' herhaalde hij nog een keer, toen slofte hij weg.

'Lune wacht', zei Mimiko terwijl ze op haar lip beet. De tranen stonden nog steeds in haar ogen. En langzaam liep ze iets dichter naar hem toe. 'Ik.. ik schaamde me gewoon', zei ze terwijl ze naar de grond keek. Ze wilde Lune er niet aan herinneren dat ze had gezecht dat ze hem ook leuk vond maar het zou er nu toch echt van komen.

Lune keek om, 'je schamen, voor mij?' hij trok een wenkbrauw aan, en keek haar argwanent aan.

Mimiko keek hem geschrokken aan. 'Nee nee', zei ze vlug. Ze keek weer naar de grond. 'Gewoon.. omdat ik nou ja je weet wel..', ze beet op haar lip. 'Ik heb gezecht dat ik je .. l.. leuk vind', zei ze terwijl ze zo rood werd als een tomaat.

'Dus eigenlijk schaam je je wel voor mij, je schaamt je over je gevoel voor mij?' Lune's frons verdween, en maakte plaats voor een vriendelijke glimlach.

Mimiko knikte voorzichtig en keek daarna weer naar de grond. 'Ik ontliep je omdat ik bang was dat je er over zou beginnen..', zei ze schor.